คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Tale of tails
ใ บ ท ะ เ บี ย น ร า ษ ฎ ร
“อย่ามาจับหางข้า! สกปรก!... ม มะ ไม่ต้องมามองข้าแบบนั้นนะ! ไสหัวไปเลยไป!”
Pic.weibo.com/u/1657783170
( รูปภาพ )
P A R T 1 ข้อมูลทั่วไป
บทบาท > อื่นๆ
ชื่อ > ลูฮันนา เปอร์เลตเต้(เฟิง หลิงหลัน)//Luhunna purete (Feng Ling Lan)
ชื่อเรียก > เสี่ยวเฟิง, ...
อายุ > 26
เพศ >ชาย
ระดับ > เลล่า
เผ่าพันธุ์ > นกยูงหงส์
เผ่าพันธุ์ของผู้ให้กำเนิด > นกยูง-นกยูงเผือก(+หงส์)
ประวัติ > เสี่ยวเฟิงอาศัยอยู่ที่เลเฟียสในส่วนที่ห่างไกลเมือง ทั้งที่ครอบครัวของเขาอยู่ที่เมืองหลวง ครอบครัวของเขาเป็นตระกูลใหญ่ใช่เล่นแต่เขาก็ไม่รู้หรอกว่ามันใหญ่ขนาดไหนอะนะ เรื่องภายในครอบครัวไม่ใช่สิ่งที่เขาให้ความสนใจนัก และดูเหมือนพวกเขาเองก็ไม่ได้ต้องการให้เขารู้อะไรมากอยู่แล้วด้วย แต่การใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังโตไปวันๆนั้นดูจะน่าเบื่อไปหน่อย และบางครั้งที่นั้นก็ทำให้เขารู้สึกอึดอัดราวมีบางอย่างกำลังพยายามยัดเข้ามาในหัวเขา เขาจึงตัดสินใจไปอยู่ที่ห่างไกลเมืองหลวงอันเงียบสงบซึ่งเขาคิดว่ามันอาจทำให้เขาหาย ผลก็คือ มันไม่หาย แต่แค่มันไม่ทำให้เขาทรมานเท่านั้นกลับกันดูเหมือนบางอย่างที่ไหลเวียนเข้ามาในตัวเขาจะทำให้เขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง... ที่ที่เขาอยู่นั้นเป็นพื้นที่ที่มีแต่ต้นไม้ปกคลุมเต็มจนยากเห็นทางแต่มันก็ดูสวยงามและให้ความรู้สึกผ่อนคลาย รวมถึงธารน้ำใสสะอาด ทุกอย่างในที่นี้ดูสมบูรณ์แบบ ราวกลับพวกเขาต้องการให้เขาใช้ชีวิตอย่างสุขสบายที่นี้ แต่มันก็น่าเบื่ออยู่นี้ เขาจึงมักจะหาอะไรทำเล่นๆไปเรื่อยอย่างสอนการต่อสู้ให้ใครสักคน ถึงจะน้อย แต่พวกเขาเหล่านั้นก็ชื่นชอบที่จะเรียนกับเขามากทีเดียว(มั้งนะ)
ลักษณะทางกายภาพ > ผมสีขาวยาวเลยเอวบางส่วนคลอเคลียใบหน้าเล็กน้อย ผิวเนียนเรียบติดซีดหน่อยๆ ใบหน้าคมสวยน่ามอง แพขนตายาวสีขาวล้อมรอบดวงตาเรียวสีแดงงดงาม ดูแปลกตา ปานสีแดงสามแฉกกลางหน้าผากคล้ายดอกไรสักอย่าง มีหงอนสีขาวลายแดงบนศีรษะและหางยาวแผ่เป็นพัดเรียงสวย แสดงถึงลักษณะของเผ่าพันธุ์ อย่างชัดเจน เพียงแต่ขนนั้นเนียนนุ่มดุจผ้าแพรขาวสะอาด ซึ่งเป็นลักษณะขนของหงส์ขาว(ความจริงเจ้าตัวอยู่ร่างนก กับคนก็ได้ร่างคนจะเหมือนกับที่กล่าวมาแต่จะไม่มีหงอนกับหาง เพียงแต่เจ้าตัวชอบร่างนี้มากกว่าเท่านั้นเอง) ปีกของเขาจะไม่มีปรากฏให้เห็น ในร่างนี้และร่างคน ต้องขึ้นอยู่กับว่าเจ้าตัวจะเอาออกมา
อาชีพ > ครูฝึกการต่อสู้(ที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก)
เพิ่มเติม > ถึงจะบอกว่าเป็นครูฝึกการต่อสู้ก็เหอะ แต่เจ้าตัวก็ไม่ต่างอะไรกับว่างงานนักหรอก
P A R T 2 ข้อมูลด้านจิตวิทยา
ลักษณะนิสัย > หยิ่งพยอง ปากร้าย พูดตรง(ขวานผ่าซาก) ไม่ชอบการโกหก ไม่ชอบให้ใครก็ตามถือดีเข้ามาใกล้และมาแตะต้องตัวเขาโดยที่เขาไม่ต้องการ มักมองคนอื่นด้วยสายตาเหมือนพิจารณาจนคนอื่นคิดว่ากำลังดูถูก เฉียบขาดจนบางครั้งดูเหมือนเผด็จการ แต่ก็เป็นคนซื่อตรง(ซื่อๆซะส่วนใหญ่) อารมณ์ขึ้นๆลงๆขาดเดาอยาก แต่ถึงอย่างนั้นอารมณ์ของเจ้าตัวจะแสดงออกทางสีหน้าชัดเจนมาก สังเกตได้ง่ายๆ เป็นคนที่เหมือนจะไม่เห็นหัวใคร ราวกับจะบอกว่า “ใครจะเป็นอะไรก็ช่างมัน” ก็ตาม แต่ความจริงๆแล้วก็มักเป็นห่วงผู้อื่นอยู่บ้าง แต่จะไม่กล้าพูดเท่านั่น นั้นเพราะเขาเป็นคนหน้าบางมาก จึงไม่กล้าแสดงความรู้สึกต่อผู้อื่นมากนัก ถ้าไม่อย่างนั้นแล้วจะอายจนพูดไม่ออก หน้าแดงๆจนสังเกตได้ นิสัยในส่วนนี้ทำให้เขาดูน่าแกล้งมาก แต่ก็โดนเขาระบายความโกรธ(+อาย)ไปแบบจัดเต็ม
ชอบ เกลียด แพ้ กลัว > ขน หาง ผมของตัวเอง ของสวยๆงามๆ อากาศบริสุทธิ์ เล่นน้ำ บิน/ สิ่งสกปรก พวกถือดี พวกไร้มารยาท พวกปลิ้นปล้อน/-/พ่อ
สัตว์ที่ชอบ >-----
ความสามารถ > จดจำสิ่งต่างๆได้ดีเพียงมองผ่านๆก็จำได้ เก่งด้านการวางเชิง กลยุทธ์ คิดวิเคราะห์สถานการณ์ได้เป็นเลิศหรือจะประเมินความสามารถของคนอื่นด้วยการมองคล่าวๆ สายตาที่มองได้ระยะกว้างไกลและชัดเจน ปรับสภาพการมองได้ทั้งในที่มืด ที่สว่าง การเคลื่อนไหวร่างกายที่คล่องแคล่วว่องไว ยากจับตัว ขยับตัวแต่ละทีดูพลิ้วไหวชวนมองราวกับกำลังร่ายรำ พละกำลังที่มากในระดับนึงภายใต้ร่างเรียวบาง ส่วนเสียงร้องเพลง...ความจริง เสียงของเขาก็ใช่ว่าจะไม่เพราะนะเพียงแต่...มันไม่ได้เพราะเสนาะหูชวนฟัง แต่มันหลอนชวนสยองราวกับอยู่ในงานศพซะมากกว่า
พลังพิเศษ > ควบคุมแสงสว่าง และลม โดยเขามักจะให้แสงสว่างหมุนวนราวกับเต้นระบำไปกับสายลม แสงที่เขาใช้มักออกมาในรูปแบบผีเสื้อตัวเล็กกับขนนกเรืองแสงอ่อนๆ เท่านั้น(ง่ายๆคือชอบเอามาเล่น) แต่ถึงมันจะดูไร้พิษสงยังไง มันก็สามารถเปลี่ยนจากสิ่งสวยงาม กลายเป็นอาวุธช่วงชิงชีวิตของผู้คนที่ประมาท เขายังสามารถใช้เลือดภายในตัวเขาเป็นอาวุธได้เช่นกันแต่เพราะมันดูเปลืองเนื้อเปลืองตัวมากจึงไม่ค่อยได้ใช้ และเขายังมีความสามารถอยู่อีกอย่างซึ่งเขามีมันมาตั้งแต่เกิด พ่อของเขาบอกว่างั้นเพียงแต่เขาพึ่งรู้เท่านั้น มันคือจิตคุกคามที่เขามักเผลอปล่อยออกมาตั้งแต่เด็กๆโดยที่เขาไม่รู้ตัว มันทำให้ผู้คนภายใต้บริเวณที่เขาปล่อยมันออกมาได้รับความกดดันราวถูกบีบอัดอยู่ตลอดเวลา การหายใจที่ติดขัด หัวใจสั่นไหวรุนแรงราวกับความรู้สึกที่กำลังโดนเพชฌฆาตควักมันออกมา จนกระทั่งเขารู้เรื่องของมันและฝึกจนสามารถใช้มันได้ แถมดูมันจะแข็งแกร่งขึ้นด้วย(แต่ก็มีบางครั้งที่อารมณ์ทำให้เขาเผลอปล่อยมันออกมาทรมานคนเล่น(?)) ยามเมื่อเขาได้กลิ่นเลือดหรือมีเลือดชโลมทั่วร่าง ลวดลายสีแดงบนขนจะชัดเจนเรืองรองดุจเลือด น่าหวาดเกรง น่าสะพรึงกลัว แต่ยังคงงดงาม เพียงได้มองวิญญาณก็แทบจะหลุดออกมาอย่างไรอย่างนั้น
อาวุธ > รูปร่างเป็น พัดห้อยกระดิ่ง ยาวประมาณ 1ฟุต กว่าๆ
เพิ่มเติม > พัดของเสี่ยวเฟิงคงทนอึกทึกเป็นที่สุดแล้วยังคมอีกด้วยซึ่งจะทำใช้ให้มันคมคนใช้ก็ต้องเป็นเสี่ยวเฟิงอะนะ
P A R T 3 สัมภาษณ์ลูกสาวลูกชาย
ส่วนของคนที่สมัครสัตว์หางเข้ามา
“สวัสดีนะ... ข้าคือใครเจ้าไม่ต้องรู้หรอก” เด็กสาวเรือนผมสีดำรัตติกาลยิ้มน้อยๆ ก่อนที่จะมองหน้าท่าน
> “เจ้าคนไม่จริงใจ อยากรู้ชื่อผู้อื่นแต่กลับไม่บอกชื่อของตนงั้นรึ เหอะ!”กล่าวพร้อมคลี่พัดสะบัดหน้าไปทางอื่น
“ขอบคุณที่แนะนำตัวให้ข้าได้รู้จัก เจ้าคิดเยี่ยงไรกับสงคราม”
> “ไม่ทำให้ข้าเดือดร้อนก็พอแล้ว แต่...ข้าจะคิดอย่างไรมันก็เรื่องของข้า!”
“ถ้าเกิดว่าได้พรหนึ่งขอเจ้าจะขออะไร”
> “เรื่องของข้า!”กล่าวจบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ก็สะบัดผมสีขาวยาวสยายพลางเดินหนีไป
สิ้นเสียงเด็กสาวยิ้มก่อนที่ทุกอย่างจะพร่ามัวและผีเสื้อนัดร้อยก็บินฟุ้ง เด็กหญิงหายลับไปเหมือนไม่เคยมีใครยืนอยู่ตรงนั้น
P A R T 4 สัมภาษณ์ผู้ปกครอง
สวีดัดสวัสดีผู้ปกครองที่น่ารักทุกท่านนะครับ ผมแกะแนะนำตัวไปแล้วไหนแนะผมคืนบ้าง (?)
> ย๊า คะ อิอิ
ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้ครับผม ขอชื่นใจๆ (?)
> เอาแบบชื่นใจ>> อยากรู้ว่าตัวละครที่เราคิดออกมาในมุมมองการดำเนินเรื่องของคนอื่นพวกเขาจะเป็นยังไง
จริงๆ>>>อยากลองอะ เห็นคนเขาลงกันเยอะ เหอๆ
มือใหม่หัดเขียนมีอะไรแนะนำได้จะเก็บไว้เป็นทริคนะครับ
> จะพยายามคะ<<<ไม่เป็นแม้กระทั่งมือใหม่ เหอเหอ
พอดีเรียนอยู่อัพช้าบ้าง ดองบ้าง(?) หายบ้างไม่โกรธนะครับ ( ยิ้มหวาน )
> ไม่หรอกคะ เพราะเราก็เรียนอยู่ ดองนิยายได้แต่อย่าดองงานเป็นยอดดีคะ!
มีอะไรอยากจะบอกมั้ยครับ
> ก็ไม่มีนะ แต่...ก็กังวลนิดหน่อยเพราะเห็นบอกว่าเลล่ารับน้อยแถมยากอีก... พิมพ์ใบสมัครไปก็ไม่แน่ใจว่าจะถูกตามที่ไรต์ต้องการรึเปล่า ยังไงก็บอกด้วยนะคะ!
อยาก จะบอกรีดเดอร์ว่าขอบคุณที่เขียนมาถึงตรงนี้ เพราะใบสมัครและข้อมูลจุกจิกมากๆ ขอบคุณจริงๆ มีโอกาสติดแล้วแหละครับถ้าเขียนมาถึงตรงนี้นะ ยังไงก็ขอบคุณอีกสักรอบละกันครับ
> OH YEAH!<<<ปล่อยบ้าไป
ความคิดเห็น