รักเศร้าๆเเนว ทอมดี้

ลำดับตอนที่ #34 : รักที่จบไป + รักใหม่มาเเรงเธอคนนั้นคือ.... [ตอนที่ 1]

เมื่อทุกคนบินกลับมาที่ไทย

ศพเเพรวถูกส่งลงมาอย่างปลอดภัยโดยไม่มีใครสงสัยเเต่อย่างใด

เมื่อถึงวันเผา

"สวัสดีครับ เชิญด้านในครับ"เรียวพูดเช่นนี้ทุกๆคน เเต่ละคำช่างเเทงใจดำเสียเหลือเกินเรียวไม่เข้าใจว่าทำไมทุกอย่างมันช่างเหมาะเจอะอะไรเช่นนี้ ทำไมคนรักของเขาทุกคนต้องตาย เเล้วครั้งนี้ทำไมคนที่เค้ารักต้องตายพร้อมกันเวลาเดียวกัน มันช่างทรมานเสียเหลือเกิน

เรียวค่อยๆเดินไปกราบศพ เเพรว ทุกคนอยู่ในความเงียบงัน ไม่ว่า เจน ต่าย ฟาง พี่เเยม พี่ผึ้ง ก็มางานนี้กันหมด

เรียวจุดธูป 1 ดอก บรรจงกราบ 1 ครั้งที่หมอนสีเหลืองสำหรับไหว้ศพ
กลิ่นธูปลอยฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง

"เเพรว ไม่ว่าเธอจะอยู่ไหน......เธอก็คือคนที่ชั้นรัก ขอให้มีความสุขอยู่บนฟากฟ้า ไปสู่สุขคตินะ"
เรียวพนมมือเเละพูดช้าๆ

เมื่อมาถึงศพธาร

"ธาร พี่รักเรานะ พี่ผิดเองที่ทำให้เธอตาย ธารไม่จำเป็นต้องให้อภัยพี่นะ เเต่ให้อภัยตัวเองเถอะ
สำหรับพี่เเละธาร อาจดูเหมือนไม่มีอะไรมาก เเต่ที่จริงเเล้ว ความรู้สึกที่พี่มีให้ธารมันลึกซึ้งจนพี่อธิบายไม่ได้ พี่รักธะ....ปั้ง!!!!" ยังไม่ทันจบประโยค เมื่อสิ้นเสียงปืน เรียวลงไปกองกับพื้น เลือดไหลนองทั่วพื้น เเต่ยังคงลืมตาอยู่ เจน ฟาง ต่าย ส้ม  รีบวิ่งเข้ามาดูเรียวอย่างเป็นห่วง

"เรียว!!! ฮืๆๆ เรียว  ทำไมพี่ทำอย่างนี้คะ....??"ส้มเขย่าตัวเรียวเเละลุกขึ้นยืนเเละตะคอกใส่คนที่ถือปืนด้วยมือที่สั่นๆ น้ำตาไหลเป็นสาย นั้นคือ เคน

"ไอ้เรียว เมิงฆ่าน้องกู เมิงฆ่าน้องกู!!!"เคนร้องไห้ฟูมฟายเเละลุกขึ้นมาหยิบปืน

"ปั้งๆๆ!!"เสียงปืน สาม ครั้ง นั้นเเปลว่า สาม นัด มันได้พุ่งเข้าใส่ตัวเรียวอย่างจังๆ

นัดเเรก ที่หลัง นัดที่สอง ทีขา นัดทีสามที่เเขน นัดที่สี่ หน้าอกด้านขวา

"เรียว!!!!"ทุกคนร้องเเละวิ่งเข้าไปจับตัวเคนเเละจับมัดไว้ข้างเสา

ก่อนที่จะพาเรียวไปส่งโรงพยาบาล

 หน้าห้อง ไอซียู

"ฮืๆๆๆ เรียว"เจน ต่าย เเละ ฟาง ต่างพากันร้องห่มร้องไห้ซบอกกันเเละกัน

พ่อเเม่ของเรียว เรน ริน ก็อยู่ด้วย

"ไอ้ตัวเเสบมันจะเป็นไรมั้ย เรน!!"รินจับปากตัวเอง น้ำตาไหลพลากจนนับเม็ดไม่ได้

"ไม่หลอก อย่าพูดงี้ดิพี่ อย่า ผมขอร้อง"เรนพูดไปร้องไปเช่นเดียวกับริน

"ลูกรัก!!!"พ่อเเละเเม่กล่าวพร้อมกัน เเละร้องไห้ออกมา

ผ่านไป 5-7 ชั่วโมง เศษๆ ได้

"หมอๆ เป็นยังไงบ้างครับ"เรน เเละ รินเป็นสองคนเเรกที่กระโดดไปถามหมอ

"คนไข้อึดมากครับ รอดมาได้อย่างหวุดหวิด เเละ ตอนนี้ปลอดภัยเเล้วครับ ให้ดื่มน้ำมากๆเเละทานยาตามที่หมอสั่ง นอนพักสัก 3 อาทิตย์ ก็หายเเล้วครับ"หมอพูด

ริน เรน เจน ฟาง ต่าย กอดกันกลม ร้องไห้เพราะความดีใจไหลออกมาอย่างสุดซึ้ง

เมื่อเรียวย้ายมาที่ห้องพักส่วนตัว ได้  3 วัน เรียวยังไม่ฟื้น ไม่ขยับตัวเเต่อย่างใด
เรียวยังคงใช่เครื่องช่วยหายไปอยู่ เสียงหายใจดังทั่วห้องอย่างหน้าเป็นห่วง

"เมื่อไหร่ตานี้จะฟื้นน่า...."เจนถาม

"เเกก็ถามมันสิ"ฟางย้อน

"ชิ!!!"เจนงอน

"อ้าวๆ เป็นสาวกันเเล้วหรอไง"เรนพูด

"ทำไมคะพี่เรน พวกเรามีกันอยู่ สาม คน เพิ่งเลิกกับเเฟน ได้ 1 อาทิตย์ จนใจรับสมัครนะคะ"
ต่ายพูด

"เหอๆ ถ้าพี่เอาพี่คงเอาเจน อะนะ"เรนพูด

"ว๊าย!! จริงหรอคะ"เจนถาม

"อาวปายฆ่า......"  เรนพูด

"5555"ทั้งพี่ริน ต่าย ฟาง เรน ต่างประสานเสียงหัวเราะออกมา เว้นเเต่เจนที่นั่งหน้าหงิก

"เบาๆ รบกวนเรียวเค้า"ฟางพูด

เวลาผ่านไปถึง 8 วัน เเต่เรียวก็ยังไม่ฟื้น

เเต่นี้คือวันที่ 9

"เมื่อไหร่จะฟื้นเนี่ย"ส้มเลิกเรียนเสร็จก็เข้ามาโดยที่ยังไม่มีใครมา

"ใครบอก พี่ตื่นตั้งวนานเเละ เเต่ขี้เกียจลืมตา มาก็ดีเเล้ว ขอน้ำหน่อยสิ"เรียวพูด

"เง้อ...มาถึงก็ใช่หนูเลยนะ"ส้มร้อง

"หนูอะไร หมูสิ"เรียวต่อ

"นี้ หุ่นหนูออกจะเพอร์เฟ็ค จะเอาน้ำมั้ย??"ส้มถาม

"เอามา"เรียวรับเเก้วจากส้มเเล้วพูดต่อว่า..

"ขอเย็นๆไม่ได้หรอ"เรียวพูด

"ไม่ได้!!! หมอห้ามไม่ให้กินน้ำเย็น กินๆไป อย่าเรื่องมากได้มะ"ส้มต่อเป็นชุด

"อึกๆๆๆ"

"เอาไปเก็บทีสิ"เรียวพูด

"ได้ทีนะ หายเมื่อไหร่ พี่ต้องชดใช้"ส้มพูดเเล้วเดินไปเก็บเเก้ว

"ไรยัยเด็กเวน"เรียวบ่นกลับไป

"ถ้าหนูเด็กเวนนะ พี่เรียวก็เป็นผู้ใหญ่เวน เเล้วก็ เวนมากๆด้วย"ส้มเดินกลับมาเเล้วนั่งตาปริบๆอยู่

"เป็นไร คิดถึงพี่มากหรอ นั่งตาปริบๆเนี่ย"เรียวถามจนส้มหน้าเเดง

"ป่าว ขอตังสัก ร้อยดิ"ส้มพูด

"ไอ้นี่..."เรียวพึมพำเเล้วลงไปนอน

"นอนมากๆระวังตูดใหญ่นะพี่"ส้มพูด

"ตูดเเกดิใหญ่ ใหญ่เท่ากาละมัง"เรียวนอนหันหลังให้ส้มเเล้วพูด

"อ๊าย!!! พี่เรียว!! รอให้หายก่อนเถอะ จะจับเป็นทาสให้เข็ดเชียว!!"ส้มพูด