คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การเดิมพันครั้งยิ่งใหญ่
“ จะไปไหนนน… “ อยู่ๆก็มีมือเย็นๆมาจับใหล่ฉัน แถมลากเสียงซะยาวเฟ้ยเชียว ฉันจึงรีบหันควับไปดูทันที โธ่!! ที่ไหนได้ พี่ชายตัวแสบของฉันเอง ลืมไปซะสนิทเลยว่าฉันนะมีพี่ชายด้วยนะชื่อ บาส พี่ฉันนะ ป็อบที่สุดในโรงเรียนเลยละ ไม่ใช่สิรองตังหาก ตั้งแต่มีนายขี้เก็ก พี่ฉันก้อตกเป็นรองมันเฉยเลย ชิ!! ไม่เห็นจะหล่อตรงไหน
“ พี่นั้นเอง ตกใจหมดเลย เรียกดีๆก็ได้ไม่ต้องลากเสียงซะยาวเฟ้ยเลย “ “ ก็แกจะหนี้กลับบ้านไปคนเดียว ปล่อยให้ฉันนั่งรอตั้งนาน “ จิงสิ ฉันบอกให้พี่ไปรอที่ลานชงโคนี่ ขี้ลืมจิงฉันเนี่ย “ แฮ่กๆ ลืมไปเลย ไปกันนี้กว่าเน๊อะ “ ฉันตัดบท เพราะกลัวว่าพี่จะโกรธ #บ้าน #
“ พี่นั้นเอง ตกใจหมดเลย เรียกดีๆก็ได้ไม่ต้องลากเสียงซะยาวเฟ้ยเลย “
“ ก็แกจะหนี้กลับบ้านไปคนเดียว ปล่อยให้ฉันนั่งรอตั้งนาน “ จิงสิ ฉันบอกให้พี่ไปรอที่ลานชงโคนี่ ขี้ลืมจิงฉันเนี่ย
“ แฮ่กๆ ลืมไปเลย ไปกันนี้กว่าเน๊อะ “ ฉันตัดบท เพราะกลัวว่าพี่จะโกรธ
#บ้าน #
‘ พรุ่งนี้แล้วสิที่ฉันต้องเริ่มปฏิบัติการณ์รักจอมปลอม ไม่น่าหลวมตัวไปตอบตกลงยัยเปิ้ลเลยฉัน ช่างเหอะ เป็นไงเป็นกัน ‘
“ ก๊อกๆ ก๊อกๆ “ เสียงประตูดังขึ้น ทำให้ฉันตื่อนจากภวังค์แห่งความคิด
“ มีอะไรละ พี่ “ “ ไปกินข้าวได้แล้ว ยัยบ๊อง “ “ กำ!!โดยด่าเลยเรา “ “ กำทำไมหะ แบสิวะ ไม่เมื่อยหรือไง “ “นี่แนะ…กวนดีนัก “ ฉันหอมแก้มพี่ไปฟอดใหญ่ พี่ถึงกับอิ้งไปเลย ฮ่าๆ ไม่รู้ฤทธิ์ยัยบ๊องคนนี้ซะแล้ว ฉันหันกลับไปแลบลิ้นใส่พี่อีกครั้ง แต่ก็โดนพี่หอมแก้มคืนโดยไม่ตั้งตัว ฉันหน้าแดงขึ้นมาทันที “เป็นไงละ หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย” แล้วพี่ก็จับฉันอุ้มลงไปที่ห้องอาหาร “ รักพี่จัง ฉันกอดพี่ไว้แน่น “ “ เป็นอะรไปอีกนะ เกิดอารมณ์ซึ้งหรือไง ฉันก็รักเธอนะ “ พอฉันได้ยินพี่พูดอย่างนั้น ฉันก็ยิ่งกอดพี่แน่นกว่าเดิม # โรงเรียนเอสทีว่า #
“ ก๊อกๆ ก๊อกๆ “ เสียงประตูดังขึ้น ทำให้ฉันตื่อนจากภวังค์แห่งความคิด
“ มีอะไรละ พี่ “ “ ไปกินข้าวได้แล้ว ยัยบ๊อง “ “ กำ!!โดยด่าเลยเรา “ “ กำทำไมหะ แบสิวะ ไม่เมื่อยหรือไง “ “นี่แนะ…กวนดีนัก “ ฉันหอมแก้มพี่ไปฟอดใหญ่ พี่ถึงกับอิ้งไปเลย ฮ่าๆ ไม่รู้ฤทธิ์ยัยบ๊องคนนี้ซะแล้ว ฉันหันกลับไปแลบลิ้นใส่พี่อีกครั้ง แต่ก็โดนพี่หอมแก้มคืนโดยไม่ตั้งตัว ฉันหน้าแดงขึ้นมาทันที “เป็นไงละ หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย” แล้วพี่ก็จับฉันอุ้มลงไปที่ห้องอาหาร “ รักพี่จัง ฉันกอดพี่ไว้แน่น “ “ เป็นอะรไปอีกนะ เกิดอารมณ์ซึ้งหรือไง ฉันก็รักเธอนะ “ พอฉันได้ยินพี่พูดอย่างนั้น ฉันก็ยิ่งกอดพี่แน่นกว่าเดิม # โรงเรียนเอสทีว่า #
“ มีอะไรละ พี่ “
“ ไปกินข้าวได้แล้ว ยัยบ๊อง “
“ กำ!!โดยด่าเลยเรา “
“ กำทำไมหะ แบสิวะ ไม่เมื่อยหรือไง “
“นี่แนะ…กวนดีนัก “ ฉันหอมแก้มพี่ไปฟอดใหญ่ พี่ถึงกับอิ้งไปเลย ฮ่าๆ ไม่รู้ฤทธิ์ยัยบ๊องคนนี้ซะแล้ว ฉันหันกลับไปแลบลิ้นใส่พี่อีกครั้ง แต่ก็โดนพี่หอมแก้มคืนโดยไม่ตั้งตัว ฉันหน้าแดงขึ้นมาทันที
“เป็นไงละ หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย” แล้วพี่ก็จับฉันอุ้มลงไปที่ห้องอาหาร
“ รักพี่จัง ฉันกอดพี่ไว้แน่น “
“ เป็นอะรไปอีกนะ เกิดอารมณ์ซึ้งหรือไง ฉันก็รักเธอนะ “ พอฉันได้ยินพี่พูดอย่างนั้น ฉันก็ยิ่งกอดพี่แน่นกว่าเดิม
# โรงเรียนเอสทีว่า #
“ ยัยเตยวันนี้ฉันต้องทำตามแผนแล้วละ รู้สึกเกียจหน้านายขี้เก็กนั้นจัง”ฉันบอกเตย
“ เอาเถอะ ฉันมีแผน วางใจได้เลย “ “แผนอะไร “ ฉันตะโกนเสียงดังด้วยความดีใจ “แผนแรก แกต้อง………” รอดูเอง เป็นความลับ คาบว่างแล้วฉันต้องไปทำตามแผนที่ยัยเตยบอก มาแล้ว ยัยเตยขอให้แผนแกสำเร็จที่เถอะ “พลั่ก!! “ฉันวิ่งไปชนนายคิมอย่างจัง แล้วแกล้งทำเป็นขาแพลง ให้นายนั้นอุ้มไปห้องพยาบาลระหว่างทางที่อุ้มต้องส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้นายนั้นด้วย แผนอะไรวะ ดูมัน ชั่วๆ พิกล เริ่มละน๊า “เธออีกแล้ว ชอบฉันหรอไง ถึงได้ตามฉันแจเลย” หลงตัวเองชะมัด ถ้าไม่ใช้เพราะ แผนบ้าๆ ฉันไม่ทำหรอนะ “โอ๊ย!! ลุกไม่ไหวขอท้าวแพลงคะ คุณช่วยพาฉันไปที่ห้องพยาบาลหน่อยได้มั้ยค่ะ “ เลี่ยนโว้ย “เป็นไรไป ล้มแค่นี้ถึงกับหัวกลับกลายเป็นคนแบบนี้เลยหรอเนี่ย “ ว่าอยู่ได้ อดทนไว้นะ “ช่วยพาฉันไปหน่อยนะค่ะ” “เออ ไปก็ไป” นายนั้นกำลังจับฉันอุ้ม ขยะแขยง 0_0 แต่ไม่ทันได้ทำอะไร ฉันก็ได้ยินเสียงพี่ดังมาแต่ใกล้ “ทำอะไรนะ แกกำลังทำอะไรน้องฉัน“ โธ่.. พี่อย่าเพิ่งมาห่วงน้องตอนนี้เลย เดี๋ยวแผนผังกันพอดี “ แล้วนายเกี่ยวไรด้วย” “ อ้าว น้องฉันทั้งคนไม่ให้เกี่ยวได้ไงวะ” “ งั้นหรอ งั้นจัดการกันเองก็แล้วกัน “ นายนั้นก็เดินจากไปอย่างง่ายดาย ชิ!!หยิ่งชะมัด พี่นะพี่ไม่น่ามาเลย แล้วพี่ก็อุ้มฉันมุ่งหน้าไปห้องพยาบาล ระหว่างทางฉันเลยถือโอกาสบอกพี่ว่าไม่เป็นไรแล้ว หลังจากฉันก็รีบแจ่นไปหายัยเตยทันที “เพื่อนประสาอะไรวะพอมีเรื่องวิ่งเร็วยิ่งกว่าเครื่องบินอีก เพื่อนบ้า”พอฉันเจอหน้ายัยเตยฉันเลยสวดว่าไปยาวพอๆกับท่องนะโม3จบแนะ(นะโมมันสั้นนะยะ) “เอาเหอะนา พอดีฉันอยู่สู้ความหล่อของพี่แกไม่ไหวนะเลยหนีมาก่อน”แก้ตัวจังนะแก เออแต่ก็จริงของมันเตยนะมันแอบชอบพี่ฉันมานานแล้ว พอเจอหน้าพี่ทีไรยัยนี้เป็นต้องหลบทุกครั้ง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมมันต้องหลบเหมือนกันแหละ(พอดีไม่ชอบเจือก) “เออช่างมันเหอะ มาคิดแผนกันใหม่ดีกว่าก่อนที่ยัยเปิ้ลจะชนะ”ฉันบอก “ฉันคิดไว้แล้วแหละ”โอ้ เอาเวลาตอนไหนคิดเนี่ยหรือคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้ว อะไรมันจะร้ายขนาดนั้น ฉันยังสู้ไม่ได้เลย0_0
“ เอาเถอะ ฉันมีแผน วางใจได้เลย “
“แผนอะไร “ ฉันตะโกนเสียงดังด้วยความดีใจ
“แผนแรก แกต้อง………” รอดูเอง เป็นความลับ
คาบว่างแล้วฉันต้องไปทำตามแผนที่ยัยเตยบอก มาแล้ว ยัยเตยขอให้แผนแกสำเร็จที่เถอะ
“พลั่ก!! “ฉันวิ่งไปชนนายคิมอย่างจัง แล้วแกล้งทำเป็นขาแพลง ให้นายนั้นอุ้มไปห้องพยาบาลระหว่างทางที่อุ้มต้องส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้นายนั้นด้วย แผนอะไรวะ ดูมัน ชั่วๆ พิกล เริ่มละน๊า
“เธออีกแล้ว ชอบฉันหรอไง ถึงได้ตามฉันแจเลย” หลงตัวเองชะมัด ถ้าไม่ใช้เพราะ แผนบ้าๆ ฉันไม่ทำหรอนะ
“โอ๊ย!! ลุกไม่ไหวขอท้าวแพลงคะ คุณช่วยพาฉันไปที่ห้องพยาบาลหน่อยได้มั้ยค่ะ “ เลี่ยนโว้ย
“เป็นไรไป ล้มแค่นี้ถึงกับหัวกลับกลายเป็นคนแบบนี้เลยหรอเนี่ย “ ว่าอยู่ได้ อดทนไว้นะ
“ช่วยพาฉันไปหน่อยนะค่ะ”
“เออ ไปก็ไป” นายนั้นกำลังจับฉันอุ้ม ขยะแขยง 0_0 แต่ไม่ทันได้ทำอะไร ฉันก็ได้ยินเสียงพี่ดังมาแต่ใกล้
“ทำอะไรนะ แกกำลังทำอะไรน้องฉัน“ โธ่.. พี่อย่าเพิ่งมาห่วงน้องตอนนี้เลย เดี๋ยวแผนผังกันพอดี
“ แล้วนายเกี่ยวไรด้วย”
“ อ้าว น้องฉันทั้งคนไม่ให้เกี่ยวได้ไงวะ”
“ งั้นหรอ งั้นจัดการกันเองก็แล้วกัน “ นายนั้นก็เดินจากไปอย่างง่ายดาย ชิ!!หยิ่งชะมัด พี่นะพี่ไม่น่ามาเลย แล้วพี่ก็อุ้มฉันมุ่งหน้าไปห้องพยาบาล ระหว่างทางฉันเลยถือโอกาสบอกพี่ว่าไม่เป็นไรแล้ว หลังจากฉันก็รีบแจ่นไปหายัยเตยทันที
“เพื่อนประสาอะไรวะพอมีเรื่องวิ่งเร็วยิ่งกว่าเครื่องบินอีก เพื่อนบ้า”พอฉันเจอหน้ายัยเตยฉันเลยสวดว่าไปยาวพอๆกับท่องนะโม3จบแนะ(นะโมมันสั้นนะยะ)
“เอาเหอะนา พอดีฉันอยู่สู้ความหล่อของพี่แกไม่ไหวนะเลยหนีมาก่อน”แก้ตัวจังนะแก เออแต่ก็จริงของมันเตยนะมันแอบชอบพี่ฉันมานานแล้ว พอเจอหน้าพี่ทีไรยัยนี้เป็นต้องหลบทุกครั้ง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมมันต้องหลบเหมือนกันแหละ(พอดีไม่ชอบเจือก)
“เออช่างมันเหอะ มาคิดแผนกันใหม่ดีกว่าก่อนที่ยัยเปิ้ลจะชนะ”ฉันบอก
“ฉันคิดไว้แล้วแหละ”โอ้ เอาเวลาตอนไหนคิดเนี่ยหรือคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้ว อะไรมันจะร้ายขนาดนั้น ฉันยังสู้ไม่ได้เลย0_0
“แผนสองเธอก็เข้าไปสารภาพรักเขาเลย ถ้าเขาไม่ชอบนะ ก็ขอเป็นกิ๊กก็ได้”
“ยัยบ้า เธอเอาสมองส่วนไหนคิดยะ ทำเองสิ”ถ้าเป็นคนอ่านก็คงคิดเหมือนฉันใช่มั้ยถึงไม่ใช่ก็ใช่ไปเหอะ “ฉันพูดจริงๆนะ เรื่องมันจะได้จบๆ ถ้าไม่ทำก็คิดแผนเองละกัน” “อ้าว เธอไม่คิดแล้วใครจะช่วยฉันคิดละ โธ่ เอาก็เอาวะ”ฉันยอมทำตามแผนบ้าๆของยัยเตย “ที่เหลือฉันจัดการเองนะ”ฉันบอกเตยไปแล้วก็เก็บกระเป๋ากลับบ้าน โดยลืมนัดที่จะกลับพร้อมพี่ไปอีกตามเคย #บ้าน# พอฉันมาถึงก็ล้มตัวลงบนเตียง ว้าวทำไมเตียงนุ่มชะมัด(มันก็นุ่นอยู่ทุกวันนั้นแหละ)ระหว่างที่ฉันกำลังนอนคิดวิธีที่จะไปสารภาพรักอีตาขี้เก็กนั้น ก็มีเสียงที่ทุ้มหนักที่แสนจะคุ้นเคยดังขึ้น พี่นั้นเอง ลืมไปซะสนิทเลยว่าจะกลับพร้อมพี่ ฉันกระเด้งตัวลุกจากที่นอนและคิดหาข้ออ้างกับอยู่นั้น ฉันก็เกิดความคิดที่มาจากก้นบึ้งของสมองของฉันที่มีอยู่น้อยนิด ฉันน่าจะเอาพี่ไปเป็นตัวซ้อมบทสารภาพรักดีกว่า ว่าแล้วฉันก้ไม่นิ่งดูดาย รีบวิ่งไปเปิดประตูห้องซึ่งมีพี่ยืนรออยู่อีกฝั่งหนึ่งของประตูแล้ว ก่อนที่พี่จะพูดอะไรฉันก็ลากพี่ไปที่สวนหลังบ้านแล้วเริ่มดำเนินการตามแผน “พี่คะฉันมีอะไรจะบอกพี่คะ” “ว่ามา” “เออออ…”ต้องทำไม่กล้าเพื่อความสมจริงหน่อย “อะ เออ ฉะ ฉันชอบพี่คะ” บอกไปแล้วไม่รู้พี่จะพูดเหมือนเหมือนที่นายขี้เก็กนั้นพูดรึเปล่าน้า ขอให้เหมือนเถอะ “ ไปอะไรไปนะ กินยาผิดรึเปล่า ท่าจะบ้า น้องฉัน” หมดกัน อดเลย ไม่สงไม่ซ้อมแล้ว เป็นไงเป็นกัน “โธ่ พี่นะฉันแค่จะซ้อมไปแสดงละครในห้องซะหน่อย ไม่ช่วยแล้วยังมาว่าอีก”ฉันหาข้อแก้ตัวแล้วหันหลังเดินกลับห้องไปให้เร็วที่สุดก่อนที่พี่จะพูดอะไร #โรงเรียนเอสทีว่า#
“ยัยบ้า เธอเอาสมองส่วนไหนคิดยะ ทำเองสิ”ถ้าเป็นคนอ่านก็คงคิดเหมือนฉันใช่มั้ยถึงไม่ใช่ก็ใช่ไปเหอะ
“ฉันพูดจริงๆนะ เรื่องมันจะได้จบๆ ถ้าไม่ทำก็คิดแผนเองละกัน”
“อ้าว เธอไม่คิดแล้วใครจะช่วยฉันคิดละ โธ่ เอาก็เอาวะ”ฉันยอมทำตามแผนบ้าๆของยัยเตย
“ที่เหลือฉันจัดการเองนะ”ฉันบอกเตยไปแล้วก็เก็บกระเป๋ากลับบ้าน โดยลืมนัดที่จะกลับพร้อมพี่ไปอีกตามเคย
#บ้าน#
พอฉันมาถึงก็ล้มตัวลงบนเตียง ว้าวทำไมเตียงนุ่มชะมัด(มันก็นุ่นอยู่ทุกวันนั้นแหละ)ระหว่างที่ฉันกำลังนอนคิดวิธีที่จะไปสารภาพรักอีตาขี้เก็กนั้น ก็มีเสียงที่ทุ้มหนักที่แสนจะคุ้นเคยดังขึ้น พี่นั้นเอง ลืมไปซะสนิทเลยว่าจะกลับพร้อมพี่ ฉันกระเด้งตัวลุกจากที่นอนและคิดหาข้ออ้างกับอยู่นั้น ฉันก็เกิดความคิดที่มาจากก้นบึ้งของสมองของฉันที่มีอยู่น้อยนิด ฉันน่าจะเอาพี่ไปเป็นตัวซ้อมบทสารภาพรักดีกว่า ว่าแล้วฉันก้ไม่นิ่งดูดาย รีบวิ่งไปเปิดประตูห้องซึ่งมีพี่ยืนรออยู่อีกฝั่งหนึ่งของประตูแล้ว ก่อนที่พี่จะพูดอะไรฉันก็ลากพี่ไปที่สวนหลังบ้านแล้วเริ่มดำเนินการตามแผน
“พี่คะฉันมีอะไรจะบอกพี่คะ”
“ว่ามา”
“เออออ…”ต้องทำไม่กล้าเพื่อความสมจริงหน่อย
“อะ เออ ฉะ ฉันชอบพี่คะ” บอกไปแล้วไม่รู้พี่จะพูดเหมือนเหมือนที่นายขี้เก็กนั้นพูดรึเปล่าน้า ขอให้เหมือนเถอะ
“ ไปอะไรไปนะ กินยาผิดรึเปล่า ท่าจะบ้า น้องฉัน” หมดกัน อดเลย ไม่สงไม่ซ้อมแล้ว เป็นไงเป็นกัน
“โธ่ พี่นะฉันแค่จะซ้อมไปแสดงละครในห้องซะหน่อย ไม่ช่วยแล้วยังมาว่าอีก”ฉันหาข้อแก้ตัวแล้วหันหลังเดินกลับห้องไปให้เร็วที่สุดก่อนที่พี่จะพูดอะไร
#โรงเรียนเอสทีว่า#
“เตยเธอว่าฉันจะไปสารภาพรักกับนายนั้นวันนี้เลยดีมั้ย”ฉันขอความคิดเห็นจากเพื่อน
“ฉันว่าอย่าเพิ่งเลย ดูแผนการของเปิ้ลไปสักระยะ ระหว่างนี้พวกเราไม่ต้องทำอะไร พอเห็นท่าไม่ดีค่อยไปสารภาพดีกว่า”ฉันก็เห็นด้วยกับแกนะ เพราะมันจะทำให้ฉันตายช้าลงถึงจะไม่นานก็เหอะ “อืม เห็นด้วย ไปเรียนกันเถอะ”ฉันลืมไปสนิทเลย(ขี้ลืมวะ เป็นอาวไซเมอร์หรือไง) ว่านายนี้นั่งหลังฉันนั้นเอง วันนี้นายขี้เก้กจะว่าไงบ้างนะเรื่องเมื่อวาน “นี่ยัยเบอะ เมื่อวานเป็นไงบ้าง” “….” “ฉันถามไม่ได้ยินหรอ ยัยเบอะ”นายนั้นตะหวาดเสียงใส่ฉันจึงทำให้ฉันหันไปดูว่านายนั้นตะหวาดฉันเรื่องอะไร “อะไรของนายนะ”ฉันถามไปด้วยความสงสัย “ก็ฉันถามเธอว่าเมื่อวานเป็นไงบ้าง เบอะแล้วยังหูตึงอีก เฮ้อ ผู้หญิงจะเป็นแบบนี้ทุกคนีรีเปล่าน้า”ว่าฉันเบอะหรอ อยากจะลุกขึ้นอัดนายนี้สักสองสามหมัดแต่พอหันไปมองรอบห้องแล้วฉันจึงรู้ว่าฉันคิดผิดที่จะอัดนายนี่ ขืนอัดไปมีหวังโดนรุมตบแน่ “นี่นายว่าฉันเบอะหรอหะ” “เปล่านี่ ฉันว่าเธอหูตึงด้วยต่างหากละ”ทนไม่ไหวแล้วนะ ฉันกำมือแน่น แต่ยัยเตยจำมือฉันเอาไว้แล้วกระซิบบอกว่าช่างมันเหอะ ช่างก็ได้แต่ถ้าเรื่องที่ฉันพนันไว้กับยัยเปิ้ลจบเมื่อไหร่นายตายแน่T_Tนายขี้เก็ก “อะไรนะ เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ อีกทีสิฉันไม่ได้ยินนะ”พูดจบฉันก็เชิดใส่นายนั้นแล้วหันกลับมาที่โต๊ะตัวเองตามเดิม อยากว่าฉันหูตึงดีนัก ฉันก็จะหูตึงให้ดู รู้จักโบนัสแห่งเอสทีว่าน้อยไปซะแล้ว^0^
“ฉันว่าอย่าเพิ่งเลย ดูแผนการของเปิ้ลไปสักระยะ ระหว่างนี้พวกเราไม่ต้องทำอะไร พอเห็นท่าไม่ดีค่อยไปสารภาพดีกว่า”ฉันก็เห็นด้วยกับแกนะ เพราะมันจะทำให้ฉันตายช้าลงถึงจะไม่นานก็เหอะ
“อืม เห็นด้วย ไปเรียนกันเถอะ”ฉันลืมไปสนิทเลย(ขี้ลืมวะ เป็นอาวไซเมอร์หรือไง)
ว่านายนี้นั่งหลังฉันนั้นเอง วันนี้นายขี้เก้กจะว่าไงบ้างนะเรื่องเมื่อวาน
“นี่ยัยเบอะ เมื่อวานเป็นไงบ้าง”
“….”
“ฉันถามไม่ได้ยินหรอ ยัยเบอะ”นายนั้นตะหวาดเสียงใส่ฉันจึงทำให้ฉันหันไปดูว่านายนั้นตะหวาดฉันเรื่องอะไร
“อะไรของนายนะ”ฉันถามไปด้วยความสงสัย
“ก็ฉันถามเธอว่าเมื่อวานเป็นไงบ้าง เบอะแล้วยังหูตึงอีก เฮ้อ ผู้หญิงจะเป็นแบบนี้ทุกคนีรีเปล่าน้า”ว่าฉันเบอะหรอ อยากจะลุกขึ้นอัดนายนี้สักสองสามหมัดแต่พอหันไปมองรอบห้องแล้วฉันจึงรู้ว่าฉันคิดผิดที่จะอัดนายนี่ ขืนอัดไปมีหวังโดนรุมตบแน่
“นี่นายว่าฉันเบอะหรอหะ”
“เปล่านี่ ฉันว่าเธอหูตึงด้วยต่างหากละ”ทนไม่ไหวแล้วนะ ฉันกำมือแน่น แต่ยัยเตยจำมือฉันเอาไว้แล้วกระซิบบอกว่าช่างมันเหอะ ช่างก็ได้แต่ถ้าเรื่องที่ฉันพนันไว้กับยัยเปิ้ลจบเมื่อไหร่นายตายแน่T_Tนายขี้เก็ก
“อะไรนะ เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ อีกทีสิฉันไม่ได้ยินนะ”พูดจบฉันก็เชิดใส่นายนั้นแล้วหันกลับมาที่โต๊ะตัวเองตามเดิม อยากว่าฉันหูตึงดีนัก ฉันก็จะหูตึงให้ดู รู้จักโบนัสแห่งเอสทีว่าน้อยไปซะแล้ว^0^
“ตึงให้ตลอดนะยัยเบอะ”ฉันเกือบจะหันไปด่าแล้วแต่นึกขึ้นมาได้ว่าฉันหูตึงอยู่ เลยได้แต่นั่งเงียบทำเป็นไม่ได้ยิน
#1เดือนผ่านต่อมา#
#1เดือนผ่านต่อมา#
“นี่โบนัส ฉันเห็นยัยเปิ้ลไม่ทำอะไรเลย นอกจากตามตื้ออย่างเดียวอะ”
“ฉันก็ว่างั้นแหละ ฉันว่าไม่ต้องทำอะไรดีกว่า ปล่อยให้การเดิมพันเสมอกันก็ได้นิ” “อย่าบอกนะว่าเธอกลัวที่จะไปสารภาพรักนายคิมนะ” “ เปล่านะ คนอย่างฉันไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว”เกือบโดนจับได้แล้วเรา ที่จิงฉันนะกลัวนะเธอนี่ไม่รู้ใจเพื่อนที่แสนดีอย่างฉันบ้างเลย(ดีตายแหละ)สรุปว่าฉันต้องเตรีมใจสารภาพรักใช่มั้ยเนี่ย0_0
“ฉันก็ว่างั้นแหละ ฉันว่าไม่ต้องทำอะไรดีกว่า ปล่อยให้การเดิมพันเสมอกันก็ได้นิ”
“อย่าบอกนะว่าเธอกลัวที่จะไปสารภาพรักนายคิมนะ”
“ เปล่านะ คนอย่างฉันไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว”เกือบโดนจับได้แล้วเรา ที่จิงฉันนะกลัวนะเธอนี่ไม่รู้ใจเพื่อนที่แสนดีอย่างฉันบ้างเลย(ดีตายแหละ)สรุปว่าฉันต้องเตรีมใจสารภาพรักใช่มั้ยเนี่ย0_0
ความคิดเห็น