คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : doppelganger
Application
ตัวละคร
(ความจริงต้องหน้าคมกว่านี่นิดหน่อย...)
บท : ผู้เคราะห์ร้าย
ชื่อ: คริสตัล โคล์วเนสเทียร์
อายุ: 16
เพศ: ชาย
อาชีพ: นักเรียน ม.ปลาย ปีหนึ่ง
นิสัย: ดูเป็นคนเย็นชาไม่สนโลก ยิ้มยาก หากจะยิ้มละก็จะเป็นยิ้มเยาะหรือแสยะยิ้มมากกว่า ความอดทนต่ำ ชอบทำตาขวาง(เชิด)ใส่คนอื่นเวลาไม่พอใจ แต่จริงๆแล้วเป็นคนดีมากคนหนึ่ง ถ้าสนิทกันมากหน่อยก็จะรู้ และรู้สึกอยากอยู่ใกล้ๆ แต่ที่ทำให้มีคนสนิทด้วยน้อยเพราะฝีปากเจ้าตัว ที่สุดแสนจะขับไล่ผู้คน คนที่ทนต่อปากต่อคำได้ส่วนใหญ่มักไม่ใช่คนปกติ ถึงแม้จะมีใบหน้าที่หล่อเหลางดงาม(สวย?) ทำให้หัวใจกระตุกจนไม่อาจละสายตา แต่เมื่อเจ้าตัวปริปากออกมาเป็นอันต้องตี-กระตุกยิกๆแทน โดยเจ้าตัวจะปล่อยฟีโรโมน(รังสีอีโรติ--แค่กๆ)อันรุนแรงส่งผลต่อทุกเพศทุกวัยออกมาโดยไม่รู้ตัวตลอดเวลา ทุกท่วงท่า ทุกการกระทำล้วนน่ากด(?) ออกจากบ้านแต่ละครั้งก็เป็นอันต้องเกิดเรื่อง แต่เพราะมีบอดี้การ์ดส่วนตัว(!?)เจ้าตัวยังคงบริสุทธิ์อยู่(//บอดี้การ์ดนี้แหละน่ากลัว)มักจะเป็นห่วงคนสำคัญของตัวเองเสมอ แม้เจ้าตัวจะบอกว่าไม่สำคัญสักนิด (ซึน)แต่ก็คอยสังเกตอยู่เงียบๆตลอด รักความสะอาดเป็นที่สุด ถ้าเห็นอะไรสกปรกจะทนไม่ไหวเข้าไปทำความสะอาด พอทำเสร็จก็จะมีอาการป่วยตามมา...
ลักษณะรูปร่างหน้าตา: ดูเป็นคุณชายหน้าตางดงามชวนหลงไหลติดสวยและขี้โรคคนหนึ่ง ผมสีทองสว่างยาวปะไหล่ ตาฟ้าประดับด้วยแพขนตายาว ผิวเนียนขาวซีด ยิ้มยาก(จากผู้ที่เคยอยู่ด้วยกันมา 13ปี บอกมาเคยเห็นครั้งเดียว…ยิ้มที่หมายถึงยิ้มจริงๆนะ ถ้าแสยะยิ้มนี่เห็นบ่อย…) สูง 174 น้ำหนัก 50(อยู่ในช่วงขุน...ไม่ขึ้น)
ประวัติส่วนตัว: เข้าเรียนโรงเรียนเป็นครั้งแรกเพราะป่วยกระปอดกระแปดมาตั้งแต่เด็ก ออกจากบ้านนับครั้งได้ ที่บ้านทำอาชีพเกี่ยวกับสื่อสิ่งพิมพ์รายใหญ่ เป็นลูกคนเดียว มีเพื่อนสมัยเด็ก เป็นสาวน้อยนิสัยผิดปกติสุดกู่ที่คอยมาดูแล และขอแต่งงานมาตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรก ซึ่งเจ้าตัวปฏิเสธทุกครั้ง โดยการปฏิเสธแต่ละครั้งดูจะเริ่มรุนแรงขึ้นนิดหน่อย…แต่สาวเจ้าดันชอบซะงั้น
ชอบ/ไม่ชอบ: อ่านหนังสือ,ที่เงียบๆ,สัตว์เชื่องๆ,ที่สะอาดๆ/ของสกปรก,เสียงดัง,เรื่องปวดหัว,พวกงี่เง่า
เกลียด/กลัว/แพ้: ห้องของตัวเอง,โรงพยาบาล/ป่วย/ฝุ่น,ควัน,กลิ่นเหม็น กลิ่นคาว
ความสามารถพิเศษ: ด้านความรู้-ฉลาด เรียนรู้ไว ความจำดีมาก อ่าน จดจำรายละเอียดได้แม้จะเป็นสิ่งเล็กน้อย คิดวิเคราะห์ได้รวดเร็วและถูกเผง มีไหวพริบเฉียบแหลม การตัดสินใจก็เฉียบขาดเช่นกัน ดวงดี ลางสังหรณ์แม่น(เฉพาะตอนหน้าสิ่วหน้าขวาน) มีฝีปากในการพูดคุย เจรจา(แกบด่า)เป็นเลิศ
ด้านกายภาพ- อ่อนแอ(โครตกา--ตี๊ด) แทบจะเรียกได้ว่าเป็น0ก็ได้ แต่ก็มีสัญชาตญาณการเอาตัวรอดมากทีเดียว
อื่นๆ-เล่นเครื่องดนตรีหลากหลายชนิด มักจะเล่นเฉพาะตอนที่ปวดหัวมาก
เพิ่มเติม: ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนสมัยเด็ก เป็นเพียงแค่เพื่อนเท่านั่นและไม่มีทางเป็นมากกว่านี้
คำถามสำหรับตัวละคร
1.คุณจะคิดยังไงเหรอคะ...ถ้าจะมี ‘ตัวคุณอีกคนหนึ่ง’ โผล่เข้ามาในชีวิตของคุณ
“ไร้สาระ”มองพร้อมทำหน้าเบื่อหน่าย
“มันก็แค่พวกที่ชีวิตไร้ค่าจนต้อง เกาะสถานะของคนอื่นเท่านั่น แต่ยังไงก็ไร้ค่าอยู่ดี”
2.หืม...อย่างนั้นเหรอคะ แล้วถ้าพวกเขาพยายามจะแทนที่คุณและแย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่างออกมาจากคุณล่ะค่ะ ?
ขมวดคิ้ว พลางพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ “แทนที่ชั้น?แย่งทุกอย่าง? อยากมีค่าขนาดนั่นเลย? น่ารังเกียจซะจริง” พร้อมเอ่ยต่อพร้อมสายตาเหยียด “ตัวตนของชั้นไม่ทำให้ พวกนายมีค่านักหรอกนะ เพราะมัน…มีให้แค่สำหรับชั้นเท่านั้น ถ้ามีสมองคิดได้แค่นี้ ก็หายไปเองซะสิ”
3.คุณมีวิธีจัดการกับพวกเขารึเปล่าคะ ? อย่างเช่น เสยคาง , กระโดดไรเดอร์คิก , เอารองเท้าสนสูงตบหน้าสะบัด...
“ทำไมชั้นต้องจัดการเองละ” ว่าพร้อมยิ้มเยาะและเหล่สายตาไปสักที่ “ เรียกยัยนั่นมาจัดการก็พอแล้ว เปลืองแรงเปล่า(ความจริงแล้วก็แค่ทำอะไรเค้าไม่ได้ไม่ใช่เรอะ// “ไม่ใช่เรื่องของเธอ” อั่ก…)
4.ตอนนี้หมดเวลาแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาให้สัมภาษณ์นะคะ อ๋อ...ฉันลืมบอกไปอีกอย่างหนึ่ง... “พวกเขาไม่ใช่พวกเคี้ยวง่ายนะจ๊ะ
อย่าดูถูกเชียวล่ะ…”
“ใครจะไปอยากเคี้ยวของสกปรกแบบนั่นกัน ถ้าคิดจะทำอะไรชั้นก็แค่เรียกยัยนั่นมา ”
“แต่ถ้าจะมาท้าความรู้ของชั้นก็แล้วแต่ ถึงชั้นจะไม่คิดว่ามีก็เถอะ”
“หึ ถึงได้บอกไงว่าไร้สาระ”
:)
ความคิดเห็น