ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Lonely Moon พระจันทร์ใจเหงา (มี e-book)

    ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 14 สุขแทบจะลืมความฝันความตั้งใจที่เคยมีไว้ก่อนหน้านี้

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 879
      7
      10 ส.ค. 64

        

     

    Lonely  Moon

    บทที่ 14

    สุขแทบจะลืมความฝันความตั้งใจที่เคยมีไว้ก่อนหน้านี้

     

                    พอถึงวันประกาศรายชื่อ  ฉันได้รับโทรศัพท์ติดต่อกลับจากฝ่ายบุคคลของโรงแรมที่สมัครงานไว้  เจ้าหน้าที่ให้คำตอบว่าฉันได้ผ่านการทดสอบเข้าร่วมทำงานกับที่นั่น   


     

              ตอนแรกฉันเองก็ไม่ค่อยมั่นใจว่าตัวเองจะได้รับคัดเลือกจากทางโรงแรมหรือเปล่า  เพราะตอนที่ไปสมัครทดสอบก็มีคนที่เรียนจบใหม่เหมือนกับฉันไป สมัครไว้อีกประมาณสามถึงสี่คน 


     

                    แต่พอรู้ว่าตัวเองผ่านการทดสอบได้เข้าไปเป็นผู้ช่วยเชฟ  ตอนนั้นฉันดีใจมากๆ  มือที่กำลังจับโทรศัพท์มือถืออยู่มันสั่นจนเกือบจะคุมตัวเองเอาไว้ไม่ได้


     

                    มันทั้งรู้สึกตื่นเต้นและโล่งใจ  เหมือนไม่เสียแรงเปล่าที่ได้เรียนมา  มันทำให้ฉันหายเหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก 


     

                    ฉันเพิ่งเข้าใจความรู้สึกของรุ่นพี่ที่วิทยาลัยตอนที่เขามาแนะแนวสายอาชีพให้กับรุ่นน้องฟังในหอประชุม  เวลาที่เขาได้งานทำหลังจากที่เรียนจบแล้วมันรู้สึกดีมากๆแบบนี้นี่เอง  


     

                    หลังจากที่ได้การตอบรับเข้าทำงานกับทางโรงแรม  ในอาทิตย์ต่อมาฉันก็ทำเรื่องขอลาออกจากร้านกาแฟของพี่นุ่นทันที  พอถึงเวลาที่ฉันต้องลาออก  พี่นุ่นแสดงท่าทีเศร้าใจและยังบอกว่าแอบเสียดายฉันอยู่เหมือนกัน  


     

                    พี่นุ่นพูดตัดพ้อนิดหน่อยว่าไม่ค่อยเจอคนที่ตั้งใจและทำงานกับร้านได้นานๆแบบฉันสักที  ปกติคนที่เข้ามาทำงานพาร์ทไทม์กับที่ร้านจะทำอยู่ได้.ไม่กี่เดือนก็ขอลาออกไปทำอย่างอื่นแล้ว    


     

                    พอพี่นุ่นพูดมาแบบนั้นฉันก็เลยพลอยเศร้าใจไปด้วย  เพราะฉันเองก็ผูกพันกับพี่นุ่นและร้านนี้มากเหมือนกัน  ในระหว่างที่ทำงานฉันได้รับความรู้สึกดีๆและประสบการณ์ความรู้อะไรหลายอย่างมาก   


     

                    และที่สำคัญรายได้บางส่วนจากการได้ทำงานกับพี่นุ่นก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ฉันมีเงินเอาไว้ใช้ในแต่ละวัน  และมันยังช่วยทำให้ฉันมีเงินไว้จ่ายค่าเทอมจนเรียนจบออกมาได้  พอคิดว่าจะไม่ได้งานที่นี่อีกต่อไปแล้วก็ใจหายเหมือนกัน


     

                    วันแรกของการเข้าทำงานตำแหน่งผู้ช่วยเชฟกับทางโรงแรม  ฉันรู้สึกตื่นเต้นไปพร้อมกับความกระตือรือร้นที่ตั้งใจจะเริ่มต้นเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ  การได้ทำ งานในครัวเบเกอรี่ร่วมกับเชฟ  ฉันได้เห็นถึงความแตกต่างจากตอนที่เคยเรียนรู้.ในห้องเรียนเป็นอย่างมาก  เพราะการทำงานจะถูกจัดเป็นระบบมากกว่า  และแต่ละคนก็จะมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบอย่างชัดเจน


     

                    บรรยากาศที่นี่อาจจะไม่ได้วุ่นวายหรือทำไปเล่นไปอย่างสนุกสนานเหมือนกับตอนเรียนกับเพื่อนๆในชั้นเรียน  แต่ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองสนุกกับมันได้.ไม่ต่างกัน  เพราะการทำขนมของโรงแรมมีหลายอย่างที่ฉันเองก็ต้องเริ่มค่อยๆเรียนรู้   ฉันเลยไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองกำลังทำงานอยู่สักเท่าไหร่   


     

                    ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้ตีไข่ นวดแป้ง ได้กลิ่นเนยของขนมจากเตาอบ และได้เรียนรู้จากเชฟที่คอยสอนอะไรมากมายอย่างที่ฉันไม่เคยได้รู้มาก่อน


     

                    ในทุกๆวันฉันจะเดินทางไปทำงานด้วยรถโดยสารประจำทางรอบเมือง   หรือบางทีถ้าพี่ตะวันเข้ามาในตัวเมือง  เขาก็จะแวะมารับ - ส่งฉันกลับไปด้วยกันฉันยังคงใช้ชีวิตที่วนเวียนอยู่อย่างนี้ซ้ำๆ  จนไม่นานเวลาก็ผ่านไปแล้วหนึ่งปีที่ฉันได้ทำงานผู้ช่วยเชฟในครัวเบเกอรี่กับทางโรงแรม


     

                    พอพูดถึงเรื่องอนาคตของฉัน  พี่ตะวันเองก็อยากให้ฉันกลับไปเรียนต่อปริญญาตรีให้จบ  แต่สำหรับฉันแล้วในตอนนี้ฉันยังอยากทำงานที่โรงแรมต่อไปอีกสักหน่อย  เพราะฉันรู้สึกว่าตัวเองยังเรียนรู้เรื่องทำขนมจากที่นี่ได้.ไม่เยอะเท่าไหร่    และอีกอย่างโอกาสที่จะได้มาทำงานเป็นผู้ช่วยเชฟจากฝรั่งเศสของโรงแรมก็ไม่ได้ มีมาง่ายๆด้วย  ฉันถึงตัดสินใจพักเรื่องเรียนต่อเอาไว้ก่อนอีกสักระยะ


     

                    พอคุยกันเรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัยของฉันไม่สำเร็จ  พี่ตะวันก็เบนความสนใจมาที่ฉันอีกครั้ง  พี่เขาบอกว่าตอนนี้ฉันควรจะขับรถยนต์.ให้เป็นได้แล้ว  ซึ่งในเรื่องนี้ฉันเองก็เห็นด้วยมากๆ 


     

                    แต่อันที่จริงฉันก็ไม่ได้ลำบากอะไร  เพราะการใช้ชีวิตในแต่ละวันฉันจะอาศัยรถโดยสารรอบเมืองซะเป็นส่วนใหญ่  แล้วตอนนี้ฉันเองก็ยังไม่ค่อยพร้อมที่จะ   ซื้อรถเอาไว้ใช้ขับด้วย  ในระหว่างนี้ฉันก็เลยยังอาศัยนั่งรถโดยสารรอบเมืองมาทำงานเหมือนเดิมไปก่อน


     

                    จนมาวันหนึ่งตอนเวลาหลังเลิกงาน  ที่พี่ตะวันแวะมารับฉันกลับหอพักเช่นเคย  แต่จะแตกต่างจากทุกวันเพราะพี่ตะวันขับรถญี่ปุ่นคันเล็กสีขาวมารับฉันที่โรงแรม  เขาบอกว่ารถคันนี้จะเอามาไว้.ให้ฉันหัดขับและให้..ไว้.ใช้.ไปทำงาน  แต่ฉันก็ปฏิเสธไม่ขอรับไว้เพราะมูลค่าของมันมากเกินไป  ฉันรับมันเอาไว้.ไม่ได้จริงๆ 


     

                    แต่พี่ตะวันก็ยังยืนยันคำเดิมว่าอยากให้เอาไว้.ใช้ขับไปทำงานและเขาก็ไม่อยากให้ฉันคิดมาก  เพราะที่จริงแล้วรถคันนี้เป็นรถที่พี่ภูพี่ชายของเขาเอาไว้ใช้งานภายในไร่  แต่ไม่ค่อยได้เอามันออกมาขับเพราะรถมันคันเล็กเกินไปสำหรับผู้ชาย  แล้วมันก็ใช้งานไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่  ให้ฉันคิดซะว่าเขาเอามาให้ยืมหัดขับฉันจะได้ขับรถเป็นสักที 


     

                    จนแล้วจนรอดฉันก็ยอมใจอ่อนจนได้  ก็เพราะว่าเขาดีกับฉันและทำตัวน่ารักซะขนาดนี้  จะไม่ให้ฉันหลงรักจนหมดหัวใจไปได้ยังไง  แต่ที่น่ารักไปกว่านั้นก็คือพี่ตะวันไม่ได้.ให้ยืมแค่รถเอาไว้ใช้อย่างเดียว  เพราะเขายังส่งตารางหัดขับรถในวันหยุดมาให้ฉันไปเข้าเรียนอีกด้วย 


     

                    พอฉันเข้าไปเรียนที่โรงเรียนสอนขับรถและได้หัดขับอยู่ไม่นานฉันก็เริ่ม ขับรถเป็น  แต่อาจจะยังไม่คล่องมากเท่าไหร่  ที่จริงก่อนหน้านี้ก็ได้พี่ตะวันมาช่วยสอนขับเบื้องต้นก่อนด้วยนั่นแหละ  เพราะเขาบอกว่าก่อนไปเรียนก็น่าจะให้พอมีพื้นฐานเอาไว้บ้างสักหน่อย


     

                    พอหลังๆฉันเริ่มขับได้ชินกับระบบมากยิ่งขึ้นในที่สุดก็สอบใบขับขี่รถยนต์ผ่านได้สำเร็จ  กลายเป็นว่าในตอนนี้ฉันมีพี่ตะวันเข้ามาในชีวิตของตัวเองอย่างเต็มตัวจนเหมือนกับอากาศที่ขาดไม่ได้ไปแล้ว 


     

                    และหลังจากนั้นไม่นานฉันก็ตัดสินใจย้ายออกจากห้องพักแล้วเข้าไปอยู่คอนโดของพี่ตะวันในตัวเมืองแทน  ที่นั่นห่างจากห้องพักเก่าของฉันไม่มากนัก


     

                    พี่ตะวันบอกกับฉันว่าคอนโดในตัวเมืองที่ซื้อเอาไว้เขาไม่ค่อยได้เข้ามาอยู่เท่าไหร่  เพราะจริงๆแล้วเขาเองก็อยู่บ้านที่ไร่ส้มในต่างอำเภอมากกว่า  พี่เขาเลยเอาไว้ใช้นอนพักเฉพาะตอนที่เข้าเมืองมาคุยเรื่องงานกับลูกค้าซะเป็นส่วนใหญ่


     

                    ตอนนี้ฉันเองก็ขับรถเป็นแล้ว  เวลาที่เดินทางไปไหนมาไหนก็สะดวก  มากยิ่งขึ้น  พอฉันได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่คอนโดของพี่ตะวัน  เราสองคนก็ได้.ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากกว่าเมื่อก่อน  เขาเองก็มีมาพักด้วยกันบ้างถ้าวันไหนต้องคุยงานกับลูกค้าดึกๆ  ตัวฉันเองก็ไม่อยากให้เขาต้องขับรถกลับไปที่ไร่ในเวลากลางคืนเท่าไหร่ เพราะกลัวว่าเขาจะเหนื่อยจนเผลอหลับในระหว่างที่ขับรถ  


     

                    ปกติแล้วพี่ตะวันจะไม่เคยล่วงเกินอะไรฉันเลยในระหว่างที่เราสองคน  คบกัน  มันเป็นเพราะฉันเคยขอเขาเอาไว้ว่าอยากให้ตัวเองพร้อมกว่านี้อีกสักหน่อย    ส่วนพี่ตะวันเองก็เข้าใจ  เขายอมทำตามอย่างที่เคยรับปากฉันเอาไว้  แต่จะมีจับมือ  หรือไม่ก็กอดจูบกันบ้างตามโอกาสพิเศษที่เราได้อยู่ด้วยกัน  พี่ตะวันไม่เคยมานั่งเรียกร้องอะไรกับฉันในเรื่องนี้เลย  เพราะพี่ตะวันเองเขาก็คิดว่าอยากให้มันเกิดขึ้นด้วยความเต็มใจจากทั้งสองฝ่ายเช่นกัน    


     

                    จนฉันเริ่มรู้สึกว่าทุกอย่างระหว่างเรามันพิเศษและชัดเจนมากขึ้น  เราทั้งคู่เลยตัดสินใจเริ่มพัฒนาความสัมพันธ์ของร่างกายตามมา  ครั้งแรกที่เรามีอะไรกันคือตอนที่พี่ตะวันพาฉันไปเที่ยวทะเลด้วยกันที่เกาะช้าง 


     

                    มันเป็นความยินยอมพร้อมใจของฉันเองที่เป็นคนเริ่มก่อน  ที่ตัดสินใจแบบนั้นไม่ใช่เพราะความใจง่ายหรือขาดสติ  ฉันคิดมาดีแล้วถึงได้ตัดสินใจยอมเป็นของเขาทั้งตัวและหัวใจ 


     

                    ฉันรู้สึกรักผู้ชายคนนี้จริงๆ  พี่ตะวันเป็นคนที่เข้ามาเติมเต็มส่วนที่เคยขาดหายไปในชีวิตของฉัน  ความรัก ความอบอุ่น การดูแลซึ่งกันและกันที่เขามีให้ฉัน   มันทำให้ฉันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก 


     

                    สุขแทบจะลืมความฝันความตั้งใจที่เคยมีไว้ก่อนหน้านี้  ราวกับว่าขอแค่ฉันได้มีเขาในชีวิต  ก็เหมือนกับทุกอย่างจะเพียงพอแล้วในตอนนี้ 


     

                    "พี่ตะวันคะ"


     

                    "หืม"


     

                    "พระจันทร์รักพี่นะ  รักมากเลยแหละ"


     

                    "พี่รู้"


     

                    ฉันอยากจะกอดเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้กับตัวเองให้นานๆ  เพราะที่ผ่านมาฉันใช้ชีวิตอยู่กับตัวเองมาโดยตลอด 


     

                    ทุกอย่างที่ทำก็เพื่อความรู้สึกรักที่มีต่อตัวเอง  แต่มาวันนี้ฉันกลับรู้สึกว่าความรักมันมีค่ามากเมื่อได้มอบให้กับคนที่เรารัก


     

                    ฉันไม่แปลกใจเลยทำไมแม่ถึงยังคงรักพ่อ  รักทั้งๆที่พ่อทำให้แม่เจ็บปวด  แต่เมื่อรักแล้วก็คือรัก  มันไม่ได้มีเหตุผลหรือต้องหาเหตุผลอะไรเลย 


     


     

    To Be Continued


     

    เพจ "เงียบๆ" ที่อาจจะไม่ค่อยมีอะไรของคนเขียน  : )

     

    Lonely Moon มี E-Book ออกแล้วนะคะ

    ^^ หากสนใจรูปเล่มทักที่เพจเลยค่ะ ฝากด้วยนะคะ : )

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนปิดการแสดงความคิดเห็น
    ×