คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : (M)Uniform l RM x You (100%)
Title : Uniform
Paring : Kim Namjoon x
Fem! Reader
Genre: Smut
Warning : Cross-dress!
Namjoon, Girl Uniform, Impregnation Kink, Oral Sex (M receiving) , Top! Reader,
Unprotected sex
Writer's note :
Continue form Good/Enough
This chapter
contains sexual scene, who is under 18 years please be discretionary in reading
ขณะที่คุณกำลังง่วนอยู่กับการจัดการข้าวของในห้องนอน
เนื่องในโอกาสที่คุณย้ายเข้าอยู่ร่วมกันนัมจุนตั้งเเต่อาทิตย์ก่อน หลังจากที่คุณทั้งสองคนเป็นสามี-ภรรยากันอย่างเป็นทางการ
คอนโดของชายหนุ่มค่อนข้างกว้างขวาง เเต่ถึงอย่างไรก็มีของที่ต้องเก็บอยู่บ้างเพื่อที่คุณจะสามารถใช้พื้นที่ร่วมกับเขาได้
คุณใช้เวลากับมันค่อนข้างมากระหว่างที่นัมจุนไม่อยู่บ้าน
เเละตอนนี้ก็เริ่มเบื่อหน่ายกับมันเเล้ว
คุณถอนหายใจพลันนาทีนั้นตาก็เหลือบไปเห็นกล่องใบโตที่อยู่บนตู้เสื้อผ้าของนัมจุน คุณคิดว่ามันคงจะเป็นกล่องเก็บข้าวของเก่าของอีกฝ่าย ความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นก็เริ่มก่อตัวขึ้น
แอบดูนิดๆ หน่อยๆ คงไม่เป็นไรหรอก คุณคิด
เเละเเล้วคุณก็ไปหยิบเก้าอี้มาจากห้องครัวเพื่อต่อตัวเองให้สามารถขึ้นไปหยิบของจากบนตู้เสื้อผ้าได้
น้ำหนักของมันทำให้คุณปวดหลังอยู่ไม่น้อย ใช้เวลาสักครู่กล่องใบนั้นก็ถูกวางบนพื้น
คุณนั่งลงข้างๆ กล่องใบนั้น เพื่อจะเปิดดูสิ่งของข้างใน มือของคุณเปิดฝากล่องออกดู
ก็พบสิ่งที่อยู่ข้างใน
อย่างเเรกสุดที่คุณเห็นทันที
อัลบั้มรูปภาพหลายเล่ม เมื่อพอเปิดออกดูก็พบรูปตอนสมัยมัธยมมากมายภายในนั้น
เป็นรูปตั้งเเต่ก่อนอีกฝ่ายจะเจอคุณเสียอีก มีรูปของนัมจุนเเละเพื่อนๆ
บางคนที่คุณไม่เคยพบมากมายอยู่ในอัลบั้มนั้น ทั้งรูปตอนที่อีกฝ่ายทำกิจกรรมมากมายสมัยเรียน
ซึ่งรูปจำนวนไม่น้อยก็มีรูปที่คุณถ่ายนัมจุนก็เอาไว้ด้วย
เเละรูปที่ถ่ายด้วยกันตอนอยู่ที่โรงเรียน
เมื่อสิบปีก่อนพวกคุณสองคนไม่ค่อยไปไหนมาไหนด้วยกันมานัก
รูปในอัลบั้มส่วนใหญ่ที่ถ่ายด้วยกันจึงเป็นรูปที่ถ่ายในโรงเรียน
คุณมองรูปเหล่านั้นด้วยความสุข
อย่างต่อมาก็คือหนังสือที่คุณเป็นให้อีกฝ่าย
ในโอกาสต่างๆ คุณทั้งคู่เป็นคนชอบอ่านหนังสือเป็นงานอดิเรก
เเละใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องสมุดของโรงเรียน
เลือกหนังสือที่มีอยู่มากมายในนั้นสักเล่มเพื่อยืมไปอ่านต่อจนจบประจำ
เเต่ก็มีบางเล่มที่หาไม่ได้ เเละคุณเป็นคนซื้อให้อีกฝ่ายเอง หนังสือที่คุณให้ก็มีทั้งฟิคชั่น
เเละนอน-ฟิคชั่น ซึ่งเเนวหนังสือสุดโปรดของชายหนุ่มก็คงหนีไปพ้นเเนวสืบสวนสอบสวน
คุณที่เข้าไม่ค่อยถึงบางทีก็ซื้อหนังสืออ่านง่ายให้อีกฝ่ายอ่านคั่นเวลาอยู่บ้าง
ภายในหนังสือเเนบโน๊ตต่างๆ เอาไว้บรรยายถึงสรรพคุณของหนังสือเพื่อให้อีกฝ่ายสนใจมากขึ้น
บางครั้งคุณก็เขียนโน๊ตจนดึกดื่น
อย่างสุดท้ายที่อยู่ในนั้นก็อยู่ในกล่องกระดาษขนาดไม่ใหญ่มากนัก
คุณเปิดขึ้นมาอย่างไม่คิดอะไรมาก ก็พบชุดนักเรียนหญิง...
คุณจำได้ทันทีว่านัมจุนเคยใส่มันมาก่อน!
ภาพในอดีตที่เคยเลือนลางก็ปรากฎชัดเข้ามาในหัวของคุณ
มันเป็นภาพที่อีกฝ่ายอยู่ในชุดนักเรียนกำลังอยู่บนเวที
เเสดงละครด้วยท่าทางสาวน้อยที่ตกหลุมรักวงไอดอลที่ตัวเองชื่นชอบได้อย่างดีเยี่ยม
ความรู้สึกในตอนนั้นกลับมีเเต่ความเอ็นดูในตัวอีกฝ่าย
คุณมองว่าชุดนักเรียนหญิงชุดนั้นเพิ่มความน่ารักให้นัมจุนเป็นเท่าตัว
ยิ่งชายหนุ่มใส่มันเพิ่มกับวิกผมสั้นหน้าม้าบางนั่นยิ่งเพิ่มความน่ารักเข้าไปอีก
ภาพเหล่านั้นทำให้ใครหลายๆ คนอดปลื้มชายหนุ่มไม่ได้ โดยเฉพาะคุณ
ใจของคุณก็อดเต้นตึกตักขึ้นมา
เสียงประตูบ้านดังขึ้นจากด้านนอกห้องนอน
บ่งบอกว่านัมจุนกลับมาถึงบ้านเรียบร้อยเเล้ว คุณตัดสินใจเดินไปหาคนที่เพิ่งถึงบ้าน
พร้อมกับหยิบชุดนั้นติดมือออกไปด้วย ทันทีที่เดินออกไปจนถึงตัวเขา
คุณโชว์สิ่งนั้นให้อีกฝ่ายดูทันที
"ที่รักกกก
เราเจออะไรด้วยเเหละ" เสียงของคุณเรียกความสนใจของนัมจุนได้เป็นอย่างดี
สายตาของนัมจุนที่มองเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของคุณลุกวาวทันที
"โห...เเอบรื้อของตอนเราไม่อยู่เหรอ"
นัมจุนรับสิ่งที่อยู่ในมือของคุณไปดู
มันค่อนข้างเก่าเสื้อเริ่มผุเเละค่อนข้างเหลืองบ่งบอกอายุของมันได้ดีทีเดียว
ถ้าเทียบกับอีกฝ่ายในตอนนี้ รูปร่างของนัมจุนเปลี่ยนไปกว่าเเต่ก่อนมาก
เขาสูงขึ้นเเละรูปร่างก็ใหญ่โตขึ้นกว่าเดิมมาก จนคุณคิดว่าชายหนุ่มน่าจะไม่มีทางใส่ได้เเล้ว
นั่นทำให้คุณอดเสียดายไม่น้อย
"ตอนนั้นจำได้ว่าที่รักน่ารักเเล้วก็สวยม๊ากกกกเลยอ่ะ"
คุณหัวเราะกลบเกลื่อนเล็กน้อย จนนัมจุนต้องหัวเราะตามด้วยความเขิน มันออกจะรู้สึกแปลกเสียหน่อยที่โดนชมว่าน่ารักขณะที่เขาเป็นผู้ชาย
"ถ้าเราเป็นผู้ชายป่านนี้จีบตั้งเเต่ตอนนั้นเเล้ว"
นัมจุนไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงกับคำพูดของคุณดี
"แบบอยากเห็นเลยว่าใส่ตอนนี้เเล้วจะเป็นยังไง"คุณพึมพำด้วยความเสียดาย
เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายน่าจะใส่ไม่ได้เเล้ว
"ถ้าใส่ตอนนี้อาจจะน่ากลัวกว่าเดิมก็นะ"
นัมจุนพูดด้วยความขบขัน เเต่คุณก็ยังทำหน้าอดเสียไม่ได้
"แบบตอนน่ารักจริงๆ นะ จำได้ว่าแอบใจเต้นเลย" นัมจุนประหลาดใจไม่น้อย
"ใจเต้นกับเราที่ใส่ชุดนักเรียนหญิงอ่ะนะ"
ชายหนุ่มถามทวน คุณพยักหน้าเบาๆ
"ก็ตอนนั้นมันน่ารัก..."คุณพูดอย่างเศร้าๆ ก่อนจะหยิบชุดนั้นออกจากมือใหญ่ของนัมจุน
"เอาไปเก็บล่ะ..." เเล้วคุณก็เดินกลับเข้าไปในห้องนอนเงียบๆ
ทิ้งนัมจุนไว้ให้คิดอะไรบางอย่างคนเดียว
ขณะที่คุณกำลังบิดขี้เกียจบนเตียง
หลังจากเล่นมือถืออย่างขะมักเขม้น คุณนั่งพิงหลังอยู่บนเตียงด้วยชุดนอนสีฟ้าอ่อน
ตาของคุณใกล้จะปิดลงเต็มที ก็มีเสียงดังออกจากห้องน้ำที่นัมจุนกำลังใช้อยู่
"ที่รัก
พรุ่งนี้วันอะไรอ่ะ"เสียงของนัมจุนทำให้คุณหันไปมองห้องน้ำที่อยู่ข้างๆ
ห้องนอน
"วันเสาร์ไง"
"ไม่ใช่เเบบนั้นซะหน่อย
วันอะไร"นัมจุนถามซ้ำ คุณพยายามคิดเเต่คิดไม่ออก เลยตอบไปตามตรง
"ไม่รู้"คุณตะโกนตอบกลับไป
"วันเกิดที่รักไง"
คุณลืมสนิทว่าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของคุณ ซึ่งอีกไม่กี่นาทีก็จะเป็นวันใหม่เเล้ว
เเต่เอาจริงคุณก็ไม่ค่อยได้ให้ความสำคัญกับวันเกิดเท่าไหร่นัก
"อ้อ...นัมจุนอยากไปไหนหรือเปล่า" คุณถามกลับ
เเต่ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมาจากในห้องน้ำ มันเงียบจนผิดปกติ คุณทักไปอีกครั้ง
เเต่ผลก็เหมือนเดิม
คุณเลยรีบลุกจากบนเตียงเดินไปดูที่หน้าประตูห้องที่เเง้มไว้เล็กน้อยด้วยความเป็นห่วง
คุณเปิดมันเบาๆ เพื่อสอดส่ายหาคนที่คาดว่าน่าจะอยู่ในนั้น เมื่อคุณมองไปทีด้านหลังประตู
ก็พบนัมจุนในชุดคลุมอาบน้ำที่ข้างใต้มีกางเกงพละสีดำขาวยาวสวมอยู่พร้อมวิกผมสั้นกำลังซ่อนตัวด้วยความอาย
คุณรู้โดยทันทีว่ามันคืออะไร นั่นเรียกรอยยิ้มจากใบหน้าของคุณได้ทีเดียว
"อะไรอ่าาา" คุณพูดด้วยน้ำเสียงเเซวๆ
นั่นยิ่งเพิ่มความไม่มั่นใจให้อีกคนเข้าไปใหญ่
บัดนี้ใบหน้าของคนที่หล่อเหลากลับเต็มไปด้วยสีเเดงระเรื่อไปทั่วทั้งหน้า
"ก็..ของขวัญวันเกิด..ไง" คุณอ้าปากค้าง ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา
ซึ่งจากเวลาที่คุยกันเรื่องนี้ครั้งล่าสุดมันก็ผ่านมาเกือบเดือน
คุณไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำให้คุณประหลาดใจด้วยเรื่องนี้ "ถ้าหัวเราะอีก
จะเปลี่ยนกลับเเล้วนะ" นัมจุนขู่ปนโวยวายเล็กน้อย
นั่นยิ่งทำให้คุณหุบยิ้มไม่ได้
"ไม่ได้ๆ
น่ารักมากเลยอ่าาาา" คุณพูดไม่หยุดปาก
ก่อนจะลากอีกฝ่ายออกมาจากห้องน้ำอย่างยากลำบาก
พร้อมนัมจุนดูไม่ค่อยให้ความร่วมมือกับคุณเท่าไหร่ คุณยืนประจันหน้ากันอยู่ที่ปลายเตียง
"ถอดนะ..." คุณขออนุญาตชายหนุ่มถอดชุดคลุมอาบน้ำออก นัมจุนพยักหน้า
มือบางกระตุกปมชุดคลุมออกจนฝ่ายสิ่งที่อยู่ข้างในออกมา
ชุดสเว็ตเตอร์เเขนยาวสีครีมที่ชุดข้างในถูกทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวที่มีโบว์ลายสก๊อตสีเหลืองอยู่กลางอก
ใจคุณเต้นตึกตัก ระส่ำระส่ายจากความน่ารักตรงหน้า
ทันทีที่ชุดคลุมอาบน้ำหลุดลงบนพื้น
คุณโถมตัวกอดอีกฝ่ายเเน่นส่ายไปมาด้วยความหมั่นเขี้ยว
กระหม่อมของคุณซุกเข้าไปที่แผงอกของอีกฝ่ายพลางเอาหน้าถูไถลงไปด้วย
"จะเอากลับบ้านนนน" คุณพูดมันขึ้นอย่างเคลิ้มฝัน
จนนัมจุนเป็นฝ่ายหัวเราะบ้าง
"ถ่ายรูปกันๆๆ " คุณไปหยิบมือถือที่อยู่บนเตียงอย่างรวดเร็ว
จับอีกฝ่ายถ่ายรูปไปทั่วห้อง ก่อนจะปิดท้ายด้วยการเซลฟี่อีกหลายรูป
เเม้นัมจุนจะพยายามห้ามคุณเพราะความเขินอาย เเต่คุณก็ไม่ยอมหยุด
พวกคุณนั่งบนเตียงก้มดูรูปที่ถ่ายด้วยกันตั้งเเต่หลายสิบนาทีที่เเล้ว
ด้วยความเพลิดเพลิน ขณะที่คุณเองพยายามปลอบใจนัมจุนที่คิดว่าตัวเองไม่เข้ากับชุดเลยว่าน่ารัก
ซึ่งดูอีกฝ่ายทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ตลอดเวลา
"ไม่ร้องน้า"
คุณเเสร้งโอ๋อีกฝ่าย นัมจุนก็เเกล้งทำหน้าไม่พอใจ
"ไม่เห็นน่ารักเลย ดูตลกด้วยซ้ำ"
"น่ารักจะตาย เดี๋ยวส่งไปให้โฮซอกดูก็ได้ เเล้วถามว่าน่ารักรึเปล่า"
คุณทำท่าจะกดเเชร์ออกไปให้เพื่อนคนอื่น นัมจุนรีบปฎิเสธทันควัน
"น่ารักๆๆๆ เเล้ว อย่าส่งไปให้หมอนั่นดูนะ"
คุณหัวเราะพลางมองอีกฝ่ายตรงๆ
"วันนี้คนน่ารักอยากได้อะไรเป็นพิเศษรึเปล่าน้า...."
คุณมองลึกเข้าไปในดวงตาสีเข้ม ก่อนที่พวกคุณจะเงียบไปนาน
เขาเป็นละสายตาออกก่อนด้วยความเขิน
"ก็ต้องให้รางวัลเเล้วไหมที่ทำตัวน่ารักให้ดูเนี่ย" นัมจุนพูดก่อนมองไปทางอื่น
คุณหรี่ตาลงมองอีกฝ่ายอย่างมีเลศนัย คนเจ้าเล่ห์ ยังไงก็คือคนเจ้าเล่ห์วันยันค่ำ
"โอเค..." ก่อนที่คุณจะดึงคอเสื้อเชิ้ตอีกฝ่ายลงมา
ประกบริมฝีปากลงไปด้วยความไม่นิ่มนวลนัก
CUT : READAWRITE
ความคิดเห็น