ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Sunfur​ สาวใช้กำมะลอกับคุณชายกำมะถัน​

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 อยากเป็นยูทูปเบอร์​

    • อัปเดตล่าสุด 15 มี.ค. 67


    “วันนี้จะเล่นเกมอะไรลงช่องดีน้า”

     

    เสียงเล็กๆเอ๋ยขึ้นในห้องนอนของอึนฮา หญิงสาววัยกลางคนผู้ใฝ่ฝันอยากเป็นยูทูปเบอร์​แคสเกม โดยมีช่องเอกน้ำจิ้ม​แจ่วเป็นแรงบันดาลใจ​ แต่มันก็ยังเป็นแค่งานอดิเรก​เท่านั้น เพราะเธอยังเป็นมือใหม่ในวงการนี้อยู่ ความหมายของชื่อเธอคือแม่อยากได้ลูกเป็นสาวเกาหลี แต่ลูกดันอยากเป็นสาวญี่ปุ่น

     

    ช่องของเธอมีชื่อว่า Mirinnel(มิรินแนล) มักอัพคริปเล่นเกมอินดี้ฟอร์ม​เล็กที่ไม่ค่อยมีคนเล่นกัน กระแสตอบรับขึ้นๆลงๆ เธอพยายามเพิ่มคุณภาพขึ้นเรื่อยๆในทุกคริป ถึงกระนั้นก็ยังมียอดซับระดับ5พันต้นๆอยู่ดี

     

    เธอใช้ช่วงเวลาหลังเลิกงานและวันหยุดในการทำ อัดคริปและก็ตัดต่อ เนื่องจากมันยังสร้างรายได้ให้เธอไม่ได้เธอจึงต้องอดทนทำงานไปด้วย นอกจากนี้เธอยังชอบใส่หน้ากากเล่นเกมอยู่บ่อยๆ เพื่อปิดบังใบหน้าสวยๆไว้เปิดตอนแสนซับ…จริงๆก็แค่ขี้เกียจแต่งหน้าเฉยๆแหละ(เขาเขิลกล้อง)

     

     

    แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอจะหาเกมมาอัดลงช่อง ด้วยการเข้าเว็บไซต์สำหรับแชร์เกมอินดี้ของผู้พัฒนาเล็๋กๆ ส่วนใหญ่จะเป็นเกมสยองขวัญไม่ก็เกมแปลกๆที่หาไม่ได้ในช่องทางทั่วไป เธอเลื่อนไปเรื่อยๆจนไปสะดุดตาเข้ากับเกมเกมหนึ่ง

     

    ฆาตกรในคราบคุณชายผู้ดี ที่พร้อมจะหลอกใช้ทุกคนเพื่อการฆาตกรรม เซ็ตติ่งในยุควิกตอเรียนที่แต่งเสริมด้วยความแฟนตาซี คุณรับบทเป็นสาวใช้นาม มาเจสต้า เพื่อตามสืบและจับเขาแควนคอให้จงได้ ตัวช่วยของคุณคือพลังพิเศษที่จะได้จากการทำภารกิจ

     

    "เกมน่าสนใจ ภาพก็สวย ทำไมไม่มีคนเล่นเลยหละ?"

     

    ยอดดาวน์โหลดของเกมนี้คือ0 ทั้งที่เกมปล่อยมาเป็นปีแล้ว ถ้าเป็นเกมหลอกลวงอย่างน้อยก็น่าจะมีคนหลงโหลดไปบ้าง แต่นี้ไม่มีเลย ถึงกระนั้นเธอก็คิดแค่ว่าเกมอาจจะไม่ถูกมองเห็นเฉยๆก็ได้ เธออาจจะเป็นคนแรกที่ได้เจอเพชรในตม ไม่รอช้าเธอก็กดโหลดมาทันที และตั้งกล้องเปิดโปรแกรมรออัดอย่างไม่รีรอ

     

    “เอ้าน่ะทุกโคน วันนี้อึนจะมาเล่นเกม sunfur จากคำอธิบายอึนคิดว่ามันน่าจะเป็นแนวสืบสวนนะ แต่ก็ไม่แน่ใจหรอก อย่าว่างั้นงี้เลยเข้าเกมกันเลยดีกว่า”คริก!

    ฟริง!!

     

    ฮาววว~

    “ทำไมง่วงจัง นี้ยังเที้ยงอยู่ละ-”

     

    หลังจากที่คริกเปิดเกม หน้าจอสีขาวก็ปรากฏ มันจ้ามากซะจนต้องหลับตาเลย แล้วจู่ๆอึนฮารู้สึกง่วงขึ้นมาในทันที ก่อนจะหลับคาโต๊ะคอมและโปรแกรมอัด โดยไม่รู้ตัว

     

    ขอบคุณที่เห็นมัน และได้โปรดช่วยเราด้วย

     

    ตัวอักษรปรากฏขึ้นกลางหน้าจอคอม โดยที่ไม่มีใครได้อ่านมัน ไม่มีเลย..

     

     

     

     

    “มา…เจ…ต้า……..มา…เจ…ต้า….” เสียงเรียกที่ฟังไม่ชัดกำลังค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆ

     

    “มาเจสต้า!”

     

    “เหวอออ!!!” หญิงสาวผมเงินสะดุ้งเฮือกขึ้นมาหลังตื่นจากพวัง จากการเรียกของหญิงผมทองที่นั่งอยู่ข้างๆเตียง

     

    “เฮอ ตื่นซักที เป็นอะไรของเธอเนี้ยอยู่ๆก็วูบไป”

     

    “…” หญิงสาวกำลังสับสนกับสิ่งที่ตนกำลังเห็นอยู่ เลยได้แต่เงียบ

     

    “เอาเข้าไป ยังจะมาเงียบใส่อีก นี้ไม่คิดจะขอบคุณกันเลยรึไง”

     

    “…..ขะ...ขอบ-”

     

    “ไม่ต้องแล้วยัยเพี้ยน! เฮอเสียอารมณ์ชะมัด”

    เอียดด

    ทึง!

     

    หญิงผมทองในชุดสาวใช้ตะหวาดใส่คนบนเตียง ก่่อนจะเดินออกไปจากห้องและปิดประตูเสียงดัง หญิงสาวผมเงินดูท่าดูมึนๆงงๆกับสถานะการนี้ แล้วก็ได้เอ๋ยประโยคสุดคลาสสิกออกมาว่า

     

    “ที่นี่ที่ใหนเนี้ย!?”

     

    เธอมองดูรอบๆห้อง มันเป็นห้องที่มีผนังเป็นไม้ การตกแต่งที่ดูงั้นๆแต่สะอาดใช้ได้ ข้าวของในห้องที่เธอไม่รู้จักแต่รู้ว่ามันดูย้อนยุคแปลกๆ แถมยังมีเตาผิงอีก เธอมีคำถามในหัวมากมายแต่ไม่รู้จะไปถามใคร เลยลุกออกจากเตียงเห็นกระจกบานใหญ่ตั้งอยู่ด้านซ้ายมือ ทำให้เธอได้เห็นสภาพของตัวเองที่เปลี่ยนไป

     

    หญิงสาวผมสีเงินเทา หน้าสะสวยมีแผลเป็นเล็กๆใต้ตาซ้าย ในตาสีเดียวกับสีผม ร่างเรียวบางและตัวเตี้ยกว่าร่างก่อนหน้าของเธอประมาณ10เซน(156เซน) ใส่ชุดสาวใช้ชุดเดียวกับของหญิงหัวเหลืองคนนั้น

     

    “งุ้ยยย น่ารักอ้าาา”

     

    “อะแฮ็มๆ ไม่ใช่สิ นี้มันสาวผมเงินที่เห็นในหน้าปกเกมนี่นา แล้วคนตะกี้ก็เรียกเราว่ามาเจสอะไรซักอย่างด้วย ถ้างั้นก็หมายความว่า…เราเข้ามาในเกมงั้นหรอ”

     

    เธอกำลังตั้งคำถามกับตัวเอง และคุยอยู่คนเดียว

     

    “ไม่มีทาง เรื่องแบบนั้นมันมีแค่ในนิยายเท่านั้นแหละ พอๆอึนฮาตื่นได้แล้ว”

     

    เธอคิดว่ากำลังฝันอยู่เลยจะกลับไปนอนอีกครั้ง แต่ก็ได้มีคนเดินเข้ามา

     

    “อ้าวมาเจสต้าตื่นแล้วหรอ เป็นอะไรรึป่าว ฉันเป็นห่วงแทบแย่เลยนะรู้ไหม”

     

    ‘ใครอะ ชั่งเถอะยังไงเราก็จะตื่นอยู่แล้ว’ หญิงสาวผมสั้นสีน้ำตาลใส่แว่น เดินเข้ามาในห้องด้วยความเป็นห่วง แต่หญิงสาวบนเตียงกลับเมินใส่เธออย่างไม่ยัยดี

     

    “เมินเพื่อนรักที่อุส่าเป็นห่วงอย่างงั้นหรอ รู้ใช่ไหมว่าจะต้องเจอกับอะไร”

     

    หญิงสาวผมน้ำตาลพูดด้วยรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธ ก่อนจะง้างมือชาร์จแล้วเหว่งใส่หน้าคนบนเตียง

     

    “ฝ่ามือออเจ้า!!” เพี้ยยย!!!

     

    อากกกกก!! เจ็บนะ! ทำอะไรของหล่อนเนี้ย เอ๊ะนี้เราเจ็บหรอ”

     

    “ช่วยไม่ได้ ก็เธอบังอาจมาเมินใส่เพื่อนสุดที่รักคนนี้ได้ลงคอ”

     

    อึนฮารู้สึกแล้วว่านี้มันไม่ใช่ความฝัน เธออยู่ในเกมเกมนั้นจริงๆ นั่นหมายความว่าเธอก็ต้องเป็นสาวใช้ของฆาตกรเลือดเย็นคนนั้นอย่างแน่นอน แค่คิดมันก็ทำให้เธอรู้สึกเครียดขึ้นมาจนต้องเอามือกุมขมับ

     

    ‘ใจเย็นไว้อึนฮา มันต้องมีทางออกสิ นึกถึงคำอธิบายเกมสิ…..ใช้แล้วไอนั่นไง!’เหมือนเธอจะนึกอะไรออก

     

    “เป็นอะไรของเธออีกเนี้ยเธอจู่ๆก็ แล้วนี้มองหาอะไรอยู่เนี้ย?”

     

    “เจอแล้ว!!”

     

    กำลังมองหากระผมอยู่หละซิท่า ใช่แล้วกระผมนี้แหละคือตัวตัวช่วยที่จะมอบพลังให้แก่ท่าน ทางเดียวที่ท่านจะกลับโลกเดิมได้คือต้องกำจัดเขาซะ

     

    ตัวอักษรสีขาวลอยอยู่เหนือแขนซ้ายของมาเจสต้า มันคือความหวังสุดท้ายของเธอเพื่อการจะกลับไปยังโลกเดิม ถึงตัวเธอจะไม่มั่นใจว่าจะทำได้หรือไม่ แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

     

    “จะอะไรก็ชั่งเถอะ เอาเป็นว่าพักผ่อนบ้างก็ดีนะ อ้อแล้วก็ คุณชายบอกให้เธอไปหาด้วยถ้าอาการดีขึ้นแล้วหนะ”

     

    “อืมขอบใจที่บอกนะ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×