「 sweetie town 」

ลำดับตอนที่ #3 : Takahiro Queeness

'จงพอใจในสิ่งที่มี จงพอดีในสิ่งได้'

"A good smiel must come from happiness"

APPLICATION HUMAN

 


 

“ที่บ้านไม่มีมันมีแต่เผือกจ่ะ แอ่แฮร่!”

 

ที่รักในอนาคต (?) :: มิโดรินมะ ชินโนะสึเกะ(?)

 

ชื่อ-นามสกุล  :: ทาคาฮิโระ  ควีเนซ (Takahiro Queness)

 

ชื่อเล่น  :: ควีน (Queen)

 

อายุ  :: 25

 

รูปลักษณ์โดยรวม :: เรือนผมสีน้ำตาลเข้มตรงถูกมัดไว้ครึ่งหัวและผมที่เหลือก็ถูกปล่อยไว้ให้สยายเต็มกลางหลัง เรือนผมของควีเนซมีกลิ่นหอมอ่อนๆของแอปเปิ้ลมันทำเธอดูมีเสน่ห์มากขึ้นหลายเท่า และผิวขาวเนียนประหนึ่งว่าไม่เคยออกจากบ้านมาแรมปี ผิวของควีนขาวมากเสียจนเอาไปสู้กับโอโม่ได้เลย สีผิวของควีเนซไม่ได้ขาวอมชมพูสวยแต่จะเป็นสีขาวออกซีดๆทำให้เธอดูเหมือนแวมไพร์สาวเจ้าเสน่ห์ ดวงตากลมโตสีเงินจัดที่มักจะหยีอยู่เสมอเพราะเป็นคนยิ้มง่าย ริมฝีปากเล็กบางเฉียบที่ไม่เคยทาลิปสติกสีจัดจ้านนอกจากลิปมันไม่ก็ลิปสีพีชที่ทำให้ริมฝีปากของเธอดูชุ่มชื้นน่าลิ้มลอง ใบหน้าหวานเรียวรูปไข่สามารถรับกับทุกอย่างบนใบหน้าได้เป็นอย่างดี ลำคอบางระหงส์ขาวเนียนน่าฝังรอยเสียจนอดใจแทบไม่ไหว กลิ่นของแอปเปิ้ลหอมอ่อนๆอย่างเป็นธรรมชาติโดยที่ไม่ต้องฉีดน้ำหอมจนฉุนนั่นถือเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของเธอ แขนขาที่เรียวเล็กอย่างที่ผู้หญิงร้อยละ90ต้องอิจฉา แถมเอวบางๆที่ไม่มีไขมันนั่นอีก ไหนจะหน้าทองแบนราบไม่มีพุงออกมา ทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่เรียกได้ว่าดูแลตัวเองดีสุดๆ

 

ส่วนสูง / น้ำหนัก :: 166 / 49

 

นิสัย :: เธอเป็นคนที่ชอบใช้ชีวิตเรียบง่ายผิดกับหน้าตาลูกคุณหนูลิบลับ หน้าตาที่ดูเป็นลูกคุณมีการศึกษาสูงของเธอไม่ได้ทำให้ความขี้เผือกของดูน่ายินดีขึ้นมาได้ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีเพราะที่ทำไปก็เพื่อให้เพื่อนคนนั้นๆได้ระบายความอัดอั้นตันใจที่ไม่สามารถป่าวประกาศได้เฉยๆ ที่เธอชอบยุ่งเรื่องคนเป็นเพราะเธอก็เป็นห่วงเพื่อนมากกว่าใครถึงจะไม่ได้สนิทถึงขัั้นรักใคร่กลมเกลียวแต่ก็ถือว่าเป็นเพื่อนเธออยู่ดี(ข้ออ้างล้วนๆ)

เธอค่อนข้างเป็นคนร่าเริงและอัธยาศัยดีจึงทำให้ตอนนี้เธอเป็นที่รู้จักไปทั้งมหาลัย ขนาดคนขายอาหารในโรงอาหารทุกคณะเธอยังรู้จัก ถึงแม้ว่าการที่เธอจะอัธยาศัยดีมาแค่ไหนแต่การผูกมิตรไปทั่วก็มีข้อเสียเหมือนกันคือการที่เธอจะจำหน้าคนอื่นสลับไปมั่วกันหมด และแน่นอนว่าเธอไม่สามารถจำชื่อคนอื่นได้หมดทุกชั้นปีได้ในเวลาเพียงหกปี นั่นถือเป็นข้อเสียอย่างหนึ่ง แต่ข้อดีก็คือมันสร้างมิตรไม่ใช่ศัตรู

เพราะความที่อยากเป็นหมอทำให้เธอต้องเป็นที่ใจเย็นมาคนหนึ่ง เธอจึงชอบอ่านหนังสือในที่เงียบๆเพราะมันจะทำให้เธอมีสมาธิและไม่สมาธิสั้น และเธอยังเป็นคนที่ทำอะไรประนีประนอมจนบางทีก็ดูติดๆขัดๆกับความซนของอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว และที่สำคัญเลยคือเธอเป็นคนที่ดื้อรั้นจนบางทีความดื้อของเธอก็น่าตีอยู่มากทีเดียว ความซนของเธอไม่ต่างจากเด็กอายุสามขวบ

เธอเป็นคนฉลาดรู้จักคิดและรู้จักพูดนั่นถือเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่น่าหลงไหลาแต่เธอไม่เถียงหรอกนะที่เธอทั้งสวยและน่าหลงไหลเพราะมันคือความจริงทั้ทั้งและอน่นอนว่าเธอเป็นคนที่หลงตัวเิงมากส่วนหนึ่ง แถมความพยศในตัวเธอที่ไม่สมอายุต่างก็ทำคนเอือมมาแล้ว ทั้งความหลงตัวเอง ดื้ออย่างกับเด็ก ซนอย่างกับลิง พยศอย่างกับม้าทำให้เธอกลายเป็นที่สนใจอยู่มากเพราะนิสัยส่วนตัวที่เป็นเอดลักษณ์ นิสัยความเด็กมันควบคุมยากเลยต้องมีใครมาปราบเธอให้อยู่หมัด

 เธอเป็นคนที่จำหน้าคนไม่ค่อยเก่งจนบางทีก็เผลอจำหน้าและชื่อสลับกันจนเป็นเะอที่สับสนเสียเองว่าใครเป็นใคร ถึงเธอจะเป็นคนฉลาดมากแค่ไหนแต่คนเราก็ต้องมีความผิดพลาดเป็นธรรมดานั่นก็คือความเอ๋อของเธอเวลาที่โดนแกล้งเสียเองแต่เธอกลับมีความสุขเวลาได้แกล้งหรือปล่อยมุขใส่คนอื่นทั้งๆที่บางมุขเธอก็ยังไม่เข้าใจว่าตัวเิองเล่นอะไร นั่นก็ถือเป็นความเอ๋อของเธออย่างหนึ่ง แต่เวลาเธอนอนหรือได้อยู่เฉยๆเธอจะกลายเป็นที่ดูเรียบร้อยและไร้เดียงสาไปในทันที ความเด็กของเธอน่ะน่ารักนะ//ส่งวิ้งค์ให้หนึ่งที

เธอเป็นพวกทันต่อเหตุการณ์ไม่ว่าใครจะอยู่ห่างซะแค่ไหนเธอสามารถที่จะไปเผือกเรื่องของคนๆนั้นได้ ถึงแม้บางทีจะดูน่ารำคาญไปบ้างกับนิสัยนี้แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะแก้กันได้ในสันดานของคนที่ฝังลึก การยุ่งเรื่องของคนอื่นทุกคนมีมันหมดแต่ก็อยู่ที่ตัวเองนั่นแหละว่าจะแสดงออกมามากน้อยแค่ไหน และแน่นอนว่าคนแบบควีเนซได้แสดงออกมาจนหมดอย่างไม่มีปกปิด้ลยสักนิดเดียวถือเป็นความซื่อตรงอยู่เหมือนกัน

ควีเนซถือได้ว่าเป็นคนที่ซื่อสัตย์และรักษาคำพูดอยู่มาก เธอพูดคำไหนมันก็คือคำนั้นไม่มีการมาวอกแวกวอแวทำตัวกังวล ถึงเธอจะไม่ใช่กษัตริย์ที่ตรัสแล้วจะคืนคำแต่เธอก็ขอที่จะเป็นคนธรรมดาที่รักษาสัจจะด้วยความเป็นมนุษย์เสียดีกว่า

เธอเป็นคนอ่านสถานการณ์เก่งรู้ว่าเวลาไหนควรทำอย่างไรเวลาไหนไม่ควรทำอย่างไร อ่านสถานการณ์ได้ดีและช่วยพยุงเหตุการณ์น่าอึดอัดให้กลับมาสดใสได้ดังเดิม

เธอเป็นพวกชอบใช้เหตุผลและหลักวิชาในเวลาที่วิทยาศาสตร์ก็ไม่สามารถพิสูตรจนคนอื่นอยากถามว่าจะพูดทำไมในเมื่อวิทยาศาสตร์ก็ไม่สามารถบอกว่ามันคืออะไร ความเอ๋อและเด๋อของเธอค่อนข้างที่จะดูน่ารักแต่ก็น่าหมั่นไส้เหมือนกัน ไม่แปลกใจที่ใครจะหยอกย้อล้อหลอกและทำตัวสนิทสนมกับเธอ แต่บางที่เวลาที่มีคนรู้จักเธอเยอะและถูกทักตลอดเวลาที่เจอคนรู้จักมันก็ทำเอาเธอปวดหัวอยู่เหมือนกัน ไม่ใช่ว่าไม่อยากรู้จักแต่เพราะเธอจำไม่ได้ต่างหากว่าใครคือใครน่ะ!

ประวัติ :: ตระกูลทาคาฮิโระเป็นตระกูลผู้ดีเก่า ครอบครัวทาคาฮิโระมีกันอยู่3คน คือเธอ แม่และน้องชายฝาแฝด ส่วนพ่อของเธอได้เสียชีวิตไปแล้ว เพราะโรคหัวใจกำเริบทำให้เธอต้องอยู่กับแม่และน้องชาย เธอถูกเลี้ยงดูมาด้วยความอบอุ่น ต่อให้เธอไม่มีพ่ออย่างใครอื่นเขาแต่เธอก็สามารถผ่านเรื่องราวที่น่าเศร้านั้นมาได้จนทำให้เธอกลายเป็นคนร่าเริงอย่างทุกวันนี้ ตอนเธออยู่ชั้นมัธยมปลายปีสองเธอก็ต้องดรอปเรียนไส้เพราะอุบัติเหตุรถชน อาการของเธอโคมาจนเกือบรักษาชีวิตไว้ไม่ได้ แต่ในบางครั้งโชคชะตาก็ชอบเล่นตลกเธอลืมตาขึ้นมาในตอนที่ทางแพทย์ตั้งปฏิธานว่าคงไม่สามารถยื้อชีวิตเธอได้ แต่ถึงแม้เธอจะฟื้นขึ้นจากนิทรามาได้แล้วแต่อนิจจาขาข้างขวาเธอไม่สามารถขยับได้ดั่งใจต้องการ นั่นทำให้เธอต้องคอยบำบัดร่างกายทุกๆวัน และเพราะอุบัติเหตุครั้งนี้ทำให้เธอต้องใช้เวลาเลยทำใหเเธอเรัยนหลังเพื่อนไปหนึ่งปี

 

อาชีพ :: นักศึกษาแพทย์ปีที่6

 

ลักษณะการพูดจา :: เธอค่อนข้างรู้จักวิธีการพูดเวลาจะพูดก็คิดก่อนเสมอวรู้ว่าควรพูดอะไรในแต่ละสถานการณ์ เธอเป็นคนที่เรียบเรียงคำพูดได้ดีและพูดออกมาได้อย่างมีเหตุผล คำพูดคำจาของเธอจะเปลี่ยนไปอยู่ที่ว่าตอนนั้นเธอกำลังคุยกับใคร คำพูดเธอสามารถเปลี่ยนสถานการณ์น่าอึดอัดให้กลายเป็นความสดใสได้เพียงเพราะความเข้าใจสถานการณ์และรู้จักพูด เธอชอบแทนตัวเองว่าฉันแต่เวลาเผลอหรือไม่รู้ตัวก็จะเผลอหลุดคำว่าเค้าออกมา แต่เธอก็เป็นคนที่อ่อนน้อมอยู่มากรู้ใครพี่ใครน้องพูดจาเคารพผู้เป็นพี่พูดจาให้เกียรติคนเป็นน้อง เวลาพูดกับผู้ใหญ่แพี่อนว่าต้องมีหางเสียงอยาางคะค่ะแน่นอน;)

"สวัสดีจ้า~ฉันชื่อทาคาฮิโระ ควีเนซ ยินดีที่ได้รู้จักน้า"คนสวยร่างบางเอ่ยทายด้วยความร่าเริงก่อนจะยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ด้วยความเป็นมิตร

"มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?"เอ่ยถามด้วยความเป็นกังวลกลัวอีกฝ่ายจะต้องการความช่วยเหลือ

"อา... อยากเลี้ยงปิกาจูจัง"ว่าแล้วก็เหล่สายตาไปยังเพื่อนๆที่อยู่เซคเดียวกันก่อนจะเผลอปล่อยเสียงหัวเราะออกมาที่ได้เห็นสีหน้าราวกับคนเมาค้างของเพื่อนๆ"ล้อเล่นน่ะ"

"หืม~หนูเป็นอะไรเอ่ย ไหนลองบอกพี่สาวหน่อยสิว่าหนูร้องไห้ทำไม"ควีเนซเอ่ยถามเด็กสาวตัวเล็กด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอลูบหัวเด็กน้อยเบาๆเพื่อเป็นการปลอบโยนก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมา

ชอบ :: สีพาสเทล เพราะเวลาที่เธอเห็นพวกสีหวานๆใสๆน่ารักๆคิขุอาโนเนะ(?)แล้วมันทำให้เธอรู้สึกสดใสไปกับสีพวกนั้นค่ะ

รอยยิ้ม ต่อให้ไม่ต้องสังเกตก็เห็นว่าเธอเป็นคนที่ยิ้มบ่อยเข้าขั้นคล้ายจะเป็นบ้า เธอเป็นคนชอบยิ้มเพราะงั้นบนใบหน้าของเธอจึงมักปรากฎรอยยิ้มหวานอยู่เสมอ

อมยิ้ม เธอค่อนข้างที่จะชอบมากเป็นพิเศษเพราะมันทั้งหวานและละมุน เวลาที่มันค่อยๆละลายในปากนี่อย่างฟินอ่ะ เพราะงั้นในกระเป๋าเธอ80กว่า%ล้วนแต่มีลูกอมเต็มไปหมด ส่วนพวกของใช้น่ะหรอ ก็มีแค่ปากกากับดินและสมุดวาดภาพแค่นั้นนาจา~

แอปเปิ้ล เธอค่อนข้างชอบแอปเปิ้ลเป็นพิเศษเพราะนอกจากจะมีประโยชน์แล้วยังอร่อยด้วย เพราะงั้นเวลาเห็นแอปเปิ้ลเธอจะรีบวิ่งไปซื้อทันที แต่เพราะด้วยความที่เป็นคนชอบแอปเปิ้ลมากๆทำให้เป็นที่มีความรู้เรื่องแอปเปิ้ลมากเหมือนกัน เพราะงั้นอะไรที่เกี่ยวกับแอปเปิ้ลเธอสามารถจดจำมันได้ทั้งวิธีการปลูกและดูแลมันรวมไปถึงการดูว่าลูกไหนหวานไม่หวาน

 

ไม่ชอบ :: ดอกกุหลาบ เพราะมันมีหนามเวลาโดนแล้วมันเจ็บ(เหตุผลแลดูปญอ.) ล้อเล่นน่า ที่เธอไม่ชอบดอกกุหลาบเป็นเพราะว่าตอนที่พ่อเธอตายบนร่างกายที่ไร้ซึ่งลมหายใจกลับมีกลีบดอกกุหลาบสีแดงโรยราอยู่ อาจเป็นเพราะว่าตอนที่พ่อเธอล้มลงมือคงเผลอไปปัดแจกันตกแตก ในแจกันที่มีกลีบดอกกุหลาบโรยอยู่จึงหล่นลงมาใส่ตัวพ่อของเธอตามแรงโน้มถ่วง

 

เกลียด  :: หนอน เพราะหนอนมันดูดึกดึ๋ยน่ากลัวเวลามันกระดึ๊บมันไม่ต่างอะไรกับสัตว์เลื้อยคลานน่ากลัว นั่นจึงเป็นเห็ดผลว่าทำไมถึงเกลียด เจึงะน่ากลัวเลนยทำให้เกลียด (ที่ไม่เขียนไว้ที่กลัวเพราะมันเลยคำนั้นมาแล้ว)
 

กลัว :: การสูญเสียคนในครอบครัวไป เพราเธอสูญเสียพ่อไปทำให้เธอไม่ต้องการที่จะเสียใครไป แต่ตามกฎแห่งกรรมการเวียนว่าย ตาย เกิดถือเป็นปกติต่อให้ไม่อยากยอมรับสุดท้ายก็ต้องยอมมันอยู่ดี

 

แพ้ :: -
 

งานอดิเรก  :: เผือกเรื่องชาวบ้าน(?)

 

เพิ่มเติม  :: ยัยหนูควีเนซเป็นลูกครึ่งอังกฤษ-ญี่ปุ่นนะคะ

น้องชายฝาแฝดชื่ออัลเฟรย์ คิเงะ (Alfrey Kige) ชื่อเล่นคือ คิง

เพราะอุบัติเหตุทำให้เธอไม่สามารถที่จะวิ่งเร็วๆได้เพราะขาไม่ได้เหมือนเดิม และตรงข้อเท้าข้างขวามีแผลเป็นอยู่

เธอพูดได้6ภาษา คือ ญี่ปุ่น อังกฤษ ฝรั่งเศษ อิตาลี ไทย จีน



 

TALK CHARACTER

 

Quiz :: ชีวิตนี้เคยคิดจะมีความรักกับเขาไหม?

Ans ::จริงๆก็ไม่เคยคิดหรอกเพราะส่วนใหญ่ก็เอาแต่เรียน ไม่คิดว่าจะมีเวลาไปหาแฟนหรอก

 

Quiz :: คิดว่าผู้ชายแบบไหนที่จะมาเป็นคนรัก?

Ans :: อันที่จริงก็ไม่คิดหรอก แหะๆ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากได้คนที่พร้อมจะดูแลไม่ว่าจะเวลาไหนน่ะ

 

Quiz :: เชื่อในเรื่องของคิวปิดและเนื้อคู่บ้างรึเปล่า?

Ans :: ถ้าพูดกันตามตรงก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งนะ เพราะถ้าพูดกันตามหลักการวิทยาศาสตร์มันไม่สามารพิสูตรได้ มันก็อาจมีบ้างที่มมั่วกันมั่งแหละ เนอะ:)

 

 

TALK PARENT

 

สวัสดีค่ะชาวโลก ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เราชื่อรันรัน หรือจะเรียอาร์ซีก็ได้ค่ะ!

:: โอลิเวียค่ะ ไหนๆก็เจอกันแล้วรอบหนึ่งเลยบอกชื่อที่ไม่เคยมีใครเรียกให้ค่ะ ไม่ใช่ว่าหวงชื่อนะแต่เพราะมันยาวกว่าชื่อเดิมและเพิ่งคิดออกนั่นเอง แอ่แฮร่!

คำถามเบสิคมันต้องมีทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้ไม่มีหรอกค่ะ (?)--//อะแฮ่ม เรื่องของเรื่องคืออยากทราบว่าถ้าติดแล้วจะรู้สึกยังไงน่ะค่ะ #จ่อไมค์ (?)

:: ดีใจสิคะถามแปลกๆนะเราน่ะ

สาเหตุที่เลือกคู่นี้มีอะไรเป็นพิเศษไหมคะ

:: ขอบอกก่อนเลยว่าเจอคาร์ของคนอื่นที่ส่งกันมาแล้วท้อค่ะ ไม่ว่าคู่ไหนก็โหดไปหมด เราเลยใช้วิธีที่สร้างสรรค์ที่สุดแล้วค่ะ โดยการสุ่ม สุ่มล้วนๆไม่มีเหตุผลอะไรเลย ไอที่เขียนมาทั้งหมดนี่เพราะกลัวว่ามันจะไร้สาระค่ะเลยใส่ให้มันดูมีสาระ แต่สุดท้ายมันก็ไร้สาระตามนิสัยเราอยู่ดีอ่ะ แหะๆ อย่าถือสาคนบ้าอย่าว่าคนเมาเลยค่ะ ตอนนี้และไม่ว่าจะตอนไหนก็เมาอยู่แล้ว เมากล้ามอปป้าค่ะไม่ใช่อะไร โง้ย>///< เขินหนักมาก(เริ่มนอกเรื่องละ)

ถ้าไม่ติดมีสามทางเลือกนะคะ หนึ่งคือรับกลับเลย สองคือน้องๆ อาจได้เป็นซีเคร็ทคาร์ และสามน้องอาจกลายเป็นคิวปิด กรณีตำแหน่งยังว่างค่ะ แต่ทางเลือกที่สามนั้น คุณน้องเขาจะนกนะคะ--//แค่ก!// แต่ไม่ใช่ตปก.แน่นอนค่ะ!

:: ขอรับกลับดีกว่าค่ะ กลัวยัยหนูเสียใจถ้ากลายเป็นยัยแก่ขึ้นคานอาภัพรักเพราะเป็นคิวปิด

อยากได้คำจำกัดความของน้องหน่อยน่ะค่ะ!

:: ถึงจะบ้าไม่มาก แต่ก็กากสุดๆ(?)

เนื้อเรื่องอาจจะมีฟิลลิ่งที่ผสมๆ กันหน่อยนะคะ โดยปกติโทนมู้ดจะคอมเมดี้ซะส่วนมาก เพราะไรท์ถนัดแต่งแนวนั้น แต่ถ้ามันดราม่าเมื่อไหร่ มันก็จะหนักๆ หน่วงๆ นิดหน่อยเนอะ—

:: พร้อมรับทุกเฉดสีโดยเฉพาะสีพาสเทลจะรักมากเป็นพิเศษ(?)

สุดท้ายนี้อยากบอกว่ารักยู ขอกอดสักทีจะได้ไห—#ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกในขณะนี้

:: แหม~เค้าเขินนะตัว มามะที่รั---*โดนลากไปเก็บ*

Talk Talk

สวัสดีนาจา~ตอนนี้เราก็มาอยู่ช่วง'มาคุยกันเต๊อะ' นั่นเอง อยากจะบอกว่ารันจังได้พบเจอกับโอคนเดิมเพิ่มเติมคือกากเหมือนเดิมค่า ขอประโทษที่ตัวละครกากเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงและไม่เปลี่ยนไป แต่เราก็พยายามแล้วนะถึงจะไม่สุด แต่ยัยหนูควีนนี่เป็นคาร์อันดับต้นๆรองจากฟรีสไตล์เลยที่แต่งแล้วงงน้อยที่สุด เพราะมันค่อนข้างที่จะเหมือนโอนั่นเอง ประหนึ่งว่าเอาตัวเองไปเอี่ยวด้วย ก็นั่นแหละค่ะ ฝากติชมยัยหนูควีนด้วยนะคะ (สีมันก็จะดูออกยากหน่อยๆโปรดทำใจนะคะ)

ปล.เห็นไรท์บอกชอบยัยจีดี(ใช่ไหม?)เราเลยเอามาฝากพร้อมเพลงสุดเถื่อนของพี่แกที่ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งก็โครตกร๊าวใจ

*กระซิบ* เราเอาอกเอาใจรันจังขนาดนี้เพิ่มคะแนนให้เราเยอะๆนะคะ*โดนถีบ*

เห็นหนูชอบพี่ คืนนี้ไปนอนห้องพี่ไหม?

เอามาย้อมใจตัวเองเฉยๆช่วงนี้ติดเด็ก วนว. โดยเฉพาะคุณแดนและเจ้าวิ้งค์ เนี่ย พูดและจะร้องไห้ (โยนมีมยัยหวีมาทีฮะ)