ในลมหนาว

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

ลมหนาวเดือนธันวาคม พัดต้องผิวขาวๆของหญิงสาวชาวล้านนา ที่นั่งอ้อยอิ่งอยู่ใต้ต้นกาสะลองใหญ่

“เมยเอ๊ย! เมย...อ้ายเมย!!”

“เออ! ได้ยินแล้ว!.....ไรวะ เรียกแต่เช้าเลย”

“โน่น  เค้ามากันแล้วเห็นรึยัง มัวแต่นั่งเหมืออยู่ได้”

“สวัสดีครับ ขอต้อนรับทุกๆท่าน เข้าสู่อุทยานแห่งชาติดอยอินทนนท์นะครับ ก่อนอื่น ผมขอแนะนำตัวก่อน ผม ‘สิริภูมิ’ ครับ ส่วนนั่น ‘คำเมย’ ไกด์ของเราครับ”

หลายปีแล้วสินะ ที่ฉันมาเป็นมัคคุเทศก์ของที่นี่ ความจริง ฉันเรียนจบนิติศาสตร์มา แต่พี่ภูมิ รุ่นพี่ที่สนิทของฉัน ชวนให้มาลองเป็นดูช่วงซัมเมอร์ แต่ฉันดันติดใจ เลยยึดเป็นอาชีพซะเลย รายได้ดีไม่เลวนะ

“เฮ้ย ไอ้เมย มองหาใครน่ะ นั่นแน่ มองหาหนุ่มกรุงเทพคนนั้นน่ะเหรอ นี่แกเลิกหาได้แล้ว นี่เป็นคณะทัวร์จากทางใต้นะเว้ย”

.....มกราคม 48

“ขอต้อนรับคณะทัวร์ทุกท่านนะคะ ดิฉัน ‘คำเมย’ หรือเรียกสั้นๆว่าเมยก็ได้ค่ะ วันนี้ก็จะทำหน้าที่เป็นไกด์พาทุกๆท่านสู่ ยอดดอยที่สูงที่สุดในสยามค่ะ หลังจากที่รับประทานอาหารเที่ยงแล้ว ก็ขอให้ทุกคนมาขึ้นรถที่ทางอุทยานจัดให้นะคะ”

“นี่ๆ เมย พี่เห็นนะ เมื่อกี้น่ะ แกแอบมองผู้ชายเป้แดงคนนั้นตลอดเลยว่ะ ฮะๆๆๆ”

จริงอย่างที่พี่ภูมิบอกจริงๆ ฉันก็เพิ่งมารู้ตัวว่าแอบมองผู้ชายคนนั้นอยู่ แต่ไม่มีอะไรหรอกน่า แค่นึกว่า ผู้ชายอะไรสะพายเป้สีแดงแจ๊ดเลย

บนรถ...

“ค่ะ ก็จบไปแล้วนะคะ สำหรับข้อมูลเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับที่นี่ มีอะไรจะสอบถามเพิ่มเติมมั๊ยคะ”

“เอ่อ...” ผู้ชายเป้แดงคนนั้นนี่นา ยกมือถามเหรอ จะมีอะไรรึป่าวนะ รู้สึกร้อนๆที่แก้มยังไงไม่รู้

“คือผม อยากทราบว่า ชื่อของคุณ เอ่อ...เมย แปลว่าอะไรครับ”

จะบ้ารึไงเล่า หมอนี่ บ้าชะมัด อยู่ๆก็มาถามชื่อเรา

“แหม ช่างสงสัยดีนะคะ  เมย หมายถึง ชื่อแม่น้ำสายสำคัญและเป็นเส้นแบ่งพรมแดนระหว่างไทยและเมียนมาร์ โดยไหลผ่านอำเภอแม่สอด อำเภอท่าสองยาง จังหวัดตาก แล้วไหลลงสู่แม่น้ำสาละวิน ณ บ้านสบเมย ตำบลแม่สามแลบ อำเภอสบเมย จังหวัดแม่ฮ่องสอนค่ะ”

ฉันอธิบายยาวเหยียดกับคำถามของเขา เล่นเอาอึ้งไปพักนึง

พอฉันเหลือบไป ก็เห็นพี่ภูมิกำลังอมยิ้มกรุ้มกริ่ม จนฉันต้องทำหน้าบึ้งใส่

ยอดดอยอินทนนท์...

“ตายแล้วพี่ภูมิ หนูลืมเสื้อนอกไว้ในรถ”

“เฮ้ย อย่ามองงั้นดิ แกใส่เสื้อแขนยาวแล้วนี่นา พี่ก็หนาวเป็นนะ”

“ยืมของผมก่อนมั๊ยครับ คุณคำเมย”