ในลมหนาว

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

“ตามสบายนะเว้ย” พี่ภูมิตบไหล่ฉันเบาๆ ก่อนจะเดินไปบริการคณะทัวร์

“……”

“……” ฉันและชายกระเป๋าแดงเงียบไปพร้อมๆกัน ใช่แล้ว เขานั่นเองที่เป็นคนให้ฉันยืมเสื้อกันหนาว

“ที่นี่หนาวนะครับ คุณเอาของผมไปก่อนก็ได้” เขาพูดพลางถอดเสื้อหนาวขนสัตว์ ยี่ห้อแบรนด์เนมยื่นให้ฉัน

“เอ่อ..ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันขึ้นมาบนนี้บ่อย ชินแล้ว”

แต่ทันใดนั้นเอง เขาก็เอาเสื้อมาคลุมที่ไหล่ของฉัน โอ๊ย อีตาบ้า ฉันทำตัวไม่ถูกแล้ว

“ขอบคุณค่ะ” บ้าชะมัด ฉันรับขอบคุณแล้วหันหลังเดินไปทันที

“เอ่อ...คุณคำเมยครับ ผม ‘กฤษณพล’ครับ”

อะไรนะ กริด-สะ-นะ-พน เหรอ ชื่อแปลกดีแฮะหมอนี่ แล้วชื่อเล่นเค้าจะชื่อ กฤษณ์ หรือพลล่ะ

“ไอเมย!”

“อะไรเล่าพี่ ตกใจหมดเลย” จู่ๆพี่ภูมิก็ตบหัวฉัน

“เป็นไงวะ สงสัย หนุ่มกรุงคนนั้นคงจะชอบแกว่ะ 555+ ‘ข้าเจ้าเป็นสาวเจียงใหม่ บ่พอเต้าใดก็มีอ้ายกรุงมาฮัก ’5555+”

เฮ่อ ไอพี่ภูมิบ้า คนเค้าเขินนะ อิอิ วันนี้วิวสวยจัง แปลกเนอะ ขึ้นมาบนนี้ตั้งหลายครั้ง ถ้าไม่นับครั้งแรก เที่ยวนี้ก็เป็นอีกเที่ยวนึง ที่ฉันคิดว่ามันสวย บรรยากาศดีด้วย

“ขอนั่งด้วยคนได้มั๊ยครับ”

“อ๊ะ! เชิญค่ะๆ คุณ...เอ่อ...” เวน ฉันลืมชื่อเค้าง่ะ งี่เง่าจริงๆ

“กฤษณพลครับ...มีคนเคยถามผมว่า ผมชื่อเล่นชื่ออะไร ที่บ้านผมชอบเรียกว่าพล แต่เพื่อนที่ทำงานชอบเรียกว่ากฤษณ์น่ะครับ แล้วคุณล่ะ ชอบชื่อไหน” เขาพูดพลางมองทิวทัศน์เบื้องล่าง

“……”

“คุณคำเมย” นี่ฉันนั่งจ้องหน้าเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

“อ๋อค่ะ อืมมม ฉันชอบชื่อพลมากกว่าค่ะ จริงๆแล้ว เรียกฉันว่าเมยเฉยๆก็ได้ค่ะ เรียกคงเรียกคุณ ดูแปลกๆ แหะๆ”

เรานั่งคุยเรื่องสัพเพเหระอยูสักพัก อยู่ๆ เขาก็หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากเป้ใบสีแดง

“นั่นอะไรคะ อุ๊ย! คุณวาดรูปเป็นด้วยเหรอคะ”

“ครับ ผมชอบวาดรูปมาก” งี่เง่าอีกแล้วไอเมย พูดอะไรออกไปเนี่ย

“เอ่อ คำเมยช่วยหันหน้าไปทางนั้นหน่อยได้มั๊ยครับ นั่นแหละ ดีมากครับ อยู่นิ่งๆนะ”

………

“โอ๊ย! เมื่อยจังเลย เสร็จยังคะเนี่ย”

“ว้าว! สวยจังเลย” โอ้! ไม่น่าเชื่อ เค้าวาดรูปฉันอะ อิอิ มีทิวเขาด้านหลังเป็นวิวด้วย

“ชอบมั๊ย ผมให้”

“อ่า ขอบคุณค่ะ” ของฟรีไอเมยชอบ แหม เขินอะ

‘ขอเชิญคณะทัวร์ทุกท่านมารวมตัวกันทางนี้นะครับ เราจะลงจากดอยกันแล้วครับ’

เสียงพี่ภูมิประกาศดังผ่านทรโข่ง

ฉันและพลมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย