ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4
ร้านอาหาร
ุนเาพา้าวหอมออมาทาน้าวลาวันที่ร้านอาหาร เพราะ่วบ่ายเาและเธอมีนัุยับลู้า เาเลยใ้โอาสนี้วน้าวหอมทาน้าวลาวัน้วยันเพราะั้แ่วันที่้าวหอมมาสัมภาษ์านวันนั้น ุนเามีวามสนใในเธอมา
" อยาินอะไรสั่ไ้เลยนะ วันนี้ันเลี้ยเอ " ุนเาเอ่ยบอแล้วยืนเมนูอาหารให้ับ้าวหอม
" อ๋อ่ะ " ้าวหอมอบลับแล้วรับเมนูมาเปิอ่านเมื่อเธอเห็นราาออาหารแ่ละอย่าเธอนิ่ไปทันที
" เอ่อ... บอสะหอมว่าบอสสั่เอีว่า่ะ "
" หึ ทำไมเป็นอะไรไป " ุนเาเอ่ยถามอย่าสสัย
" ือว่า...ราาอาหารมันแพเินไป่ะ หอมไม่รู้ะสั่อะไรี " ้าวหอมเอ่ยระิบบอุนเา เพราะลัวพนัานที่ยืนรอออเอร์ไ้ยิน
เมื่อุนเาเห็นแบบนั้นเาเลยัารสั่อาหารให้เธอ เวลาผ่านไปไม่นานพนัาน็มาเสริฟอาหารที่เาสั่ไว้
" ทานเยอะๆนะไม่้อเรใ " ุนเาเอ่ยบอ้าวหอม
" ่ะ " เธอพยัานอบลับแล้วลมือทานอาหารทันที
ุนเานั่มอ้าวหอมที่นั่ทานอาหารอย่าเอร็อร่อยแววาไม่ระพริบ
" เอ่อ...บอสะ หน้าหอมมีอะไริรึป่าวะ " ้าวหอมเอ่ยึ้นเมื่อรู้สึเหมือนมีนแอบอมอเธออยู่
" อ้อป่าว ไม่มีอะไรรีบินเถอะ ใล้ถึเวลานัลู้าแล้ว "
" ่ะบอส "
เมื่อทัู้่ทานอาหารลาวันันเสร็ุนเา็พา้าวหอมออไปพบลู้าทันที ุนเาและ้าวหอมมา่อนเวลารึ่ั่วโมเลยนั่รอลู้า
" สั่เรื่อื่มมาื่ม่อนไหม " ุนเาเอ่ยถาม้าวหอมึ้น เมื่อเห็นเธอนั่้มหน้าเียบ เาเลยหาเรื่อุยับเธอ
" ไม่ีว่า่ะ หอมยัอิ่มอยู่เลย "
" โอเ "
" สวัสี่ะุุนเา ันเนนี่เลาุทอม่ะ "
" สวัสีรับุเนนี่ ส่วนนี่เลาผมเธอื่อ้าวหอม " ุนเาเอ่ยทัทายแล้วหันมาแนะนำ้าวหอม
" สวัสี่ะ " ้าวหอมเอ่ยทัทาย้วยรอยยิ้มหวาน
" สวัสี่ะ ิันไม่เยรู้มา่อนว่าุุนเามีเลา้วย " เนนี่เอ่ยอบลับ้าวหอมแล้วหันไปเอ่ยถามุนเาทันเพราะเธอรู้มาว่าุนเาไม่เยมีเลา
" อ๋อ พอีานผมเยอะผมเลยรับเลามาน่ะรับ "
" อ๋อ่ะ " เธออบลับเสียเบา แล้วหันไปมอหน้า้าวหอมอย่าไม่พอใ เพราะเธอนั้นแอบอบุนเาแล้วอยาะมาเป็นเลาอเา เธอึไม่อบ้าวหอมที่ไ้เป็นเลาอุนเา
" แล้วุทอมละรับ " ุนเาเอ่ยถามึ้น
" อ๋อ ุทอมไปเ้าห้อน้ำ่ะ เี๋ยวมานั่นไะมาพอีเลย " เนนี่เอ่ยบอ
" ผม้ออโทษุุนเา้วยนะรับที่มา้า " ทอมเอ่ยึ้น
" ไม่เป็นไรรับ ั้นเรามาุยเรื่อ้อลแล้วทำสัาารนส่สิน้าันเลยีว่ารับ "
" ไ้รับ แ่่อนอื่นุุนเาไม่ิะแนะนำสาวสวยนนี้ให้ผมไ้รู้ัหน่อยเหรอรับ " ทอมเอ่ยพร้อมายามอ้าวหอมาไม่ระพริบ
" เธอื่อ้าวหอมเป็นเลาผมรับ " ุนเาเอ่ยอบอย่าไม่สบอารม์เท่าไหร่แ่็ทำอะไรไม่ไ้เพราะเา้อร่วมานรั้นี้ับทอม
" สวัสี่ะ " ้าวหอมพนมมือยึ้นไหวุ้ทอม
" ุ้าวหอมมีแฟนรึยัะรับ " ทอมเอ่ยถามอย่ามีวามหวั เพราะเาถูใผู้หินนี้มา
" เอ่อ... " ้าวหอมมีท่าทาลัเลที่ะอบเรื่อส่วนัว เธอึหันหน้าอวาม่วยเหลือาุนเา
" ผมว่าเรามาุยเรื่อานันีว่ารับ " ุนเาเอ่ยึ้นเมื่อเห็น้าวหอมมอมาที่เาเพื่ออวาม่วยเหลือ เาเลยเปลี่ยนเรื่อุย
เวลาผ่านไปเมื่อุนเาและทอมลธุริันไ้ทั้สอึเ็นสัาร่วมมือัน
" ุยานเสร็แล้ว เย็นนี้พวเราไปทาน้าวันหน่อยีไหมรับ " ทอมเอ่ยึ้น
" เรว่าไม่ไ้ เพราะผมับเลา้อลับไปประุม่อที่บริษัท ั้นผมอัวลับ่อนนะรับ " ุนเาเอ่ยบอแ่ทอมและเนนี่ แล้วหันไปมอ้าวหอมให้เรียมัวลุึ้นามเา านั้นุนเา็ลุึ้นเินออไป ้าวหอมที่เห็นเ้านายเินออไปเธอึรีบลุามออไปเ่นัน
" บอสะรอหอม้วย่ะ " ้าวหอมเอ่ยเรียุนเา ุนเาหันหลัมามอเธอที่วิ่ามมา เาึเินให้้าลเพื่อให้เธอามเาทัน เมื่อเินมาถึเ้านาย้าวหอม็เอ่ยถามุนเาึ้นทันทัน้วยวามสสัย
" บอสะ เรามีประุม่อเหรอะทำไมหอมไม่ยัรู้ หอมว่าหอม็เ็าราานีแล้วนะะ "
" อนแรไม่มี แ่อนนี้มีแล้วรีบลับบริษัทันเถอะ " ุนเาอบลับแบบปัๆเพื่อหลีเลี่ยวามสสัยอ้าวหอม เพราะแท้ริแล้วเาไม่ไ้มีประุม
" อ๋อ่ะ " ้าวหอมพยัหน้ารับรู้อย่าว่า่าย
ุนเาพา้าวหอมออมาทาน้าวลาวันที่ร้านอาหาร เพราะ่วบ่ายเาและเธอมีนัุยับลู้า เาเลยใ้โอาสนี้วน้าวหอมทาน้าวลาวัน้วยันเพราะั้แ่วันที่้าวหอมมาสัมภาษ์านวันนั้น ุนเามีวามสนใในเธอมา
" อยาินอะไรสั่ไ้เลยนะ วันนี้ันเลี้ยเอ " ุนเาเอ่ยบอแล้วยืนเมนูอาหารให้ับ้าวหอม
" อ๋อ่ะ " ้าวหอมอบลับแล้วรับเมนูมาเปิอ่านเมื่อเธอเห็นราาออาหารแ่ละอย่าเธอนิ่ไปทันที
" เอ่อ... บอสะหอมว่าบอสสั่เอีว่า่ะ "
" หึ ทำไมเป็นอะไรไป " ุนเาเอ่ยถามอย่าสสัย
" ือว่า...ราาอาหารมันแพเินไป่ะ หอมไม่รู้ะสั่อะไรี " ้าวหอมเอ่ยระิบบอุนเา เพราะลัวพนัานที่ยืนรอออเอร์ไ้ยิน
เมื่อุนเาเห็นแบบนั้นเาเลยัารสั่อาหารให้เธอ เวลาผ่านไปไม่นานพนัาน็มาเสริฟอาหารที่เาสั่ไว้
" ทานเยอะๆนะไม่้อเรใ " ุนเาเอ่ยบอ้าวหอม
" ่ะ " เธอพยัานอบลับแล้วลมือทานอาหารทันที
ุนเานั่มอ้าวหอมที่นั่ทานอาหารอย่าเอร็อร่อยแววาไม่ระพริบ
" เอ่อ...บอสะ หน้าหอมมีอะไริรึป่าวะ " ้าวหอมเอ่ยึ้นเมื่อรู้สึเหมือนมีนแอบอมอเธออยู่
" อ้อป่าว ไม่มีอะไรรีบินเถอะ ใล้ถึเวลานัลู้าแล้ว "
" ่ะบอส "
เมื่อทัู้่ทานอาหารลาวันันเสร็ุนเา็พา้าวหอมออไปพบลู้าทันที ุนเาและ้าวหอมมา่อนเวลารึ่ั่วโมเลยนั่รอลู้า
" สั่เรื่อื่มมาื่ม่อนไหม " ุนเาเอ่ยถาม้าวหอมึ้น เมื่อเห็นเธอนั่้มหน้าเียบ เาเลยหาเรื่อุยับเธอ
" ไม่ีว่า่ะ หอมยัอิ่มอยู่เลย "
" โอเ "
" สวัสี่ะุุนเา ันเนนี่เลาุทอม่ะ "
" สวัสีรับุเนนี่ ส่วนนี่เลาผมเธอื่อ้าวหอม " ุนเาเอ่ยทัทายแล้วหันมาแนะนำ้าวหอม
" สวัสี่ะ " ้าวหอมเอ่ยทัทาย้วยรอยยิ้มหวาน
" สวัสี่ะ ิันไม่เยรู้มา่อนว่าุุนเามีเลา้วย " เนนี่เอ่ยอบลับ้าวหอมแล้วหันไปเอ่ยถามุนเาทันเพราะเธอรู้มาว่าุนเาไม่เยมีเลา
" อ๋อ พอีานผมเยอะผมเลยรับเลามาน่ะรับ "
" อ๋อ่ะ " เธออบลับเสียเบา แล้วหันไปมอหน้า้าวหอมอย่าไม่พอใ เพราะเธอนั้นแอบอบุนเาแล้วอยาะมาเป็นเลาอเา เธอึไม่อบ้าวหอมที่ไ้เป็นเลาอุนเา
" แล้วุทอมละรับ " ุนเาเอ่ยถามึ้น
" อ๋อ ุทอมไปเ้าห้อน้ำ่ะ เี๋ยวมานั่นไะมาพอีเลย " เนนี่เอ่ยบอ
" ผม้ออโทษุุนเา้วยนะรับที่มา้า " ทอมเอ่ยึ้น
" ไม่เป็นไรรับ ั้นเรามาุยเรื่อ้อลแล้วทำสัาารนส่สิน้าันเลยีว่ารับ "
" ไ้รับ แ่่อนอื่นุุนเาไม่ิะแนะนำสาวสวยนนี้ให้ผมไ้รู้ัหน่อยเหรอรับ " ทอมเอ่ยพร้อมายามอ้าวหอมาไม่ระพริบ
" เธอื่อ้าวหอมเป็นเลาผมรับ " ุนเาเอ่ยอบอย่าไม่สบอารม์เท่าไหร่แ่็ทำอะไรไม่ไ้เพราะเา้อร่วมานรั้นี้ับทอม
" สวัสี่ะ " ้าวหอมพนมมือยึ้นไหวุ้ทอม
" ุ้าวหอมมีแฟนรึยัะรับ " ทอมเอ่ยถามอย่ามีวามหวั เพราะเาถูใผู้หินนี้มา
" เอ่อ... " ้าวหอมมีท่าทาลัเลที่ะอบเรื่อส่วนัว เธอึหันหน้าอวาม่วยเหลือาุนเา
" ผมว่าเรามาุยเรื่อานันีว่ารับ " ุนเาเอ่ยึ้นเมื่อเห็น้าวหอมมอมาที่เาเพื่ออวาม่วยเหลือ เาเลยเปลี่ยนเรื่อุย
เวลาผ่านไปเมื่อุนเาและทอมลธุริันไ้ทั้สอึเ็นสัาร่วมมือัน
" ุยานเสร็แล้ว เย็นนี้พวเราไปทาน้าวันหน่อยีไหมรับ " ทอมเอ่ยึ้น
" เรว่าไม่ไ้ เพราะผมับเลา้อลับไปประุม่อที่บริษัท ั้นผมอัวลับ่อนนะรับ " ุนเาเอ่ยบอแ่ทอมและเนนี่ แล้วหันไปมอ้าวหอมให้เรียมัวลุึ้นามเา านั้นุนเา็ลุึ้นเินออไป ้าวหอมที่เห็นเ้านายเินออไปเธอึรีบลุามออไปเ่นัน
" บอสะรอหอม้วย่ะ " ้าวหอมเอ่ยเรียุนเา ุนเาหันหลัมามอเธอที่วิ่ามมา เาึเินให้้าลเพื่อให้เธอามเาทัน เมื่อเินมาถึเ้านาย้าวหอม็เอ่ยถามุนเาึ้นทันทัน้วยวามสสัย
" บอสะ เรามีประุม่อเหรอะทำไมหอมไม่ยัรู้ หอมว่าหอม็เ็าราานีแล้วนะะ "
" อนแรไม่มี แ่อนนี้มีแล้วรีบลับบริษัทันเถอะ " ุนเาอบลับแบบปัๆเพื่อหลีเลี่ยวามสสัยอ้าวหอม เพราะแท้ริแล้วเาไม่ไ้มีประุม
" อ๋อ่ะ " ้าวหอมพยัหน้ารับรู้อย่าว่า่าย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น