ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [จบ]จิราไม่อยากเป็นเลขาของท่านประธานอีก [ Mpreg | Yaoi ]

    ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6 จิรากับการถูกปล่อยเกาะ

    • อัปเดตล่าสุด 9 ก.ย. 65


    ตอนที่ 6 จิรากับการถูกปล่อยเกาะ

     

    “คุณชายตื่นได้แล้วครับ ต้องไปทำงานแล้ว”

    จิราปลุกชายร่างใหญ่แต่นิสัยเด็กเล็กผู้นอนกอดเขาไม่ยอมปล่อย เพราะหากโม่หวังไม่ตื่นมีหวังพวกเขาไปทำงานสายกันแน่ๆ

    “ขอห้านาทีนะจิ”

    “ไม่ได้ครับ ลุกขึ้น”

    “อาบน้ำด้วยกัน”

    “ไม่เอาครับคุณชาย”

    “จิใจร้ายฮึก!”

    “…….”

    “ไม่คุยด้วยหรอกนะ ฮือ….”

    จิรานั่งมองคนที่นอนร้องไห้อยู่ด้วยแววตาเหนื่อยหน่าย มานั่งนึกย้อนตอนนี้จิราก็ทึ่งกับตัวเองเหมือนกันที่เขาทำหน้าที่เป็นนาฬิกาปลุกปลุกให้คุณชายสกุลหลงตื่นไปเรียนจนกระทั่งตื่นไปทำงานเขาก็ยังต้องเป็นคนปลุก

    นี่มัน…..ซ้อมเลี้ยงลูกชัดๆ

    “คุณชาย”

    “ป่อยยยย ป่อยเลยนะจิ”

    “อย่างอแงสิครับ”

    “ไม่ ฮึก! ไม่คุยกับจิแล้ว!”

    “นี่ร้องจริงเหรอครับ”

    “ไม่คุย!”

    จิรายืนมองโม่หวังก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าโม่หวังกำลังซุกหน้าร้องไห้กับหมอน ร้องไห้จริงจังมากน้ำตาไหลออกมาเป็นเส้นเป็นสายจนจิราเริ่มสงสารโม่หวัง จึงเข้าไปลูบหัวเบาๆ

    “ร้องไห้ทำไมครับ”

    “ก็ ก็จิใจร้ายอะ”

    “แค่ปลุกไปทำงานเนี่ยนะ”

    “อื้อ”

    จิราแอบกลอกตามองบนใส่โม่หวังลับหลัง โม่หวังไม่ใช่คนชอบงอแงตอนตื่นแบบนี้ ถ้าปลุกก็ตื่นไปอาบน้ำทันทีเลย

    ไอ้ก้อนเล่นพ่อมันแล้ว…..เล่นพ่ออย่างอื่นได้ไหม ให้มันอ้วกอะไรก็ได้ อย่ามางอแงแบบนี้ แม่จ๋าเหนื่อยนะลูก

    แต่ตอนปกติแม่จ๋าก็เหนื่อยมากอยู่แล้ว มาแบบนี้แม่จ๋าก็ไม่ไหวนะครับลูก

     

     

     

    “ทำไมต้องรีบด้วยอ่ะจิ”

    “ก็ถ้าไม่รีบเราจะเข้าประชุมสายนะครับ”

    จิราเอ่ยในขณะที่พยายามลากโม่หวังเข้าไปในบริษัท

    เช้านี้จิราเหนื่อยกว่าวันอื่นๆ มาก เขาต้องลากโม่หวังลุกขึ้นจากเตียง ไหนจะพาอาบน้ำแต่งตัวทำอาหารเช้าให้อีก อีกนิดจะพาไปส่งเข้าโรงเรียนแล้ว และเป็นอย่างที่จิราคิด เช้านี้เขากับโม่หวังมาทำงานสายเกือบหนึ่งชั่วโมงเพราะโม่หวังมัวแต่งอแงไม่อยากมา

    “จิ จิลืมอะไรไปหรือเปล่า”

    “ลืมอะไรครับ”

    “ก็ลืมไปว่า จริงๆ แล้ว…….”

    “………”

    “ฉันเป็นประธานบริษัท”

    “โอ้ยยยยยย มุกเก่าแล้วครับ เลิกเล่นเถอะวันนี้เราสายมากแล้ว”

    จิราดึงมือให้โม่หวังเดินเร็วเพื่อที่จะได้เริ่มทำงานเสียที แต่เมื่อมาถึงหน้าห้อง กลับเจอคุณเจน เลขาของคุณมี่เหม่ยกำลังนั่งทำงานอยู่ในที่ของเขา

    “คุณเจน”

    “สวัสดีค่ะคุณจิรา”

    “อะไรครับเนี่ย”

    จิราเอ่ยถามอย่างงุนงง เพราะคุณเจนกำลังนั่งทำงานที่เขาทำค้างเอาอยู่

    “คือว่า…”

    “หนูจิ”

    ไม่ทันที่เจนจะได้เอ่ยอธิบาย มี่เหม่ยก็เดินออกมาจากห้องทำงานของโม่หวังส่งยิ้มให้ทั้งจิราและลูกชายของเขา

    “มาม๊า!!”

    “ทำไมคุณนายถึง….”

    “พักร้อนไงครับหนูจิ”

    “….”

    “พักร้อนเสียหน่อยเถอะ ถือว่าม๊าขอ”

    จิรานิ่งเงียบเมื่อคุณนายมี่เหม่ยเดินเข้ามาจับหน้าท้องของเขาเบาๆ ด้วยรอยยิ้ม สื่อให้จิรารู้ว่าทุกคนในสกุลหลงรับรู้การมีตัวตนของเจ้าก้อนในท้องของเขาแล้ว

    “อาหวัง มันไม่รู้หรอกหนูจิ”

    “……..”

    “มันโง่เหมือนพ่อมัน”

    “เอ้า อั๊วผิดอะไรอ่ะม๊า ทำไมช่วงนี้มีแต่คนด่าอั๊ว”

    โม่หวังได้แต่เกาหัวเมื่อถูกมารดาพาดพิงถึง

    “ไปเที่ยวพักผ่อนสักหน่อยนะครับ เดี๋ยวทางนี้ม๊าจัดการเอง”

    คุณนายมี่เหม่ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม จากนั้นทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วมาก เขาถูกบอดี้การ์ดของคุณมี่เหม่ยพาตัวออกมาพร้อมโม่หวัง ก่อนจะรู้ตัวอีกทีเมื่อมาถึงเกาะส่วนตัวของสกุลหลังจากนั้นทุกคนก็พากันกลับไป ทิ้งให้จิราอยู่กับโม่หวังบนเกาะสองคน…..

    เป็นจิรานี่มันไม่ง่ายจริงๆ

     

     

    “ป้าจะเข้ามาวันเว้นวันนะคะคุณจิ ถ้าคุณจิกับคุณชายต้องการอะไรโทรบอกป้าได้เสมอนะคะ”

    “ขอบคุณครับป้า”

    จิราเอ่ยขอบคุณคุณป้าแม่บ้านที่รับหน้าที่ดูแลบ้านหลังนี้ในระหว่างที่เขากับโม่หวังอยู่ที่นี่

    จิราได้แต่ทำใจ เขาขัดใจอะไรคนสกุลหลงไม่ได้อยู่แล้ว มาถึงตอนนี้แผนการหอบลูกหนีแบบนายเอกนิยายคงไม่สำเร็จเพราะนอกจากจะรู้กันหมดยกเว้นพ่อเจ้าก้อนขนาดนั้น จิราหนียังไงก็คงหนีไม่พ้นแน่นอน

    แล้วเขาควรทำยังไงดี…..ต้องทำใจยอมรับอยู่ในฐานะเลขาของโม่หวังต่อไปงั้นหรือ….

    เขาไม่ได้หวังให้โม่หวังรักเขากลับ แต่เขาก็ไม่อยากอยู่ในความสัมพันธ์ที่มันไม่ชัดเจน

    หรือควรบอกโม่หวังไปตรงๆ ดีไหมนะ….

    จิราไม่อยากจะคิดอะไรอีกแล้ว ให้ตายเถอะ

    “จิ”

    “……”

    “เป็นอะไรครับ คิดมากเรื่องอะไร บอกพี่ได้ไหม”

    โม่หวังเดินเข้ามากอดจิราที่ยืนเหม่อมองออกไปข้างนอกจากด้านหลังพร้อมเกยคางลงบนไหล่ของคุณแม่ท้องอ่อน ทำให้จิราหันไปมองลูกหมาตัวโตของเขาจากนั้นก็ถอนหายใจอย่างปลงตกกับเรื่องที่กำลังคิดอยู่

    “เปล่าครับ ไม่ได้คิดอะไร”

    แม่ขอใช้เวลากับป๊าหนูสักพักนะเจ้าก้อน แล้วแม่จะรีบตัดสินใจทุกอย่าง

    แม่ขอเวลาอีกนิด….แค่นิดเดียวจริงๆ

     

     

    .

    .

    .

    +++ #จิราไม่อยากเป็นเลขาของท่านประธานอีก +++

    เห็นไหมคะ ขนาดแม่ยังด่า5555

     

    ตกใจกับคอมเม้นตอนล่าสุดมาก5555 ขอบคุณมากๆนะคะ

    แต่ช่วงนี้ไรท์ค่อนข้างยุ่ง ทั้งหาที่ฝึกงาน ทั้งเรียน หลายอย่านไม่ค่อยลงตัวเลยมาได้แค่วันละตอนค่ะ แต่หลังวันที่20 ไรท์คงเสร็จบางอย่างแล้วคงมาวันละหลายตอนได้ค่ะ55555

     

    ชอบก็อย่าลืมให้กำลังใจกันด้วยนะคะ กำลังหาเงินเอฟปกน้องจิกับนังโม่หวังอยู่ค่ะ สนใจโดเนทช่วยค่าปกได้นะคะ555 ขอบคุณล่วงหน้าค่า 5บาท 10 บาท ก็ขอญาตก้มกราบและไหว้ยอค่าาาา

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×