[Fic DouluoDalu III] อะไรนะนี่มันหลงเฮ่าเฉินไม่ใช่หรอ? - นิยาย [Fic DouluoDalu III] อะไรนะนี่มันหลงเฮ่าเฉินไม่ใช่หรอ? : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    [Fic DouluoDalu III] อะไรนะนี่มันหลงเฮ่าเฉินไม่ใช่หรอ?

    นี่คือเรื่องราวของอัศวินระดับห้าซึ่งเข้าร่วมศึกสุดท้ายกับกองทัพเทพอสูรของราชันย์เทพอสูรเฟิ่งซิว ในระหว่างรบอยู่นั้นเขาเพียงกระพริบตาก็รู้สึกเหมือนเกิดอาการวิงเวียน ไม่นานเขาจึงพบว่าตนอยู่ในห้องนอน!?

    ผู้เข้าชมรวม

    181

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    181

    ผู้เข้าชมรวม


    181

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    24
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  14 พ.ค. 68 / 10:30 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


    ท่ามกลางสงครามระหว่างดินแดนอสูรศักดิ์สิทธิ์และเสาเทพอสูรทั้ง 72 ต้น กว่า 6,198 ปีที่มนุษย์นั้นได้ลุกขึ้นต่อกรกับเหล่าเทพอสูรนับครั้งไม่ถ้วน จนการกลับชาติมาเกิดของผู้บริสุทธิ์เรืองรองและร่างธิดาศักดิ์สิทธิ์ ได้นำมนุษย์ชาติกลับเข้าสู่สงครามแห่งความเป็นและความตาย เพื่อยุติสงครามอันยาวนานนี้เสียที



    ณ สงครามที่เต็มไปด้วยความโหดร้ายและความตายนับไม่ถ้วนมนุษย์ชาติอย่างเรายืดยัดเพื่อสู้กับเทพอสูรและกองทัพอสูรทั้งหลาย หลงเฮ่าเฉินขอร้องมารดาให้ตนได้เข้าร่วมเป็นอัศวินอารามของหนึ่งในหกอารามศักดิ์สิทธิ์จนได้เป็นอัศวิน ในช่วงการเติบโตท่ามกลางอันตรายเขาต้องเผชิญกับเรื่องอัศจรรย์ แผนร้าย ความรักดั่งชะตาและมิตรภาพไม่ขาดสาย หลงเฮ่าเฉินมีใจยืนหยัดในความเป็นอัศวิน และได้รับการยอมรับจากนิสัยและพยายามของตนเอง



    และเขาก็ได้กลายเป็นผู้นำในสงครามครั้งสุดท้าย




    แต่สำหรับอัศวินคนอื่นๆที่ไม่ได้มีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับหลงเฮ่าเฉินพวกเขาต่างสู้รบและเอาชีวิตเข้าแลก เชกเช่นอัศวินหนุ่มที่ทุ่มเทเลือดเนื้อเพื่อปกป้องผู้คนที่เขารัก น่าเสียดายที่อัศวินท่านนี้ไม่สามารถอยู่รอดได้จนถึงวินาทีสุดท้ายของสงครามครั้งนี้ ในช่วงใกล้ชิดกับความตายนั้นช่างหนาวเหน็บและไร้ซึ่งความอบอุ่น



    สายตาของอัศวินหนุ่มเริ่มพร่าเลือนและมองไม่เห็นสิ่งรอบข้างแม้จะมีพวกพ้องที่คอยเรียกเขาอยู่ก็ตาม แสงสว่างและความมืดเริ่มเลอะเลือนไป ความรู้เหมือนวิงเวียนศีรษะ เปลือกตาของเขาหนักอึ้งและปิดลงอย่างเชื่องช้า ความตายนั้นคือสิ่งที่มนุษย์ชาติทุกคนต่างก็มีจุดหมายเหมือนกันเพียงแต่ ระยะเวลาของแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน ไม่มีใครรู้ว่าใครจะตายเมื่อไหร่



    ในช่วงเวลาอันเงียบสงบและการหลับไหลของอัศวินหนุ่มที่ใหล้ชิดกับความตาย เขากลับรู้สึกสบายและอบอุ่นอย่างไม่น่าเชื่อ นี่ใช่ความตายจริงหรือ หรือเป็นเพียงความฝันสุดท้ายของเขา ทว่าเมื่อเขาลืมตาตื่นขึ้นมา อัศวินหนุ่มก็พบว่าตนเองนั้นได้นอนอยู่บนเตียงนุ่มๆและอยู่ภายในห้องนอนที่อบอุ่น สิ่งแรกที่เล็ดรอดออกมาจากริมฝีปากของเขามีเพียงคำอุทาน



    "อะไรนะ? ที่นี่ที่ไหน?"



    แต่แล้วอัศวินหนุ่มก็หยุดชะงักไปเมื่อเขาได้รับรู้ถึงเสียงของตนเองที่เปลงออกมาเมื่อครู่ เขาจึงก้มลงมองตนเองจึงได้พบกับความจริงที่เกิดกว่าจะเข้าใจได้ นี่คือร่างกายของเด็ก? ภายในหัวของเขาเต็มไปด้วยคำถามต่างๆนาๆมากมาย เขาอ้ำอึ้งไปด้วยความตกตะลึงก่อนจะตระหนักได้ว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น



    "เดี๋ยวสิ ก่อนหน้านี้ข้าอยู่ในสงครามไม่ใช่รึ? เกิดอะไรขึ้น?"



    ขณะที่เขากำลังมึนงงเสียงฮัมเพลงอันไพเราะของหญิงสาวพลันดังขึ้นขึ้นจากทางด้านหลังของประตูห้อง เวียงแกร๊กจากการเปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง นางนั้นมีรูปร่างงดงามอย่างมาก ทำเอาเขาอ้าปากค้างไปเลย ก่อนที่นางก็กล่าวขึ้นด้วยสีหน้าอ่อนโยน



    "เฮ่าเฉิน เจ้าตื่นแล้วรึ? เช่นนั้นก็ออกไปล้างหน้าล้างตาได้แล้ว มื้อเช้ารอเจ้าอยู่นะ"



    "เมื่อครู่ท่านเรียกข้าว่าอะไรนะ?"



    เขาอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงและกล่าวออกมาอย่างอดไม่ได้เมื่อเผชิญกับคำเรียกนั้นของนางซึ่งเป็นเหมือนกับท่านแม่ของเขาในตอนนี้ นางขมวดคิ้วอย่างสงสัยและกล่าวตอบอย่างอ่อนโยน



    "ข้าก็เรียกเจ้าเชกเช่นปกติ หลงเฮ่าเฉิน หรือว่าเจ้าจะนอนมากเกินไปจนจำอะไรไม่ได้แล้ว?"



    "เปล่า... ข้า... เอ่อ... ข้าจะไปล้างหน้าล้างตาก่อน!"



    กล่าวจบเขาก็รีบลุกออกจากเตียงนอนอันอ่อนนุ่มและวิ่งออกไปนอกห้องนอนทันที ทันทีทันใดความทรงจำก็ค่อยๆไหลมาซ้อนทับกันในความรู้ของเขาเอง ดังนั้นการไปห้องน้ำของเขาจึงไม่ยากเย็นหรือเป็นที่สงสัย และเมื่อสายตาของเขาสบเข้ากับแผ่นกระจกในห้องน้ำดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความตกตะลึง



    "เดี๋ยวนะ ใครเนี่ย? ทำไมน่ารักจัง?"



    แต่แล้วเขาก็ส่ายหน้าไปมาอย่างอดไม่ได้เมื่อเป็นเช่นนั้นเขายืนกอดอกและครุ่นคิดโดยพยายามนึกถึงหลายๆอย่างให้มาบรรจบกันตามความทรงจำของเขา ตอนนั้นเขาถึงจำได้ว่านี่คือหน้าตาของหลวเฮ่าเฉินซึ่งเป็นผู้บริสุทธิ์เรืองรองครั้งเมื่อยังเด็ก เพราะเขาเองก็คือเพื่อนของหลงเฮ่าเฉินในตอนนั้นเพียงแต่เขาไม่สามารถแข็งแกร่งขึ้นได้มากนัก



    "อะไรนะ นี่คือหลงเฮ่าเฉินจริงๆไม่ใช่หรือ?"











    บอกเอาไว้ก่อนเลยนะครับว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับปนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ขนาดนั้น และเส้นเรื่องส่วนใหญ่จะมาจาก ตำนานราชามังกร หรือ DouluoDalu III แต่จะมีการหยิบยืมพลังบางส่วนมาจากผนึกเทพบัลลังก์ราชันย์ เช่น บัลลังก์เทพ และทักษะอัศวินเป็นต้น ส่วนเรื่องระดับพลังจะอิงจาก ตำนานราชามังกรทองเป็นส่วนใหญ่


    หรือง่ายๆก็คืออิงระดับพลังมาจากตำนานจอมยุทธภูติถังซาน แต่จะมีการยกระดับพลังขึ้นอีกเล็กน้อยดังนั้นตัวละครบางตัวที่จะปรากฏในเนื้อเรื่องอาจเก่งกว่าต้นฉบับ หรืออาจถูกเปลี่ยนแปลงได้ ในที่นี้ นี่เป็นการเขียนเพื่อสนองนีทตัวเอง


    ดังนั้นผมจะไม่รับคำขอเกี่ยวกับการเพิ่มเนื้อหาหรืออะไรก็ตามที่คุณผู้อ่านทั้งหลายอยากให้เป็น เว้นแต่ว่า ผมจะสนใจและคิดว่ามันมีเหตุผลพอ เรื่องนี้สามารถหยิบตัวละครมาจับจิ้นได้ตามต้องการ แต่ผมไม่รับประกันว่าใครจะคู่กับใคร






    ตัวดำเนินเรื่องหลัก


    ถังหวู่หลิน - พระเอกต้นฉบับ


    กู่เยว่ - นางเอกต้นฉบับ


    เซี่ยเซี่ย - ตัวหลัก


    สวีเสี่ยวเหยียน - ตัวหลัก


    เพิ่มเติม - หลงเฮ่าเฉิน - ตัวเอกหลัก


    และคนอื่นๆที่จะปรากฎตัวในภายหลัง






    ระดับขั้น (วงเล็บขี้เกียจเขียน)

    ตามรูปนี้เลย



    ระดับวงแหวนภูต

    ตามรูปนี้เลย





    นี่แค่ส่วนน้อยที่ผมมาเขีนน แต่จะลงตอนให้อ่านจริงตอนไหนก็อยู่ที่ว่าผมเขียนเสร็จแล้วหรือไม่ ดังนั้น บางครั้งอาจนานและเร็ว ไม่มีเวลาตายตัว  ขอบคุณที่คนที่อ่านมาถึงตรงนี้ ที่ผมจะชี้แจงมีเพียงแค่นี้ ขอบคุณครับ











    รอตามได้ แต่ไม่เร็วๆนี้ อิอิ

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น