identity v Y

ตอนที่ 5 : Ep.3 +

ต่อจากตอนที่แล้ว~



"อึก!! ลีโอหยุดนะ!!!"เฟร็ดดิ้นหนีจากมือของลีโอที่เริ่มซุกซนอยู่ที่หน้าอก แต่ด้วยความที่มือโดนล็อคอยู่เค้าจึงหนีไปไหนไม่ได้





ลีโอมองภาพตรงหน้าเงียบๆ แล้วก้มหน้าลงไปที่ซอกคอขาว สร้างรอยสีกุหลาบ และรอยฟัน ไว้ที่คอ





"อึก!! อ้าก!! เจ็บนะ!"เฟร็ดก้มหน้าลงเพื่อหวังจะให้ลีโอทำอะไรไม่สะดวก และเลิกไป แต่




ลีโอกับเลียที่คางมลใกล้กับริมฝีปาก จนเฟร็ดต้องเม้มปากไว้แน่น





ลีโอหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าเฟร็ดพยายามทำแบบนั้น เค้าจึงเลื่อนมือเข้าไปในกางเกงของคนใต้ร่าง




"อ๊ะ!! อย่านะ!! ฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้!!!"เฟร็ดพยายามห้ามลีโอ และหุบขาเอาไว้




"ทำไมล่ะ หรือว่าเพราะฉันไม่ใช่ไอ้หมอนั่นนายเลยไม่ให้ทำ? ฉันไม่ว่าหรอก นายจะคิดว่าฉันคือไอ้หมอนั้นก็ได้ "ลีโอกดเสียงเย็น




"เข้าไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย!!"เฟร็ดแยง




ลีโอจับขาของเฟร็ดให้อ้าออกแล้วแทรกตัวเองไว้ตรงกลาง





"คิดว่าฉันจะเชื่อแกรึไง หึ! อยู่นิ่งๆซะ! สายพันธุ์ของแกมันก็แค่สายพันธุ์ของโสเภณีเท่านั้น! "




"ไม่!!!!..อึก!!..."ลีโอใช้นิ้วมืออีกข้างเข้าไปในปากของเฟร็ด หยอกเย้าลิ้นเล็ก อย่างนึกสนุก




เฟร็ดหน้าแดงขึ้น เค้ารู้สึกแปลกไป




"เสียงดังจังนะ"ลีโอก้มลงกัดที่ยอดอกของเฟร็ดจนเป็นรอย




"อืม!!!!!!!!"ภายใต้ผ้าปิดตาของเฟร็ดมีน้ำตาไหลออกมา เค้าพยายามหันหน้าหนีเพื่อให้หลุดจากมือของลีโอแต่





"รู้สึกยังไงบ้างเฟร็ด"ลีโอเอามืออีกข้างไปจับแก่นกายของคนใต้ร่างและครึงส่วนหัวเบาๆ





"อึก!! อืม!!!! อืม!!!!"ตัวของเฟร็ดเริ่มแดงจากแรงอารมณ์ที่ได้รับ




"หึ! เปียกไปหมดเลยนะ!! อยากขนาดนั้นเลยหรอ?" ลีโอเอามือออกจากปากเล็ก




"ฮา!!!!~อึก แฮก" เฟร็ดหายใจเข้าอย่างแรงเมื่ออีกคนเอามือออก





"อะไรกันแค่นี้ก็เหนื่อยแล้วหรอ หมอนั้นไม่เคยสอนเรื่องการหายใจรึไง แต่นี้แค่เริ่มเท่านั้น"ลีโอถอดกางเกงของเฟร็ดออกและจับขาของเฟร็ดอ้าออกให้กว้างขึ้นก่อนจะแทรกนิ้วเข้าไปทางด้านหลัง




"ไม่นะ อย่า!!!!! ขอร้อง!!!!"เฟร็ดดิ้นอย่างแรง




ลีโอโยนกางเกงทิ้งไปที่ข้างเตียงและใช้นิ้วที่เปียกน้ำลายของเฟร็ดแทรกเข้าไปในช่องทางคับแน่นของคนด้านล่าง




"อ๊ากกก!! เจ็บ!! อย่านะ!!" เฟร็ดร้องห้าม พยายามดิ้นสุดแรงที่มีเพื่อให้อีกคนออกไป



"หยุดดิ้นซักที!!"ลีโอจับขาของอีกคนยกขึ้นกัดอย่างแรงที่ต้นขาจนเลือดไหลออกมาเป็นทางยาว



"อึก!! อย่า น ะ!" เจ็บ!!



"หึหวานดีแหะ"เค้าเลียเลือดที่ไหลออกมาแล้วเริ่มขยับนิ้ว



"อึก!! อ้า ฮา อา! " เฟร็ดร้องเสียงหลงเมื่ออีกคนเริ่มขยับนิ้ว




"เอาออกไปนะ! นายจะทำอะไร!? อ้า ฮ่า!"




"ก็แบบเดียวกัน กับที่หมอนั้นจะทำกับแกตอนฉันเข้าไปขัดไง ฉันจะทำแทนหมอนั้นเอง"




"  ฮึก! .....ม......ไม่เอา...อย่านะ.........เบนไม่ใช่คนแบบนั้น เบนไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ!!"



หงุดหงิด



"อ้าก!!!!! ย.....อย่า..ไม่นะ!!" เฟร็ดน้ำตาไหลออกมาเป็นสายเมื่อจู่ๆลีโอก็ดึงนิ้วออกและใส่สิ่งใหญ่โตเข้ามาทั้งๆแบบนั้น



เฟร็ดร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อจู่ๆก็มีสิ่งแปลกปลอมที่ใหญ่กว่าเดิมเข้ามาลึกจนจุก




"อะไรกันฉันยังเข้าไปไม่หมดเลยนะ ของหมอนั้นมันคงถูกใจนายมากกว่าสินะ"ลีโอก้มลงพูดข้างหูและดันตัวเองเจ้าไปจนสุดโดยไม่รอให้อีกคนปรับตัว




"อ้าก!!!! ฮา อ้ะ!! เจ็บ...."เฟร็ดดึงตัวเองขึ้นเพื่อหวังจะหนีไปจากสถานะการนี้ แต่ก็โดนลีโอจับเอวไว้ไม่ให้หนี




"จะหนีไปไหนพอเห็นว่าฉันไม่ใช่เจ้านั้นก็หนีเลยรึ?"




"เบนเค้าไม่ทำอะไรเทริมทรามแบบนี้หรอก"




"ไม่ทำ?? โกหก   เจ้านั้นคงอ่อนโยนกับนายมากสินะ"




"เบนไม่เคยทำอะไรกับฉันแบบนี้นะ!!!!" เฟร็ดพูดสุดเสียงเพื่อให้อีกคนเข้าใจ



"ถ้างั้นมาทดสอบกับหน่อยว่าสิ่งที่แกพูดมามันจริงมั้ย?"ลีโอดึงผ้าปิดตา และกระชากกุญแจมืออย่างแรงจนมันขาดเป็นสองส่วน



"อึก อืม!!"พอเค้าสามารถมองเห็นอีกครั้งก็โดนลีโอกดจูบที่ดุดันรุนแรงจนเฟร็ดได้รสเลือดจากการกัดของลีโอ



'หมอนี้มันหมาของแท้เลยให้ตาย!' เฟร็ดทุบอกคนข้างบนแรงเพื่อให้ปล่อยเค้า



"อึก อืม!!! ฮ๊าก!"เมื่อลีโอยอมถอนจูบออกเฟร็ด ก็กรอบอากาศหายใจเข้าทันที




"หึ   สิ่งที่แกพูดคงจริงที่ว่ามันไม่ได้ทำอะไรเลย แต่คงต้องตรวจตรงนี้ด้วย"ลีโอขยับเอวเข้าออกอย่างแรง โดยที่ไม่ทันตั้งตัวเฟร็ดเลยจิกเล็บลงที่แขนและไหล่ของลีโอจนเป็นแนวยาวจากเล็บของแมวน้อยตัวนี้




"อ้าาา อย่านะ ไม่เอา !! อึก ฮ่า!"เฟร็ดร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อลีโอเริ่มขยับแบบไม่ออมแรง



ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนปรับตัวไม่ทัน



"หึ ไม่เอาหรอ? ทั้งๆที่รัดฉันขนาดนี้อ่ะนะ พูดมาเถอะว่ารู้สึกดี เคยทำแบบนี้มาก่อนใช่มั้ยล่ะ?"ลีโอขยับเร็วขึ้น



"อ๊า อ๊า ฮา อึก ม...ไม่!!...."เฟร็ดกัดหลังมือตัวเองเพื่อเก็บเสียงที่น่าอายของตัวเอง




"ไม่เคย? ครั้งแรก? ทั้งๆที่ผ่านมาหลายปีแล้วเนี้ยนะ?"ลีโอสงสัยกับอีกคนแต่เค้าก็ไม่ได้หยุด




"อึก อืม ฮึก;!!"เฟร็ดไม่ตอบเค้ายังคงที่จะพยายามเก็บเสียงอยู่จนลีโอเริ่มรำคราญ



ลีโอยกตัวอีกคนให้มานั้งบนตักและกดตัวเฟร็ดลงบนแก่นกายของตัวเอง


ด้วยความลึกและความเร็วในการสอดใส่ทำให้เค้าหลุดเสียงออกมา เฟร็ดจับไหล่อีกคนเอาไว้กันหงายหลัง



"อ้าาาา!!!!" อีกคนปล่อยเสียงที่น่าฟังออกมา




"หึ เสียงแบบนี้คงรู้สึกดีสินะ"ลีโอพูดพร้อมกับใช้มือจับที่แก่นกายอีกคนแล้วเริ่มรูดไปพร้อมๆกับการขยับ




"อ๊าาา อย่าาา อ๊ะ อ๊าาาา!!!" เฟร็ดจับมืออีกคนไว้เพื่อห้ามไม่ให้จับ แต่ไม่ทันไรเฟร็ดก็ปลดปล่อยออกมาเต็มมือของลีโอและหน้าท้องของตัวเอง




"เสร็จไวจังนะ ออกมาเยอะเชียว"ลีโอยกมือขึ้นให้เห็นสิ่งที่เปอะเปื้อนที่มือ



" 0////////0 " เมื่อเห็นอย่างนั้นก็ทำให้เฟร็ดหน้าแดงทันที ลีโอมองหน้าอีกคนที่แดงจนคล้ายมะเขือเทศนั้นอย่างได้ใจและเลียสิ่งที่อยู่ที่มือ




"หวานดีแหะ" ฉ่าาา



ลีโอพูดพร้อมท่าทางแบบนั้น ทำให้คนที่มองอยู่หน้าแดงกว่าเก่า จนต้องก้มหน้าลง



"ย.....หยุดเถอะ..นะ...ลีโอ...ข......ขอร้อง."



"พอตัวเองเสร็จแล้วเลยมาขอให้คนอื่นหยุดน่ะหรอ?"




"อึก! "





" ไม่มีทาง ฉันจะเอาแกจนกว่าจะพอใจและฉันจะเสร็จข้างในจนกว่ามันจะเต็มไปด้วยกลิ่นของฉัน จนแกไม่สามารถลืมมันได้ จำเอาไว้ว่าคนที่เป็นเจ้าของ ของแกคือฉัน แกเป็นของฉัน " ลีโอพูดแค่นั้นและจับเฟร็ดกดให้นอนลงอีกครั้ง




"ไม่!! อย่า!! ขอร้อง!! อืม!!!!!!"เค้าจับข้อมือเฟร็ดไว้ที่ข้างตัวกดจูบอีกครั้ง และเริ่มขยับอีกครั้งทั้งเร็วและลึก จนเฟร็ดจุก



"อืม! ฮ๊าา!! ฮ๊า อย่านะ.... อืม!!"เฟร็ดพยายามพูดให้อีกคนหยุด




"อย่า...ปล่อย....อืม....ฮ๊า...อย่าปล่อย......ข้างในนะ!."เฟร็ดพูดอย่างยากลำบาก ลีโอปล่อยให้อีกคนหายใจเข้าก่อนจะ.....


"อ๊าาา!!!!"


"ฮา ฮา"ลีโอปล่อยน้ำรักเข้าไปข้างในทั้งหมดจนมันเริ่มล้นออกมาข้างนอก




เฟร็ดตัวสั่นเมื่อลีโอปล่อยเข้ามาข้างใน ด้วยความยาวของลีโอ เค้ารู้ได้เลยว่ามันจะต้องลึกมากแน่ๆ 'ไม่นะ ลีโอเสร็จข้างในตัวเรา'



ด้วยความเหนื่อยจากอาการฮีลและจากกิจกรรมที่ลีโอพึ่งมอบให้ทำให้เค้ากำลังจะหลับแต่



"อ๊าา"จู่ๆลีโอก็ขยับอีกครั้ง





"ฉันไม่เคยบอกนะว่าจะหยุดแค่นี้ นี้แค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น"

และแล้วลีโอก็เริ่มกิจกรรมครั้งที่สองทันที เฟร็ดที่กำลังจะหลับถูกดึงให้มาร่วมกิจกรรมนี้ทั้งคืน



'ทุกครั้งที่ลีโอเสร็จหมอนั้นปล่อยเข้ามาในตัวเราทุกครั้ง ฉันกลัว กลัวการเปลี่ยนแปลงหลังจากนี้..........ฉันคงทำอะไรไม่ได้แล้ว นี้คือบาปที่เค้าต้องชดใช้อย่างนั้นหรือ?'
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

แสงแดดที่ส่องมาที่เตียงนอนขนาดใหญ่คือสัณญานว่านี้ได้เช้าแล้ว



"อึก อืมมม~"เสียงงัวเงียของเฟร็ดที่ตื่นจากความฝันที่เหนื่อยล่า



เค้าค่อยๆขยับตัวแต่อาการเจ็บทำให้เค้าต้องนอนเฉยๆ




'ให้ตายเถอะ ปวดเอวไปหมด ปวดหัวด้วย'




"อืม" เสียงที่ดังมาจากด้านหลังของเค้าทำให้สติเริ่มกลับมา พอหันไปก็เจอกับคนร้าย? ที่ลักพาตัวเค้ามา และทำให้เค้าเป็นแบบนี้



!!!? เฟร็ดตกใจที่เค้าตื่นขึ้นมาแล้วเจอลีโอที่กอดเค้าเอาไว้ในอกกว้างจากด้านหลัง


'ทำไมถึงยังอยู่?' เฟร็ดคิดในใจแล้วเริ่มขยับตัวให้ออกห่างจากอีกคนแต่



"อ๊า!?"เฟร็ดรีบเงียบทันทีเมื่อเค้าส่งเสียงดังออกมา เมื่อเค้าขยับตัวก็รู้สึกเจ็บที่ด้านล่างและรู้สึกถึงความผิดปกติของตัวเอง



'ลีโอไม่เอาออก' แก่นกายอันใหญ่ที่อยู่ในตัวเค้าทั้งคืนตั้งแต่ที่เค้าสลบไป อะไรของหมอนี้นะ??



เฟร็ดเอามือปิดปากให้สนิทก่อนที่เค้าจะเริ่มขยับเอาแก่นกายอันใหญ่นั่นออกจากตัวเค้า



"อึก! อืม~"เฟร็ดพยายามเก็บเสียงให้เงียบที่สุดแต่ด้วยขนาดมันจึงยากต่อการขยับ



พยายามอยู่นานก็มาถึงส่วนปลายแต่แขนที่ลีโอโอบเค้าไว้ทำให้เอาออกไม่ได้



เฟร็ดใช้มือที่ปิดปากมาจับแขนที่โอบตัวเองไว้ออกก่อนจะพยายามอีกครั้งเค้ากัดปากไว้เพื่อเสียงจะได้ไม่ออกมา แต่.......




"อ้า!!!!! อึก!"




"แกคิดว่าแกกำลังจะทำอะไร?"คนที่เค้าคิดว่าหลับดันตัวเองเข้ามาในตัวเค้าอีกครั้งจน เฟร็ดร้องเสียงหลง




ลีโอกอดอีกคนไว้ในอ้อมแขนอีกครั้งก่อนจะกัดที่หลังคอของอีกคนอย่างแรงจนมีเลือดซึมออกมา



"อ้าก อย่านะ.......ม......ไม่เอาแล้ว.....ฮึก"เฟร็ดร้องเมื่ออีกคนกัดเค้า




"ทำไม? ทำตอนเช้าอีกสักรอบคงไม่เสียหายหรอกมั้ง"ลีโอพูดพร้อมกับจับให้อีกคนหันหน้ามารับจูบของเค้า





"อึก อืมมม....."เฟร็ดครางในลำคอเบาๆเมื่อโดนจูบ ครั้งนี้ลีโอไม่ได้รุนแรงอะไร แต่ยังคงล่วงล้ำเข้าไปในโพรงปากของอีกคน




"ย.....อย่า....ฮา...."เฟร็ดพูดเสียงเบา



"แกควรตามใจฉันนะ......ถ้าไม่อยากเจ็บตัว"




"อึก!"เฟร็ดเงียบและปล่อยให้อีกคนทำตามใจ การจูบครั้งนี้หายใจลำบากเพราะต้องหันหลังไปเพื่อรับจูบจากอีกคน




ลีโอค่อยๆถอนตัวออกมาจากตัวเฟร็ดช้าๆทั้งๆที่ปากก็ไม่ได้หยุดหน้าที่ของตัวเอง



"อึก อืมม ฮาา อืมมม"เฟร็ดครางออกมาเมื่อลีโอเริ่มที่จะถอนตัวออกจากตัวเค้า



"ฮา~ ฮา~ ฮา~" พอลีโอถอนตัวออกมาจนหมดก็มีน้ำสีขาวปนชมพูหน่อยๆไหล่ตามออกมาจนเปื่อนที่นอน




เฟร็ดนอนตัวสั่นอยู่บนที่นอนใต้ร่างลีโอโดยไม่ลืมตามอง




ลีโอที่เห็นภาพนั้นทำให้อยากทำต่อแต่ก็ต้องถอยออกมาและเดินไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำปล่อยให้เฟร็ดนอนหายใจรัวรินอยู่บนเตียงขนาดใหญ่



'บ้าที่สุดหมอนั้นปล่อยข้างในตัวเราเท่าไหร่กัน.......เรายังจำไม่ได้เลยว่าเสร็จไปกี่ครั้ง เลวร้ายที่สุดไม่ใช่ว่าการ'เปลี่ยนแปลง'ของเราจะเกิดเพราะเรื่องเมื่อคืนหรอกนะ?'



แอ๊ด~ เมื่อเสียงประตูดังขึ้นทำให้เฟร็ดต้องมุดลงไปในผ้าห่ม




"แกอยู่ในห้องนี้ห้ามไปไหนห้ามออกไปไหนเด็ดขาดถ้าแกออกไปฉันจะทำรายสิ่งสำคัญที่แกมีอยู่ในตอนนี้ทิ้งซะ"ลีโอพูดแค่นั้นแล้วเดินออกประตูไป




"ทำไมนายถึงไม่ฆ่าฉันเลยล่ะลีโอ"เสียงที่ดังออกมาไม่ได้พูดให้อีกคนได้ยินแต่พูดกับตัวเอง



เหนื่อย.........ปวดไปหมดทั้งตัวเลย............ที่นี้ที่ไหน?.....แต่ไม่ว่าที่ไหนสิ่งที่เค้าก็ไม่ต้องการอยู่ทั้งนั้นสิ่งที่เค้าต้องการตอนนี้คือยาระงับ ถึงเค้าไม่ได้ มีอาการแพ้ฟีโรโมนแล้วแต่เค้ากลัวว่าเค้าจะเกิด 'การเปลี่ยนแปลง' ขึ้นในขณะที่เค้าถูกลีโอทำแบบนั้น
.
.
.
.
.
.
.
ถ้าเกิดว่าการเปลี่ยนแปลงเริ่มไปแล้ว มันคงช่วยไม่ได้แต่เค้าจะหาวิธีเพื่อหนีออกไปจากที่นี้เพื่อเตรียมรับมือกับ 'การเปลี่ยยแปลง' นี้ด้วยตัวเอง