ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Lonely Moon พระจันทร์ใจเหงา (มี e-book)

    ลำดับตอนที่ #23 : บทที่ 22 ฉันโกรธตัวเองที่ความรู้สึกรักยังไม่เคยจางหายไป

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 922
      8
      16 ก.ค. 64

    ฉันโกรธตัวเองที่ความรู้สึกรักยังไม่เคยจางหายไป

    ฉันทำงานร้านหนังสือสาขาที่นี่ถึงจะได้ไป - กลับเป็นเวลาแต่ก็ใช่ว่างานจะไม่หนัก  ยิ่งช่วงนี้แพรวกับพี่วุฒิผลัดกันลางานบ่อยมากจนภาระแทบทั้งหมดมาตกอยู่ที่ฉันกับพี่แจงผู้จัดการร้าน

    เราทั้งคู่ต้องมาคอยดูแลร้านกันสองคน  ถึงมันจะหนักแค่บางช่วง  แต่การอยู่ร้านในระหว่างที่มีพนักงานไม่เพียงพอต่อการให้บริการ  มันทำให้ฉันค่อนข้างเหนื่อยขึ้นเป็นอีกเท่าตัวเลยทีเดียว

    "พระจันทร์…"

    "คะ?" ฉันขานรับพร้อมกับหันไปตามเสียงเรียกของพี่แจง

    "เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำแป๊บ แกมาอยู่ที่เคาน์เตอร์.ให้พี่หน่อย สงสัยว่าพี่จะท้องเสียว่ะแก"

    "ได้ค่ะ พี่รีบไปเถอะ เดี๋ยวตรงนี้พระจันทร์ดูต่อให้เอง"

    ฉันละมือจากการจัดหนังสือออกใหม่ที่กำลังเรียงเข้าชั้นเพื่อเดินไปประจำอยู่ที่จุดรับชำระเงินแทนพี่แจงที่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ  ระหว่างนั้นฉันเลยหยิบหนังสือตรงหน้าที่พี่แจงได้ทำค้างไว้  นำมันมาแยกใส่ลงถุงตามบิลสั่งซื้อเป็นชุดๆ

    หนังสือพวกนี้จะเป็นออเดอร์ของลูกค้าที่กดสั่งซื้อออนไลน์ผ่านเว็บไซต์ของร้าน  แต่จะเป็นการรับหนังสือที่หน้าร้านแทนการจัดส่งพัสดุไปรษณีย์ 

    ฉันมองดูออเดอร์หนังสือหนึ่งในนั้นก็เผลออมยิ้มออกมา  ลูกค้าคนนี้คงจะเป็นคุณแม่หรือไม่ก็คุณพ่อมือใหม่ที่หาซื้อหนังสือการดูแลทารกเบื้องต้นไป   อ่านหลายเล่ม 

    จะว่าไปแล้วฉันเองก็ไม่เคยได้ซื้อหนังสือเกี่ยวกับเด็กกลับไปอ่านที่     บ้านสักที อย่าว่าแต่อ่านหนังสือเลย  ช่วงนี้พอได้ทำงานทั้งวัน  จนถึงเวลาเลิกงานกลับบ้านทีไรถ้าหัวถึงหมอนก็เหนื่อยจนแทบจะหลับสนิทไม่รู้เรื่องอะไรแล้ว  

    แต่ต่อไปฉันคงจะต้องหาเวลาว่างอ่านเตรียมก่อนที่ลูกจะคลอดไว้บ้างก็คงจะดีเหมือนกัน  พอได้มองเห็นภาพเด็กทารกพุงอ้วนกลมที่หน้าปกหนังสือแล้วก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที  จนฉันเผลอแอบคิดกับตัวเองไปว่าลูกของฉันเขาจะน่ารักแบบเด็กคนนี้ไหมนะ

    "มารับหนังสือออเดอร์ 114289 ที่สั่งไว้ค่ะ"

    "…...."  เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียงหวานๆที่ได้ยินนั่น  ฉันถึงกับนิ่งไปสักพัก  เพราะอยู่ๆก็มีอาการชาที่มือลามไปจนถึงใบหน้า  เหมือนกับสติของฉันกำลังหลุดลอย

    "ปลื้มเล่มนี้ก็น่าสนใจนะ  ซื้อไปอ่านเพิ่มด้วยไหม"

    "งั้นพี่รับเล่มนี้ด้วยนะคะ ช่วยคิดเงินเพิ่มด้วยค่ะ"

    ฉันอยากจะหัวเราะให้กับความโง่เง่าของตัวเอง  พี่ตะวันรู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาและผู้หญิงของเขาคือฉัน  แต่เขาไม่แม้แต่จะทักทายหรือแสดงออกอะไรเลย  นอกจากทำตัวอย่างกับคนไร้หัวใจ  สีหน้าที่เมินเฉยและเย็นชาราวกับเราคือคนแปลกหน้าที่ไม่เคยได้รู้จักกันมาก่อน 

    มีอีกอย่างที่ฉันเพิ่งสังเกตเห็นก็คือ ชุดที่ผู้หญิงคนนี้สวมใส่อยู่คือชุด   คลุมท้อง  การกระทำที่พี่ตะวันประคับประคองเอาใจใส่เธออย่างทะนุถนอม 

    มันทำให้ฉันเริ่มเข้าใจได้.ในทันที  ความจริงแล้วเด็กในท้องผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นลูกของพี่ตะวันก็ได้

    หากเทียบกับเธอคนนั้นในตอนนี้  ฉันเองก็ดูไม่เหมือนกับคนที่กำลังตั้งท้องเลยเท่าไหร่  ถ้าไม่สังเกตจริงๆก็ดูไม่ค่อยออกว่าฉันกำลังท้องอยู่  บางครั้งคนส่วนใหญ่เข้าใจว่าฉันไม่ได้ท้องด้วยซ้ำ  

    อาจเป็นเพราะชุดยูนิฟอร์มของร้านหนังสือที่ฉันใส่อยู่ไม่ได้เน้นรูปร่างมากเท่าไหร่  มองผิวเผินเลยอาจจะแค่ดูมีน้ำมีนวลกว่าปกติ

    "มาพระจันทร์เดี๋ยวพี่ทำเอง  แกไปจัดหนังสือที่ชั้นต่อเถอะ"

    ฉันอยากขอบคุณเหลือเกินที่พี่แจงกลับมาจากห้องน้ำได้ทันเวลาพอดี  ตอนนี้ฉันไม่อยากรับรู้อะไรอีกต่อไปแล้ว 

    แค่ยืนอยู่ตรงนี้ก็เจ็บปวดมากเกินจะรับมันไหว  พี่ตะวันทำกับฉันอย่างนี้ได้ยังไง  ทั้งที่ลูกในท้องของฉันก็เป็นลูกของเขาเหมือนกัน

    ฉันไม่พูดอะไรกับพี่แจงต่อเพราะเหมือนน้ำเสียงจะขาดหายไปจนทำให้แทบพูดอะไรไม่ออก  ฉันเลยทำได้เพียงแต่พยักหน้ารับรู้ตามที่พี่แจงสั่งให้.ไปจัดหนังสือที่ชั้นเหมือนเดิม  

    พอออกมาจากเคาน์เตอร์รับชำระเงิน  ฉันพาตัวเองเดินเลี่ยงไปตามชั้นหนังสือเพื่อหลบหนีสถานการณ์ที่น่าอึดอัดตรงนั้น 

    ฉันเจ็บปวดที่ข้างในหัวใจมากเหลือเกิน  และที่น่าโมโหก็คือฉันยังลบพี่ตะวันออกไปจากหัวใจไม่ได้

    ฉันรู้ตัวเองดีว่าฉันยังคงรักเขาอยู่ ฉันโกรธตัวเองที่ความรู้สึกรักยังไม่ เคยจางหายไป  ทั้งที่ฉันก็เคยพยายามทำใจยอมรับมาแล้วว่าตัวเองไม่ใช่ผู้หญิงที่   เขาเลือก  แต่ความรักครั้งนั้นมันก็ยังคงกลับมาทำร้ายฉันซ้ำๆอยู่เสมอ

    ความรู้สึกที่มีมันทำให้ฉันแทบไม่อยากจะทำงานในร้านนี้อีกแล้ว    เพราะฉันกลัวหัวใจของตัวเอง  ฉันไม่อยากจะเจ็บมากไปกว่านี้ 

    ถ้าเกิดวันหนึ่งเห็นเขากลับมาที่ร้านกับผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง  ฉันก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะทนไปได้.อีกสักแค่.ไหน

    แต่ฉันก็คงทำได้เพียงแค่คิดเท่านั้น  สุดท้ายแล้วยังไงฉันก็ต้องฝืนทน    ต่อไปอยู่ดี เพราะตอนนี้ฉันเองก็ไม่ได้มีทางเลือกอะไรในชีวิตมากมายนัก

    ฉันพยายามบอกตัวเองให้เข้มแข็งเข้าไว้  เพื่ออนาคตของลูกในวันข้างหน้า  ลูกที่กำลังจะเกิดมาเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของฉันนับจากนี้

     

    To Be Continued

    เพจ "เงียบๆ" ที่อาจจะไม่ค่อยมีอะไรของคนเขียน  : )

    Lonely Moon มี E-Book ออกแล้วนะคะ

    ^^ หากสนใจรูปเล่มทักที่เพจเลยค่ะ ฝากด้วยนะคะ : )

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนปิดการแสดงความคิดเห็น
    ×