คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5 คนบ้านตระกูลหลง
ตอนที่ 5 คนบ้านตระกูลหลง
หลังจากที่โม่หวังล่มการดูตัวเสร็จเขาก็พาจิรามาบ้านของอากงเพื่อพาจิรามาทานข้าวกับครอบครัวของเขา
โม่หวังไม่ชอบเลยสักนิด ที่คนอื่นมองจิราเป็นเพียงเลขาของเขา เพราะสำหรับเขา จิรานั้นไม่ใช่แค่ผู้ช่วยแต่เป็นคนที่เขาได้ใช้ชีวิตร่วมกันมาเกือบครึ่งชีวิตแล้ว ตื่นนอนเขาก็เจอจิราเป็นคนแรก และการใช้ชีวิตทั้งวันก็ต้องอยู่กับจิราตลอด จนกระทั่งเข้านอนโม่หวังก็เห็นหน้าจิราเป็นคนสุดท้ายของวัน แล้วแบบนี้เขาจะไปหาคนอื่นได้ยังไง
อากงอีกคน รู้ทั้งรู้ว่าโม่หวังคนนี้มีแค่จิราแล้วยังชอบสรรหาคนอื่นมาให้เขาไปดูตัว ไปทำไมถ้ารู้อยู่แล้วว่าเขาจะหาทางล่มมันให้ได้
คนแก่ก็แบบนี้ อยู่บ้านเฉยๆมันเหงาหาเรื่องแกล้งลูกหลายไม่เว้นแต่ละวัน มีแค่ลีลี่นั่นแหละที่ไม่โดน หลานรักอากงเหลือเกิน......
“ทำไมของใช้เด็กเต็มบ้านเลย”
โม่หวังเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะของเล่นของใช้เด็กมันมีอยู่ทุกที่ในบ้านไหนจะเครื่องเล่นที่อยู่ตรงสวนรอการประกอบและติดตั้งอีก ครอบครัวของเขากำลังจะมีเด็กเล็กงั้นหรือ....
“ลูกของอาหยงพึ่งคลอดลูกหน่ะ ซื้อให้หลานอี ตอนลื้อกับลีลี่เกิดอาหยงก็ซื้อของให้เยอะแยะ อาทิตย์หน้าป๊ากับม๊าจะไปหาของก็เลยเต็มบ้านแบบนี้”
“อ๋อ ฝากแสดงความยินดีกับอี้หยงด้วยนะครับ ฝากบอกว่าขอให้อากิ้มกับหลานแข็งแรง”
โม่หวังไม่ได้เคลือบแคลงใจในสิ่งที่ไท่ตงได้เอ่ยบอกลูกชาย กลับเชื่อสนิทใจเพราะอี้หยงเป็นญาติห่างๆ และอาศัยอยู่กับครอบครัวสามีที่ไต้หวันจึงไม่ได้ใส่ใจอะไร
“หนูจิรา ช่วงนี้ดูเหนื่อยๆเพลียๆนะ อาหวังใช้งานหนักหรือ ใช้ไม่ได้จริงอาหวัง”
“ก็ทำงานตามปกตินั่นแหละครับคุณนายไม่ได้อะไรมาก”
“ให้หนูจิราพักบ้างเถอะอาหวัง หนูพักการทำงานสักปีหนึ่งดีไหมคะ”
คุณนายหลี่เฟยภรรยานายท่านไท่ติ่งหรือย่าของโม่หวังเอ่ยถามอ้อมๆ เพราะอยากให้จิราพักจากการทำงานทั้งๆที่กำลังท้องเช่นนี้
เรื่องการตั้งครรภ์ของจิรา คนในตระกูลหลงรับรู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่จิราไปโรงพยาบาลแล้วเพราะทุกคนที่อยู่ใกล้กับอาหวังหรือลีลี่ย่อมถูกจับตามองตลอดเวลา ยิ่งอยู่กับทายาทตระกูลหลงตลอดเวลาอย่างจิราหรืออาโฮวย่อมต้องถูกจับตาดูการกระทำตลอดเวลาอยู่แล้ว
ในตอนที่รู้ว่าจิรากำลังตั้งท้องลูกอาหวังอยู่ทั้งบ้านต่างตื่นเต้นกันใหญ่ ไท่ติ่งเตรียมยกมรดกให้เหลนตัวน้อย ไท่ตงเตรียมสร้างสนามเด็กเลยให้เจ้าก้อน มี่เหม่ย ลีลี่และหลี่เฟยก็เตรียมของใช้เพื่อมอบให้หลานของพวกเขา เพราะไม่อยากให้หนูจิราเหนื่อยเตรียมเองแค่อุ้มท้องเจ้าหัวไช้เท้าน้อยก็หนักมากอยู่แล้ว
“อันที่จริงผมก็คิดว่าจะลาออกอยู่เหมือนกันครับ”
จิราเอ่ยบอกครอบครัวสกุลหลงถึงความต้องการของเขาที่จะลาออก
“ดีเลยค่ะ พักก่อนแล้วหลังจากนั้นค่อยไปทำต่อ”
“ผมหมายถึงออกไปทำอย่างอื่นหน่ะครับ”
“…….”
“ผมอยากออกไปใช้ชีวิตของตัวเองบ้างหน่ะครับ แล้วก็คิดว่าหลังจากลาออกจะย้ายออกจากบ้านคุณชายด้วยครับ”
จิราเอ่ยออกมาตามตรง เขาสังเกตได้ว่าคนในสกุลหลงทำตัวแปลกๆ ทั้งการดูแลเขาดีกว่าครั้งอื่นๆที่ผ่านมาไหนจะของเล่นของใช้เด็กอ่อนที่อยู่เต็มบ้าน
มาถึงตอนนี้จิราพึ่งรู้ตัว ว่าป่านนี้คนในสกุลหลงรู้หมดแล้วมั้งว่าเขาท้องอยู่….
“อาหวัง”
“ครับกง”
“ไม่ได้เรื่อง!!!”
“เอ้า อยู่ๆ กงมาด่าอั๊วทำไม”
โม่หวังได้มึนงงที่ถูกอากงไท่ติ่งด่าทั้งๆ ที่เขาเองก็นั่งอยู่เฉยๆ ไม่ได้ออกความเห็นหรือทำอะไรแต่กลับถูกด่าเสียได้
“เดี๋ยวกลับบ้านแล้วค่อยคุยกัน”
คราวนี้โม่หวังหันไปกระซิบบอกจิราที่นั่งอยู่ข้างๆ จิรารู้ได้ในทันทีว่าคงเป็นเรื่องนี้แน่นอน
เอวัง…..เจ้าก้อนเป็นกำลังใจให้แม่ด้วย
ตลอดทางที่กลับบ้าน โม่หวังเอาแต่นั่งเงียบตลอดทางไม่ส่งหรือพูดอะไรกับจิราสักคำ แม้แต่หน้าก็ไม่หันมามอง จนกระทั่งขึ้นมาถึงบนห้องโม่หวังจึงหันมามองจิรา จนเขาเองก็กลัวว่าโม่หวังจะรู้เหมือนคนที่บ้าน
“ทำไมถึงต้องลาออกด้วย”
“ก็บอกไปแล้วไงครับว่าผมอยากออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง”
“แค่นั้นเหรอ”
“ครับ”
“ไม่อนุมัติ เหตุผลแค่นั้นฟังไม่ขึ้น!!!”
โม่หวังนั่งลงกับโซฟา กอด-อกมองจิราตาดุ เหมือนเด็กที่กำลังเอาแต่ใจอยู่
"คุณชาย ผมพูดจริงนะ ผมส่งจดหมายลา...."
"ไม่ฟังๆๆๆๆ ไม่ฟัง ไม่รับรู้ ห้ามพูดๆๆๆๆ"
โม่หวังนอนดิ้นเหมือนเด็กเอาแต่ใจนั่นทำให้จิราต้องถอนหายใจอย่างปลงตก
ปวดหัวมาก เขาตั้งท้องลูกแค่คนเดียวก็เหนื่อยแล้ว ทำไมโม่หวังต้องทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจแบบนี้ด้วย นี่ไม่ใช่ป๊าเจ้าก้อนแล้ว นี่มันพี่ชายคนโตเจ้าก้อนชัดๆ
โม่หวังดื้อมากแบบนี้ เขาจะทำยังไงดีกันนะ ท้องก็เริ่มป่องออกมาแล้วด้วยสิ
หรือต้องหนีแบบนายเอกนิยายนะ....
.
.
.
+++ #จิราไม่อยากเป็นเลขาท่านประธานอีก +++
ก็ลูกอีหลงไท่ตงค่ะ มันพูดไม่รู้เรื่องหรอกค่ะน้องจิ55555
ความคิดเห็น