คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5 ในที่สุดฟางเส้นสุดท้ายของฉันก็ขาดลง
Lonely Moon
บทที่ 5
ในที่สุดฟางเส้นสุดท้ายของฉันก็ขาดลง
แต่ในที่สุดฟางเส้นสุดท้ายของฉันกับคนในบ้านหลังนี้ก็ขาดลง ต้นอ้อเข้ามาในห้องนอนของฉันและรื้อของภายในห้องจนมันกระจัดกระจายเต็มไปหมด เสื้อผ้าต่างๆถูกกวาดออกมาจากตู้และลิ้นชัก เหมือนว่าเธอกำลังหาอะไรสักอย่าง
"ทำอะไรต้นอ้อ!
เข้ามารื้อของในห้องนอนของฉันทำไม" ฉันถามออกไปด้วยความโมโห แบบนี้มันเกินไปจริงๆเพราะฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกล้ำเส้น
"อีพระจันทร์ มึงขโมยเงินกูไปใช่ไหมอีสันดาน"
เวลาพ่อไม่อยู่ด้วยกันฉันจะไม่เคยถูกน้องๆเรียกว่าพี่เลยสักครั้ง มันคือเรื่องจริงที่ลับหลังพ่อนิสัยหยาบคายของต้นอ้อที่แสดงต่อฉันมีออกมาให้เห็นเป็นเรื่องปกติ ฉันไม่รู้หรอกว่าเงินของต้นอ้อหายไปได้ยังไง แต่ฉันโมโหมากที่โดนกล่าวหาว่าเป็นคนขโมยไป
ถึงฉันจะได้เงินจากที่บ้านแค่น้อยนิดจนแทบจะไม่พอเหลือใช้ส่วนตัว แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะขโมยหรือแย่งของอะไรจากคนอื่นๆเลย ทุกวันนี้ถ้าไม่ใช่ค่าใช้จ่ายเรื่องเรียน ฉันก็ไม่เคยขอเงินจากน้าวิมลเพิ่มเลยสักครั้ง เพราะเงินทุกบาทที่ฉันได้นอกเหนือจากส่วนนี้จะเป็นรายได้ที่มาจากการทำขนมช่วยวิทยาลัยเอาไปขายตามหน่วยงานและสถานที่จัดประชุมต่างๆ
"เธอแน่ใจเหรอต้นอ้อว่าฉันเป็นคนเอาไป ทำไมไม่ไปลองถามต้นปาล์มน้องชายของเธอดูล่ะ"
เสียงเอะอะโวยวายของฉันกับต้นอ้อดังลั่นไปทั่วบ้านจนทำให้พ่อและน้าวิมลที่เพิ่งกลับมาจากข้างนอกพากันกรูเข้ามาดูที่ห้องนอนของฉัน
สงสัยเรื่องนี้คงหนีไม่พ้นที่ฉันต้องโดนอะไรตามมาอีกแน่ๆ
"คุณแม่คะเงินในกระเป๋าสตางค์ต้นอ้อหายค่ะ ต้นอ้อวางไว้บนโต๊ะหน้าโซฟาที่ห้องรับแขกแป๊บเดียวเอง
พี่พระจันทร์ต้องเอาไปแน่ๆเลย เพราะในบ้านก็ไม่มีใครอยู่" น้าวิมลหันหน้ามามองฉันและตัดสินฉันด้วยสายตาที่เกลียดชังราวกับว่าฉันเป็นคนเอาไปจริงๆ
"ต้องจัดการนะคะคุณ ขืนลักเล็กขโมยน้อยแบบนี้คงจะอยู่ด้วยกันยาก"
มาอีกแล้วสินะวิธีกำจัดฉันออกจากบ้านทางอ้อม
"จะไม่มีใครได้.ไง ต้นปาล์มน้องชายเธอก็อยู่
เงินเธอหายก็ต้องถามน้องของเธอด้วยสิ" ฉันพูดเสียงแข็งใส่เพราะฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองถูกกล่าวหาลอยๆแน่
"อ้าว…ทำไมพี่พูดแบบนี้ล่ะ
ผมจะเอาไปทำไม ถ้าอยากได้ผมก็ขอแม่อยู่แล้วไม่เห็นต้องมาขโมยแบบพี่เลย"
"นี่อย่ามากล่าวหาน้องนะพระจันทร์
เรื่องการใช้เงินลูกน้าไม่เคยมีปัญหา ต้นอ้อกับต้นปาล์มเขาใช้อย่างรู้คุณค่ามาตลอด มีแต่เธอนั่นแหละน่าสงสัยที่สุดพระจันทร์ ใช้เงินก็เก่ง ขอไปแต่ละทีก็เยอะมาก ไม่รู้ว่าเอาไปเสียค่าใช้จ่ายเรื่องเรียนจริงไหม
น้าแค่ไม่พูดเฉยๆนะ"
ฉันอยากจะหัวเราะกับความทุเรศของคนในครอบครัวนี้จริงๆ
ฉันเนี่ยน่ะเหรอขอเงินเยอะใช้เงินเก่ง
"พระจันทร์…พ่อไม่เคยสอนให้ลูกขโมยของคนอื่นนะ ถ้าเอาไปก็เอามาคืนน้องซะ"
น่าตลกสิ้นดี
พ่อไม่แม้จะถามฉันด้วยซ้ำว่าความจริงเป็นยังไง
"พ่อคะ…พระจันทร์.ไม่ได้เป็นคนเอาไป น้องต่างหากที่ควรจะขอโทษพระจันทร์
เข้ามารื้อของในห้องนอนพระจันทร์แบบนี้ได้ยังไง
อ้อ…แล้วที่บอกว่าพระจันทร์ขอเงินทีละเยอะๆใช้เงินเก่งก็ไม่จริงสักหน่อย
เมียของพ่อนั่นแหละที่ตอแหลเก่ง พูดออกมาได้ยังไง"
"หยุด! ทำไมเป็นเด็กก้าวร้าวพูดจาหยาบคายกับผู้.ใหญ่ขนาดนี้"
"คุณคะวิทนไม่ไหวแล้วนะ นับวันแกยิ่งเกินเยียวยาจนนิสัยเริ่มก้าวร้าวหยาบคายมาก
วิยอมปล่อยให้ทำตัวก้าวร้าวกับวิแบบนี้มานานแล้วนะคะ"
"พ่อไม่เคยรู้อะไรเลยก็อย่ามาพูดดีกว่า
ครอบครัวนี้มีแต่พวกชอบใส่ร้าย ถ้าไม่ตอแหลก็คงจะอยู่รอดในบ้านนี้กันไม่ได้สินะ"
"พระจันทร์!"
To Be Continued
เพจ "เงียบๆ" ที่อาจจะไม่ค่อยมีอะไรของคนเขียน : )
Lonely Moon มี E-Book ออกแล้วนะคะ
^^ หากสนใจรูปเล่มทักที่เพจเลยค่ะ ฝากด้วยนะคะ : )
ความคิดเห็น