ทำโทษ?

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

คลาร์ก x บรูซ

นิยายเรื่องสั้น

ชาย x ชาย

      สวัสดีค่ะ เราพึ่งเคยเขียนนิยายครั้งเเรก เรื่องแรกด้วย ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขอโทษด้วยนะคะ

      

  สายฝนที่สาดเทลงมาตั้งเเต่เมื่อคืนวานดูยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ด้านนอกคฤหาสน์สุดหรู มีร่างชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ ร่างกายใหญ่โตอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดาๆบ้านๆ ยิ่งเมื่อเสื้อผ้าเหล่านั้นเปียกน้ำก็ทำให้เนื้อผ้าเเนบเข้าไปกับร่างกายที่มีเเต่มัดกล้ามให้เห็นได้ชัดเจนขึ้นดูน่าเกรงขาม ขัดกับนัยตาสีฟ้าที่เคยดูสดใส เเต่บัดนี้มันกลับดูหมองและเศร้า เขายืนอยู่ตรงนี้มาได้ 1 วันเเละเกือบ 1 คืน 

       ท่ามกลางสายฝนเเละเสียงฟ้าที่จะผ่าลงมาตอนไหนก็ไม่เเน่ใจ เขาคนนี้คือ ซูเปอร์แมน บุรุษร่างกายกำยำที่ใครๆต่างก็หวั่นเกรงและให้ความเชื่อมั่นในความแข็งเเกร่งและกล้าหาญ แต่พอมาเป็นเรื่องนี้เขากลับไม่มีความกล้าสักนิด เขาทำบรูซโกรธ จริงๆก็ยังไม่ค่อยแน่ใจว่าเป็นเรื่องอะไรเเต่ที่เเน่ๆเลยคือ บรูซโกรธเขา ค่อนข้างมากเลยทีเดียว ถึงขนาดมายืนหน้าบ้านตั้งเเต่เมื่อวานก็ยังไม่มีทีท่าสนใจหรือใจอ่อนลงเลย

       เสียงเปิดประตูดังขึ้น เขาเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตางอยๆ 

       " มาสเตอร์บอกให้คุณเขามาข้างในครับ คุณเค้นท์ "

       " ขอบคุณนะครับ อัลเฟรด "

       เมื่อร่างสูงเดินเข้ามาอัลเฟรดก็บอกให้ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสีย เดี๋ยวจะไม่สบายเอา ถึงแม้จะไม่มีวันนั้นก็ตามที

       ภายในห้องนอนเจ้าของคฤหาสน์ มีร่างของชายวัย 30 ปลายๆ กำลังเดินวนไปวนมาดูแล้วน่าเวียนหัว เขากำลังสับสนเเละใช้ความคิดอย่างหนักว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี คลาร์กเขามาในบ้านเเล้วยังไงต่อดี เราควรจะพูดยังไงดี เขาคิด แต่เขาก็หยุดคิด เดี๋ยวนะ เราคือ บรูซ เวย์น หรือแบทแมนนะ ทำไมต้องมาคิดเรื่องอะไรไร้สาระพวกนี้ด้วย และนี้ก็บ้านฉันเพราะงั้นจะทำอะไรก็ได้นิ ไม่เห็นต้องสนใจเลย เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงเรียกอัลเฟรดให้ไปตามคลาร์กมาพบที่ห้องของเขา

       ร่างสูงใจเต้นเร็ว เขาตื่นเต้นไม่รู้ว่า ควรจะพูดกับบรูซอย่างไรดี อยากขอโทษแต่ไม่รู้ว่า ตัวเขานั้นผิดในเรื่องอะไร เสียงเคาะประตู 2-3 ครั้ง เพื่อขออนุญาตเข้าไปข้างใน เเต่ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมา เขาจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป

       " บรูซ...คุณอยู่ไหนครับ " ร่างสูงมองหาคนตัวเล็ก (ในความคิดของเขา)

       " อยู่ในห้องน้ำ..มานี้หน่อยสิคลาร์ก "

       สิ้นเสียงร่างสูงก็ตรงไปยังห้องน้ำทันที เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เเทบกำเดาพุ่ง ร่างบางนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำที่ใหญ่พอจะให้คน 3 คนลงไปได้ หน้าอกและเรียวขาที่โพล่พ้นน้ำทำให้เขาเเทบหมดความอดทน

       " ทำไมนายต้องมายืนอยู่หน้าบ้านตัเองเกือบ 2 วัน คลาร์ก " ร่างบางถามเสียงเรียบขณะที่ใช้สบู่ถูตัวไปด้วย

       " เอ่อ...ผะ ผมคิดว่า คุณกำลังโกรธผมอยู่ครับ " เสียงตอบอ้อมแอ้มและสายตาที่เหลือบมามองเขาเป็นพักๆ ทำให้บรูซรู้สึกหงุดหงิดนิดๆ

       "แล้วนายคิดว่า ทำให้ฉันโกรธเรื่องอะไร " ร่างบางถาม

       " ผะ ผมเอ่อ...ไม่เเน่ใจ ผมคิดว่า ไม่ได้ทำอะไรผิดนะ แต่คุณดูห่างๆผมเลยคิดว่า คุณโกรธผม " ร่างสูงก้มหน้าก้มตาตอบ เขาไม่อยากเห็นสายตาที่บรูซกำลังมองเขา มันทำให้รู้สึกขนลุกแปลกๆ

       " งั้นหรอ...ไม่รู้ว่าฉันโกรธเรื่องอะไรหรือเป็นเพราะ..นายไม่เคยสนใจ "

       คำถามนั้นทำให้ร่างสูงเบิกตากว้างเเละเงยหน้ามาเพื่อจะอธิบาย แต่ก็ต้องหยุดเพราะบรูซยกมือขึ้นห้ามไว้

       " หยิบเสื้อคลุมให้หน่อยสิ " ร่างสูงทำตาม เขาค่อยๆเดินไปยังอ่างอาบน้ำและใส่เสื้อคลุมให้อย่างเบามือ

       " พาฉันไปที่เตียงด้วย " คลาร์กพยักหน้ารับเเละทำตามอย่าง งงๆ ตกลงบรูซโกรธเขาจริงๆหรือเปล่า ทำไมดูทำตัวปกติเหมือนเรื่องที่คุยเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น

       คลาร์กอุ้มร่างที่บางกว่าเขามากมายังเตียงนุ่มที่กว้างเขามากๆถึงขนาดนอนได้ 4 คน

       " คุณหายโกรธผมแล้วหรอครับ บรูซ " ร่างสูงกลั้นใจถาม

       " ใครบอกนายเเบบนั้น " ร่างบางตวัดสายตาขึ้นมามอง ทำให้คลาร์กหงอลงทันที

       " แล้วผมต้องทำยังไงคุณถึงจะหายโกรธผมครับ " เขาค่อยๆวางบรูซลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล

       " ทำตามที่ฉันสั่ง " พูดจบก็ดึงคลาร์กให้ลงมาบนเตียงด้วยกัน พร้อมกับขึ้นคร่อม ร่างสูงดูตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เเต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

       " นายอยากรู้ไหมว่าฉันโกรธนายเรื่องอะไร " ไม่ว่าเปล่าเขายังเอาสะโพกกดลงไปยังกลางลำตัว คลาร์กหน้าขึ้นสีเอละค่อยๆพยักหน้า

       " แต่ก่อนที่ฉันจะบอก ฉันคงต้องทำโทษนายก่อน " เขาบดเบียดสะโพกมากขึ้นเเละรับรู้ถึงบางสิ่งที่กำลังดุนดันสะโพกเขาอยู่ มือหนาจับมับเข้าที่ก้นนุ่มนิ่มและเริ่มบีบมันอย่างรู้ง่าย เเต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น ร่างบางก็ดึงมือของเขาออกและกดลงไปยังเตียง

       " ระหว่างที่ฉันกำลังทำโทษนายจะไม่มีการเเตะต้องตัวฉันคลาร์ก เพราะไม่อย่างนัเนจะถือว่า ทำโทษได้ยังไง จริงไหม " ร่างบางพูดด้วยรอยยิ้มพิมใจ แต่คลาร์กรู้ว่า มันเป็นรอยยิ้มที่โครตจะน่ากลัวเลย

       บรูซเอากุญแจเมือมาล็อคคลาร์กไว้ก็เสาหัวเตียง และค่อยๆเริ่มกิจกรรมลงโทษคนตัวดีที่ทำให้เขาโกรธ ร่างบางเล้าโลมร่างสูงไปเรื่อยๆจนได้ยินเสียงหายใจที่เริ่มหอบหนักขึ้นพร้อมกับสายตาที่แสดงความต้องการออกมาอย่างชัดเจน 

       " รู้อะไรไหมคลาร์ก การทำอย่างนี้จริงๆมันก็น่าตื่นเต้นดีนะ ฉันน่าจะลองบ่อยๆ " ว่าพลางยิ้มร้าย เขาค่อยๆถอดชุดคลุมออก พร้อมกับเริ่มปลดกระดุมกางเกงคลาร์กด้วยเช่นกัน ร่างบางค่อยๆโลมเลียแก่นกายช้าๆ หยอกล้อให้ร่างสูงหายใจหนักขึ้นกว่าเดิม

       ภาพที่คลาร์กเห็นมันทำให้เขาเเทบหมดความอดทน บรูซดูเย้ายวนและเซ็กซี่มากๆ จนเขาอยากจะดึงกุญแจมือและขย้ำบรูซให้ได้ แต่ก็ต้องอดทนเพราะเขาทำบรูซโกรธและเขากำลังถูกทำโทษอยู่

       ขณะที่คลาร์กใกล้จะถึงฝั่งฝันร่างบางก็หยุดกิจกรรมลงทำให้คลาร์กเงยหน้ามองอย่างไม่เข้าใจ แต่ไม่ทันได้สงสัยเขาก็แทบจะกระชากกุญแจมือทิ้งอีกรอบ เพราะบรูซกำลังใช้นิ้วเบิกทางช่องทางนุ่มอยู่ ใบหน้าที่บิดไปตามเเรงอารมณ์ ริ้มฝีปากสวยก็เม้มเข้าหากัน ดูยั่วอารมณ์สุดๆ

       " อืมมม ฮือออ ฮาาาา " เสียงเล็กที่หลุดออกมาจากริบฝีปากบางทำให้คลาร์กอยากจะจับบรูซกดให้จมเตียง

       หลังจากนั้นไม่นานบรูซค่อยๆกดตัวลงไปยังเเก่นกายที่รู้สึกว่ามันจะใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่า? แต่เขาก็ไม่สนใจ ค่อยๆกดมันลงช้าๆจนสุดและนิ่งอยู่อย่านั้นเพื่อปรับตัวกับขนาดที่ไม่ปกติเหมือนคนธรรมดาทั่วไป

       " อึก บรูซ " เสียงเรียกที่เเหบพร่ามันทำให้บรูซรู้สึกเขินแบบแปลกๆเสียงมันดูเซ็กซี่ อีกทั้งสายตาที่สื่อถึงความต้องการที่มากขึ้นกว่าเดิม

       " ผม...ผมอยากกอดคุณได้ไหมครับบรูซ " สายตาที่จริงจังเเละเว้าวอนส่งมาถึงเขา

       " ถ้าอย่างนั้นจะเรียกว่า ลงโทษหรอ " สิ้นเสียงร่างบางก็ค่อยขยับคุมเกมส์ จากช้าก็ค่อยๆเร็วขึ้น เขาได้ยินเสียงกุญแจมือขยับดังกึกกักอยู่หลายครั้ง เหมือนร่างสูงอยากจะดึงมันออก ร่างบางยกยิ้มให้กับชัยชนะของตัวเอง เเต่เพียงไม่นานก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ๆตัวเขาก็เป็นฝ่ายพลิกกับมานอนอยู่บนเตียงเเทน

       " ดะ เดียวสิ! คลาร์ก!! ฉันยังทำโทษนายอยู่นะ! " ร่างบางว่าอย่างไม่พอใจ

       " ขอโทษครับบรูซ แต่ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ " ร่างสูงมองเขาด้วยสายตาที่เข้มขึ้น ดวงตาสีฟ้าที่สดใสตอนนี้กลับเข้มขึ้นจนบรูซรู้สึกได้ถึงเรื่องไม่ดีที่กำลังจะเกิดขึ้นก็เขาตอนนี้ 

       " ดะ เดี๋ยวสิ!! อะ อื้ออออ " ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบร่างสูงก็จูบปิดริมฝีปากนั้นและเป็นคนคุมเกมส์ทันที

        แสงเเดดที่กระทบหน้าทำให้ร่างบางค่อยๆเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งออกมองไปรอบๆ เขาค่อยๆขยับตัวเเต่ก็ต้องนิ้วหน้าเพราะกิจกรรมการทำโทษเมื่อคืนมันหนักหน่วงจริงๆ เขาหันไปมองเจ้าตัวดีที่หลับสบายกอดเขาอยู่ ใบหน้ายามหลับดูสงบและสบายตาจนเขาเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว 

        จริงๆเขาก็ยังไม่แน่ใจว่าโกรธคลาร์กเรื่องอะไร แต่เขาไม่พอใจที่เห็นผู็หญิงมารุมล้อมร่างสูงเอาเสียเลย และดูท่าร่างสูงก็มีท่าทีชื่นชอบด้วยเช่นกัน มันทำให้เขาไม่พอใจและไม่อยากเห็นหน้าเจ้าตัวจนคลาร์กก็มาง้อเขาในที่สุด

        คลาร์กมักจะเป็นอย่างนี้เสมอ เขาไม่รู้ว่าตัวเขาเองผิดอะไรหรือผิดหรือเปล่า เเต่สิ่งที่ร่างสูงจะทำก่อนเลยคือ การขอโทษ ต่อให้เขาไม่ผิดเขาก็จะขอโทษ มันเป็นสิ่งที่ทำให้เขารักร่างสูงเพราะรู้ว่า คลาร์กจะคอยอยู่ข้างๆเขาเเละไม่ปล่อยมือจากเขาเเน่นอน