คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : (M) Care l RM X You (100%)
(M) Care
Paring: Drunk! Kim
Namjoon x Fem! reader
Genre: Smut, Angst,
Fluff
Warnings: Mention of
alcohols, Body worship, Shower sex, Pregnancy sex, Unprotected sex,
This chapter contains
sexual scene, who is under 18 years please be discretionary in reading
ขณะที่คุณทำงานอยู่ในห้องนั่งเล่นคนเดียว
เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น คุณรู้ทันทีว่าเป็นใครแต่ไม่สนใจที่จะรับ
เสียงของมันยังคงดังอย่างต่อเนื่อง คุณเหลือบดูนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง
มันเข้าสู่วันใหม่มาชั่วโมงนึงแล้ว เสียงรบกวนที่หญิงสาวไม่คิดจะสนใจก็ยังดังอยู่
คุณถอนหายใจและพยายามลดทิฐิของตัวเองลง ลุกขึ้นจากโซฟาตัวเขื่องในห้องไปรับสายของมือถือที่อยู่หน้าทีวี
เมื่อมองดูก็พบเบอร์ที่คุณคุ้นเคยเป็นอย่างดี ก่อนถอนหายใจแล้วกดรับอย่างว่าง่าย
“นูน่า...!”
แต่ปลายสายไม่ใช่เสียงของเจ้าของเบอร์ เป็นรุ่นน้องของคนรักของคุณเอง จองกุก
“ว่า...?”
คุณรีบเข้าเรื่องในขณะที่ใช้ฝ่ามือถูหน้าตัวเอง
“นัมจุนฮยองเมามากเลยครับ”
คุณส่งเสียงอือรับ ปลายสายเงียบก่อนจะพูดขึ้นด้วยความเกรงใจ
“นูน่าช่วยมารับฮยองที่บาร์หน่อยได้ไหมครับ”
ดูเหมือนนัมจุนจะยังไม่ได้พูดเรื่องนั้นกับใคร
คุณรู้สึกโล่งอก
ก่อนจะรับคำ “อืม เดี๋ยวไป”
หญิงสาวกึ่งเดินกึ่งจูงคนตัวโตที่ไม่ได้สติขึ้นไปนั่งฝั่งข้างคนขับ
โดยมีเพื่อนๆ ในวงเหล้าของชายหนุ่มคอยช่วยผยุงอย่างตลอดรอดฝั่ง
เมื่อนัมจุนนั่งประจำที่ มิน ยุนกิปิดประตูรถทันที ก่อนจะหันมาพูดกับคุณ
“คราวนี้ทะเลาะอะไรกันอีก”
คุณกุมขมับเล็กน้อย แม้ว่าคุณกับคนรักจะทะเลาะกันอยู่เนือง ๆ แต่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย
ไม่นานก็กลับมาคืนดีกัน นัมจุนเป็นผู้ชายที่ดีคนนึง
ตลอดเวลาที่คบกันจนกระทั่งแต่งงาน ชายหนุ่มไม่เคยมีเรื่องที่ทำให้คุณช้ำใจ
แต่หากว่าความใจร้อนของชายหนุ่มและคุณนั่นเองที่ทำให้เกิดเรื่องบ่อยครั้ง
“เรื่องเดิม
ๆ น่ะ” คุณไม่ได้ตอบตามความจริง คนฟังเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างสงสัย
“ถ้าเรื่องเดิมคงไม่มีใครดื่มจนเมาแล้วร้องไห้เหมือนหมาขนาดนี้หรอก”
ยุนกิพูดถึงคนที่อยู่ในรถอย่างแน่นอน คุณหลบตาอีกฝ่ายในทันที “เอาเถอะ
กลับไปเคลียร์กันเองแล้วกัน”
แม้ว่าเขาเองจะสงสัยเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน
เพราะนัมจุนเองก็ไม่ยอมพูดอะไรตอนอยู่ในวงเหล้าเลยแม้แต่น้อย
พอเมาแล้วก็ร้องไห้ออกมา แม้ว่ามันจะไม่ได้ถึงขนาดที่มานั่งฟูมฟาย
แต่เขาก็สันนิษฐานได้ว่าน่าจะเรื่องใหญ่เพราะชายหนุ่มน้อยครั้งที่จะร่ำไห้ออกมา
“นัมจุนฮยองรักนูน่ามากเลยนะครับ”
จองกุกเข้ามาเสริมทัพ คุณพยักหน้ารับเงียบๆ ก่อนจะเดินไปที่รถ
ตลอดทางกลับบ้านคุณขับรถท่ามกลางความมืดมิดของท้องถนนในเมืองหลวงที่ยังคงมีแสงไปจากร้านประปราย
นัมจุนที่นอนบนเบาะนิ่ง ๆ ก็ร้องเพลงขึ้นมา มันไม่ได้ดังมาก
แต่ก็เรียกความสนใจจากคุณได้เป็นอย่างดี
รู้สึกหนักใจไม่น้อยเพราะในตอนที่ทะเลาะกันเมื่อเช้ามันทำให้คุณและเขามองหน้ากันแทบไม่ติด
มันเป็นการทะเลาะกันรุนแรงที่สุดตั้งแต่ที่อยู่ด้วยกันมา
แม้จะไม่ได้มีความรุนแรงเกิดขึ้นกับร่างกาย แต่ภายในใจกลับยับเยิน
คุณตั้งครรภ์
มันควรเป็นเรื่องที่น่ายินดี
ทั้งคุณและเขาควรจะมีความสุขและมีเรื่องน่าจดจำมากในวันนี้ แต่กลับไม่ใช่ คุณไม่ได้ยินดีกับสิ่งที่เกิดเลยสักนิดเดียว
ในหัวของโหว่ง ว่างเปล่า มือเท้าเย็นเฉียบเมื่อเห็นผลของที่ตรวจครรภ์อันที่ 3 ขึ้นเป็นสองขีดเหมือนกับทุกอันก่อนหน้า
ในขณะที่นัมจุนรีบวิ่งมาโผกอดคุณ เขย่าตัวคุณไปมา
ความตื่นเต้นของอีกฝ่ายทำให้คุณหน้าเสีย
คุณไม่ได้ท้องกับคนอื่น
คนที่ทำให้คุณตั้งครรภ์มีแค่คนเดียวเท่านั้น
แค่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้
มันเกิดในเวลาที่ไม่ใช่
คุณยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องนี้
คุณเคยคุยเรื่องนี้กับชายหนุ่มแล้วเกี่ยวกับการป้องกัน
เขาตกลงแม้ว่าจะไม่ค่อยเห็นด้วย แต่มันกลับพลาดขึ้นในคืน ๆ นึง เมื่อหนึ่งเดือนก่อน
ทั้งคุณและนัมจุนต่างเมามาย สติอันเหลือเพียงน้อยนิดเร่งเร้าให้คุณกับเขาร่วมรัก
โดยลืมไปว่าเขาไม่ได้มีสติมากพอที่จะป้องกัน กว่าที่คุณจะมานึกได้ว่าลืมเรื่องสำคัญในคืนนั้นไป
ประจำเดือนคุณก็หายไป 2อาทิตย์แล้ว
คุณคิดว่ายังมีเวลาอยู่มาก
คิดว่าทั้งคุณและชายหนุ่มยังคงเด็กมากเมื่อเทียบกับคนอื่นรุ่นเดียวกันที่แต่งงาน
ยังสามารถทำงานที่รัก เที่ยวเล่นได้อย่างสบายใจ ใช้ชีวิตด้วยกันสองคนไปก่อนได้ และคุณไม่คิดอยากสร้างภาระในตอนนี้
เหมือนทุกอย่างที่เคยวาดฝันไว้พังลงตรงหน้าตัวเอง
สีหน้าของคุณบอกทุกอย่าง พร้อมทั้งน้ำตาและเสียงสะอื้น
นั่นเป็นสิ่งที่นัมจุนไม่เข้าใจ
และมันยิ่งมาคุขึ้นเมื่อชายหนุ่มตัดสินใจจะไม่ให้คุณทำงานต่อหลังจากนี้
เป็นที่มาของการทะเลาะกันในครั้งนี้
คุณวางตัวชายหนุ่มคนรักลงบนเตียงกว้างอย่างทุลักทุเล จัดการถอดกางเกงยีนส์เข้ารูปออกและนำผ้ามาเช็ดตัวให้อีกฝ่าย แม้ว่าจะค่อนข้างลำบากแต่คุณก็จัดการกับคนตรงหน้าจนเสร็จสิ้น โดยมีเสียงงึมงำของนัมจุนคลอไปด้วย ความโมโหจากเรื่องเมื่อเช้าหายไปจนเกือบหมด ทันทีที่ได้เห็นสีหน้าตอนหลับของเขาในยามนี้ คุณนั่งลงที่ว่างข้างเตียงก้มลงมองใบหน้าที่หลับพริ้มของนัมจุน สีหน้าที่ผ่อนคลายนั้นทำให้คุณนึกถึงเรื่องของชายหนุ่ม
นัมจุน
ภายนอกดูสุขุมและมีความเป็นผู้ใหญ่ มีเหตุผล เป็นผู้นำที่ดี
คุณรู้สึกดีใจไม่ได้เวลาที่ทุกคนพูดถึงอีกฝ่ายในด้านที่ดีเสมอ
ข้อเสียข้อเดียวของเขาและเป็นข้อเสียของคุณด้วยคืออารมณ์ร้อน
แต่ก็ประคับประคองความรักจนมาถึงตอนนี้
เพราะเมื่อต่างฝ่ายต่างร้อน ไม่คุณก็เขาจะเป็นคนเอาน้ำเย็นเข้าลูบเสมอ
คุณสรุปว่าเรื่องเมื่อเช้ามันอาจจะเกิดจากความไม่เข้าใจในตัวกันและกัน
บวกกับความใจร้อนของทั้งคู่
เลยจบด้วยการที่นัมจุนทิ้งคุณเอาไว้แล้วออกไปที่อื่นคนเดียว
ทิ้งคุณให้อยู่กับความสับสนในใจเพียงลำพัง
แต่มันก็ทำให้คุณหนักใจไม่ใช่น้อยเลย
เพราะเมื่ออีกฝ่ายตื่นขึ้นมา
ความขัดแย้งทั้งหมดก็ยังคงเดินต่อหากไม่ยอมรับความผิดของตัวเองและหันมาเข้าใจซึ่งกันและกัน
เอาเข้าจริงคุณก็ยังไม่พร้อมจะคุยกับอีกฝ่ายมาเท่าใดนัก
คุณมองนาฬิกาเข็มสั้นชี้ที่เลข
2 ตัดสินลุกขึ้นจากเตียงออกไปที่ห้องนั่งเล่นเพื่อทำงานที่ค้างไว้ต่อ
เพราะงานชิ้นนี้ต้องเสร็จก่อนเช้าวันใหม่ คุณทำมันจนเสร็จลงก่อนจะถึงตี4เล็กน้อย ก่อนตบหน้าตัวเองด้วยความง่วงซึม
ยังมีภารกิจก่อนที่จะล้มตัวลงนอนอีกอย่างนั่นคือการอาบน้ำ
คุณเดินกลับเข้ามาในห้องนอน
ก่อนจะพบว่าบนเตียงไม่มีชายหนุ่มนอนอยู่
เมื่อกันมองไปที่ประตูห้องน้ำก็เห็นนัมจุนถือกะละมังใส่น้ำเดินเข้ามาหา
ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะสร่างจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เรียบร้อยแล้ว
ยังไม่ทันคุณจะได้พูดอะไร ชายหนุ่มพยักพเยิดให้คุณนั่งบนเตียง
คุณทำตามอย่างว่าง่าย
นัมจุนคุกเข่าตรงหน้าคุณวางกะละมังใบเล็กไว้ที่พื้น ก่อนจะจับฝ่าเท้าขอ
งคุณหย่อนลงไปในน้ำอุ่นที่อยู่ในกะละมังทั้งสองข้าง
จากนั้นก็มีเพียงเสียงลมหายใจและเสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังอยู่ในห้องนั้น
ก่อนชายหนุ่มจะเป็นคนทำลายความเงียบ
“ขอโทษ...ที่เดินหนี”
คุณนิ่งไม่ได้ตอบรับคำขอโทษนั้น
“สร่างเมาแล้วเหรอ”
คุณถามขึ้นมา เพราะไม่รู้พูดอะไรออกมา
ฝ่ามือใหญ่ไล่บีบนวดฝ่าเท้าของคุณอย่างเบามือ
เขาพยักหน้าตอบ
ตาคมยังมองที่เท้าของคุณ เขาไม่ได้ออกแรงมาก แค่อยากให้คุณรู้สึกผ่อนคลาย
เป็นการไถ่โทษที่เดินหนีออกไปข้างนอกเมื่อเช้า ซ้ำยังให้คุณยังต้องไปรับกลับมาทั้ง
ๆ ที่ยังทะเลาะกันอยู่
“ไม่อยากให้เมาหนัก
ๆ แบบเมื่อคืนแล้ว” คุณพูดกับอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วง ชายหนุ่มออกไปดื่มหรือสังสรรค์นอกบ้านอยู่บ่อยครั้ง
แต่ก็มีบางครั้งที่เขาเมาไม่ได้สติ มันไม่ได้ทำให้คุณเดือดร้อนใจใด ๆ
เลยหากว่ามีคุณอยู่ด้วย คุณยินดีดูแลเขา
แต่หากว่าเขาอยู่คนเดียวคงเป็นไปไม่ได้ที่จะดูแลตัวเองจนกลับมาถึงบ้านได้
“อืม...เข้าใจแล้วครับ”
นัมจุนขานรับ ขณะที่มือยังนวดคลึงตั้งแต่นิ้วเท้าไปจนถึงที่ส้นเท้า
“เรื่องท้อง...”
คุณเว้นช่วงไปเล็กน้อย นัมจุนเงยหน้าขึ้นมามองคุณทันทีด้วยความสนใจ
มันเป็นสิ่งที่ชายหนุ่มอยากจะพูดตั้งแต่ได้สติ
แต่ก็ยั้งไว้เพราะกลัวว่ามันจะทำร้ายจิตใจคุณ
“ถ้ายังไม่พร้อม...เราไปยุติการตั้งครรภ์กันไหม” ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเป็นคนพูดออกมาเอง คุณค่อนข้างตกใจกับคำพูดของเขา
“ทำไม?
” คุณถามหาต้นตอของคำพูดนั้น
คุณรู้สึกผ่อนคลายลงบ้างจากการนวดของเขา
ฝ่ามือนั้นเปลี่ยนมาจับฝ่าเท้าอีกข้างของคุณ
“แค่ไม่อยากให้ลำบากใจ”
คุณมองอีกฝ่ายเงียบๆ “มันไม่เป็นผลดีกับใครเลย ถ้าเกิดว่าคุณยังไม่พร้อม”
นัมจุนนำเรื่องทุกอย่างมาทบทวนอีกครั้ง
ในเมื่อคนรักยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องครอบครัว
เขาไม่ได้อยากกดดันให้อีกฝ่ายแบกรับมันไว้คนเดียว
เพราะตลอดการตั้งครรภ์หญิงสาวต้องเจอเรื่องลำบากมากมายแน่นอน
คำว่าครอบครัวควรสร้างมาจากความเต็มใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย
แม้ว่าจะเสียใจอยู่ภายในใจลึก ๆ แต่ก็อยากให้หญิงสาวมีความสุข
เพราะเขารักเธอเหลือเกิน
“อีกอย่าง
ถ้ายังอยากทำงานเรื่องเอาเวลามาดูแลลูกมันก็ลำบากนี่นา” นัมจุนพูดด้วยน้ำเสียงขัน
คงเป็นเพราะเรื่องทะเลาะมีเรื่องงานปนอยู่ในนั้นด้วย อีกฝ่ายจึงพูดขึ้นมา “เป็นยังไงบ้าง”
ชายหนุ่มถามกลับ
“ก็สบายดีนะ”
“ไม่ใช่เรื่องเท้าซะหน่อย”
นัมจุนถามถึงเรื่องที่พูดค้างไว้เมื่อสักครู่ คุณทำหน้าเออออ
“ถ้ามีลูก
ก็ไม่มีเวลาไปเที่ยว ไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันแล้วนะยอมเหรอ”
คุณพูดเรื่องนี้ขึ้นเพราะอยากรู้ว่าอีกฝ่ายคิดยังไง
“ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย
มันแค่มีลูกเข้ามาอยู่ด้วย เรื่องอื่นก็ยังทำได้เหมือนเดิมนะ” นัมจุนแย้ง
เพราะคิดแบบนั้นจริง ๆ การมีลูกคือความตั้งใจเดิมของเขาอยู่แล้ว
การมีลูกคือการเติมเต็มส่วนนึงของคนทั้งคู่ให้สมบูรณ์เขาไม่เคยคิดว่าการมีลูกเป็นการทำให้เวลาในชีวิตขาดหาย
ตอนนี้คุณเหมือนเดินมาเจอทางแยกสองทาง
การมีลูกไม่ใช่เรื่องเล็ก ต้องตัดสินใจให้เด็ดขาด
แม้แรกเริ่มเดิมที่คุณจะไม่ได้ยินดีกับการท้องในครั้งนี้
และถ้าหากนัมจุนสนับสนุนให้ยุติตั้งแต่แรกเรื่องก็คงไม่ลากยาวมาจนถึงป่านนี้
แต่ว่าตอนนี้คุณคิดถึงอีกฝ่ายให้มาก ตลอดการอยู่ด้วยกันมาตลอดสองปีชายหนุ่มทำตามคำขอร้องของคุณตลอด
แม้บางครั้งมันจะไม่ใช่ด้วยความเต็มใจแต่ก็ยอมให้ทุกอย่าง รวมถึงให้เกียรติคุณเสมอ
นัมจุนไม่เคยเรียกร้องอะไรจากคุณเลย
ในใจลึก ๆ คุณรู้ ว่าเขาเสียใจแน่นอน ถ้าหากคุณไม่เก็บลูกไว้
เพราะกลัวว่าเขาจะเสียใจมันทำให้คุณลังเล การมีลูกคือการเติมเต็มส่วนที่ขาด
นัมจุนพูดแบบนี้เสมอ
บางครั้งที่ออกไปข้างนอกคุณก็ได้พบกับคนรุ่นราวคราวเดียวกับที่มีลูกแล้ว
นัมจุนจะเข้าไปเล่นด้วยทุกครั้ง คุณสัมผัสถึงความอ่อนโยนนั้นได้อย่างเต็มเปี่ยม
คุณเห็นชายหนุ่มที่อยากมองการเติบโตของคนที่ได้ชื่อว่าลูกตลอดเวลา
นั่นก็เป็นสิ่งที่ทิ่มแทงใจคุณอยู่ไม่น้อย
“ไว้พร้อมแล้วค่อยมีเมื่อไหร่ก็ได้เนอะ”
นัมจุนพูดเสียงเรียบ ชายหนุ่มคิดว่าความเงียบคือการตกลง
แต่ในอกก็รู้สึกเจ็บแปลบไม่ได้
“เดี๋ยว...ยังไม่ได้พูดอะไรเลย”
คุณค้าน นัมจุนเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่คุณจะถอนหายใจ
“มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ
แล้วนะ” ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างเข้าใจ สีหน้าวิตกของคุณทำเอาเขาอดเป็นกังวลไม่ได้
ภาพของการมีลูกกับนัมจุนนั้นก็เป็นสิ่งที่คุณเคยคิดไว้เหมือนกันเเต่
ไม่ใช่เวลานี้ เวลาที่คุณยังไม่เเน่ใจกับอนาคตที่เกิดขึ้น
คุณอยากให้ทุกสิ่งทุกอย่าง สภาพเเวดล้อมพร้อมมากกว่านี้
ฝ่ามือใหญ่ละจากข้อเท้าของคุณเมื่อหยดน้ำตาหยดเเรกหลั่งออกมาจากดวงตาของคุณ
ฝ่ามือทั้งสองข้างปิดหน้าของตัวเองไว้ด้วยความสับสน
ชายหนุ่มที่เห็นเเบบนั้นจึงทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ
คุณ โอบกอดคุณไว้อย่างปลอบประโลม ภาพตรงหน้าทำให้เขาเจ็บปวดใจไม่น้อยเลย
"บอกเเล้วไง
ว่าไม่เป็นไร"
"จะให้ไม่เป็นไรได้ไง
นี่ลูกนายไม่ใช่รึไง" คุณเผลอพูดเสียงดังทั้ง ๆ ที่ยังสะอื้นอยู่
ฝ่ามืออุ่นลูบเเผ่นหลังของคุณเบาๆ
มันช่วยคลายความเหน็บหนาวในใจของคุณได้เป็นอย่างดี
เเละรู้สึกเหมือนตัวเองไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว
"อืม...ถ้าไม่เก็บเขาไว้ก็คงเสียใจ
เเต่ถ้าเก็บไว้เเล้วคุณลำบากคนเดียวก็คงเสียใจเหมือนกัน" นัมจุนตอบไปตามตรง
ถ้าเลือกได้เขาอยากจะไม่ให้มีใครต้องเสียใจในเรื่องนี้เลย
"ก็ไม่อยากให้นัมจุนเสียใจเหมือนกัน"
คุณพูดต่อ นัมจุนคิดอยู่สักพักก่อนจะพูดความต้องการของตัวเองออกมา
"ถ้าเราเก็บเขาไว้
ผมสัญญาว่าจะดูแลคุณกับเขาให้ดีสุด"
คำสัญญาของชายหนุ่มหนักเเน่นลึกลงไปในใจของคุณจนทำให้ในอกสั่นระรัว
คุณสะอื้นจนตัวโยนอยู่นาน เเต่นัมจุนก็ยังไม่หนีไปไหน
เขาไม่เคยไปไหนเลยยังอยู่ด้วยกันเเละดูแลกันจนถึงตอนนี้ คุณคิดอยากตอบเเทนเขาบ้าง
"สัญญาได้ไหมว่าจะไม่ทำให้รู้สึกว่าคิดผิด"
คุณขอคำสัญญาอีกข้อ นัมจุนดูอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าอย่างเเน่วเเน่
"งั้น...เราก็มาเลี้ยงเขากัน"
คุณยิ้มทั้งที่ดวงตายังเปื้อนคราบน้ำ นัมจุนโอบกอดคุณเเน่นซุกหน้าลงกับลาดไหล่ของคุณ
บอกขอบคุณซ้ำไปซ้ำมาที่ข้างหู เเขนเรียวของคุณโอบกอดเขาไว้เเสดงความขอบคุณเช่นกัน
เวลาผ่านไปจนถึง 15 สัปดาห์
หน้าท้องที่ราบเรียบบัดนี้นูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเเล้ว
คุุณมีความกังวลใจอย่างเห็นได้ชัดเนื่องจากไม่มีประสบการณ์ ส่วนคุณพ่อมือใหม่ก็เหมือนจะเครียดเช่นกัน
เพราะหาข้อมูลเกี่ยวกับเเม่เเละเด็กจนปวดหัวไปหมด คุณที่เห็นแบบนั้นเลยขอให้เขาเพลาลงบ้าง
เพราะดูเขาจะเครียดหนักกว่าคุณเสียอีก เเต่ก็ประคับประคองมาได้ถึงเดือนที่5
ทุกคนต่างทักเป็นเสียงเดียวกันเรื่องขนาดของท้องที่ใหญ่ผิดปกติ
ซึ่งมาจากผลอัลตร้าซาวน์เมื่อเช้านี้
พวกคุณได้ลูกแฝดผู้หญิง
คุณพ่อมือใหม่ที่ตอนเเรกเหมือนจะกังวลใจก็ดีใจโวยวายไปทั่วห้อง
ส่วนคุณปิดหน้าอายไม่รู้จะทำยังไงดี
แต่คุณที่เคยมีความกังวลใจอยู่เดิมเรื่องก่อนหน้าจะตัดสินเลี้ยงดูสิ่งมีชีวิตในท้อง
จู่ๆ กลับปะทุขึ้นมาอีกครั้ง เเต่คราวนี้นัมจุนพูดให้กำลังใจคุณ
จนคุณสามารถผ่านข้อกังวลใจนั้นไปได้ ด้วยเหตุนี้ทำให้คุณรู้สึกคำว่าคุณค่าของชีวิตคู่อย่างแท้จริง
“นัมจุน
วันนี้อาบน้ำให้หน่อยสิ” ชายหนุ่มจ้องมองคนที่นั่งบนเตียงอย่างประหลาดใจ
ถ้อยคำขอร้องที่คุณไม่เคยเอ่ยถูกส่งออกมาพร้อมกับสายเว้าวอน
วันนี้คุณต้องการอยากสัมผัสเนื้อตัวของนัมจุนมากเป็นพิเศษ ห้วงอารมณ์ลึกเอ่อล้นออกมาจนห้ามตัวเองไม่อยู่
คุณค่อนข้างมั่นใจว่าอาจจะมาจากการที่ร้างลาเรื่องบนเตียงมาสักพักนึง
บวกกับธรรมชาติของคนตั้งครรภ์
เขาชั่งใจอยู่สักครู่ก่อนจะกวักมือให้คุณลุกเดินเข้าหา
ก่อนจะช่วยคุณกำจัดเสื้อผ้าที่ห่อหุ้มบนตัวจนหมด ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อของคุณอย่างเชื่องช้า
ดึงเสื้อตัวนั้นทิ้ง และปลดกางเกงยีนส์สีซีดตัวโปรดของคุณตามลำดับ
ซึ่งมันค่อนข้างแน่นขึ้นหลังจากที่คุณท้อง แต่คุณก็ยังอยากใส่มันอยู่ดี
CUT : READAWRITE
......100% Loaded
ขอโทษที่ผ่านไปนานเลยนะคะ เราอยู่บ้านเเล้วเขียนไม่ออก 5555555 บวกกับยาต้านเศร้าทำเอาเบลอหนักมาก อย่างเเย่ ไม่รู้ว่าทุกคนคิดยังไงกับตอนนี้ เเต่พยายามเขียนให้ทุกคนเข้าใจนะ เลยแก้หลายรอบ คือตั้งใจเขียนนะ มากๆๆๆ เพราะเราเองก็ชอบประเด็นนี้เลยอยากลองเขียนดู
เราอ่านฟิคภาษาอังกฤษเยอะมากในช่วงที่ผ่านมาทำให้เริ่มอยากจะเขียนเเนว Yandere, Non-con, Dub-con ดูมั่ง Mafia ก็น่าเขียนเเต่คนอื่นเขียนฟิคไทยเเนวนี้กันเยอะมากๆ เลยรู้สึกไม่ค่อยเร้าใจเลย 5555 ขอบคุณที่เข้ามาเม้นมาอ่านกันนะคะ คือเเบบหายเหนื่อยเลย คอมเม้นต์ของคุณแอบส่องเทอทุกวัน นี่แบบเห็นเเล้วมีเเรงปั่นมากๆ มีกำลังใจอยากเขียนต่อไปเรื่อยๆเลยล่ะค่ะ แงงง ขอบคุณนะคะ
ความคิดเห็น