ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    วินิจฉัย..ความรัก

    ลำดับตอนที่ #4 : ภาค2 ตอนที่1

    • อัปเดตล่าสุด 3 เม.ย. 49


    วินิจฉัย...ความรัก 2

    ตอนที่ 1

    บางสิ่ง..มิอาจหวนคืนมาได้

                          ....แต่มันจะยังคงตราตรึงไว้ในใจ...ชั่วนิรันดร์

           เสียงเพลงคลาสสิกเบาๆ ภายในรถญี่ปุ่นของฉัน กำลังบรรเลงอย่างไร้จุดหมาย รถราบนท้องถนนที่ติดขัด ปล่อยใจให้ล่องลอยไปไหนต่อไหนไม่รู้กี่ครั้งกี่หน

                    หลายเดือนแล้วสินะ ที่หมอแผนกเด็กอย่างฉัน เอริกา ต้องจมอยู่กับสิ่งที่ไม่สามรถบอกได้ ว่ามันคืออะไร และเพราะอะไรหัวใจของฉันจึงเป็แบบนี้

                    อรุณสวัสดิ์ครับ คุณหมอเอริ

           หมอภัสพลที่อยู่แผนกหู คอ จมูก ทักฉันตั้งแต่เช้า

                    ฉันเดินเข้าไปในห้องตรวจ ก็เห็นดอกลิลลี่ วางอยู่บนโต๊ะ

                    กุหลาบสวยๆ ต้องมอบให้คุณหมอคนสวยของผมครับ.....ภัสพล

           เฮอะ....

           ชอบมั๊ยครับ

           เฮ่อ นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่เขาตามจีบตามตื้อฉัน ก็คิดว่าเค้าจะเลิกราซะอีก เพราะฉันคิดกับเค้าแค่เพื่อน แต่เค้าก็ไม่ยอมเลิกซะที

                    หมอเอริ ไปทานข้าวกับผมมั๊ยคร้าบบ

           น่าตลกชะมัด ดูเขาสิ ไม่สมกับเป็นหมอเอาซะเลย น่าจะถ่ายรูปเก็บไว้ให้คนไข้ของเค้าดูนะ รับรอง ขำกันจนหายป่วยแน่ๆ

                    แต่จนแล้วจนรอด ฉันก็ตอบตกลงไปทานข้าวกับเขาจนได้ ขอบอกว่าโรแมนติกมากๆ ทานข้าในโรงอาหารของโรงพยาบาล ท่ามกลางเสียงจอแจของผู้คน

                    จะว่าไปแล้ว คุณหมอภัสพลก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย เพียงแต่ฉันกลับไม่ได้คิดอย่างนั้น ฉันว่าเค้าน่าจะเป็นเพื่อนที่ดีมากกว่า

                    ฉันนั่งคิดอะไรเพลินๆ จนคนไข้รายต่อไปเข้ามา

                    ตกเย็น ฉันนั่งรถคู่ใจกลับบ้าน และในขณะนั้น รถเจ้ากรรมก็ดันมาเสีย

                    โอ๊ย มาเสียอะไรเอาป่านนี้เนี่ย นี่ก็มืดแล้วอะ เวน มือถือแบตหมดอีก

           แต่โชคก็เข้าข้าง รึเปล่าก็ไม่รุ้นะ

                    รถเสียเหรอครับ

           อ้าว คุณหมอ!!”

           ฉันและเขาประสานเสียงกัน

                    มันเป็นความบังเอิญหรือเขาตั้งใจทำให้รถฉันเสียเมื่อตอนกลางวันกันนะ ก็คุณหมอภัสพลน่ะสิ

    เขาบอกฉันให้จอดรถไว้ที่นี่ แล้วเดี๋ยวจะตามช่างมาดูให้ และบอกแกมขู่นิดๆ ให้ฉันขึ้นรถเขา เพื่อจะไปส่งฉันที่บ้าน

    เอ่อ...เราพูดพร้อมกันอีกครั้ง

    คุณพูดก่อนสิคะ

    คือ..ผม...ผมคิดว่า ผมอยากจะขอคบกับคุณน่ะครับ

    จะบ้ารึไง อยู่ๆมาพูดอะไรแบบนี้

    ถึงบ้านแล้ว ขอบคุณมากนะคะ

    ฉันรีบวิ่งลงจากรถทันที แต่ก็ยังได้ยินเสียงตะโกน

    ผมรักคุณนะครับคุณหมออออ!!”

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×