ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : Hello Baby
Chapter 1 : Hello Baby
"เอาล่ะ หมดคาบเรียนแค่นี้ นักเรียนทุกคนกลับบ้านได้" เสียงเอ่ยจากอาจารย์หนุ่มดังขึ้น นักเรียนทุกคนก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่ตนนั่ง เพื่อเตรียมตัวจะกลับบ้าน แต่สำหรับส่วนคนมีชมรมก็เตรียมจะไปชมรมล่ะนะ
"นี่คาซามัตสึ เดี๋ยวฉันค่อยตามไปนะ พอดีจะไปห้องนํ้าน่ะ" เสียงเอ่ยจากปากของหนุ่มที่มีฉายาว่า นักชู้ตไร้หลักการของไคโจว โมริยามะ โยชิทากะ เจ้าตัวเอ่ยบอกกัปตันทีมของตน คาซามัตสึ ยูกิโอะ ว่าขอไปห้องนํ้าก่อน ให้นายไปชมรมก่อนได้เลย เดี๋ยวจะตามไปทีหลัง
"อาๆ โอเค รีบๆมาล่ะ เดี๋ยวโค้ชว่าเอาไม่รู้ด้วยนะ" คาซามัตสึเอ่ยบอกเพื่อนของตน และหยิบกระเป๋าออกจากโต๊ะก่อนที่จะก้าวเท้าเดินออกไปนอกห้องเพื่อที่จะมุ่งตรงไปชมรมของเขา
หลังจากนั้นโมริยามะก็เร่งฝีเท้าเพื่อที่จะไปห้องนํ้าให้เร็วที่สุด เพราะถ้าเขาไปชมรมช้ามันอาจจะเกิดบางสิ่งบางอย่างที่เขาไม่คาดคิดก็ได้
"ฟู่ว เสร็จแล้ว เอาล่ะรีบไปชมรมดีกว่า"
ตอนที่โมริยามะเดินออกมาจากห้องนํ้านั้น เขาก็กลับไปที่ห้องก่อน เพื่อที่จะไปเอากระเป๋าแล้วค่อยลงไปชมรม แต่ระหว่างนั้นเขาเผลอชนกับเด็กสาวคนหนึ่ง
"ว้าย! ข..ขอโทษค่ะ" เสียงที่ดูหวานเล็กๆดังออกมาจากหลังกองกระดาษที่ปลิวว่อนอยู่ภายในอากาศ โมริยามะตกใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าตน โมริยามะเลยรีบขอโทษอีกฝ่าย
"ป..เป็นไรมั้ย ขอโทษนะที่ชนเธอ" โมริยามะยื่นมือไปหาสาวเจ้า ส่วนเด็กผู้หญิงคนนั้นก็เอ่ยขอบคุณและยื่นมือไปหาโมริยามะ
"ม..ไม่เป็นไรค่ะรุ่นพี่ พอดีฉันเดินไม่ดูทางเองน่ะค่ะ ไม่เป็นไรจริงๆนะคะ แต่ก็ ข..ขอบคุณค่ะ"
"ถ้าเธอไม่รังเกียจก็ ให้ฉันช่วยยกของนี่ไปช่วยไหมล่ะ?" โมริยามะเอ่ยถามเด็กสาว เด็กสาวก็ปฏิเสธไม่ลง เพราะถึงจะห้ามยังไง อีกฝ่ายก็น่าจะช่วยอยู่ดี
"ค..ค่ะ ถึงฉันจะห้ามแต่ยังไงคุณก็จะช่วยฉันอยู่ดีใช่ไหมคะ?"
"ใช่ ฉันจะปล่อยให้สาวน้อยอย่างเธอยกไปคนเดียวเล่า เอาป่ะฉันช่วย" โมริยามะเอ่ย ก่อนที่จะยกกองเอกสารนั้นขึ้นมาถือ
"ต..แต่ว่ารุ่นพี่เร่งขนาดนั้นน่าจะมีเรื่องด่วนไม่ใช่เหรอคะ ถ้ามีเรื่องด่วนรุ่นพี่ไปก่อนก็ได้นะคะ" เด็กสาวเอ่ยบอกโมริยามะ แต่โมริยามะก็ส่ายหัว
"โนๆสาวน้อย ถ้าเรื่องด่วนของฉันก็มีแค่ขึ้นรถไฟ มีสถานีปลายทางคือใจเธอเท่านั้น"
"..." เด็กสาวหัวเราะออกมาแห้งๆ
"ฮะๆ มุขจีบสาวยุคไหนคะเนี่ยรุ่นพี่"
"ฮ่าๆ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน" โมริยามะหัวเราะออกมา ก่อนที่จะเดินตามเด็กสาวไปจนถึงจุดหมาย
เมื่อทั้งสองเดินมาถึงห้องเรียน เด็กสาวก็บอกให้โมริยามะเอาเอกสารไปวางไว้ที่หลังห้อง
"เฮ้อ ขอบคุณนะคะรุ่นพี่ ที่อุตส่าห์ช่วยแบกเอกสารพวกนี้มาถึงห้องน่ะค่ะ" เด็กสาวเอ่ยขอบคุณโมริยามะ โมริยามะเองก็เต็มใจที่จะมาช่วยเธอนี่นา
"ค่ะๆ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ไว้เจอกันนะคะรุ่นพี่ รักษาตัวด้วยล่ะ" หญิงสาวเอ่ยพร้อมโค้งตัว และโบกมือลาอีกฝ่าย
"อ่าวเฮ้ยเดี๋ยว...เฮ้อ ยังไม่ได้ถามชื่อเธอเลยแฮะ" โมริยามะลูบท้าทอยตนเบาๆแล้วบ่นอุบอิบออกมาว่า ลืมถามชื่อสาวเจ้าไปซะได้ ให้ตายสิน่า
หลังจากนั้นโมริยามะก็เดินกลับมาชมรม และมีคนรอต้อนรับอยู่อย่างดี นั่นคือ คาซามัตสึ นั่นเอง อีกฝ่ายยืนกอดอกหน้าบูดอยู่หน้าประตูโรงยิม และดูท่าพร้อมที่จะเตรียมถีบโมริยามะเต็มที่ซะด้วย
"โ ม ริ ย า ม ะ ! ! ไหนแกบอกว่าจะไปห้องนํ้าแป้ปเดียวไงห๊า!? ไหงปาไปเกือบครึ่งชั่วโมง ลื่นล้มหัวฟาดมารึไงหรือตกส้วมตาย!" คาซามัตสึแว๊ดใส่โมริยามะ แต่เจ้าตัวก็เอามือมาปิดหูไว้
"ไม่เอาน่าคาซามัตสึ คือเมื่อกี้ฉันไปชนกับผู้หญิงคนนึงเข้าน่ะ แล้วเขาก็ถือเอกสารรกรุงรังด้วย ฉันเลยรับผิดชอบช่วยเขาน่ะ"
"หน้าอย่างแกน่ะเหรอ?" คาซามัตสึเอ่ยเหมือนด่าอีกฝ่ายทางอ้อม
"ใจร้ายจังนะคาซามัตสึ แต่เธอน่ารักมากๆเลยนะ ตรงสเป็คฉันทุกอย่างเลยอ่ะ เธอไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ไร้สาระด้วย ถ้าเป็นผู้หญิงแบบนั้นฉันให้ท่าซะขนาดนั้นยัยพวกนั้นก็จะให้ท่าฉันคืน แต่เธอคนนี้ไม่ไง ผู้หญิงแบบนี้หายากมากๆเลยนะคาซามัตสึ!" โมริยามะบรรยายคำพูดออกมา คาซามัตสึที่ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องผู้หญิงก็รับฟังเพื่อนตนบ่น
"แต่เสียดาย ฉันไม่รู้จักชื่อเขา"
"แกคิดจะจีบคนที่แกพึ่งจะเจอเหรอไอ้โมริยามะ แล้วคนนั้นเป็นใครแกก็ไม่รู้จักอีก โอ้ย!" คาซามัตสึกลุ้มใจกับเพื่อนของตนมากๆ ถ้าตรงแถวๆนั้นมีเสาไฟล่ะก็ เขาอยากจะเอาหัวไปโขกมากๆ
"น่าคาซามัตสึ แต่ฉันกลัวว่าฉัน จีบเขาอยู่ดีๆ สระ อี มันจะหายไป มากๆเลยอ่ะ" โมริยามะเล่นมุขออกมา คาซามัตสึก็จิ๊ปากอย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า...
"ไปเล่นตรงนู้นเลยนะ" พร้อมชี้ไปตรงถนน
"ใจร้ายยยยยยยย"
หลังจากที่ทั้งสองคนคุยกันเสร็จ ทั้งสองคนก็เข้าโรงยิมไปเพื่อซ้อมกิจกรรมของชมรม
เมื่อเวลาล่วงเลยไปจนเย็น กิจกรรมชมรมก็ได้เลิก ทุกคนในชมรมบาสเลยเตรียมตัวที่จะกลับบ้าน
"เย้ กลับบ้าน!" เสียงตะโกนอันเสียงดังของ ฮายาคาวะ มิสึฮิโระ ดังออกมาจากภายในโรงยิม
"หนวกหูน่าฮายาคาวะ" และเสียงบ่นของ นากามูระ ชินยะ เอ่ยบ่นให้ฮายาคาวะ
"เอ้า กลับกันดีๆล่ะ" คาซามัตสึเอ่ยบอกทุกคนในชมรมให้เดินทางกลับบ้านดีๆ
"ฮ...ฮายาคาวะ! นากามูระแย่แล้ว!" เสียงตะโกนจากนอกโรงยิมดังขึ้น คนที่ถูกเรียกชื่อก็หันไปมองตามต้นเสียง
"อ่าว ทาจิบานะ มีอะไรเหรอวิ่งหน้าตื่นมาเชียว" คนที่วิ่งมาคือ เด็กสาวที่มีชื่อว่า ทาจิบานะ ฮารุโนะ สาวจ้าวเธอวิ่งหน้าตื่นมาแต่ไกล
"ค..คือว่า กระเป๋าสตางค์ฉันหายน่ะสิ ล่าสุดฉันจำได้ว่าวางไว้ตรงล็อกเกอร์เปลี่ยนชุดของฉันน่ะ" ฮารุโนะเอ่ยบอกนากามูระว่ากระเป๋าเงินเธอหาย เธอจำได้ว่าล่าสุดวางไว้ที่ล็อกเกอร์เปลี่ยนชุดเวลาซ้อมเสร็จ
"ถ้าฉันไม่มีเงินฉันก็กลับบ้านไม่ได้อ่ะ ต้องใช้เป็นค่ารถโดยารประจำทาง อีกอย่างวันนี้ตาฉันจ่ายค่ารถสายด้วยน่ะสิ น้องฉันก็ไปหาอีกทาง ส่วนฉันก็มาหาพวกนายให้ช่วยนี่แหละ"
"..." คาซามัตสึจ้องมองโมริยามะที่กำลังเท้าสะเอวทั้งสองข้าง และกลอกตาอาอะไรบางอย่างอยู่ที่พื้น
"นี่โมริยามะ หาอะไรอยู่ ฉันเห็นนายมองพื้นเปล่าๆนั่นมานานแล้วนะ หาสมองที่ทำตกอยู่รึไง"
"บ้าน่าคาซามัตสึ สมองฉันก็อยู่บนหัวนี่ไง" โมริยามะเอ่ยแต่ไม่ได้หันหน้ากลับไปมองอีกฝ่าย ก่อนจะเอ่ยออกมาต่อว่า...
"เมื่อกี้นายถามว่าฉันหาอะไรอยู่ใช่ไหม? ขอตอบตรงๆเลยนะว่า กำลัง 'หารักแท้' อยู่น่ะ"
"..." คาซามัตสึไม่เอ่ยปากอะไร ก่อนที่จะเดินไปสับกระโหลกของอีกฝ่าย
"นี่แน่ะ! ถ้าจะเล่นมุขไปเล่นที่อื่นไป๊ แกเห็นน้องเขาซีเรียสไหมเนี่ย!? ถ้าจะช่วยนะ แกไปบอกน้องเขาเลยว่าจะช่วย หยุดเล่นมุขเห่ยๆของแกได้แล้ว แล้วก็ขยับก้นไปถามน้องเขาตรงๆเลยนะว่าจะพอให้ช่วยได้ไหม!"
"อูยเจ็บนะ มือนายหนักขึ้นหรือเปล่าเนี่ย" โมริยามะลูบหัวตนเองที่โดนสับเบาๆ
"เฮ่อ นายรู้ไหมฉันอายนะ"
"อายเอยอะไรของแก ปกติแกก็จีบสาวเป็นว่าเล่นอยู่แล้วนี่"
"ก็จริง แต่นี่ไม่ใช่ไง นี่มันผู้หญิงในอุดมคติของฉันนี่นา ฉันก็เขินเป็นนะ"
"เออ เอาที่สบายใจ"
"มีคนไปค้นล็อกเกอร์เธอรึเปล่าล่ะ? นึกดูดีๆสิ" กลับมาที่ฝั่งเด็กปี 2 ทั้งหลายแหล่ที่กำลังสนทนากันเรื่องกระเป๋าตังค์ นากามูระเอ่ยถามฮารุโนะว่ามีคนไปค้นล็อกเกอร์เธอบ้างรึเปล่า
"ฉันคิดว่าไม่มีนะ เพราะว่าตอนนั้นทุกคนก็ต่างซ้อมกิจกรรมชมรมกันหมดเลย" ฮารุโนะเอ่ยบอกนากามูระ
"เอ๊ะเดี๋ยวนะ เหมือนตอนนั้นจะมีคนขออณุญาตไปเข้าห้องนํ้าด้วยล่ะ"
"ฉันว่าต้องเป็นคนๆนั้นแน่"
"แต่ไม่น่าใช่มั้งนะ ก็ยัจจังเป็นเพื่อนสนิทของฉันนี่นา เธอจะเอาไปทำไมกันล่ะ?" ฮารุโนะก็ทำท่ากังวล หรือเพื่อนสนิทเธอจะทำจริงๆ?
แต่ในที่สุดเหตุการณ์ก็เกิดความพีค
"นี่ทาจิบานะ ฉันเจอกระเป๋าเงินเธอแล้วล่ะ" ฮายาคาวะเอ่ยออกมาด้วยนํ้าเสียงปกติ บอกฮารุโนะว่าเจอกระเป๋าแล้ว
"อ..เอ๊ะ? ไหนอ่ะฮายาคาวะ?"
"ตรงกระเป๋าเธอไง ฉันจำได้ว่ากระเป๋าเงินเธอจะห้อยพวงกุญแจรูปตัวทีไว้ด้วย ฉันเห็นมาห้อยลงมาจากในกระเป๋าเธอที่รูดไม่สนิทน่ะ"
"..." ฮารุโนะเลยลองรูดเปิดกระเป๋าดู แล้วเธอก็พบกับกระเป๋าเงินเธอจริงๆ
"แฮ่ๆ มาอยู่ในนี้ได้ยังไงกันนะ"
"ฉันว่าเธอเรียนหนักไปจนเบลอนะทาจิบานะ ไว้ว่างๆลองหาเวลาไปเที่ยวดูสิ ผ่อนคลายสักหน่อย"
"อืม ไว้วันเสาร์อาทิตย์จะลองไปดูจ้ะ" ทาจิบานะก็เอ่ยบอกนากามูระไป
"เอ้ยเดี๋ยวๆ!" โมริยามะที่โผล่มาจากไหนไม่รู้เอ่ยรั้งฮารุโนะไว้ ก่อนที่จะไถลมาแต่ไกล
พี่เจ็บไหมนั่น!?
"ม..มีอะไรเหรอคะรุ่นพี่?" ฮารุโนะเอ่ยถามโมริยามะที่เอ่ยรั้งเธอไว้
"คือ ผ้าเช็ดหน้าเธอที่ทำหล่นไว้น่ะ" โมริยามะยื่นผ้าเช็ดหน้าสีเขียวลายดอกไม้ไปให้ฮารุโนะ
"ข..ขอบคุณค่ะ หล่นไปตอนไหนกันนะ" ฮารุโนะเอ่ยขอบคุณ
"แต่เราเจอกันแบบนี้ บังเอิญจริงๆนะคะ เพิ่งเจอกันไปเมื่อไม่นานนี่เอง"
"นี่ พรุ่งนี้วันจันทร์หรือเปล่า?" โมริยามะเอ่ยถามฮารุโนะ ฮารุโนะก็งงนิดๆ พรุ่งนี้วันจันทร์อะไรกัน พรุ่งนี้วันศุกร์ไม่ใช่เหรอ?
"พรุ่งนี้วันศุกร์ไม่ใช่เหรอคะรุ่นพี่?"
"จันเราตรงไก(ใจเราตรงกัน)"
"ไปเล่นที่อื่นเลยนะโมริยามะ" พ่อคนดี๊คนดีของทีมไคโจว โคโบริ โคจิ เอ่ยบอกโมริยามะ
แต่สำหรับฮารุโนะแล้ว มุขเมื่อกี้มันทำให้รู้สึกมีความสุขเล็กน้อย นานแล้วที่ไม่ค่อยได้หัวเราะ
"ฮะๆ รุ่นพี่เนี่ยเป็นคนเฮฮาดีนะคะ" ฮารุโนะหัวเราะเบาๆ
"เธอเข้าใจมุขของฉันด้วยเหรอ?" โมริยามะตาเป็นประกายวิบวับ มีคนที่ไม่ว่าเขาตอนเล่นมุขด้วยแบบนี้ มีความสุขจัง
"ค่ะ พอดีว่ามีเพื่อนคนนึงของฉันเล่นมุกแป้กๆน่ะค่ะ ฉันเลยต้องพยายามเข้าใจมุกด้วย"
"มิน่าล่ะเธอถึงเข้าใจ"
"ค่ะ ตอนนี้ฉันต้องกลับบ้านแล้ว ไว้เจอกันวันอื่นนะคะ" ฮารุโนะโบกมือลาให้กับโมริยามะ แล้วรีบวิ่งไปทันที
"ไว้เจอกันนะสาวน้อย!"
นี่คือการเจอกันระหว่าง โมริยามะ โยชิทากะ กับ ทาจิบานะ ฮารุโนะ
----------------------------------------------------------
TBC.
Talk with Yume_Chu :
จบไปแล้วนะคะสำหรับตอนแรก~ เย้ เริ่มตอนแรกมาก็เล่นมุขจีบสาวมาเยอะเลยค่ะ 55 ตอนต่อไปจะเปิดตัวน้องชายแล้วนะคะ 55 น้องชายอาจจะโผล่มาแบบพิศดารมากแน่ๆค่ะ ไรต์รับประกัน 55
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น