Yelly_Sama

ลำดับตอนที่ #4 : Victoria Violet

นางนั้นช่างงดงามราวภาพวาด

แต่...

หากนางมิใช่มนุษย์ธรรมดา

นางนั้นเป็นปีศาจที่ถูกเล่าขานถึงความน่าเกลียดน่ากลัว

แต่ถึงนางจะเป็นปีศาจที่ดูดุร้ายเพียงใด

แต่นางก็มีความรักเยี่ยงมนุษย์

ความรักทำให้คนตาบอด เช่นนั้นแล้วสำหรับนางคงเป็น

ความรักทำให้นางเจ็บปวด...

"หากข้ามิมีความสุข... พวกแกทุกคนก็จงไม่มีความสุขเช่นข้า!!!"

APPLICATION

 

ชื่อ-นามสกุล : วิคตอเรีย ไวโอเล็ต [Victoria Violet]

 

ชื่อเล่น : วิค [Vic]

 

ความหมายของชื่อ : ดอกไม้แห่งชัยชนะ

 

อายุ : 24

 

นิสัย : 

เธอเป็นคนที่เรียกได้ว่าอะไรที่เป็นของๆเธอ เธอจะหวงมาก และยิ่งเป็นของสำคัญแล้วล่ะก็อย่าหวังว่าจะได้เห็นจับต้องเลย เพราะของๆนางก็คือของๆนาง ต่อให้มันไร้ค่าแค่ไกนแต่สำหรับนางมันจะมีค่ามาก เธอเป็นคนที่หากเจอใครแตะต้องสิ่งใดที่เป็นของสำคัญของเธอ เธอจะจับคนๆนั้นและทรมาณจนตาย และตราบใดที่มันคนนันยังไม่ตายเธอก็ไม่มีในที่จะหยุด เพราะไม่ว่าใครหน้าไหนที่มาแตะต้องของๆเธอ เธอจะไว้หน้ามันทั้งสิ้น แต่มีอยู่ตัวนึงที่อยากทำอะไรก็ได้กับของๆเธอ ซึ่งนั่นก็คือโครฟิฟล์งูตัวเล็กที่เปรียบเสมือนครอบครัวเพียงหนึ่งเดียวของเธอ เธอเป็นคนที่ไม่ยอมกับใครทั้งสิ้น แต่หากเป็นงูตัวนี้แล้วเธอยอมให้ได้ทุกอยากแม้แต่ชีวันของเธอเอง และถ้าใครบังอาจมายุ่มย่ามกับเม่นเธอแล้วจะไม่มีคำว่าทรมาณในพจนานุกรมเธอตอนนั้นเลย เพราะมันจะมีแต่คำว่า'ฆ่าให้ตาย'เท่านั้น และถ้าอยากรู้จุดจบเร็วขึ้นก็ลองทำให้โครฟิฟล์บาดเจ็บสิ ต่อให้มีลูกหรือน่าสงสารแค่ไหนก็ต้องตายด้วยน้ำมือของเธอ

 

เธอเริ่มมีอาการประหลาดขึ้นเรื่อยๆตอนแรกก็ทำเพียงแค่ยิ้มให้กับบรรยากาศและก็หัวเราะออกมาเบาๆอย่างมีจริต หรือไม่ก็ทำร้ายตัวเองจนเกิดแผล ทั้งๆที่รู้ทั้งรู้ว่ายังไงก็ไม่สามารถตายได้แต่เธอก็เลือกที่จะทำมันต่อไปเรื่อยๆ หรือไม่ก็ยิ้มออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ และยังเป็นรอยยิ้มอย่างกับคนโรคจิตที่จ้องจะทำร้ายและทรมาณใครสักคนให้ตายทั้งเป็น และยิ่งเธอเป็นแบบนี้อยู่บ่อยครั้งมันก็เริ่มทำให้อาการประหลาดๆของเธอเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนใครต่อใครทนกับอาการแบบนี้ของเธอไม่ไหว บางครั้งเธอก็จะไปจับตัวใครสักคนมาอย่างไม่มีสาเหตุและจัดการลงมือควักลูกตาออกมา และต่อด้วยการชำแหละร่างกาย เธอเริ่มควบคุมอาการของเธอไม่ได้อยู่บ่อยครั้ง และทุกครั้งก็มักจะถูกโคร์ฟหยุดไว้ทันเสมอ

นางเป็นคนที่จะเรียกว่าแค้นฝังลึกก็ได้ ใครทำอะไรไม่ดีกับนางไว้นางก็จะจำไว้ในแบล็คลิสต์ เรียกได้ว่านางไม่เคยจำอะไรดีๆของคนอื่นไว้เลย นางไม่เคยให้อภัยใคร เพราะสำหรับที่แห่งนี้มันไม่มีคำว่า'โอกาส'อยู่เลยไงล่ะ เพราะงั้นอย่ามาหาว่าแค่นี้ให้อภัยกันไม่ได้หรือไร แค่คุณมาอยู่ที่นี่ก็ต้องรู้จักการกดขี่ข่มเหงผู้ด้อยกว่าเป็นธรรมดา แต่ถึงจะบอกว่ากดขี่ข่มเหงคนที่ด้อยกว่า แค่สุดท้ายแล้วนางก็ไม่ต่างอะไรกับพวกวิญญาณชั้นต่ำ จะต่างกันก็เพียงแค่นางเป็นปีศาจและผู้คุมทิศ แต่ถึงนางจะเป็นปีศาจแต่นางก็เป็นได้แค่ปีศาจเร่ร่อนไม่ต่างจากวิญญาณเสียเท่าไรนัก

เธอเป็นคนที่รักกานะแต่เกลียดความพ่ายแพ้ เธอยึดติดกับชัยชนะมากเกินไปหลังจากที่เธอเสียคนรักไปด้วยความโง่เง่าของตัวเธอเอง เธอต้องเก่งและดูดีในทุกๆด้าน ด้วยความที่ชื่อเธอมีคำว่าชัยชนะอยู่ด้วยก็ยิ่งทำให้เธอได้ใจและคิดว่าเธอเกิดมาเพื่อชนะทุกคน ไม่ว่าใครต่างก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับเธอ เธอหลอกตัวเองซ้ำๆย้ำๆว่าเธอต้องชนะและชัยชนะทุกอย่างบนโลกนี้คือของเธอ เธอไม่ใช่พวกคิดไปเองแบบพวกชอบเพ้อฝันในเรื่องไม่เป็นเรื่อง เธอไม่ต้องการเป็นเจ้าหญิงที่ได้คู่กับเจ้าชาย เธอแค่ต้องการเป็นตัวของตัวเอง

บางครั้งเธอก็เหมือนคนบ้าที่อยู่ๆก็กรีดร้องออกมาและสักพักก็จะเปลี่ยนเป็นหัวเราะออกมา เธอดูแปลกไปในความคิดของหลายๆคน แต่เธอก็เลือกที่จะไม่สน ตั้งแต่เธอเสียคนรักเธอเริ่มมีอาการหยิ่งและปากร้ายมากขึ้น แต่เธอกลับคิดว่าตัวเองปกติทั้งๆที่เคยหัวเราะหรือยิ้มคนเดียว บางครั้งเธอก็มักจะพูดคนเดียวโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว บางครัเงเธอก็พูดคนเดียวเป็นเรื่องเป็นราว ทำตัวเหมือนคุยกับใครสักคน เธอไม่ได้แกล้งพูดคนเดียว เธอไม่ใช่พวกขี้แกล้ง แต่ที่เธอพูดคนเดียวอาจเป็นเพราะอาการประสาทหลอนของเธอ เธอเป็นปีศาจก็จริง แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่มีความรู้สึก ปีศาจทุกตัวต่างมีความรู้สึกทั้งนั้น แต่ใครๆต่างก็เสียขวัญและเกิดอาการกลัวเธอ เพราะเธอเปลี่ยนไปในแง่ลบที่เรียกได้ว่าลบมาก เธอเปลี่ยนไปจนไม่แน่ใจว่านี่คือนิสัยที่แท้จริงของเธออยู่แล้วรึเปล่า

ประวัติ : แต่ก่อนเธอเป็นคนดีอ่อนโยนกับทุกคน ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นปีศาจ แต่ก็ใช่ว่าปีศาจทุกตนจะโหดร้าย เพราะยังมีปีศาจอีกมากที่เป็นคนดี และเธอก็(เคย)อยู่ในจำพวกนั้น แต่ด้วยความที่แต่ก่อนเธออ่อนต่อโลกและอยากรู้อยากลองไปเสียหมดทำให้เธอเผลไปตกหลุมรักมนุษย์ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าหากอีกฝ่ายรู้ถึงตัวตนของเธอเป็นอันต้องทิ้งเธอไป แต่เพราะความรู้สึกที่มีมากเกินไปทำให้เธอยับยิ้งชั่งใจได้ แต่ก็ดีต่อตัวเธอไปที่ชายคนนั้นตอบรับความรักของเธอและไม่รู้ว่าเธอเป็นปีศาจ ชายคนนั้นต่างโอ้อวดที่มีนางเป็นคนรัก พวกเขาทั้งสองรักกันมากปานกลืนกิน แต่ความสุขเหล่านั้นก็อยู่ได้ไม่นาน ชายคนนั้นแกล้งทำเป็นพูดว่าตนนั้นเป็นปีศาจเพื่ออยากรู้ว่านางจะรับได้มั้ยไม่ว่าเขาจะเป็นเช่นไร และแน่นอนนางดีใจที่อีกฝ่ายเป็นเหมือนนาง นางเผลอพูดออกไปว่านางก็เป็นปีศาจเหมือนกัน ชายคนนั้นที่รู้อย่างนั้นก็หน้าซีดและชี้หน้านางอย่างหวาดกลัว นางรู้สึกพลาดที่พูดออกไปแบบนั้น แต่เมื่อนางจะอธิบายแต่ถูกตวาดใส่และก็รีบวิ่งหนีไปไม่รอให้นางได้พูดอะไร นางยอมรับว่านางโกรธมาก นางปฏิธานกับตนเองว่าจะไม่รักใครอีกต่อไป

 

สาเหตุที่ฆ่าตัวตาย : -

 

ฆ่าตัวตายด้วยวิธีใด : -

 

ลักษณะการพูดจา : เธอจะแทนตัวเองว่าข้า และแทนคนอื่นว่าแก เธอเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายเพราะน้ำเสียงที่คุยกับเธอตอนแรกเป็นยังไงพอมาคุยอีกทีก็ยังเป็นเช่นเดิม ต่อให้ดีใจ เสียใจ เศร้า หดหู่ ร้องไห้ โกรธเคือง โมโห ตกใจ เมนส์ม-ผิดๆ เธอก็ยังคงทำเสียงนิ่งๆเหมือนเดิม แต่ก็มีไม่กี่คนที่เธอจะพูดด้วยน้ำเสียงอื่นๆ เพราะคนๆนั้นต้องเป็นคนที่พิเศษกับเธอมากๆๆๆๆๆๆ แต่ถ้ามีคนแบบนั้นอยู่จริงๆ และถ้าจะให้เปรียบเทียบเป็น%คงจะสักประมาณ0.0001%เลยก็ว่าได้ แต่บางกรณีหากมีคนจี้จุดเธอถูกเธอก็จะตวาดใส่แบบไม่เกรงใจอีหน้าพรมที่ไหนเลย

"หรอ... ข้ายินดีด้วยนะ"

"ว่าไงนะ! ข้าไม่ใช่สวะอย่างพวกแกเสียหน่อย ทำไมข้าต้องช่วยพวกแกด้วย?"

"ข้าไม่รู้ว่าที่แกพูดหมายความว่าอะไร แต่ถ้าคิดจะด่าข้าล่ะก็... สำเหนียกตัวหน่อยนะ"

"ข้า...เกลียดความรัก ความรักทำให้ข้าเจ็บปวด ข้าเกลียดมัน..."

"ถ้าข้าไม่ได้... มันก็ต้องไม่มีใครได้!!!"

"แกคงสมเพชคนเช่นข้าสินะ ข้าทำตัวสูงส่งหากแต่สุดก็เป็นได้แค่ปีศาจเร่ร่อน..."

"ข้ามีแค่โคร์ฟก็พอแล้ว... ข้าไม่อยากได้ใครอีกแล้ว"

 

รูปลักษณ์โดยรวม : เรือนผมสีขาวนุ่มราวกับแพรไหมถูกถักเปียและม้วนไว้ด้านหลังและปล่อยให้ปอยผมลงมาปรกหน้า ดวงตาสีม่วงกลมโตหากว่าจ้องมองเข้าไปในดวงตากลมโตนั้นก็รับรู้ได้ทันทีว่าเธอไม่มีความรู้สึกจนน่าขนลุก ดวงตาที่นิ่งสงบเกินไปของเธอทำให้หลายๆคนต่างหวาดกลัวเธอเพราะดวงตาที่นิ่งเกินไปทำให้ใครต่อใครต่างอ่านความรู้สึกเธอไม่ออกจนบางทีก็หวั่นใจแปลกๆเมื่อถูกดวงตากลมโตจ้องมองราวกับว่าพวกเขาเหล่านั้นถูกแช่แข็ง จมูกโด่งรั้นเป็นสันอย่างลงตัวกับโครงหน้าเรียวเล็ก ริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มสีแดงแต่ดูซีดๆแต่ก็ทำให้เธอมีเสน่ห์ได้อย่างน่าประหลาด ผิวขาวละเอียดเนียนที่จะดูยังไงก็ซีดราวกับศพเดินได้ยามต้องแสงกลับสว่งเสียจนน่าหลงใหล และผิวที่ขาวซีดบวกกับสัดส่วนใบหน้ายิ่งทำให้เธอดูงดงามและน่าเกรงขามเช่นกัน รูปร่างที่ดูบอบบางน่าถนุถนอมราวกับว่าหากแตะนิดแตะหน่อยเป็นอันต้องบาดเจ็บแต่แท้จริงแล้วร่างกายเธอแข็งแกร่งกว่าสิ่งใดเหนือใต้หล้า

 

ส่วนสูง / น้ำหนัก : 169/47

 

ชอบ : ชื่อของเธอเอง เพราะมันหมายถึงชัยชนะ ถึงแม้ว่าจะมีคำว่าดอกไม้ที่น่าสะอิดสะเอียนอยู่ด้วย แต่ถ้ามีคำว่าชัยชนะเธอก็ไม่สนอะไรทั้งนั้น ชัยชนะ เพราะชื่อเธอมีความหมายว่าชัยชนะก็จริงแต่นั่นแค่ส่วนหนึ่ง เพราะเธอเคยแพ้มาแล้วครั้งหนึ่งเพราะฉะนั้นเธอจึงเกลียดความพ่ายแพ้และรักในชัยชนะ โครฟิฟล์ งูตัวเล็ก โครฟิฟล์อยู่กับเธอมาตั้งแต่เด็กมันเป็นทั้งเพื่อน สัตว์เลี้ยง และครอบครัวเพียงตัวเดียวของเธอ

 

ไม่ชอบ : ดอกไม้ เพราะมันดูอ่อนแอและในสักวันมันก็ต้องมีวันที่โรยลา ถึงนามสกุลเธอจะมีความหมายว่าดอกไม้ แต่เธอนั้นไม่ชอบดอกไม้ ต่อให้งดงามเพียงใดแต่ขึ้นชื่อว่าดอกไม้ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ

 

เกลียด : ความรัก เพราะความรักทำให้เธอเจ็บปวด

 

กลัว : โครฟิฟล์บาดเจ็บ โครฟิฟล์เป็นคนในครอบครัวหากโครฟิฟล์บาดเจ็บเธออาจจะเสียเขาไปก็ได้ แล้วเช่นนั้นใครจะอยู่กับเธอ

 

แพ้ : -

 

งานอดิเรก : ส่องกระจกเพื่อดูตัวเอง ดูว่าตัวเองเหมือนมนุษย์หรือเปล่า(รักฝังลึกมาก)

 

คู่ครอง : ทาคาโอะะะะะะะ

 

เพิ่มเติม : คนที่จะเรียกโครฟิฟล์ว่าโคร์ฟได้จะต้องเป็นคนที่โคร์ฟไว้ใจและถ้าโคร์ฟให้เรียกชื่อย่อวิคก็จะทำดีด้วย

 



QUIZ ZONE

 

สิ่งแรกที่ได้พบเจอหลังเปิดเปลือกตาขึ้นคือความดำมืดรอบกายตน วิคตอเรีย กะพริบตาอย่างงุนงงพลางหันมองรอบตัวด้วยความสงสัย ก่อนจะชะงักไปเมื่อด้านหน้าตนนั้นคือหญิงสาวนางหนึ่งและบานประตูสีดำน่าขนลุกเบื้องหลังของหล่อน

นัยน์ตาคู่สวยละออกจากหนังสือเล่มหนาในมือ ระบายรอยยิ้มแสนงดงาม เอ่ยเสียงหวานกังวานใสว่า “ยินดีต้อนรับสู่รอยต่อโลกคนเป็นและคนตายค่ะ” ก่อนรอยยิ้มจะกว้างมากขึ้นไปอีก เมื่อได้ทอดสายตามองเห็นสีหน้างุนงงของคู่สนทนาของตน “ท่าทางคงจะยังไม่รู้สึกตัวสินะคะ..แต่ช่างเถอะ..ยังไงเสียช่วยแนะนำตัวให้ฟังหน่อยได้รึเปล่าคะ?”

---หึ ไร้มารยาทจังนะ ก่อนจะให้คนอื่นแนะนำตัวแกก็บอกชื่อตัวเองก่อนสิ แต่...ข้าจะให้แกเป็นกรณีพิเศษแล้วกัน ข้า'วิคตอเรีย ไวโอเล็ต'จำชื่อข้าให้ดีๆล่ะยัยชั้นต่ำ---

 

“นามไพเราะดีนะคะ..แต่ไม่เหมาะกับคนไร้ค่าเช่นท่านเลยนี่สิ..” เสียงหวานกล่าวราวเสียดายสุดซึ้ง เธอเก็บหนังสือเล่มหนาในมือไป หันมาประกบมือเหนืออกแล้วเอียงคอมองคนตรงหน้าด้วยนัยน์ตาประกายระยับ “จะว่าอะไรไหมคะ หากข้าอยากเอ่ยถามอะไรท่านเสียหน่อย”

---อย่าสะเออะมายุ่งเรื่องชื่อของข้า คนอย่างแกก็ไม่เหมาะที่จะพูดคะ/ค่ะหรอก แล้วจะถามอะไรล่ะ ถ้าไร้สาระล่ะก็แกได้เห็นดีกับข้าแน่---

 

ร่างบางหัวเราะกลั้วขบขันเสียเหลือเกิน “ได้หรือไม่ท่านไม่ได้มีสิทธิ์ตัดสินใจแต่แรกแล้วล่ะค่ะ อ๊ะ..จริงสิ..เวลาของเรามีไม่มากนี่นา” เธอเอียงคอไปมา ท่าทางจะเสียดายไม่น้อยที่อดหยอกเย้าสตรีตรงหน้าตนต่อ “คำถามข้อแรกนะคะ..รู้รึเปล่าคะว่าสถานที่แห่งนี้คือที่ใด?”

---แดนชำระบาป แกบ้ารึเปล่าถึงถามคำถามไร้สาระเช่นนี้---

 

ยิ้มบางระบายลงบนดวงหน้าหวานซึ้งทว่ากลับดูว่างเปล่า ดูแล้วคำตอบคงไม่เป็นที่พึงพอเสียเท่าใดนัก “งั้นหรือคะ..เช่นนั้นแล้ว หากว่าต้องติดอยู่ในสถานที่แห่งนี้ตลอดกาล จะทำเช่นไรงั้นหรือคะ?”

---ข้าอยู่ที่นี่มานานแล้ว นี่แกคิดจะถามคำถามสิ้นคิดนี่อีกนานเท่าไรกัน!---

 

“เหเห..งั้นหรือคะเนี่ย..เป็นคำตอบที่ดีจริงนะคะ” หล่อนยิ้มไม่หุบ มือบางยกขึ้นตบแปะๆ ทว่ากลับไม่ได้ให้ความรู้สึกยินดีด้วยเลยสักนิด..มันเหมือนกับ..กำลังเยาะเย้ยเสียมากกว่า “คิดว่าตนเคยทำอะไรที่ผิดพลาดมาบ้างไหมคะ? อับอายกับสิ่งใด รู้สึกผิดกับสิ่งใด แล้วสิ่งใดที่มันราวกับว่าเป็นฝันร้ายสำหรับท่านน่ะ”

---ของพรรค์นั้นต่อให้ข้าเคยทำมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับแกนี่ สะเออะไม่เข้าเรื่อง---

 

คราวนี้รอยยิ้มนั่นเลือนหายไปจากใบหน้า..หญิงสาวร่างโปร่งเอียงคอแล้วหัวเราะกลั้วในลำคอ ก้าวเท้าเดินเข้ามานาบฝ่ามือลงบนแก้มเนียนใสของอีกฝ่าย “ข้อสุดท้ายนะคะ..” ดวงตากลมงดงามสบลึกเข้าไปในนัยน์ตาของอีกฝ่าย ก่อนเธอจะโน้มตัวลงกระซิบข้างใบหู แล้วเลือนหายไปราวกับเศษฝุ่นละอองในธาตุอากาศยามเมื่อได้ยินคำตอบจากริมฝีปากของอีกฝ่าย

“ถ้าเกิดว่า...ดันเกิดความสัมพันธ์กับใครบางคนในที่แห่งนี้ขึ้นมาล่ะคะ? ถึงยามจากลา ท่านยังกล้าที่จะจากลาไปอยู่รึไม่?”

---นี่แกคิดจะล้อเล่นอะไรกัน! ข้าจะไม่ทำผิดพลาดเป็นครั้งที่สองหรอกนะ!!!---

 

 



TALK

อะแฮ่ม! สวัสดีนะคะ ไรท์ชื่อไนท์แมร์ค่ะ

-จ้า ทางนี้ชื่อเยลลี่นะ เรียกว่าเยลก็ด้ายยย><

ขอถามคำถามเบสิคนะคะ ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้เหรอคะ?

-เนื้อเรื่องน่าสนใจ ถ้าไม่น่าสนใจจะไม่รัดคิวให้เลยนะเนี่ย(โดนตบ)

ว่าแต่ทำไมถึงเลือกคู่นี้ล่ะคะ ชอบอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า

-ก็ในออริที่เป็นปีศาจน่ะเราชอบน้องเหยี่ยวที่สุดก็เลยเลือกน่ะ ไม่มีอะไรมากหรอก

เรื่องนี้พล็อตเรื่องน่ารักไสๆ (?) มากค่ะ---โอเค..ไม่หลอกแล้ว—พล็อตเรื่องสร้างมาเพื่อทำลายตับนะคะ ไม่มีBad End แต่กึ่งๆ นี่มีแน่นอนค่---ทำใจล่วงหน้าแล้วรึยังเอ่ย?

-แนวนี้แหละที่เราชอบ พออ่านหวานๆแล้วดูเลี่ยนๆอ่ะ แต่ก็อ่านได้น่ะนะ

นิยายเรื่องนี้ดราม่านะคะ โรแมนติกมี แต่อาจพบเจอความหม่น ความเลือด ความดราม่าทลายตับมากกว่าแบบอัตราส่วนชวนกรี๊ดสุดๆ ซื้อตับสำรองกันมารึยังคะ? (..)

-ไม่ซื้อแล้วที่บ้านมีเต็ม ถ้าหมดเดี๋ยวเอาตับคนที่บ้านแทนกะได้(?)

ถ้าเกิดไม่ติดนี่...จะไม่เอาระเบิดมาทิ้งบ้านไรท์ใช่ไหมคะ #กลัว (?)

-ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่แอบเสียไตอยู่เหมือนกันน้า~

ยังไงสุดท้ายนี้ ขอปิดบทสนทนาด้วยการขอบคุณสามทีงามๆ นะคะ //โค้ง—

-ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก ฝากหนูวิคด้วยเน้อ><

PS.ไม่ตรงยังไงก็พร้อมแก้เสมอน้า><

PS.คำตอบแรงไปก็ขอโทษนะแต่นิสัยนางเป็นแบบนั้นจริงๆนะ><

BESILLANT