1998

อาหงส์เกลียดเสียงนาฬิกาปลุกทุกเช้่า เสียงของมันปลุกให้เค้าลุกจากภวังค์แห่งการพักผ่อนยามค่ำคืน อันที่จริงการนอนเกินเจ็ดโมงสี่สิบห้าใน กรุงเทพโทรโพลิส เป็นอาชญากรระดับ มรร.1(ไม่ร้ายแรง 1) ซึ่งมีโทษสถานเบาแต่เค้าก็ไม่อยากให้คะแนนทางสังคมหรือที่เรียกกันติดปากว่าโซเชียลเครดิตต้องลดลงไปอยู่ดีหากน้อยกว่าสี่สิบเก้าคะแนนจะเริ่มถูกจับตามองจากสปายของพี่บิ๊ก เคยมีคนรู้จักของอาหงส์สองสามคนที่ถูกอุ้มหายไปเพราะคะแนนอยู่ในเกณฑ์ที่แย่เพียงหนึ่งหรือสองอาทิตย์เท่านั้น การถูกอุ้มหายดูเหมือนเป็นเรื่องปกติที่เกิดได้ทุกวันในกรุงเมพโทรโพลิส เหล่าชนชั้นกรรมกรไปจนถึงระดับชนชั้นนายทุนทุกคนต้องตื่นก่อนเวลานี้เสมอเพื่อให้ทันการร้องเพลงสรรเสริญ พี่บิ๊ก หรือ ผู้นำของนายทุนทุกคนใน กรุงเมพโทรโพลิส เมืองหลวงของเหล่าชนชั้นกรรมกร ชนชั้นกลางรวมไปจนถึงเหล่านายทุนต่างอาศัยกันอย่างแออัดในเมืองที่มีรอยน้ำมันและกลิ่นหยาดเงื่อของชนชั้นกรรมกร อบอวลไปด้วยเสียงร้องที่ถูกทำให้อันตธานหายไปยามค่ำคืนพอรุ่งขึ้นเช้าวันใหม่อาจเริ่มต้นด้วยความสดใสของใครหลายคนแต่มันก็อาจจะเป็นการเริ่มต้นตัวจุดชนวนมหานครแห่งความคับแค้น 1998 กรุงเทพโทรโพลิส ให้ประทุ อิงจากนิยายคลาสสิคชื่อดังของ จอร์จ ออเวลล์ (Grorge Orwell) 1984 ติดตามได้ในมหานครแห่งความคับแค้นคลับคล้ายคลั่งและฆ่า

Y
8/2/66