รักเศร้าๆเเนว ทอมดี้

ลำดับตอนที่ #37 : กุหลาบเตือนภัย {อวสาน}

เวลาผ่านไปเนินนาน ชีวิตคู่ของหญิงรักหญิง เเนวทอมดี้ ก็ทวีคูณมีความหมายขึ้นเรื่อยๆ  จนเดี๋ยวนี้ ทั้งคู่ได้เรียนอยู่ปริญญาโท เเละเป็นคู่ที่ป๊อปที่สุดในมหาลัย
ถึงเเม้ว่าจะมีชนกลุ่มน้อยที่ไม่ยอมรับพวกเขาก็ตามที เเต่ทั้งสองก็ยังใช้ชีวิตคู่อย่างมีความสุขได้

เเต่มาวันหนึ่ง

"พี่เรียวๆๆๆ พี่ๆ พี่มาดูนี้สิ ต้นกุหลาบของเราสองคน มันตายอ๊ะ!!!"ส้มร้องเสียงหลงเมื่อมองดูต้นกุหลาบที่ปลูกไว้นานเเสนนาน ไม่เคยเป็นอะไรทั้งสิ้น เเม้จะผ่านลม ฝน เเดด ความหนาว ดอกกุหลาบสีขาวก็ยังสดเเละสวยงามตลอด มันออกดอกบานเต็มต้นของมัน เเต่เเล้ว มันก็มาตายในเดือนเมษายน ใกล้ๆสงกรานต์ ปีนี้
"พี่ว่า มันคงทนอากาศไม่ไหว เพราะ ทุกๆปี อากาศจะร้อนขึ้น"เรียวพูดเเละนั่งพิมพ์งานเเละจิบโอวันตินไปเรื่อยๆ

"อ๋อ อืม"ส้มพูดเเล้วนั่งดูต้นกุหลาบด้วยความเสียดาย

"เเต่พี่ คิดไปคิดมา ก็เสยดายนะ ปลูกมาตั้งหลายปี ถ้าอีกปีคงครบสิ่งมหัศจรรย์"

"พรวด....เเฮ่กๆๆๆ"เรียวถึงกับสำลักทันที

"อ้าวพี่เรียว ฮ่าๆๆ "ส้มพูดเเละหัวเราะเรียว

"มานี้เลยยัยตัวดี...."เเละสองคนก็วิ่งไล่กันรอบคอนโดใกล้ๆมหาลัย

"เง้อ... อย่าทำไรหนูนะ  หนูจะฟ้องเเม่...."ส้มพูด

เเละสองคนก็ลงไปนอนแผ่ที่พื้นเพราะความเหนื่อยล้า...จากการวิ่งไล่จับกันเหมือนเด็กๆ

"ส้ม..."เรียวพูดเบาๆ

"คะ..??"

"สงกรานต์นี้ไปทะเลมั้ย....??"เรียวถาม

"ที่ไหนล่ะ"

"ปราณบุรี"เรียวพูด

"ออกเดินทางวันนี้เลยมะล่ะ ไปตอนเย็นๆหน่อยเเดดจะได้ไม่เเรง เพราะเรานั่งมอไซกันนิ"ส้มเสนอความคิด

"อื้ม งั้น มาเเข่งกันเก็บของกัน ใครเก็บเสร็จคนเเรกคือผู้ชนะ..."เรียวพูด

"1....2.......3......."ส้มนับเเล้วทั้งคู่รีบตั้งคันเร่งเเล้วดันตัวลุกขึ้นไปเก็บของด้วยความรวดเร็ว


ผลเเพ้ชนะก็ออกมาเห็นๆ ส้มนั่งดื่มน้ำส้มหรือน้ำนางเอกอยู่เเละมองพี่เรียวที่กำลังรูดซิบกระเป๋า

"ใครหว่า...ท่าเค้าเเต่เเพ้"ส้มพูดลอยๆ

"ยัยส้ม..."

"คริๆ งั้นไปกันได้เเล้ว..."ส้มพูดเเล้วเปิดประตูเพื่อให้เรียวขนของออกได้สะดวก
ส่วนตัวเองก็ไมได้ถืออะไร เนื่องจากเรียวไม่ยอมให้ส้มถือของใดๆทั้งสิ้น
นอกจากกระเป๋าเล็กๆของส้มเอง

เเละเมื่อทั้งคู่เอาของมาใส่ที่มอไซ ขอก็มีเเต่กระเป๋าใบเดียว ที่ใส่ของรวมกัน
ก็เล็กนิดเดียวจึงให้วางที่ตักส้ม เเล้วทั้งคู่ก็เคลื่อนตัวไปโดยมีมอเตอร์ไซคันเดิมที่ขี่ไปมหาลัยทุกๆวัน

เเละเมื่อมาถึงปราณบุรี เรียวเปิดบังกะโลพักกันสองคนกับส้ม

เเละเมื่อตกเย็นๆ เรียวกับส้มจึงตัดสินใจเดินไปหน้าหาด ที่ไม่ค่อยมีผู้คน เพราะเย็นเเล้ว เเสงพระอาทิตย์สีส้มอ่อนๆ สอดส่องมาบนผิวน้ำทะเล กลายเป็นสีส้มอ่อนๆ
ปนสีน้ำทะเลครามๆ ดูเเล้วสบายตา เเละผ่อนคลาย ทั้งคู่นั่งกอดกันอย่างมีความสุข
โดยที่ไม่รู้ตัวว่ามีคนเเอบมองอยู่....

"เหอะๆ นั้นยัยส้มชะมะ... คนรักของพี่นิ...พี่ก็เข้าไปจัดการไอ้เรียวซะสิ ถือโอกาสตอนที่ส้มกับเรียวเเยกกัน"เสียงเเหบห้าวจึงทำให้ทราบว่าเป็นผู้ชายดังมากจากหลังต้นมะพร้าว ที่มองเพลินๆ จะไม่รู้ว่าเป็นคนหรือต้นไม้ เพราะทั้งตัวมันตรงเหมือนต้นมะพร้าวอย่างไม่มีผิด

"งั้นเดี๋ยวพี่รอส้มอยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวส้มมาเเปปนึง"ส้มพูด

"อย่าไปไกลน้า..มันมืดเเล้ว"เรียวพูดด้วยความห่วงใย

"จ๊ะ"



"นั้นไงลูกพี่ ส้มเดินออกไปเเล้ว"

"เออ รู้ๆ 2 คน ไม่จับที่รักของข้า..ด้านนู้น   อีก 6 คน ไปฆ่ายัยทอมนั้นซะ..."เสียงที่ดุเข้ม เเละเยือกเย็น โดยไม่รู้ว่าเป็นคนรึป่าว ดังขึ้น


ด้านส้ม

"ไงจ๊ะน้องสาว..."

"เฮ้ย!! ปล่อยชั้นนะ... ช่วยด้วย พี่เรียว...พี่...อุ๊บ!!!"ไม่ทันซะเเล้ว เสียงร้องของส้ม อาจจะดังเเค่บริเวณนั้นเเล้วหายไป เพราะยาสลบที่ไอ้พวกนี้มันเอามารุนเเรงเป็นพิเศษ

ด้านเรียว

"ส้ม!!!"เรียวร้อง

"เมิงไม่ต้องกระวนกระวายไปช่วยเเฟนเมิงหลอก เพราะเมิงจะได้ตายอย่างมีความสุขเเน่ หึหึ"เสียงที่เรียวคุ้นเคยดังขึ้น จนทำให้เรียวสงสัยว่า คนที่อยู่ในความมืด หลายๆคน ประมาณสัก 6-7 คนได้ กำลังตรงเข้ามา  ซึ่งทำให้เรียวรู้ว่านี้คืออันตราย
เเละคนที่นำหนามา เริ่มที่จะปะทะเเสงสว่าง จนมองคับคล้ายคับคาว่า เป็นใคร

"เคน!!!" เรียวร้องเสียงหลง เมื่อเห็นเพื่อนสมัย มัธยมปลาย ยัน ปี4 จะเข้ามาทำร้าย
เค้าเเบบนี้

"เออ กูเอง... ทำไมเมิงทำร้ายน้องกูไม่พอหรอ ยังต้องเเย่งของที่กูรักไปอีก
กูรักส้ม ทำไมเมิงต้องตัดหน้ากูด้วย...สารเลว.... พลั่ก!!!"เรียวยังไม่ทันอ้าปาก หมัดหนักๆก็ปะทะหน้าของเรียวจังๆ

"เฮ้ย!! จับตัวมัน ไปที่ๆเดียวกับส้มที่รักของกู"เคนสั่งน้ำเสียงหนักเเน่นเเละเต็มเปี่ยมไปด้วยความเเค้น

ถึงเเม้เรียวจะเก่งสักเเค่ไหน เเต่ด้วยคนทั้ง6คนเเละเป็นผู้ชาย มาขัดกับเเรง 1 เเรง
ที่เคยมีมาก เเต่นับเดี๋ยวนี้กลับกลายเป็นเเรงมดเมื่อเทียบกับพวกมัน!!!



เมื่อรถเเล่นมาถึงโกดังใหญ่ๆสีเเดงๆ มืดๆ

ชายทั้ง 6 คนก็ลากเรียวเข้าไปในโกดัง

เรียวพบส้มที่นอน นิ่งอยู่ เฉยๆ เเละผูกมือติดไว้กับเสา

"พวกเมิงทำไรส้ม..."เรียวตะโกนดัง

"เมิงกล้าขึ้นเสียงกับกูหรอวะ...พลั่ก...!!"เคนต่อยที่ท้องของเรียว

เเละนั้นคือจุดอ่อนของผู้หญิงทุกๆคน ไม่ว่าเรียวอาจจะอึดเเค่ไหน

เเต่เเรงผู้ชายมากกว่าจึงทำให้เรียวอ่อนลงทุกๆที

"โธ่ๆ ทอมกระจอกๆเเบบนี้จะมาดูเเลส้มของข้าได้ยังไงว่ะ...ฮ่าๆ"เคนพูดเเละสายตาบ่งบอกถึงคนมีชัยชนะ

"ส้ม..."เรียวร้องเบาๆ

ต่อไปเรียวเล่านะครับ

"ว่าไง ถ้าจะให้ส้มเป็นอิสระ เเกต้องตาย เเต่ถ้าเเกไม่อยากตาย ส้มก็ต้องเป็นของข้า...ฮ่าๆๆๆ"เคนพูด

"ไม่....ไม่ทั้งสองอย่าง กูจะทำทุกวิธี ที่จะกำจัดเมิง..."ผมตอบมันไปอย่างนั้นล่ะ

"เมิงอย่าคิดเลยว่าตัวเมิงคนเดียวจะกำจัดกูได้"เคนพูด

"เเล้วใครบอกว่ากูตัวคนเดียวล่ะ...."มันคงไม่รู้ว่าผมเจ้าวางเเผนเเค่ไหนละมั้ง
ใครบอกผมมากับส้มสองคนล่ะ

"เมิงลืมกูไปเเล้วหรอ...."เสียงที่ผมคุ้นเคยที่สุดในโลกก็ดังขึ้นข้างหลังผม พร้อมเงาดำๆ หลายๆคนเเละเสียงรถตำรวจดังรอบๆโกดัง

"พะ...พี่เรน"เสียงมันค่อนข้างตกใจ เหมือนเห็นพี่ของผม ยืนถือปืนเล็งมาที่มัน

"ถ้าพวกเมิงเข้ามา กูจะยิงไอ้นี้ซะ"เคนพูดเเละจับผมขึ้น

"พี่เรน ไม่ต้องห่วง เอาส้มไป.." ผมพูด

"เงียบๆไปเลย"เคนพูด

เเต่พี่เรนก็รอบคอบพอ ส่งตำรวจมาดักหน้าดักหลัง ลูกน้อยพี่เรนพวกเท้าเบาก็เข้ามา
ลอบทำร้ายพวกไอ้เคนจนไอ้เคนเหลือคนเดียว

"ปล่อนเรียวซะ"พี่เรนพูด

"ตุ๊บ!!"ไอ้เคนปล่อยผม เเล้วมันก็รีบวิ่งหนีขึ้นดาดฟ้าทันที ผมรีบวิ่งไปหาส้ม ส้มตื่นขึ้นมาเเล้วครับ ส้มโดนยาสลบเข้าไปเลยเป้นอย่างงี้นี้เอง ผมเข้าใจทุกอย่างเเล้ว
ไอ้เคนต้องการถวงของที่มันรักคืน เเสดงว่า ตั้งเเต่ผมไปกราบศพธาร มันก็เเค้นผม
เลยสั่งลูกน้องมายิงผมทันที ผมเข้าใจทุกๆอย่างเเล้ว  มันเลวดีนิ
งั้นผมขอเลวกว่ามันสักครั้งเถอะ
ผมวิ่งไปคว้าปืนที่ตำรวจ เเล้ววิ่งตามไปเคนไป เเต่พี่เรนดึงผมไว้ เเล้วบอกว่า
ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจ เเต่ตำรวจหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอตัวมัน พวกผมเลยคิดว่า มันคงหนีไปไกลเเล้ว

พวกผมเลยจะกลับกัน ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจ
"ส้ม พี่รู้เเล้วล่ะว่าทำไมกุหลาบถึงตาย.."ผมพูด
"ทำไมล่ะ"
"กุหลาบตาย เพื่อจะเตือนพวกเราว่า ภัยอันตรายกำลังมา เเล้วพี่ก็ไม่เชื่อมัน"
"ไม่เป็นอะไรหลอก น้า.... ทุกคนปลอดภัยส้มก็ดีใจจะเเย่เเล้ว"
"พี่รัก.....ปั้ง!!!"ในขณะที่ผมจะกอด ก็มีเสียงปืนดังขึ้น ผมร่วงลงทันที เพราะผมรู้สึกมีอะไรผ่านเข้าไปที่อกผมด้านซ้าย 

"พี่เรียว!!!!" เเละนั้นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน

เเละผมก็ไม่รู้สึกตัวอะไรอีก จนเดี๋ยวนี้ ปัจจุบันนี้ ผมก็ยังสับสนกับเหตุการณ์นั้น

ผมเพิ่งเข้าใจตัวเองดีว่า....ความรักของผม มันอมตะเสียเหลือเกิน
คนเเรกที่ผมรักก็ตายไป คนที่สอง คนที่สาม เเละคนที่สี่ ก็ตายไป
ส่วนคนที่ ห้า ไม่ตายหรอกครับ ผมนี้ล่ะที่เป็นคนเดินจากไปเอง.....

_____________________________________
YuKaKi

เรื่องๆนี้ จะขึ้นชื่อว่า นิยายก็ไม่ได้ จะบอกว่า นวนิยายก็ไม่ดี
เเต่เอาเถอะนะ ผมผมจะขอเรียกว่า จินตนิยายเเล้วกัน เเปลกดีเน๊อะ
จินตนิยายเรื่องนี้ อาจจะจบไม่ค่อยรู้เรื่อง รู้รสเท่าไหร่
อันที่จริงเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมคิดเเละเเต่งไว้ในบันทึกเล่มนึง นานมากๆๆๆๆเเล้ว
มันก็จบเเบบนี้ล่ะ ใครอ่านก็บอก โหย!! ห่วยหวะ กลับไปเเต่งใหม่ไป
เเต่ผมก็ไม่เเต่ง เพราะผมคิดว่า จบเเบบงงๆงี้ล่ะ สบายๆดี....

_____________________________________________