คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : วันหยุดไปเที่ยวกันเถอะ!! 100%
"งืม...แซนน กี่โมแล้วว้าา"คิมที่พูดงัวเงียเหมือนคนยังไม่ตื่น
"..."ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก
"แซนนน......"คิมเรียกต่อ
"..."อังๆๆ...โดเรม่อนไม่อยู่จ้า
คิมก็เลยลุกขึ้นมานั่ง เมื่อสายตาปรับสภาพให้เข้าที่คิมถึงกับร้องจ๊ากอีกครั้ง
"อ๊ากกกกก!!!! ไอ้แซนนนนนน แกทำอะไรของแกกกกก๊!!"
"จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!"นี่เป็นเสียงร้องของแซนที่น่าสงสาร
แซนที่ร้องอย่างตกใจแล้วก็กำลังเต้นไปมาเหมือนที่โดนเอาพริกยัดตูดแล้วก็เอาไปเผา ด้วยความคิดจากสมองอันน้อยนิด
เขาเลยลุกลี้ลุกลนวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทั้งที่ยังใส่กางเกงไม่ดี
แล้วก็ด้วยความไม่อ่อนย้วยของกางเกงยีนส์ทำให้เขาสะดุดพรมแล้วก็หน้าคว่ำคะมำทะไหลเข้าไปในห้องน้ำ
ตึงง!!! พลั่กก!!! โครมมม!!! เพล้งงงง!!!! ตุบบ!!!
"โอ้ยยยยยยยยย!!!!!"เสียงร้องโอดโอยก้องกังวานมาจากห้องน้ำ คิมเลยรีบวิ่งไปดู
"แซน เป็นไรมากรึเปล่า"คิมถามน้ำเสียงเป็นห่วง
ปึงงง!!!!!
ประตูห้อง 702 ถูกไอ้หน้าไหนก็ไม่รู้ถีบเข้ามาอย่างรุนแรง
"เอะอะเสียงดังทำไมวะะะ พวกแกทำอะไรกัน!!! ไอ้แซน คนจะหลับจะนอน!!!!"เสียงตวาดของเพื่อนข้างห้องของแซนอย่างโมโหง่วง
"รูมเมทผมเค้าสะดุดกางเกงทะไหลลงไปในห้องน้ำน่ะครับ"คิมแก้แทนแซน
"โอยยย!! ไอ้ทิม อย่ามาด่าให้มากความ มาช่วยตรูก่อนน โอยย"แซนร้องโอดโอยให้เพื่อนเก่าากโรงเรียน ยาโอยศึกษาช่วยตัวเองก่อน
"ใครทำ ก็ทำเองละกัน บ๊ายบาย"ทิมเดินก่อนที่จะปิดประตูให้อย่างไม่ใยดี
"อ้ายทิ๊มม!!"แซนร้องออกมาอย่างโมโห
คิมที่เห็นแซนนอนแผ่ร้องไห้น้ำตาตกก็เลยเดินเข้าไปประคองให้แซนลุกขึ้น
"โอย..."แซนร้องโอดโอยอย่างทรมาน ก่อนที่จะเดินโดยมีคิมช่วยพยุง
"ตื่นตั้งแต่ 8 โมงจะไปเที่ยวเหรอ?"คิมถามก่อนที่จะอาแซนนั่งลงที่เตียง
"อือ...ก็ก่ะว่าอาบน้ำเสร็จแล้วจะมาปลุกนาย แต่นายดันตื่นก่อนก็เลยเป็นอย่างที่เห็น แล้ว จะไปด้วยกันมั๊ย?"แซนชวน
คิมลุกพรวดขึ้นมาก่อนที่จะยิ้มแล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
"รอแปปนึงนะ!! เดี๋ยวขออาบน้ำก่อน"คิมตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
"อื้อ!!"แซนขานรับ ก่อนที่จะเอนกายลงบนเตียงนอน
ซ่าา!!! เสียงน้ำจากฝักบัวไหลออกมากระทบกับเรือนร่างที่เปลือยเปล่าของร่างบาง น้ำกระเซ็นกระทบกับผมสีน้ำตาลเข้มของเขา
เขาก็เลยเอาน้ำราดหัวซะเลย ด้วยความเปียกชื้นของน้ำทำให้เส้นผมที่เข้มอยู่แล้วกับมีสีเข้มขึ้นไปอีก
คิมฉุกคิดขึ้นมาได้
"เมื่อวานเราบอกว่าไม่ให้เขาเข้าใกล้เราในระยะ 2 เมตรเป็นเวลา 1 เดือนนิ"
แล้วเราจะดีใจทำไมที่เค้าชวนเราไปเที่ยว
ก็ชวนไปเที่ยวตามภาษาเพื่อนชายน่า!!
เค้าไม่ได้ชวนเราไปเดทซักหน่อย!!
หรือว่าเค้าจะชวนเราไปเดทนะ~
บ้าน่ะ!! ไอ้คิม แกคิดอะไรอยู่!! แกกับแซนมันเป็นผู้ชายนะ
แต่ว่าเราก็ดีใจจริงๆนะที่เค้าชวนเราไปเที่ยวข้างนอกในวันหยุด
หรือว่าเราจะ....บ้าน่า!!
คิมรีบปัดความคิดบ้าๆของเค้าออกไปก่อนที่จะรีบอาบน้ำโดยเร็ว
"คิมม!! เสร็จยาง!!~"เสียงของแซนดังลอดประตูห้องน้ำ คิมชะงัก
"อื้อๆ เสร็จแล้ว"คิมตอบ
คลิ๊ก!! เสียงลูกบิดของประตูห้องน้ำเปิดออก
แซนลุกขึ้นมาดูคิมที่เดินออกมาจากห้องแต่ก็ถึงกับตกตะลึงกับคิม
อ๊ากก!! น่ารักเป็นบ้า!! ชั้นอดใจไม่ไหวแล้ววว!!!!!!!!
แซนที่นั่งชะเง้อมองดูคิมที่เดินออกมาจากห้องน้ำลายไหลย้อยย้วมเยิ้ม แถมหน้าแดง ชักจะเข้าใกล้กับคนบ้าไปทุกที
ผมสีน้ำตาลที่เปียกน้ำชุ่ม หยดน้ำที่ไหลตามเส้นผมลงมายังใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อเพราะอาบน้ำอุ่นมา กับปากแดงๆ กรี๊ส แซนขอตาย!!
ด้วยพลังแห่งควันทำให้ใบหน้าของคิมนั้นดูมัวๆ โอ้กกก!!!
ด้วยความเย้ายวนใจจากเสื้อผ้าที่ใส่ โอ้กกก อ้ากก!! ฉูดดด!!
"มองอะไรอ่ะ"คิมทักเพราะรูมเมทนั่งจ้องตัวเองอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
"ปะ...เปล่า ก็...นายน่ารักอ่ะ"แซนพูดประโยคสุดท้ายให้เบาลง
"ห๊ะ!! พูดอะไรนะ ไม่ได้ยินเลย"คิมพูดเหมือนหูหนวก
"เอ่อ...ชั้นบอกว่า ชุดนายเท่อ่ะ"แก้ตัวหน้าด้านๆนี่หว่า!!
"ขอบใจ ก็ ซื้อเสื้อใหม่มาก็เลยเอามาใส่น่ะ"คิมอธิบาย
อั่ก!! ไม่ได้หมายความอย่างนั้นเว้ย!! นายใส่เสื้อแล้วเท่มาก!! เย้ายวนใจ อั่กๆ!!
ร่างบางๆที่ใส่เสื้อสีขาวคอกลมข้างในแล้วก็ใส่เสื้อเชิ๊ตสีฟ้าน้ำทะเลทับ แถมเสื้อมันก็สั้นพอดีสะโพกอีก!! โอ้กอ้ากก!!
กับกางเกงสีดำที่ขอบเอวมันเป็นประเภทแบนราบเรียบไปกับสะโพก เหมือนโซฟีบางเฉียบเรียบเนียนไปตามการเคลื่อนไหวของสะโพก อ๊าก!!
อย่าใส่เอวต่ำให้มากนะคิมม!! ชั้นอดใจไม่ไหววว ฉูดดด!!! แถมขากางเกงมันก็พอดีๆกับขาเรียวนั่นอีก อ๊าก!!
"แซน!!...แซน!!"คิมเดินมาเขย่าตัวของแซนที่นั่งน้ำลายไหลย้อย...(อนาถว่ะ << คิม)
"หะ...อะไร!!"แซนสะดุ้งอีกที แต่ก็ชะงักอีกรอบเพราะหน้าของคิมเข้ามาใกล้ นี้สส~~
"ก็เรียกตั้งนาน เห็นเงียบไป เลยเดินมาเขย่าดูซักรอบ"คิมพูด
"เอ่อ....คิม นายน่ารักจังอ่ะ ชั้นอดใจไม่ไหวแล้ว!!"แซนพูด คิมถึงกับหน้าแดงแล้วก็เบิกตาโพลง
"อะไรน่ะ!! นายจะทำอะไร!!..."คิมถอยหลังกรูดเอามือปิดปากเหมือน ชั้นไม่อยากจะเชื่อ!!
คิมถอยไปเรื่อยๆจนไปติดกับกำแพงห้อง แซนที่เหมือนกับ...คนกระหายเลือดก็ลุกขึ้นจากเตียงก่อนที่จะเดินมาตรงคิม
แซนเอาแขนทั้งสองข้างยันกำแพงไว้โดยที่มีนู๋คิมที่น่ารัก(??)อยู่ตรงกลาง
"แซน...นายจะทำอะไรน่ะ!! หรือว่า...."คิมพูดหน้าแดง
แซนไม่พูดอะไรเอาแต่มองดวงตาสีน้ำตาลของคิม เพื่อค้นหาความจริงบางอย่าง มองลึกลงไป ลึกลงไป
เค้าเห็น!!
ใช่แล้ว!!! เค้าเห็นแล้วว เค้าเห็น!!
เห็น!!!
เห็นหน้าของแซนที่กำลังมองคิมในดวงตาของคิมที่กำลังมองแซนที่มองคิมที่มองแซน เย้ย!!
ไปกันใหญ่ เอาง่ายๆ
เค้าเห็นหน้าของเขาในดวงตาของคิม ซึ่งหน้านั้นก็เริ่มเข้าไปใกล้เรื่อยๆ...ๆ
แต่ใบหน้าอันหล่อเหลายิ่งกว่าเอลวิสกำลังจะหายไป!! เพราะร่างบางตรงหน้ากับหลับตาพริ้ม(หรือหลับตาปี๋กันแน่วะ)
เอาเลยลูก เห๋อๆๆๆ เอาเลยยย อีกนิดเดียวว เห๋อกๆๆๆ ปากใกล้นิดเดียวลูก!!
จุ๊บ!!
เพียะ!!!!!! (เสียงนี้ดังกว่า)
"แซน!!"คิมเอามือนุ่มตบที่แก้มของแซนเบาๆ
"อ้ะ!!"ด้วยสัมผัสอันรุนแรงเมื่อกี๊ทำให้แซนหลุดจากภวังค์อันแสนโรคจิตวิกลจริตวิปริตผิดเพศ โอ้ย!! ยาว!!
"นายคิดอะไรอยู่น่ะ!! เอามืออกไปจากเอวชั้นนะ"คิมพูด
"เปล่านิ..."แซนแก้ตัว
"แน่ใจนะ เมื่อกี๊พยายามจะทำอะไรชั้นก็ไม่รู้"คิมบอก แล้วก็เว้นหายใจ
"เมื่อคืนชั้นบอกว่าไง ห้ามเข้าใกล้ชั้นในระยะ 2 เมตรในเวลา 1 เดือน!!~"
แซนก็เลยหน้าแตกหมอพรทิพย์ไม่รับเย็นและชันสูตรอีกรอบ ก่อนที่จะเอามืออกจากเอวของคิมทันที
"แต่ว่า...ชั้นเปลี่ยนใจละ มีคนกอดอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน"คิมพูดเสียงเบาก่อนที่จะเอาแขนของแซนที่นั่งกอดเข่าเป็นคุณจิตรดาเข้าสิง
ดีนะที่ไม่มีสปาต้า...
"อะไรอ่ะ ไหนบอกไม่ให้เช้าใกล้ไง"แซนพูดงอนๆ
"ก็เปลี่ยนใจแล้วไง ถ้านายไม่กอดชั้นกอดเองก็ได้"คิมยิ้มก่อนที่จะเอาแขน(บางๆ)ไปโอบรอบคอของแซนอยู่
"อะ..."แซนตกใจแต่มือก็ยังไม่วายกอดเอวของร่างบางเอาไว้ (เสร็จตู คิคิ << แซน)
"อืม...มีคนกอดนี่ก็อุ่นดีนะ"คิมพูด แซนก็ยังเงียบต่อไป
"...ชั้นไม่เคยได้กอดผู้ชายคนไหนเลย แม้แต่พ่อ ชั้นไม่รู้ว่าพ่อชั้นอยู่ไหน...อย่าว่าแต่พ่อเลย แม่ชั้นก็ยังไม่เคยได้กอดแบบนี้"
"ตั้งแต่ชั้นยังจำความได้ ก็ไม่รู้ว่าพ่ออยู่ไหน แถมตอนชั้นอายุ 12 ชั้นเคยกอดแม่นิดหน่อย"
"ตอนที่ไปส่งแม่ที่สนามบินเพราะแม่จะไป อังกฤษ..."คิมเงียบไปซักพักแต่ก็มีเสียงสะอื้นเบาๆมาแทน
"นั่นมันก็คงเป็น กอดครั้งแรกแล้วก็ครั้งสุดท้ายของชีวิตชั้นที่จะได้กอดแม่...ฮึก!! เพราะหลังจากนั้นไม่นาน ฮึก!! เครื่องบินที่แม่ขึ้นก็ตก"คิมพูดเสียงเครือ
"ฮืออ!! ฮึก!!"คิมร้องให้ออกมาอย่างหนัก น้ำตาที่เก็บเอาไว้ไหลพรั่งพรูออกมากับชีวิตที่โหดร้าย
แซนก็ได้แต่นั่งฟังเสียงร้องไห้ของคิมเท่านั้น...
'เสื้อที่บ่าเปียกโหมะแร้ว'แซนคิด (ไอ้เวงนี้ - -" ยังห่วงเสื้ออยู่อีกเหรอ << โย)
แต่ในที่สุดสมองอันน้อยนิดของแซนก็เริ่มสั่งการ แซนผละตัวคิมออก ทำให้เห็นใบหน้าหวานเปื้อนไปด้วยน้ำตา แซนพูด
"คิม...ชั้นเข้าใจความรู้สึกนายนะ แต่...ถึงแม้ว่าร่างกายของแม่นายจะหายไป แต่แม่นายก็ยังอยู่กับนายเสมอ"แซนเอามือของคิมไปวางไว้ที่อกซ้ายบริเวณหัวใจ
"ในนี้น่ะ...แม่นายก็ยังอยู่กับนายตลอดน่ะแหละ ท่านไม่ไปไหนหรอก อีกอย่าง นายยังมีชั้นอยู่อีกคนนะ!!"แซนพูดอย่างร่าเริง
คิมยิ้มบางๆ
"อือ..ขอบใจนะ"คิมเอามือของแซนมากุมไว้
"ดีใจจัง!! ตั้งแต่อยู่ที่นี่มาไม่เคยสนิทกับรูมเมทขนาดนี้~"คิมเอามืออีกข้างปาดน้ำตาที่เปื้อนหน้าอยู่ ก่อนที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ
"เฮ้อ...ถือซะว่าบรรยากาศพาไปละกันนะ"แซนถอนหายใจก่อนที่จะประกบปากแดงของคิม
"อ้ะ...อือ..."คิมร้องอย่างตกใจนิดหน่อย ก่อนที่จะหลับตา(พริ้มนะจ๊ะ!!~)
โอ้วว!! แซนระงับอารมณ์ไม่อยู่แล้วนะค๊าบ กรี๊ดดด (แต๋วแตกละแก - -" << โย)
ลิ้นอุ่นดันเปิดริมฝีปากของคอทให้เปิดออก
"อื้อ..."คิมร้องครางเมื่อลิ้นอุ่นได้มาสัมผัวกับลิ้นของตนเอง แล้วก็ไปเรื่อยๆ... น่ะนะ
แซนผลักตัวของคิมให้นอนลงบนเตียง(ซึ่งเตียงเป็นเตียงของแซนล่ะ ฮ่าๆ) แล้วก็ขึ้นคร่อมคิด ก่อนที่จะผละจากปากลงมาจูบที่ซอกคอขาวของคิม
"ซะ...แซน พอเถอะ"คิมพูดอย่างทุลักทุเล แต่แซนท่าทางจะไม่ฟังเพราะอารมณ์มันพาไป มือหนาสอดเข้าไปในเสื้อของคิมก่อนที่จะลูบไล้แผ่นหลังบางนุ่มเนียม
อา... สุดยอดว่ะ!! คนอะไรไม่รู้ กี๊สส (แต๋วหลุดอีกแล้วแก << โย)
พลั่ก!!
"แซน!! มีสติหน่อยสิ จะไปได้รึยัง นี่มัน 10 โมงแล้วนะ"คิมถีบแซนออก
ฟลิ้ววว!!! เสียงแซนกระเด็น
ตุ้บ!! พลั่ก!!
"โอ้ยย...!!! ชั้นขอโทษ อารมณ์มันพาไป จะไปก็ไปแต่มาช่วยชั้นหน่อย"แซนพูดน้ำตาคลอ
"อืมๆ"คิมจับเสื้อให้ดีๆก่อนที่จะลุกขึ้นไปดึงตัวแซนขึ้น
- - - - - - - - - - - - - -
โอ้ยย กว่าจะปั่นเสร็จ TT o TT ช่วงนี้ผมมีเรียนบ่ายน่ะนะ อาจจะมาปั่นลงช่วงเช้าๆไม่ได้ (ถึงไม่มีเรียนก็ลงตอนสายอยู่ดีเพราะแกตื่นสาย)
ฮ่าๆ ยังไงก็ช่วยเม้นกันเยอะๆน่อ!! ขอกำลังใจด้วย ฮิ้วว!! ลิโพ (> o < V )!! ไม่เม้นก็ไม่อัพ ฮ่าๆ
ความคิดเห็น