คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รักแรก…แท้จริงเป็นเกอเกอ
นายน้อยา
"นสวย ุนายันทร์ ม๊ามา ปล่อยลูายนนี้ไปเถอะน้าา น้ออมไม่อยาไ้เราะเหล็ เราะทอำหรอ นะร้าบแบบม๊า" ผมำลัใ้เสียที่สอร้อยอ้อนแม่ ให้ปล่อยผมไป ผมไม่อยาไ้นูแลเพิ่ม แ่พี่เมับหมอ ผม็าอิสระะแย่แล้ว
"เลิพูเถอะ้ะ ไม่ว่าน้ออมะอ้อนแม่ยัไน้ออม็ไม่ไ้รับสิทธิ์นั้นหรอน่ะ" แม่พูไปยิ้มไปับารแทนัวเอว่าน้ออผม
"น่ารััเลยรับ น้ออม" นที่เพิ่ะพูประโยนั้น้วยรอยยิ้มอีน็ือ พี่หมอสีราม
"พี่หมอ ผมไม่ลนะรับ ห้ามใรเรียน้ออม ยเว้นนสวยนเียวรับ" ใ่แล้วื่อเ้าอมแม่เป็นนั้ให้ ันั้น็้อมีแ่แม่อผมเท่านั้นที่มีสิทธิ์เรียเ้าอม ส่วนเพื่อนๆ หรือนอื่น็้อเรียผมว่านายน้อยา หรือลี่หมิเท่านั้น
"ฮ่าๆๆ อย่าทำหน้าแบบนั้นรับนายน้อยา พี่ไม่ล้าเรียหรอรับ" พี่หมอสีรามเินมาหาผม ่อนที่ะเอาที่ฟัเสียหัวใมาวาทาบที่ออผม หลัาฟัเสียหัวใผมเสร็ พี่หมอสีรามแะเสื้อผู้ป่วยอผมออ่อนะเปิผ้าพันที่่วเอวอผมออ ฮื้อ แผลเบ้อเร่อเลยแม่ แล้วยัี้นายน้อยาลี่หมินนี้็มีแผลเป็นอ่าิ
"หึ ลัวเป็นแผลเป็นเหรอรับนายน้อย" พี่หมอสีรามเยหน้ามาถามผมในะที่มือัวเอ็ยัล้าแผลให้ับผมอยู่
"ริๆ พี่หมอให้พี่พยาบาลทำแผลให้ผม็ไ้นะ แล้ว็ผมะไม่เป็นแผลเป็นเหรอรับ" ผมอ้อนถามพี่หมอประำระูลพวผม
"พี่ะทำให้เป็นอย่าี รับรอว่ามีรอยน้อยที่สุอย่าแน่นอน" เป็นไปไ้ยาสินะ ที่ะไม่มีแผลเป็นเลย
"ถ้านายน้อยไม่อบรอยแผลเป็น ลอไปสัรูปอะไรเล็ที่รอยแทนีไหมรับ" ้อเสนออพี่หมอน่าสนใเหมือนันนะเนี่ย
"น้ออม!!!" เสียนสวยุผมทันทีที่เห็นว่าสีหน้าอผมสนใำแนะนำอพี่หมอ
"รอยเล็ๆ ไ้ไหมรับนสวย" ผมอ้อนนเป็นแม่ แ่เหมือนว่าโอผมะไม่ีะแล้วสิ เพราะว่ารอยยิ้มอนสวยมัน่าน่าลัวเสียริ
"น้ออมอยาสัให่แ่ไหน็ไ้แ่้อยอมรับ นที่ลุา หามาให้นะะ" ว่าแล้วเียวผิแ่หวยริๆ ้วย แ่ะว่าไปผมไม่ื้อหวยนี้น่า
"ามในสวย็ไ้" ผมพูอย่าำยอม
"ีแล้ว่ะ ถ้าั้นวันนี้แม่ลับ่อนนะ" นสวยอผมลุึ้นยื่นเ็มวามสู หมุนัวไปหาลุา ที่ยื่นอยู่้าๆ ับพี่เม พี่หมอ
"ูแลนายน้อยให้ี" นสวยพูแ่นั้น่อนะเินออไปพร้อมับลูน้ออีสอสามน ทิ้ลุาให้อยู่ับผม
"นี่ๆๆ ลุา หลานายนนี้อลุเป็นนยัไเหรอรับ" ผมอยารู้ว่าหลานายอลุาที่ทิ้ประเทศำเนิัวเอมาอยู่ับป๊าอผมหลายสิบปีะเป็นนแบบไหนันนะ
"ริๆ ผมเป็นลูายอเพื่อนรับ ลุนะไม่มีาิที่ไหนอีแล้ว มีเพียแ่สุลาอนายน้อยที่เป็นรอบรัวเียวอลุในอนนี้" ลุพู้วยรอยยิ้ม
"อบุนะรับ"
"แล้วผมะมาถึเมื่อไหร่รับ" ยัไ็อเอหน้าผมสัหน่อย
"อีสัพัมาถึแหละรับ"
"ถ้าั้นผมออไปเินเล่นไ้ใ่ไหมรับ" ผมหันไปส่สายาปิ้ๆ ให้ับพี่หมอ แล้ว็ลุา เพราะมีแ่สอนนี้เท่านั้นที่ะอนุาให้ผมออไปเินเล่น้านอ
"ไ้ไหมรับลุา" พี่หมอนีอผมหันไปออนุาลุาให้ับผม
"นายน้อย… นะนายน้อย ไพวนาย็ามไปูแลให้ๆ ีละ"ลุแฮะส่ายหัวให้ับัวผมที่รั้นเินนว่านแ่อย่าัวเอะห้ามไ้
พี่ทั้สามน่วยันพยุัวผมึ้นาเียนไ้พาเินออาห้อไปยัสวนภายในโรพยาบาล ผมมอ้นไม้ภายในโรพยาบาล ่อนที่สายาอผมะไปเอเ้าับายผิวาวเหลือ ัวสู หุ่นไม่ไ้หนามาเมื่อเทียบับพี่หมอ ที่เพิ่ะเินาผมไป ผู้ายนนี้ยิ่มอับยิ่รู้สึเหมือนับว่าัวเอ ำลัอยู่ในห้วที่มีแ่ผมับนรหน้ายัไยัั้น
"นายน้อยมออะไรอยู่รับ"พี่หมอถามผมึ้นมา เพราะผมหยุยืนมอมาสัพัแล้ว
"เหมือนผมะเอเนื้อู่เลยพี่"ใ่ ผมนนั้น้อใ้แน่ๆ
ึั ึั
ผมยมือึ้นมาทาบับหน้าออัวเอหัวใอผมำลัเ้นระรัวราวับว่ามีนมาีลออยู่ภายในใอผม
"นายน้อยอย่ายิ้มอย่าั้น ผมว่ามันน่าลัวมานะ"พี่หมอ มอผม้วยสายาที่แสออว่าลัวผมริ
"พี่สอนูผู้ายนนั้นสิ หล่อเหมือนับหลุออมาาีรีย์ีนเลยใ่ไหม"ผมี้ไปที่นที่ผมำลัมออยู่ าร์อผมทั้สอนาโทันทีที่เห็นใบหน้าอนที่ผมำลัมออยู่
"เป็นไ หล่อไหม"ผมระแทไหล่ใส่ แฝนน้ออย่าพี่หมอ ที่มีนิสัยร่าเริมาว่าแฝพี่อย่าพี่เม
"หล่อ หล่อมาเลยรับนายน้อย เพียแ่ว่าผอมไปหน่อย"พี่หมอวิาร์นรหน้าพวผมทั้สามอย่าับนัปรา์
"เอามาเลี้ยูปูเสื่ออย่าีไม่นาน็หน้าะหุ่นีึ้นมาไ้รับ"วามิพี่เมใ้ไ้แฮะ
"ั้นพวพี่สอน ไปมัมือ มัเท้าผม แล้วพาผมลับบ้านเราให้หน่อยสิ"ผมมอหน้าพี่หมอที พี่เมที
"ไม่น่าไ้นะรับ ถึเวลาวัวามันแล้วรับ ้อลับห้อแล้ว" แหม่๊อฟิล พวเราสอนพร้อมับเินนำพวเราลับห้อ เล่นเอาผมับพี่หมอมอามหลันที่เินออไป่อนอย่าเ็ๆ
"เนื้อู่อพี่เมลำบาแล้วแหละพี่หมอ"ผมมอไปที่ใบหน้าที่เหมือนันราวับภาพวาอพี่หมอที่มีสีหน้าเหนื่อยใไม่่าาผม
"ผม็ว่ายัั้นแหละรับนายน้อย"พี่หมอพยุผมเินลับเ้ามาในัวอาารอโรพยาบาล
"นี่มัน"เสียระหนอพี่เมัออมาถึหน้าห้อ ทำให้เราสอนที่เินามมา ้อเร่ฝีเท้าเ้ามาู
นที่ำลัมอมาที่พวผมสามน ใบหน้าหล่อเหล่า ที่ผมมอไลๆ ็ยัว่าหล่อ แ่พอมอใล้ๆ ับยิ่หล่อว่า ผิวาวเหลือ ที่พอมามอใล้ราวับหลอไฟที่ส่อสว่า หัวใที่เ้นระรัว ราวับว่าะระเบิออมาอผม บอไ้เพียว่าเป็นพรหมลิิแน่ๆ
ผู้ายนนี้ ือเนื้อู่อผมแน่ๆ
"นายน้อยเป็นอะไรรึเปล่า"เสียอลุาไม่ไ้ึสิอผมลับมาไ้
ึ ึ ึ ึั
เสียหัวใอผมัมา นอนนี้ผมลัวว่านรหน้าะไ้ยินว่าผมำลัใเ้นแรับัวเอ
"น้อนนี้เหรอรับ ลุ"เสียทุ้มนุ่ม ฟัแล้วสบายใั อยาไ้ยินเสียทั้วันทั้ืนเลยรับ
"นายน้อยรับ นายน้อยรับ"พี่หมอ เรียผม็ไม่ไ้่วยให้ผมหลุออาภวั์ไ้เลย
นหลัมือร้อนมาสัมผัสที่หน้าผาอผมมันทำให้ผม ้อถอยหนีไป้านหลั และในอนนั้นเอที่แ้มอร้อนึ้นมาเหมือนับว่ามีใรเอาไฟมาี้ที่แ้มอผม
"เป็นไรรึเปล่ารับ"หื้มมมม ไ้โปรอย่าเอาใบหน้าที่ทำเอาใเ้นแรนหายใไม่ทันมาใล้ๆ ใบหน้าลีหมิร้าบบบ หัวใะวาย
"นายน้อยพวเราะไหวไหมวะ"พี่หมอระิบถามันับแฝผู้พี่อัวเออยู่้าหลัผม ทำให้ผม้อหันลับไปมอ
"ลุารับ ผม็โแล้วทำไมูแลัวเอไม่ไ้ละรับ หรือว่าสมอผมมีปัหารับ"
"ห๊ะ/ห๊ะ/ห๊ะ"พวเราสามนถึับอุทานออมาพร้อมัน นี่นายน้อยาลี่หมิเลยนะ ทำไมลายเป็นสิไม่ีละ ผมส่สายาไปหาลุา
"ฮ่าๆๆ ไม่ใ่หรออาหล อย่าแล้น้อเลย นายน้อยาน่ะ ำลัะเป็นนายให่อระูลาเลย้อารนูแลเพิ่ม็เท่านั้น แล้วพ่ออเรา็บอว่าเราฝีมือีลุเลยอยาไหว้วานสัหน่อย"
"แ่อาหลไม่้อัวลไป ลุมี่าเหนื่อยให้น่ะ"
"ไม่้อหรอรับ ผมไม่ัสนเินทอ ถือว่าผมทำเพื่ออบแทนบุุลุีว่ารับ"
"อะแฮ่ม"ผมส่เสียระแอมในลำอให้ลุหลานหันมาสนใผม
"อ้อ นี่นายน้อยาลี่หมิ นายน้อยส่วนนี่ลี่หมิหล"
"เอเอมีแฟนยัรับ"
ความคิดเห็น