คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : The Sogno Negozio
ใบสมัคร
รูป
(หากโลกภายนอกมันโหดร้ายนัก ผมขอติดอยู่ที่นี้ชั่วนิรันดร์เลยดีกว่า ยังไงซะชีวิตผมมันก็ไม่มีอะไรอยู่แต่แรกแล้ว...และต่อให้มี มันก็ไม่ต่างกัน)
ชื่อ-นามสกุล(พร้อมภาษาอังกฤษ)::ซีบิล เอซทาร์(Sybil Aesthar)
ชื่อเล่น:::ซี
เพศ::ชาย
อายุ::21
บท::หนุ่มรูป(โฉม)งามที่ใบหน้าประดับด้วยร้อยยิ้มทรงเสน่ห์ (+น่าขนลุกหน่อยๆในบางที่) เป็นคนเร่ร่อนไม่มีที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่ง ส่วนใหญ่จะอยู่บริเวณที่เด็กเยอะๆ
คำร้องขอ:: อยากให้เขาสามารถบรรเทาจิตใจอันขุ่นมัวของผู้คนให้ดีขึ้นได้
รูปร่างหน้าตา::ใบหน้าเรียวหล่อสวยได้รูป ผิวเนียนละเอียดไร้รอยตำหนิสีขาวอมชมพูติดซีดหน่อยๆ ตาเรียวกลมสวยสองสีน่าอัศจรรย์กินเนื้อที่นัยน์ตาขาวจนเกือบหมด ข้างซ้ายเป็นสีฟ้าใสชวนมองให้ความรู้สึกราวหลุดไปยังห่วงลึกลับยามได้มอง และอีกข้างเป็นสีแดงอมชมพูดุจกลีบดอกไม้อันงดงามที่กำลังบานอย่างสดใส ประดับด้วยขนตางอนยาวเสริมให้ดวงตาคู่นั้นน่ามองเข้าไปอีก ริมฝีปากบางเฉียบสีชมพูอ่อนประดับร้อยยิ้ม(เหมือนจะ)อ่อนโยนชวนหลงใหลไว้เสมอๆ เรือนผมยาวปะบ่าสีแดงชมพูถูกมัดรวบไว้ส่วนหนึ่ง อีกส่วนปล่อยไว้คลอเคลียกับใบหน้าเพิ่มเสน่ห์อยากละสายตา
ประวัติ::ตอนยังเด็กอาศัยอยู่ที่บ้านเล็กๆส่วนหนึ่งของพื้นที่คฤหาสน์ขุนนาง โดยพวกเขารับรู้ถึงการมีอยู่ของซีมาโดยตลอด และดูเหมือนมันจะทำให้พวกเขาไม่พอใจ เพราะงั้นการปฏิบัติต่อซีจึงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จึงทำให้เขาไม่ชอบเจอผู้คนอื่น เขามักโดนรังแกอยู่บ่อยครั้ง จนถึงช่วงหนึ่งที่พวกเขาเรียกซีด้วยสรรพนามที่เปลี่ยนไป “ของเล่นของเจ้าหญิง” เขาไม่รู้เลยว่ามันหมายความว่าอะไร จนกระทั่งเขาได้เจอกับ “เจ้าหญิง”นั่นแหละ เธอ...เป็นเด็ก เด็กมากๆ เด็กผู้หญิงวัยประมาณ6ขวบ หน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตา แววตาดื้อรั้นดูเอาแต่ใจ ใบหน้าเล็กๆของเธอเชิดใส่เขาราวเหนือกว่า ทั้งที่เธอสูงเลยเอวของเขามานิดเดียวเท่านั้น... เธอกล่าวว่า นับแต่นี้เขาคือของเล่นของเธอ ห้ามใครมายุ่ง...น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเอาแต่ใจอย่างล้นเหลือ คงเพราะอย่างนี้ที่ทำให้ระยะนี้ไม่ค่อยมีใครมายุ่งกับเขา เจ้าหญิง...ความจริงเธอไม่ใช่ลูกราชาหรืออะไรหรอกเพียงแต่เป็นลูกขุนนางเจ้าของที่ๆเขาอยู่นี้แหละ ที่เรียกอย่างนี้คงเพราะเธอดูน่ารักราวเจ้าหญิงซะมากกว่า นับตั้งแต่ที่เขากลายเป็นของเล่นของเธอ เธอก็ปฏิบัติกับเขาราวของเล่น “จริงๆ” แต่ที่เขารับไม่ได้ที่สุดดูจะเป็น การเล่นแต่งตัวตุ๊กตาของเธอ...มัน มัน... เอาเป็นว่าอย่ารู้เลย เธอเป็นเด็กที่เอาแต่ใจมาก(ก ล้านตัว)สมกับที่ครอบครัวเลี้ยงมาแบบอวยสุดๆ แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็เป็นเด็กน้อยไร้เดียงสาที่ต่อให้ทำหน้าตาบูดบึ้งเอาแต่ใจขนาดไหนมันก็ยังคงบริสุทธิ์ นั้นทำให้เขารู้สึกเอ็นดูเจ้าหญิงน้อยมากและทำให้รู้สึกอยากแกล้งในบางครั้ง ซึ่งก็ได้รับเสียงโวยวายแปดหลอดสุดบาดหูมาจากเจ้าตัว เขาก็ได้แต่ยิ้มอ่อนๆให้เด็กน้อยที่โวยไม่เลยเท่านั้น ยิ่งนานวันเข้าเธอก็มาหาเขาบ่อยมากยิ่งขึ้น โดยมักจะมีเรื่องที่เจ้าตัวไม่พอใจมาบ่นให้เขาฟัง และ เล่นกับเขาก่อนจะกลับ เมื่อเธอมาหาเขาทุกทีต่อให้อารมณ์บูดขนาดไหนก็กลับมาร่าเริงเป็นคุณหนูจอมเอาแต่ใจได้เสมอเมื่อเจอเขา แต่ไม่นาน เจ้าหญิงน้อยของเขาก็กำลังเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ยิ่งโตมากเท่าไหร่แววตาที่เคยสดใสกับขุ่นมัวลง ร้อยยิ้มบนใบหน้าน้อยๆเริ่มเลือนหาย เธอเริ่มมาหาเขาน้อยลง มันทำให้เขาประหลาดใจ อะไรที่เปลี่ยนเธอไปได้ขนาดนี้ แต่ถึงกระนั้นยามเมื่อเธอมาหาเขาเธอก็ยังคงยิ้มหัวเราะอย่างสนุกสนานให้เขาอยู่ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่น่ายินดีมากสำหรับเขา ถึงอย่างนั้นดูเหมือนช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันจะไม่ช่วยให้ความขุ่นมัวในจิตใจเธอเจือจาง มันแค่ช่วยบรรเทาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เด็กน้อยต้องถึงคราวเจริญเติบโต ความเจริญเติบโตที่แลกมากับจิตใจอันขาวสะอาด โลกภายนอกมันโหดร้าย มันส่งผลต่อเธออย่างรุนแรง จนเธอเปลี่ยนไปกลายเป็นเหมือนคนวิกลจริต...ร้ายแรงถึงเพียงนี้? เธอยังคงมาหาเขาอยู่และหัวเราะใสๆพร้อมใบหน้ายิ้มแย้ม อย่างน่าหวาดกลัว คำพูดประโยคต่างๆออกมาจากริมฝีปากน้อยนั่นเต็มไปด้วยความโหดร้าย เธอกล่าวถึงเรื่องทุกอย่างที่เธอได้ประสบจากโลกภายนอกนั้น จากครอบครัวที่เคยเอ็นดูเธอให้ความรักและสิ่งต่างๆที่เธอต้องการ มาเห็นเธอเป็นผลประโยชน์ต่อตัวพวกเขาเอง เธอเคยเข้ามาหาเขาและถามว่า จะหาทางกำจัดศัตรูของครอบครัวยังไง มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ ไม่ควรเลย... สุดท้ายแล้วมันก็ล่มสลายลง พื้นที่ทุกส่วนของตระกูลลุกไหม้ ตัวเขาที่ได้เห็นก้าวขาวิ่งไปยังเธอ เสียงกรีดร้องอย่างโศกเศร้าจากการสูญเสียมันช่างดูทรมาน เขาทำได้เพียงฉุดรั้งเธอเพื่อถอยหนี หวาดกลัวเหลือเกินว่าเปลวเพลิงนี้จะทำลายเธอไม่มีเหลือ แต่มันสายเกินไปเขาพาเธอหนีไม่ทันแล้ว หยาดเลือดสาดกระเซ็นจากหน้าอกทะลุไปยังแผ่นหลังน้อยๆ บุรุษผู้สังหารเด็กสาวตรงหน้ามองมาที่เขาซึ่งกำลังตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียงเสี้ยววิ น่าแปลกดูเหมือนเขาจะไม่ถูกฆ่า ชายคนนั้นพาเขาไปที่ไหนซักที่ ผู้คนที่นั้นบอกกับเขาว่า ซีเป็นครอบครัวของพวกเขา นั้นทำให้เขาตกใจมาก...เขามีครอบครัว และครอบครัวของเขาก็ฆ่าเธอ... พวกเขาบอกว่าครอบครัวของเธอลักพาตัวเขาไปในตอนนั้น ไม่มีใครรู้ว่าใครเอาเขาไป แต่ตอนนี้รู้แล้วและตระกูลนี้ยังคิดการใหญ่อีกมาก จึงได้รับอนุญาตให้ฆ่าล้างบางได้... นั้นเป็นเหตุที่ทำให้เธอต้องตาย แต่ความจริงแล้ว เขาเองก็น่าจะตายไปด้วย ทำไมคนในตระกูลนั้นถึงไว้ชีวิตเขาจนกระทั่งถึงคราวล่มสลายกัน ...และเขาก็ได้รู้จากปากหนึ่งในตระกูลก่อนที่จะถูกกำจัด เธอปกป้องเขา ขอให้ไว้ชีวิตของเขา แลกกับการทำผลประโยชน์ทุกอย่างเพื่อตระกูล ทุกๆอย่าง... ทั้งๆทีได้รู้ว่ามีครอบครัวทั้งทีรู้ว่ามีคนที่รอเขาอยู่ แต่ว่าเขากลับไม่ต้องการ ภาพความทรงจำเกี่ยวกับเธอที่ทำเพื่อตระกูลจนต้องจบชีวิตยังตราตรึง ถึงแม้มันจะเพื่อให้เขามีชีวิตอยู่ก็เถอะ แต่ก็เพราะโลกภายนอกบ้านหลังน้อยที่เขาเคยอยู่ มันโหดร้ายไงละ แต่ถึงอยากจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมยังไงเขาก็ไม่อาจทำได้
นิสัย:: ยิ้มง่าย เป็นมิตร ใจดีโดยเฉพาะกับคนหรืออะไรที่ดูบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ชอบพูดคุยกับเด็กๆ ใจเย็นมากและความอดทนสูง เป็นคนที่รับฟังเรื่องทุกอย่างของผู้อื่นและคอยให้คำแนะนำดีๆ แต่บางทีก็แนะนำตรงไปจนโดนหาว่ากวนตี— หากอารมณ์ของเขาเปลี่ยนไปในทางลบจะกลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้ม ถ้าเป็นคนที่เขาเอ็นดูเป็นพิเศษมักจะโดนหาเรื่องแกล้งแบบเนียนๆ เวลาโกรธจัดจะปล่อยรังสีมาคุออกมาพลางยิ้ม(สยอง)พร้อมวาจาเชือดเฉือนสุดตรงที่ทำเอาเถียงไม่ออก...
ลักษณะการพูด::จะเรียกตัวเองว่า “ผม”เรียกคนอื่นว่า “คุณ”ซะส่วนใหญ่ ลงท้ายด้วย“ครับ”เสมอ
“ผมเป็นคนเร่ร่อนน่ะครับ ...ยังไงก็ขอบคุณสำหรับที่พัก”
“คุณนี่ซื่อ(บื่อ)จริงๆ แต่ก็ขอบคุณนะครับ”
“เธออยากฟังนิทานหรอ? เอาสิ ผมเล่าเก่งมากเลยนา”
“ไม่ทราบว่าคุณจ้องผมทำไมครับ? ยังไงก็ช่วยเลิกสักที ผมจะอาบน้ำแล้ว...//ขนลุกแหะ”
“อา...คุณอ้วนชะมัดเลย ไม่ทราบว่านั้นพุงหรือโอ่ง... ล้อเล่นครับ ล้อเล่น ผมแค่ล้อเล่นนะ ไม่เห็นต้องทำท่าเหมือนจะกดผมถ่วงน้ำแบบนั่นเลย...แล้วก็ช่วยถอยไปด้วยครับ ผมชักจะกลัวแล้วสิ”
คติประจำใจ:: “หิมะ ต่อให้ถูกเหยียบย่ำยังไงสุดท้ายก็จะถูกทับถมกลับกลายเป็นสีขาวดังเดิม ก็เหมือนกับ...”
เผ่า:: มนุษย์(พลังวิญญาณบริสุทธิ์)
อยู่ในโลก:: โลกมนุษย์(ไม่มีอิเล็กทรอนิกส์)
ความสามารถ::เล่านิทาน แสดงละคร การเล่นดนตรี แปลงเสียงและปลอมตัวได้อย่างแนบเนียน มักเห็นแหล่งพลังงานประหลาด บางครั้งมันจะพาเขาไปโผล่ในที่แปลกๆ หรือไม่ก็รักษาบาดแผลได้อย่างเหลือเชื่อ มีฝีเท้าที่รวดเร็วเหลือ ว่องไว ผลุบๆโผล่ๆ ตามไม่ทัน ประสาทสัมผัสทุกๆส่วนดีกว่าคนปกติแถมยังเรียนรู้ได้ไวกว่า ถนัดด้านการใช้ฝีปากเกลี่ยกล่อมผู้คน ซึ่งก็คล้อยตามกันหมด ร้อยยิ้มอันแสนงดงามดูอบอุ่นชวนหลงจนหลงลืมตัวในบางครั้ง
คุยกับตัวละคร
สวัสดีคะ ชื่ออะไรคะ?
- “ซีบิลครับ ซีบิล เอซทาร์ เรียกผมว่าซีก็ได้นะ”ตอบพร้อมคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน
สำหรับคุณ ความปรารถนาคืออะไรคะ
- “สิ่งที่ต้องการ แต่...ใช่ว่ามันจะเป็นจริง ผมเองก็เคยปรารถนา แต่เพราะมันไม่มีวันเป็นจริง...”เอ่ยตอบในขณะที่ใบหน้ายังคงประดับไปด้วยรอยยิ้ม
ถ้าคุณได้ไปทำงานในร้าน The Sogno Negozio คุณจะทำอย่างไร
- “ก็คงได้แต่ทำงานไปล่ะมั้ง ยังไงผมก็ไม่มีที่อยู่ ถ้าหากมันเป็นที่ที่ผมชอบได้จริงๆก็ดีซิ...ไม่อย่างนั้น...ผมคงไม่คิดจะอยู่//กระซิบ”เอ่ยประโยคท้ายด้วยเสียงอันเบา พลางส่งรอยยิ้มสดใส ก่อนเดินหายวับไป...
ความคิดเห็น