คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 10 แล้วความลับอีกอย่างก็หลุดออกมา
Lonely Moon
บทที่ 10
แล้วความลับอีกอย่างก็หลุดออกมา
วันรุ่งขึ้นฉันตื่นตั้งแต่เช้าออกมาเดินเล่นไปเรื่อยจนเริ่มเข้าสู่เขตบริเวณที่เป็นสวนส้ม เจ้าแมวหน้าดำตัวเดิมเหมือนจะทำตัวเป็นเจ้าของบ้านที่ดี มันคอยเดินตามฉันไปมาอย่างไม่ห่าง ฉันสนุกกับการถ่ายรูปอะไรเล่นไปเรื่อยเปื่อยอย่างเพลิดเพลิน ที่นี่สวยมากจริงๆแถมบรรยากาศก็ดีด้วย
พอช่วงประมาณบ่ายสองกว่าๆ มะปรางกับย่าก็กลับมาที่บ้านพอดี ใบหน้าของทั้งคู่ดูยิ้มแย้มสดชื่นกันถ้วนหน้า
ฉันเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้มะปรางฟัง มะปรางเองก็เข้าใจเพราะที่ผ่านมามะปรางเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่รับรู้เรื่องราวในชีวิตของฉันมาโดยตลอด
แต่เรื่องสาเหตุที่ฉันขอมาพักที่นี่
ฉันกับมะปรางต้องยอมโกหกกับย่าไปว่าพวกเราจะต้องมาช่วยกันแก้ไขรายงานใหม่เพราะฉบับก่อนหน้านี้ที่ทำส่งไปอาจารย์แจ้งมาว่าเนื้อหายังไม่ผ่าน
ฉันกับมะปรางไม่อยากทำให้ท่านไม่สบายใจเราสองเลยเลือกที่จะบอกท่านไปแบบนั้น
หลังจากที่กลับมาจากไร่ส้ม
ฉันต้องเริ่มต้นจัดระเบียบและวางแผนในชีวิตของตัวเองใหม่
พอได้ออกจากบ้านมาอยู่หอพักเพียงลำพัง การปรับตัวและความรับผิดชอบเลยต้องมีเพิ่มมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน
ในช่วงแรกๆ ฉันมีปัญหาเรื่องเวลาและความเป็นอยู่ในชีวิตประจำวัน นิดหน่อย
แต่ก็ยังพอสู้ไหว ฉันตัดภาระเรื่องอาหารในแต่ละมื้อโดยการกินข้างนอกให้เรียบร้อยก่อนกลับเข้ามาที่ห้องพักทุกวัน
ส่วนเรื่องการเดินทางไม่ค่อยลำบากอะไรมาก เพราะห้องพักอยู่ใกล้กับวิทยาลัย ทำให้เดินตามทางเท้าไปเรียนได้สะดวก ฉันใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีก็ถึงหน้าประตูทางเข้าวิทยาลัยแล้ว เวลาจะไปไหนก็นั่งรถโดยสารรอบเมืองได้สบายๆ แถมมันยังช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายลงได้อีกเยอะ
ฉันซื้อของใช้ที่จำเป็นนิดหน่อยเกี่ยวกับเครื่องนอนแล้วก็อุปกรณ์ซักผ้าต่างๆ ฉันไม่อยากใช้เครื่องซักผ้าแบบหยอดเหรียญเพราะมันค่อนข้างแพงกว่าเมื่อเทียบกับการซักมือด้วยตัวเอง
และเมื่อทุกอย่างเริ่มลงตัว สิ่งแรกที่ฉันทำหลังจากนั้นก็คือไปติดต่อเรื่องการโอนบ้านและที่ดินให้เป็นชื่อของตัวเอง
เรื่องของเอกสารทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดีไม่ติดขัดอะไร เพราะฉันเป็นลูกคนเดียวของแม่และมีสิทธิ์โดยชอบธรรมอยู่แล้ว
พอได้มาจัดการเรื่องต่างๆด้วยตัวเองมันทำให้ฉันได้รับรู้อะไรหลายอย่าง
แล้วความลับอีกอย่างก็หลุดออกมาเพราะนามสกุลปัจจุบันของฉันแท้จริงแล้วก็
คือนามสกุลของแม่
ในเอกสารระบุเอาไว้ว่าฉันเคยใช้อีกนามสกุลจนถึงอายุสองขวบ คงเป็นเพราะตอนนั้นแม่และพ่อหย่ากัน แม่ของฉันท่านเลยกลับมาใช้นามสกุลของตัวเองและเปลี่ยนให้ฉันมาใช้นามสกุลของแม่ด้วยเช่นกัน
ถ้าเมื่อก่อนฉันสนใจสิ่งต่างๆรอบตัวเองมากกว่านี้
ฉันคงจะได้รับรู้อะไร เร็วขึ้น ถึงว่าล่ะทำไมคนที่โรงเรียนเก่าของฉันถึงไม่มีใครรู้เลยว่าฉันกับต้นอ้อเป็นพี่น้องกัน ทั้งๆที่ต้นอ้อก็กลายเป็นดาวโรงเรียนในทันทีตั้งแต่ย้ายเข้ามาเรียน มันเป็นเพราะเราสองคนไม่ได้.ใช้นามสกุลเดียวกันนี่เอง
ตอนนี้บ้านและที่ดินเป็นชื่อของฉันโดยสมบูรณ์แล้ว นับว่าชีวิตของฉัน ยังโชคดีอยู่บ้าง เพราะถึงฉันจะไม่เหลือใครเลยในชีวิต แต่อย่างน้อยก็ยังพอมีเรื่องดีๆหลงเหลืออยู่
การที่แม่จากไปแต่ยังคงทิ้งบ้านและเงินก้อนสุดท้ายเอาไว้ให้มันช่วยฉันได้มากจริงๆ
หากจะต้องลำบากมากสักแค่ไหนในอนาคต อย่างน้อยท้ายที่สุดแล้วฉันก็ยังมีที่ซุกหัวนอน
ฉันวางแผนไว้ว่าในวันที่ฉันเรียนจบวิชาชีพชั้นสูง ฉันอาจจะพักเรื่องการเรียนต่อมหาวิทยาลัยอีกสองปีเอาไว้ก่อน เพราะในวันที่ฉันอายุครบยี่สิบปีเมื่อไหร่ ตอนนั้นฉันจะไปทวงบ้านของตัวเองคืนกับพ่อ
และจะใช้บ้านหลังนั้นเป็นจุดเริ่มต้นอนาคตใหม่ให้กับชีวิตของตัวเอง โดยการเปิดร้านกาแฟที่จะลงทุนจากการซื้อเฟรนไชน์.ร้านคาเฟ่เล็กๆ แล้วก็ทำพวกขนมที่ได้เรียนมา ฝากไปขายตามร้านต่างๆเหมือนตอนที่ทำในวิทยาลัย เงินที่แม่ทิ้งเอาไว้.ให้คงได้นำออกมาใช้ลงทุนด้วยอีกส่วนหนึ่ง
นับว่าโชคดีที่ระหว่างนี้ฉันได้ทำงานที่ร้านกาแฟแถวหอพักไปด้วย เหมือนได้ทดลองฝึกวิชาเพิ่มเติมไปในตัว เรื่องเวลามันค่อนข้างลงตัวกับฉันมากเพราะร้านจะปิดตอนสามทุ่ม
ฉันจะเข้ามาทำงานที่ร้านโดยรับช่วงต่อพนักงานเช้าตอนเวลาห้าโมงเย็นงานในส่วนของฉันหน้าที่จะเหมือนกับคนที่ทำงานกะแรกของวัน
แต่ฉันจะต้องรับผิดชอบจัดเก็บและล้างพวกอุปกรณ์ต่างๆก่อนเลิกงานด้วย
วันปกติแบบนี้ฉันจะได้ค่าแรงเป็นเงินสามร้อยบาทต่อวัน แต่ถ้าเป็นวันหยุดเสาร์
- อาทิตย์ ฉันจะทำงานที่ร้านเต็มวัน ค่าแรงก็จะอยู่ที่ประมาณวันละหกร้อยบาท ร้านจะปิดทุกวันจันทร์แรกของเดือน ส่วนรายได้.อื่นๆเพิ่มเติมฉันจะได้จากการทำขนมขายช่วยวิทยาลัยส่งไปตามงานที่จัดกิจกรรมต่างๆ
พอมีว่างฉันก็จะรับขนมอย่างพวกคุกกี้ มาการอง
เอามาจัดใส่กล่องทำแพ็คเก็จสวยๆโพสขายตามอินเตอร์เน็ต ไม่น่าเชื่อว่ามันจะพอขายได้บ้าง
ช่วงเวลานี้มันอาจจะเหนื่อยหน่อย แต่ฉันกลับรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองมี ค่ามากขึ้นกว่าเมื่อก่อน ฉันในวัยสิบเก้าปีกำลังเผชิญโลกภายนอกคนเดียวเพียงลำพัง แต่ฉันกลับมีความสุขที่ได้อยู่กับตัวเองมากกว่าตอนได้อยู่กับครอบครัวของพ่อในช่วงเวลาที่ผ่านมาซะอีก
To Be Continued
เพจ "เงียบๆ" ที่อาจจะไม่ค่อยมีอะไรของคนเขียน : )
Lonely Moon มี E-Book ออกแล้วนะคะ
^^ หากสนใจรูปเล่มทักที่เพจเลยค่ะ ฝากด้วยนะคะ : )
ความคิดเห็น