ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    1998

    ลำดับตอนที่ #1 : อารัมภบท / Prologue

    • อัปเดตล่าสุด 22 มิ.ย. 66


           อาหงส์เกลียดเสียงนาฬิกาปลุกทุกเช้่า เสียงของมันปลุกให้เค้าลุกจากภวังค์แห่งการพักผ่อนยามค่ำคืน               อันที่จริงการนอนเกินเจ็ดโมงสี่สิบห้าในเมืองหลวง เป็นอาชญากรระดับ มรร.1( ไม่ร้ายแรง 1) ซึ่งมีโทษสถานเบาแต่เค้าก็ไม่อยากให้คะแนนทางสังคมหรือที่เรียกกันติดปากว่าโซเชียลเครดิตต้องลดลงไปอยู่ดี หากน้อยกว่าสี่สิบเก้าคะแนนจะเริ่มถูกจับตามอง หากน้อยกว่าสามสิบจะถูกเชิญไปพบกับผู้ตรวจสอบ หากถูกดำเนินการขั้นนี้ 

           อาหงส์เคยได้ยินมาว่าพวกคนจากพรรค จะหาท่อพลาสติกแข็งๆมาสอดทุกรูขุมขนในร่างกายเท่าที่จะทำได้จากนั้นก็จะปล่อยสารเคมีอะไรบางอย่างไหลผ่านท่อ จนทำให้ผู้ที่โดนต้องทุกข์ทรมาณจากการกระทำอันเกินกว่าเหตุนี้ เป็นหนึ่งในวิธีล้วงความลับที่ค่อนข้างโจษจันของพี่บิ๊ก แต่ตัวเขาเองก็ไม่เคยเห็นใครที่ลุกขึ้นมากล้าพูดว่า วิธีแบบนี้มันไม่ถูกต้อง เคยมีคนรู้จักของอาหงส์สองสามคนที่ถูกอุ้มหายไปเพราะคะแนนอยู่ในเกณฑ์ที่แย่เพียงระยะเวลาไม่เกินหนึ่งหรือสองอาทิตย์เท่านั้น การถูกอุ้มหายดูเหมือนเป็นเรื่องปกติที่เกิดได้ทุกวันในกรุงเมพโทรโพลิส เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าครอบครัวผู้ที่ถูกอุ้มหายนั้นจะทราบความเป็นตายร้ายดีของเจ้าตัวได้อย่างไร  ซ้ำยังมีผู้คนมากหน้าหลายตาทั้งเด็กหรือผู้ใหญ่ที่มองว่าการกระทำเช่นนี้เป็นเรื่องน่ายินดี ช่างน่าใจหายยิ่งนัก

    อาหงส์ดันตัวลุกจากที่นอน พยายามประคับประคองสติจากความหนาวเย็นภายในห้องนอน เขาเดินผ่านห้องนั่งเล่น พลางสังเกตุสภาพห้องซอมซ่อของตัวเอง รูบนหลังคาสองสามจุดหรือบานเกร็ดที่หายไปซี่สองซี่ไม่เป็นปัญหาใหญ่สำหรับอาหงส์เท่าใดนัก 

    สิ่งที่จะช่วยปลอบประโลมยามเช้าอันแสนวุ่นวายของเขาก่อนที่จะเริ่มต้นวันหาใช่อ้อมกอดที่ชายหนุ่มเคยคิดถึงใครคนใดคนหนึ่ง เพียงแค่ของที่หาได้ง่ายๆอย่างกาแฟร้อนๆก็สามารถช่วยได้ในระดับที่น่าอุ่นใจ ห้องครัวภายในห้องเช่ามีขนาดเล็กทรงสี่เหลี่ยมจัตรุรัสภายในห้องเช่าทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าคล้ายๆห้องลองชุดขนาดใหญ่ที่เค้ารู้จักมันทุกซอกทุกมุมเป็นอย่างดี ในห้องนั่งเล่นมีกาน้ำเก่าๆที่ภายในว่างเปล่า ก่อนที่เขาจะไปเปิดน้ำจากก๊อกน้ำสนิมเขรอะพลางคิดว่าจะมีเชื้อโรคกี่พันกี่ร้อยชนิดที่เจือปนมากับน้ำประปากลิ่นไม่ค่อยน่าอภิรมย์เหล่านี้ “ช่างมัน” เขาคิดก่อนที่จะเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำที่ตอนนี้ในเหยือกมีน้ำอยู่ครึ่งนึง ก่อนที่จะเอาไปวางบนแท่น เสียบปลั๊ก กดปุ่มง่ายๆไม่กี่ขั้นตอน 

    ระหว่างรอน้ำเดือดเขาเอามือที่หยาบกระด้างลูบไปทั่วลำตัว รอบตัวเค้าเงียบสนิท มีแต่เสียงหูดของกาต้มน้ำ เสียงของมันชวนให้นึกถึงรถจักรไอน้ำเมื่อสมัยที่เค้ายังเป็นเด็ก หงส์มองไปที่นาฬิกาที่แขวนอยู่ที่ห้องนั่งเล่นเยื้่องจากห้องครัว …เขารีบจัดการธุระของตัวเองให้เสร็จก่อนไปร้องเพลงสดุดีแก่ผู้ชายที่เค้าไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนในชีวิต พบ. หรือ พี่บิ๊ก  เหล่าชนชั้นกรรมกรไปจนถึงระดับชนชั้นนายทุนทุกคนต้องตื่นก่อนเวลาแปดโมงเช้าตรู่ของทุกวันเสมอเพื่อให้ทันการร้องเพลงสรรเสริญ ผู้นำของเหล่านายทุนทุกคนใน กรุงเมพโทรโพลิส เมืองหลวงของเหล่าชนชั้นกรรมกร ชนชั้นกลางรวมไปจนถึงเหล่านายทุนต่างอาศัยกันอย่างแออัดในเมืองที่มีแต่รอยน้ำมันบนพื้นถนนและกลิ่นหยาดเหงื่อต่างน้ำของชนชั้นแรงงานกรรมกรที่คอยลำบากตรากตรำทำงานหนักเพื่อแลกกับค่าจ้างอันน้อยนิด ทุกโครงสร้างในมหานครที่แสนยิ่งแห่งนี้มีชนชั้นกรรมกรเป็นเหมือนฟันเฟืองคอยทำให้มหานครแห่งนี้คอยมีชีวิตอยู่เสมอ อาจกล่าวได้ว่า เหล่าประชากรแรงงานกรรมกรรวมกันมีมากว่าเม็ดเงินในธนาคารของนายทุนทุกคนในกรุงเมพโทรโพลิส ส่วนจะมากกว่า พบ. ไหม อาหงส์ไม่มั่นใจข้อเท็จจริงข้อนี้ ทันใดนั้นเสียงที่อาหงส์คุ้นหูก็ดังทะลุกระจกซี่กรงบานเกร็ดที่แตกเป็นรู เหมือนโดนสะกดจิต

    นโยบายของพรรคและเพลงสรรเสริญ เป็นสัญลักษณ์ของความเชื่อฟัง เราจงร่วมใจกันยืนตรงสดุดี "พี่บิ๊ก" ด้วยความภาคภูมิใจในเอกราช และความเสียสละ 
    ของสหายหคอมมิวนิสต์…


    …..คอมมิสนิสต์ทำตามสัญญา ขอเวลาอีกไม่นาน..ฯลฯ..ประชากร

    หลังจากสามนาทีแห่งการร้องเพลงเพื่อสดุดีผู้นำของพรรค อาหงส์ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องในเช้าวันหยุด แปลกแต่ก็ใช่ว่าไม่เคยเกิดขึ้น เขารีบเก็บข้าวของเครื่องใช้ในบ้านว่าไม่มีสิ่งไหนที่จะทำให้ตกเป็นผู้ต้องสงสัยของตำรวจความคิด  ก่อนที่จะเดินฝ่าละอองอากาศหนาวในห้องไปยังประตู………….





    6/2/66
    Hi everybody this is my first novel i just try to chase my dreams, 
    all you need to do is press the button and i will do the rest. 
    Y

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×