ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    An-na-ma-su-ma-na-ra

    ลำดับตอนที่ #2 : 「 AU KNB 」Destiny Story | รับสมัครตัวละคร

    • อัปเดตล่าสุด 6 ธ.ค. 59


    เครดิตธีม : STAR

    APPLICATION



    "ฉันเชื่อว่าซักวันหนึ่ง ..การตัดสินใจของนายจะต้องผิดพลาดค่ะ"


    "ดังนั้น.. ฉันจะเป็นคนที่อยู่เคียงข้างนายเพื่อที่จะทำให้ความผิดพลาดนั้นหายไปเองค่ะ.."


    ชื่อ : เร็น ยูคิมุระ (Ren Yukimura)

    ชื่อเล่น : เร็น / ยูคิ / ยูจัง / ยูคิมุระ (Ren / Yuki / Yuu-Chan / Yukimura)

    *คนในครอบครัวมักจะเรียกเธอว่า ยูจัง (Yuu-Chan)

    สัญชาติ : ญี่ปุ่น-อเมริกา

    อายุ : 24

    ลักษณะของตัวละคร : ยูคิมุระเป็นหญิงสาววัยทำงานรูปร่างสูงโปร่งละกระฉับกระเฉง เธอมีเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนที่หยักโศกเล็กน้อยตามธรรมชาติยาวระสะโพก หน้าอกไซส์ที่ไม่ใหญ่และไม่เล็กมาจนเกินไป(คัพBเกือบๆC) ถึงจะดูเหมือนเป็นผู้หญิงที่บอบบาง เห็นแบบนั้นเธอสามารถยกแฟ้มเอกสารหนาๆได้เลยหัวแบบไม่ล้มบนส้นสูงได้ด้วยนะ!!ยูคิมุระได้สีผมสีน้ำตาลอ่อนมาจากฝ่ายพ่อที่เป็นคนเชื้อชาติเมริกา และได้ดวงตาสีอเมธิสต์มาจากแม่ ผิวขาวไร้ที่ติตามฉบับลูกคุณหนู

    ส่วนสูง : 165 เซนติเมตร

    น้ำหนัก : 53.2 กิโลกรัม

    นิสัย : 

    -ยูคิมุระเป็นคนที่ละเอียดอ่อนในทุกๆเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องการตื่นนอนจนถึงการใส่ใจรายละเอียดเล็กๆอย่างการจัดโต๊ะอาหารหรือการจัดดอกไม้เนื่องจากได้รับการฝึกฝนและการอบรมมาอย่างดีตามฉบับลูกคุณหนู

    -ยูคิมุระเป็นคนที่สุภาพและถ่อมตนเสมอไม่ว่าคู่สนทนาจะเป็นใคร เล่าเรียนสูงแค่ไหน หรืออายุเท่าไหร่ เธอมักจะยิ้มให้และพูดคุยด้วยประโยคที่ลงท้ายด้วยหางเสียงทุกครั้ง

    -ยูคิมุระเป็นคนที่มีไหวพริบดี วางตัวเก่ง และมักจชอบตีหน้านิ่งเสมอเวลาทำงาน ทำให้คนที่เป็นลูกน้องหรือคู่เจรจาต่างก็เดาได้ยากว่าเธอคิดอะไรอยู่ ถ้าหากเดาถูกก็มักจะเป็นส่วนน้อยมากกว่า

    -ยูคิมุระถูกเลี้ยงมาในสังคมที่ไม่มีที่ยืนสำหรับเด็กปกติทั่วๆไป.. ดังนั้นเวลาคิดอะไรเธอจะไม่แสดงออกมาทางสีหน้าตรงๆตั้งแต่เด็กๆ

    -ยูคิมุระจะเผยรอยยิ้มที่จริงใจให้เฉพาะคนที่เธอเชื่อใจและไว้ใจมากที่สุดเท่านั้น หลายครั้งหลายคราที่เธอมักจะยิ้ม แต่นั่นก็เป็นรอยยิ้มการค้าซะส่วนใหญ่

    -เวลาเครียดๆยูคิมูระจะชอบไปนั่งเล่นเปียโนอยู่ที่สวนหลังบ้าน เพราะตอนที่เธอยังเป็นเด็ก มีเพียงเสียงดนตรีเหล่านี้เท่านั้นที่ช่วยบรรเทาความเหนื่อยล้าและความเครียดจากการเรียน ยูคิมุระจึงแอบศึกษาและฝึกฝนการเล่นเปียโนลับๆโดยที่ไม่ให้ครอบครัวรู้ เพราะถ้าพ่อกับแม่ของเธอรู้ ยูคิมุระมั่นใจว่าเปียโนตัวโปรดที่ตั้งเด่นหราอยู่ในสวนซึ่งเป็นของขวัญวันเกิดที่คุณอาของเธอเป็นคนซื้อให้จะต้องเละไม่มีชิ้นดีแน่นอน

    ประวัติ : เร็น ยูคิมุระ หญิงสาวผู้เติบโตมาจากตระกูลเร็น..ตระกูลที่ไม่ได้มีสมาชิกมากนักแต่กลับมีชื่อเสียงเทียบเท่ากับตระกูลใหญ่ที่อยู่แนวหน้าของธุรกิจการค้าขายในญี่ปุ่น ยูคิมุระเป็นเด็กสาวเพียงคนเดียวในตระกูล เธอมีพี่ชายทั้งหมดสามคน(รวมยูคิเป็นสี่) แต่เพราะสมัยวัยเยาว์ ครอบครัวของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้พี่ชายทั้งสองคนเสียชีวิต ส่วนอีกคนพิการและเป็นอัมพาตจนต้องนอนนิ่งๆเป็นผักอยู่ในบ้านมาจนถึงทุกวันนี้ ความหวังของครอบครัวจึงมาตกอยู่ที่เธอแทน

    จากเด็กหญิงที่ไม่เคยได้รับความอบอุ่นหรือการดูแลเอาใจใส่ กลับกลายเป็นว่าคุณพ่อกับคุณแม่ให้ความสนใจเธอมากขึ้น ถึงแม้ว่าจะเป็นอย่างนั้นเธอก็ไม่เคยมีความสุขกับสิ่งที่ได้รับ 

    ชีวิตวัยเด็กของเธอนั้นไม่เหมือนเด็กทั่วๆไป..ตื่นเช้ามาทานอาหารเช้าไปโรงเรียน พอตกเย็นมาก็ต้องไปเรียนเสริมต่างๆ กลับบ้านมาก็ต้องทบทวนหนังสือและฝึกสิ่งต่างๆที่จำเป็นต้องใช้ในอนาคตและเข้านอน..

    ดูเป็นชีวิตที่น่าสนุกนะว่าไหม?

    ได้ทำอะไรแปลกใหม่เกินวัย ได้รับประสบการณ์ใหม่ที่ไม่เคยได้..

    แต่ยูคิมุระไม่ต้องการแบบนี้ เธอเพียงแค่ต้องการชีวิตที่เหมือนกับเด็กทั่วไป..

    เด็กสาวที่อดทนจนกระทั่งเติบใหญ่มาเป็นผู้หญิงที่สวยสง่า เพียบพร้อมทุกอย่าง และดูเหมือนว่าจะสมบูรณ์แบบ..

    แต่มีสิ่งหนึ่งที่เร็น ยูคิมุระ คนนี้ขาดไป..

    ความรัก..

    ตั้งแต่เด็กๆยูคิมุระไม่เคยรู้ว่าความรักเป็นแบบไหนหรือมีรูปแบบอย่างไร เพราะเธอเหนื่อยมามากพอแล้ว ในหัวของเธอตอนนี้คิดเพียงเรื่องงาน งาน งาน และงานเท่านั้น ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการประชุม ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าผู้มีพระคุณอย่างคุณพ่อคุณแม่ที่เลี้ยงเธอมาด้วยความรักจอมปลอมที่หวังจะใช้ประโยชน์ในภายหลัง ซึ่งยูคิมุระก็ทำได้เพียงแค่ยอมรับมัน

    และ..

    ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าเขาคนนั้น..

    เธอเจอเขาครั้งแรกตอนที่ถูกเสนองานในบริษัทนี้แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร จนกระทั่งได้เข้ามาทำงานและได้เลื่อนขั้นขึ้นมาเป็นเลขานั่นล่ะ ถึงจะรู้ว่าคนๆนั้นเป็นใคร..

    "สวัสดีค่ะ ฉัน..เร็น ยูคิมุระ ยินดีที่ได้ร่วมงานนะคะ"


    คู่ : นายน้อยบ้านอาคาชริย์!(?)-- อาคาชิ เซย์จูโร่ (Akashi Seijurou)

    ชอบ : 

    -ยูคิมุระชอบเสียงดนตรีจำพวกเสียงเครื่องดีด เพราะเธอผูกพันกับเครื่องดนตรีเหล่านี้มาตั้งแต่เด็กๆ

    -ยูคิมุระชอบห้องสมุดหรือห้องที่มีเอกสารและตัวหนังสือเยอะๆ เพราะมันเป็นที่ๆเธอสามารถวาดฝันและเป็นตัวของตัวเองได้อย่างเต็มที่โดยที่ไม่มีใครมารบกวน

    -ยูคิมุระชอบดื่มนมอุ่นๆก่อนเข้านอนเป็นประจำ เพราะมันทำให้เธอหลับสบายไม่ว่าจะเหนื่อยและเครียดจากการทำงานมามากแค่ไหนก็ตาม

    -ยูคิมุระชอบเครื่องประดับที่ทำจากทับทิมไม่ก็หยก ต่างจากพี่ชายของเธอที่ดูเหมือนจะชอบทองคำและเงินมากกว่า

    เกลียด : 

    -คนที่มารบกวนเธอเวลาทำงาน เพราะมันอาจจะทำให้เธอสมาธิหลุดและงานที่ทำอยู่อาจจะล้มเหลวได้ง่ายๆ แต่ถ้าเป็นคนสำคัญนั่นข้อยกเว้น..♥

    -ของหวานจำพวกลูกอมที่เป็นก้าน เพราะตอนเด็กๆเธอเผลอหลับทั้งๆที่ลูกอมอยู่ในปาก ตื่นมาจึงเจ็บปวดบริเวณเพดานปากและลิ้นมาก แถมมันยังทำให้เธอทานของอร่อยๆที่ชอบไม่ได้ด้วย!

    -คนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

    ลักษณะการพูด : 

    "ฝืนตัวเองมากไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกค่ะ นายควรไปพักนะ"

    "ขอโทษค่ะ แต่ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูด ช่วยเลิกฝันลมๆแล้งๆแล้วกลับไปทำงานได้รึเปล่าคะ?"

    "ขอเป็นนมอุ่นแก้วหนึ่งกับชาซักหนึ่งชุดละกันค่ะ .."

    "อ๋อ..ขอโทษค่ะ พอดีว่าฉันไม่ได้สั่งชาไปดื่มเอง..คนที่รอชาพวกนี้อยู่คือคนที่อยู่ข้างในน่ะค่ะ..♥"

    เพิ่มเติม : -ปกติเวลาคุยกับคนที่ไม่สนิทหรืออยู่ต่อหน้าคนที่ไม่รู้จัก ยูคิมุระจะใชเสรรพนามแทนคู่สนทนาว่า 'คุณ' และ 'ฉัน'

    -แต่เวลาอยู่กับคนที่สนิทหรือคนที่ไว้ใจได้เพียงสองคนจะใช้สรรพนามแทนการเรียกชื่อว่า 'นาย' หรือ 'เธอ' และ 'ฉัน'


     Talk with Charisma!

     

    - สวัสดีค่ะ ไรท์ชื่อชาร์ริสม่า ผ.ป.ค.ชื่ออะไรเอ่ยยยย?

    :: โรลแยมค่ะ โรลแย้มคนเดิม เพิ่มเติมคืออู้ฟิคมาปั่นชีทตลค.อีกแล้ว---

    - มีเหตุผลอะไรถึงได้มาสมัครเรื่องนี้กันค่ะ?

    :: แน่นอนว่าต้องเป็นชื่อเรื่องค่ะ เห็นคำนำและการวางเรื่องแล้วรู้สึกว่าน่าสนใจมากเลย เลยอยากลงดูน่ะค่ะ แต่ดูแล้วท่าจะไม่ติดเพราะประวัติสั้นและเบลอมาก หง๊ากกกTwT

    - ถ้าเราจะขอปรับเปลี่ยนข้อมูลหรือรูปภาพได้ไหมค่ะ?

    :: ตามสบายเลยค่า เราบ่ซี55555 จะติดมั้ยยังไม่รู้เล--

    - ถ้าไม่ติดอย่าทำอะไรเราน้าาาาา ฮืออออออY^Y

    :: ไม่หรอกค่ะ มีได้ก็ต้อมมีเสียอย่างที่เราพิมพ์ตอบบ่อยๆนั่นล่ะ ฮาาาา

    - งั้นก็ บ้ายบาย~~ ติดเเล้วอย่าลืมรายงานตัวด้วยนะคะ!~

    :: ค่าา รอฟังผลนะคะXD

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×