ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : [SF] ผ้าพันคอ รามยอนและกระจกหน้าร้าน(ดูซอบ)2
"อ๊ากกกกกก"ผมตะโกนเสียงดังลั่นแบบไม่อายฟ้าดิน พอตื่นมาเจอตัวเองนอนอยู่บนโซฟาแทนที่จะเป็นเก้าอี้ที่ผมนั่งกินรามยอนเมื่อคืน แถมยังมีผู้ชายที่แต่งตัวเหมือนดูจุนนาและยังบอกว่าเป็นดูจุนอยู่ข้างๆทั้งๆที่ร้านล็อค และที่น่าตกใจที่สุด..เขากอดผมอยู่!!!
เอ่อ..คือคุณอาจจะคิดว่าผมโอเวอร์ไปนิด(หรืออาจจะไม่นิด...เท่าไหร่) แต่ผมเป็นพวก..เอ่อ..ชอบเพศเดียวกัน..เออ..ผมเป็นเกย์ก็ได้อ่ะ!! และหมอนี่ก็..หล่อไม่เบา-///- จะไม่ให้หวั่นไหวเลยก็ยังไงอยู่ล่ะนะ
"นี่นาย...คือดูจุนจริงๆหรอ?"ผมจิ้มไหล่ของดูจุน(มั้ง)แล้วถามเบาๆ พอดียังช็อคอยู่นิดนึงพูดแล้วเหมือนมีอะไรจุกคอ (แกเขินก็บอกมาเถอะซอบ-..-//ไรเตอร์)
..เออ ผมเขิน
"ใช่ครับโยซอบ ผมรู้ว่ามันไม่น่าเชื่อแต่โยซอบเชื่อผมหน่อยนะครับ ผมไม่ได้โกหกจริงๆนะ"
"ใจเย็นๆ ฉันก็ไม่ได้บอกว่าไม่เชื่อนายนี่"
"จริงหรอครับ โยซอบเชื่อผมหรอ?!?"ดูจุนคลายกอด(ซักที)แล้วมองตาผมปิ๊งๆ
"แต่!!! มันยังมี'แต่'อยู่อย่าง"ผมยกมือปรามดูจุนที่คาดว่าคือดูจุนไว้เล็กน้อย
"ฉันเล่าเรื่องตัวเองให้ดูจุนนาฟังไว้เยอะมาก งั้นถ้านายเล่าเรื่องของฉันได้ติดต่อกันเกินสองนาทีฉันจะยอมรับ"
"ง่ายๆครับ ผมยืนฟังแต่เรื่องโยซอบมาทั้งปี งั้นเริ่มเลยนะ..."เขายิ้มกว้างให้ผม..หล่อจังครับ-..-
"ยังโยซอบ ผู้ชายที่ชอบรามยอนรสดั้งเดิมเป็นที่สุดเหนือสิ่งอื่นใดในโลก แต่ถ้ามีของอร่อยอย่างอื่นมาให้กินก็ไม่เกี่ยง เวลากินของกินที่จะอร่อยที่สุดคือห้าทุ่มถึงตีหนึ่ง โยซอบเป็นคนน่ารักและเฟรนด์ลี่ แต่พอคนอื่นรู้ว่าชอบเพศเดียวกันก็พากันทิ้งไปเกือบหมด รักครั้งแรกของโยซอบคือตอนม.5กับเพื่อนชื่อจุนฮยอง แต่เขามีแฟนแล้วโยซอบเลยตัดใจ โยซอบชอบเกิร์ล กรุ๊ปมากโดยเฉพาะMiss A ซูซี่ และไอยู แต่ก็ชอบร้องเพลงบัลลาดเวลาเบื่อ..."
"โอเคๆ!! 2นาทีแล้ว"ผมพูดขัดขึ้นมาและเอานิ้วชี้ปิดปากดูจุนทันทีที่ครบสองนาที ไม่ได้อารมณ์เสียหรอกนะ แต่พอยืนฟังคนอื่นเล่าเรื่องของตัวเองได้ยาวเป็นสารคดีอย่างนี้มันก็อายอยู่
"แล้ว...โยซอบเชื่อผมรึยังล่ะ"ดูจุนจับมือข้างที่ปิดปากเขาอยู่ของผมมากุมไว้แล้วถามยิ้มๆ โอยยยย ซอบจะเป็นลมแล้ว-////-
"อ..อืม เชื่อแล้วๆ"ผมพยักหน้าหงึกๆอย่างว่าง่าย
"แล้ว...นายมีชีวิตได้ยังไงกันอ่ะ แล้วกลายเป็นคนได้ยังไง?"
"ผมไม่รู้เหมือนกันนะว่าผมมีชีวิตได้ยังไง แต่วันแรกที่ผมมีชีวิตขึ้นมาก็เป็นวันแรกที่โยซอบตั้งชื่อให้ผม ส่วนที่ผมกลายเป็นคนได้ยังไง...ก็เพราะโยซอบนั่นแหละ^^"เขาก้มตัวลงมามองหน้าผมใกล้ๆและยิ้มแบบเดิม ยิ่งผมกำลังเงยหน้าอยู่หน้าเราเลยห่างกันไม่กี่นิ้ว
พอดูใกล้ๆอย่างนี้แล้ว ผิวของดูจุนดีมากถึงจะคล้ำนิดหน่อย แถมตาของเขาดูลึกลับยังเหมือนกับจะดูดผมเข้าไปยังไงยังงั้น
"จะจ้องผมอีกนานมั้ยครับ อ้าปากค้างอีกตะหาก สงสัยผมจะหล่อน่าดูนะ ฮะๆ"
"ไม่ปฏิเสธ...-///-"ดูจุนมองผมอึ้งๆก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาแล้วหยิกแก้มผมเบาๆ
"ว่าแต่..ที่นายบอกว่าได้เป็นคนเพราะฉันอ่ะ หมายความว่าไงหรอ"
"ก็โยซอบให้ผ้าพันคอผมแล้วก็ให้ผมขอพรใช่มั้ยล่ะครับ"
"อ่าฮะ"
"แล้วผมก็ขอพรให้ผมได้เป็นมนุษย์"
"อ๋อออออ งั้นฉันต้องขอผ้าพันคอคืนล่ะ จะได้ขอพรมั่ง"ผมจับปลายผ้าพันคอข้างนึงและยิ้มอ้อนๆ(อาวุธลับของผมเลยนะ)ให้เขา�
"อ๊ะๆ ยังไม่ได้ครับ ผมยังขอพรไว้อีกข้อนึง"
"อะไรล่ะ เดี๋ยวฉันช่วยทำให้มันเป็นจริงเอง"
"แน่ใจนะครับ?"
"อื้ม ว่ามาเลย เดี๋ยวยังโยซอบจัดให้"ผมพยักหน้าอย่างหนักแน่น
"ผมขอให้...ผมได้รักโยซอบ..."
'ฉ่าาาาาาา' เอ่อ นั่นเสียงอะไรน่ะ=////=?
(เสียงหน้าเธอนั่นแหละ//ไรเตอร์)
"ล..แล้วตอนนี้ไม่ได้รักฉันอยู่หรอกหรอ?"
"รักสิครับ แต่มันหมายความว่า...โยซอบก็ต้องรักผมตอบด้วยไง โยซอบสัญญาแล้วนะว่าจะช่วยผม"ดูจุนก้มลงมากระซิบที่ข้างผมเสียงเบาและกุมมืออีกข้างของผม
"อันนี้...นายคงต้องทำให้ฉันหลงรักนายเองแล้วล่ะ"
"อ่า..งั้นผมจะรุกโยซอบเต็มที่เลยละกันนะ"ดูจุนยิ้มเจ้าเล่ห์พลางจ้องตาผมนิ่ง
"เอาสี๊~แต่จะใช้เวลานานแค่ไหนไม่รู้นะ อาจจะเป็นสิบปีเลยก็ได้"
"สิบปีผมก็รอได้ แต่โยซอบจะปฏิเสธผมได้นานขนาดนั้นรึเปล่า...ผมรู้นะว่าลึกๆโยซอบก็ชอบผมเหมือนกัน ดูสิใจเต้นตึกตักๆเลย"เขาทาบมือบนอกซ้ายของผมแล้วพูดยิ้มๆ
"บ..บ้า ใจฉันก็ต้องเต้นตึกตักๆสิ ใจบ้านนายเต้นตุ้บตั้บๆรึไงล่ะ"
"ใจผมเต้นว่าโยซอบๆตะหาก"เขาส่งยิ้มให้ผมอีกครั้งและพูดประโยคเน่าๆนั่นออกมาหน้าตาเฉย โอ๊ยยยย ใจผมจะระเบิดอยู่แล้ว
"นายรักฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ...รู้จักฉันมาปีเดียวเองเนี่ยนะ"ผมถามเขาเสียงเบา ก็มันจริงนี่นา ถ้าเขาอยู่กับผมไปนานๆจนผมรู้สึกดีแล้วเกิดไม่ชอบผมขึ้นมาล่ะ..?
"แต่มันก็ทั้งชีวิตผมเลยนะ"
"นั่นแหละ..แต่มันก็แค่ปีเดียวไม่ใช่หรอ"ผมยังถามเสียงเศร้าออกไปอีก ถึงตอนนี้ใจจะเต้นแรงไปหมดแล้วก็เถอะ
"แค่ปีเดียวที่ไหนล่ะครับ มันตั้ง31,536,000วินาทีเลยนะ...เห็นมั้ยนานจะตาย"เขาค่อยโอบรอบเอวของผมเข้าไปใกล้ๆและเดินเข้ามาสองสามเก้า..ซึ่งผมก็ไม่ได้กระเถิบหนีหรอกนะ=..=
"ฉันไม่เถียงละๆ"ผมยกมือสองข้างเชิงยอมแพ้และหัวเราะเล็กน้อยกับความรั้นที่เอาชนะไม่ได้ของดูจุน
"งั้นเอาอย่างนี้ ฉันให้เวลานายหนึ่งปี ถ้านายทำให้ฉันรักนายก่อนเที่ยงคืนวันเกิดของนายปีหน้า นายต้องให้ผ้าพันคอฉัน ดีมั้ย?"
"ผมยอมกลับไปเป็นหุ่นเลยอ่ะ"
"ได้งั้นก็ตามนั้น"
"ได้ครับ ให้ผ้าพันคอผืนนี้เป็นพยาน"ดูจุนกระซิบประโยคสุดท้ายข้างหูของผมและดึงผมเข้าไปกอด ก่อนจะเกยคางขึ้นวางที่ไหล่ของผมช้าๆ..
เฮ้ยเดี๋ยว...
"ว้อยยย ปล่อยช้านนน ใครให้นายกอดฉันไม่ทราบ"
"แล้วโยซอบไม่ให้หรอครับ"
"เออสิ!"
"แหม~ผมก็บอกแล้วว่าจะรุกเต็มที่ อีกอย่าง..เมื่อกี๊โยซอบก็ยืนค้างให้ผมทั้งโอบ ทั้งจับมือ ทั้งกอดอยู่ตั้งนานไม่ใช่หรือไงครับ"
"เออะ=[]="ผมได้แต่ยืนอ้าปากพะงาบๆอย่างเถียงไม่ออก
�
"ช่างฉันเถอะน่า-3-!!"ผมจู๋ปากแล้วแกล้งงอนหลบตาดูจุนไปทางหน้าต่าง
"ฮะๆ โยซอบนี่..น่ารักขึ้นทุกวันเลยนะครับ^^ ขอกอดหน่อยมา"ดูจุนลูบหัวและตั้งท่าจะดึงผมเข้าไปกอดแต่ผมกันไว้ได้ก่อนแล้วกระโดดหลบออกมาระยะสามเมตรพร้อมตั้งการ์ดทันที
"หยุดเลยนะๆ ฉันทำนายเจ็บตัวขึ้นมาแล้วจะหาว่าฉันไม่เตือนไม่ได้นะ"
"ผมยอมให้โยซอบทำร้ายร่างกาย..ดีกว่าเจ็บใจที่ไม่ได้กอดโยซอบนะครับ"
"แว้กกกกกกก!!"ผมแหกปากให้ไอ้หล่อตัวสูงทิ้งท้ายก่อนจะวิ่งหนีเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
"อยู่ในนั้นนานๆ ผมคิดว่าเชื้อเชิญไม่รู้นะคร้าบบบ"มีเสียงตะโกนตามหลังมาเล็กน้อย ทำเอาผมสะดุดแทบหน้าคว่ำแต่เพื่อไม่ให้เสียฟอร์ม ผมเลยเข้าห้องน้ำมาในที่สุด
"เฮ้อ~ นายไปท้าเขาอย่างงั้นทำไมยังโยซอบ"ผมมองหน้าที่ทั้งแดงทั้งร้อนของตัวเองในกระจกแล้วถามตัวเองเบาๆก่อนจะกุมอกข้างซ้ายที่เต้นแรงจากหลายสาเหตุอย่างไม่เข้าใจ
ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันวันแรกทำไมถึงทำให้ใจเต้นได้ขนาดนี้นะ..?
เอาเข้าจริง...ฉันอาจจะแพ้ตั้งแต่เพิ่งเริ่มด้วยซ้ำ
ดีจ้าาาา ไรเตอร์อิสแบ็ค
ขอโทษนะคะมาช้า จริงๆแต่งเสร็จนานแล้วแต่พอเมื่อวานจะมาลงไรเตอร์ดันเผลอไปกดลบ เลยต้องมานั่งแต่งใหม่ㅠ ㅠ มันเป็นเพราะความเอ๋อของเราเอง แง๊~
อ่านจบแล้วรู้สึกกับดูซอบเวอร์ชั่นสวีทแบบนี้มั่งเอ่ย เม้นกันไว้บ้างน้า เท่าที่ผ่านเม้นน้อยมากๆเริ่มหมดกำลังใจแล้ว...
ไรเตอร์ก็อยากรู้ว่ารีดเดอร์รู้สึกยังไงบ้าง คิดยังไงบ้าง เพราะฉะนั้นขอร้องนะคะ
อย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงากันเลยนะ:)
ปล.ยังไงก็รักรีดเดอร์ทุกคนเหมือนเดิม ส่วนอีแอลตอนต่อใหม่ใกล้เสร็จแล้วล่ะค่ะ และคงมาลงอีกยม่นาน แต่ยังตันๆอยู่เลยอาจจะซัก4-5วันนะคะ จนกว่าจะถึงวันนั้น
บ๊าย บาย จ้าาาาาาา
เอ่อ..คือคุณอาจจะคิดว่าผมโอเวอร์ไปนิด(หรืออาจจะไม่นิด...เท่าไหร่) แต่ผมเป็นพวก..เอ่อ..ชอบเพศเดียวกัน..เออ..ผมเป็นเกย์ก็ได้อ่ะ!! และหมอนี่ก็..หล่อไม่เบา-///- จะไม่ให้หวั่นไหวเลยก็ยังไงอยู่ล่ะนะ
"นี่นาย...คือดูจุนจริงๆหรอ?"ผมจิ้มไหล่ของดูจุน(มั้ง)แล้วถามเบาๆ พอดียังช็อคอยู่นิดนึงพูดแล้วเหมือนมีอะไรจุกคอ (แกเขินก็บอกมาเถอะซอบ-..-//ไรเตอร์)
..เออ ผมเขิน
"ใช่ครับโยซอบ ผมรู้ว่ามันไม่น่าเชื่อแต่โยซอบเชื่อผมหน่อยนะครับ ผมไม่ได้โกหกจริงๆนะ"
"ใจเย็นๆ ฉันก็ไม่ได้บอกว่าไม่เชื่อนายนี่"
"จริงหรอครับ โยซอบเชื่อผมหรอ?!?"ดูจุนคลายกอด(ซักที)แล้วมองตาผมปิ๊งๆ
"แต่!!! มันยังมี'แต่'อยู่อย่าง"ผมยกมือปรามดูจุนที่คาดว่าคือดูจุนไว้เล็กน้อย
"ฉันเล่าเรื่องตัวเองให้ดูจุนนาฟังไว้เยอะมาก งั้นถ้านายเล่าเรื่องของฉันได้ติดต่อกันเกินสองนาทีฉันจะยอมรับ"
"ง่ายๆครับ ผมยืนฟังแต่เรื่องโยซอบมาทั้งปี งั้นเริ่มเลยนะ..."เขายิ้มกว้างให้ผม..หล่อจังครับ-..-
"ยังโยซอบ ผู้ชายที่ชอบรามยอนรสดั้งเดิมเป็นที่สุดเหนือสิ่งอื่นใดในโลก แต่ถ้ามีของอร่อยอย่างอื่นมาให้กินก็ไม่เกี่ยง เวลากินของกินที่จะอร่อยที่สุดคือห้าทุ่มถึงตีหนึ่ง โยซอบเป็นคนน่ารักและเฟรนด์ลี่ แต่พอคนอื่นรู้ว่าชอบเพศเดียวกันก็พากันทิ้งไปเกือบหมด รักครั้งแรกของโยซอบคือตอนม.5กับเพื่อนชื่อจุนฮยอง แต่เขามีแฟนแล้วโยซอบเลยตัดใจ โยซอบชอบเกิร์ล กรุ๊ปมากโดยเฉพาะMiss A ซูซี่ และไอยู แต่ก็ชอบร้องเพลงบัลลาดเวลาเบื่อ..."
"โอเคๆ!! 2นาทีแล้ว"ผมพูดขัดขึ้นมาและเอานิ้วชี้ปิดปากดูจุนทันทีที่ครบสองนาที ไม่ได้อารมณ์เสียหรอกนะ แต่พอยืนฟังคนอื่นเล่าเรื่องของตัวเองได้ยาวเป็นสารคดีอย่างนี้มันก็อายอยู่
"แล้ว...โยซอบเชื่อผมรึยังล่ะ"ดูจุนจับมือข้างที่ปิดปากเขาอยู่ของผมมากุมไว้แล้วถามยิ้มๆ โอยยยย ซอบจะเป็นลมแล้ว-////-
"อ..อืม เชื่อแล้วๆ"ผมพยักหน้าหงึกๆอย่างว่าง่าย
"แล้ว...นายมีชีวิตได้ยังไงกันอ่ะ แล้วกลายเป็นคนได้ยังไง?"
"ผมไม่รู้เหมือนกันนะว่าผมมีชีวิตได้ยังไง แต่วันแรกที่ผมมีชีวิตขึ้นมาก็เป็นวันแรกที่โยซอบตั้งชื่อให้ผม ส่วนที่ผมกลายเป็นคนได้ยังไง...ก็เพราะโยซอบนั่นแหละ^^"เขาก้มตัวลงมามองหน้าผมใกล้ๆและยิ้มแบบเดิม ยิ่งผมกำลังเงยหน้าอยู่หน้าเราเลยห่างกันไม่กี่นิ้ว
พอดูใกล้ๆอย่างนี้แล้ว ผิวของดูจุนดีมากถึงจะคล้ำนิดหน่อย แถมตาของเขาดูลึกลับยังเหมือนกับจะดูดผมเข้าไปยังไงยังงั้น
"จะจ้องผมอีกนานมั้ยครับ อ้าปากค้างอีกตะหาก สงสัยผมจะหล่อน่าดูนะ ฮะๆ"
"ไม่ปฏิเสธ...-///-"ดูจุนมองผมอึ้งๆก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาแล้วหยิกแก้มผมเบาๆ
"ว่าแต่..ที่นายบอกว่าได้เป็นคนเพราะฉันอ่ะ หมายความว่าไงหรอ"
"ก็โยซอบให้ผ้าพันคอผมแล้วก็ให้ผมขอพรใช่มั้ยล่ะครับ"
"อ่าฮะ"
"แล้วผมก็ขอพรให้ผมได้เป็นมนุษย์"
"อ๋อออออ งั้นฉันต้องขอผ้าพันคอคืนล่ะ จะได้ขอพรมั่ง"ผมจับปลายผ้าพันคอข้างนึงและยิ้มอ้อนๆ(อาวุธลับของผมเลยนะ)ให้เขา�
"อ๊ะๆ ยังไม่ได้ครับ ผมยังขอพรไว้อีกข้อนึง"
"อะไรล่ะ เดี๋ยวฉันช่วยทำให้มันเป็นจริงเอง"
"แน่ใจนะครับ?"
"อื้ม ว่ามาเลย เดี๋ยวยังโยซอบจัดให้"ผมพยักหน้าอย่างหนักแน่น
"ผมขอให้...ผมได้รักโยซอบ..."
'ฉ่าาาาาาา' เอ่อ นั่นเสียงอะไรน่ะ=////=?
(เสียงหน้าเธอนั่นแหละ//ไรเตอร์)
"ล..แล้วตอนนี้ไม่ได้รักฉันอยู่หรอกหรอ?"
"รักสิครับ แต่มันหมายความว่า...โยซอบก็ต้องรักผมตอบด้วยไง โยซอบสัญญาแล้วนะว่าจะช่วยผม"ดูจุนก้มลงมากระซิบที่ข้างผมเสียงเบาและกุมมืออีกข้างของผม
"อันนี้...นายคงต้องทำให้ฉันหลงรักนายเองแล้วล่ะ"
"อ่า..งั้นผมจะรุกโยซอบเต็มที่เลยละกันนะ"ดูจุนยิ้มเจ้าเล่ห์พลางจ้องตาผมนิ่ง
"เอาสี๊~แต่จะใช้เวลานานแค่ไหนไม่รู้นะ อาจจะเป็นสิบปีเลยก็ได้"
"สิบปีผมก็รอได้ แต่โยซอบจะปฏิเสธผมได้นานขนาดนั้นรึเปล่า...ผมรู้นะว่าลึกๆโยซอบก็ชอบผมเหมือนกัน ดูสิใจเต้นตึกตักๆเลย"เขาทาบมือบนอกซ้ายของผมแล้วพูดยิ้มๆ
"บ..บ้า ใจฉันก็ต้องเต้นตึกตักๆสิ ใจบ้านนายเต้นตุ้บตั้บๆรึไงล่ะ"
"ใจผมเต้นว่าโยซอบๆตะหาก"เขาส่งยิ้มให้ผมอีกครั้งและพูดประโยคเน่าๆนั่นออกมาหน้าตาเฉย โอ๊ยยยย ใจผมจะระเบิดอยู่แล้ว
"นายรักฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ...รู้จักฉันมาปีเดียวเองเนี่ยนะ"ผมถามเขาเสียงเบา ก็มันจริงนี่นา ถ้าเขาอยู่กับผมไปนานๆจนผมรู้สึกดีแล้วเกิดไม่ชอบผมขึ้นมาล่ะ..?
"แต่มันก็ทั้งชีวิตผมเลยนะ"
"นั่นแหละ..แต่มันก็แค่ปีเดียวไม่ใช่หรอ"ผมยังถามเสียงเศร้าออกไปอีก ถึงตอนนี้ใจจะเต้นแรงไปหมดแล้วก็เถอะ
"แค่ปีเดียวที่ไหนล่ะครับ มันตั้ง31,536,000วินาทีเลยนะ...เห็นมั้ยนานจะตาย"เขาค่อยโอบรอบเอวของผมเข้าไปใกล้ๆและเดินเข้ามาสองสามเก้า..ซึ่งผมก็ไม่ได้กระเถิบหนีหรอกนะ=..=
"ฉันไม่เถียงละๆ"ผมยกมือสองข้างเชิงยอมแพ้และหัวเราะเล็กน้อยกับความรั้นที่เอาชนะไม่ได้ของดูจุน
"งั้นเอาอย่างนี้ ฉันให้เวลานายหนึ่งปี ถ้านายทำให้ฉันรักนายก่อนเที่ยงคืนวันเกิดของนายปีหน้า นายต้องให้ผ้าพันคอฉัน ดีมั้ย?"
"ผมยอมกลับไปเป็นหุ่นเลยอ่ะ"
"ได้งั้นก็ตามนั้น"
"ได้ครับ ให้ผ้าพันคอผืนนี้เป็นพยาน"ดูจุนกระซิบประโยคสุดท้ายข้างหูของผมและดึงผมเข้าไปกอด ก่อนจะเกยคางขึ้นวางที่ไหล่ของผมช้าๆ..
เฮ้ยเดี๋ยว...
"ว้อยยย ปล่อยช้านนน ใครให้นายกอดฉันไม่ทราบ"
"แล้วโยซอบไม่ให้หรอครับ"
"เออสิ!"
"แหม~ผมก็บอกแล้วว่าจะรุกเต็มที่ อีกอย่าง..เมื่อกี๊โยซอบก็ยืนค้างให้ผมทั้งโอบ ทั้งจับมือ ทั้งกอดอยู่ตั้งนานไม่ใช่หรือไงครับ"
"เออะ=[]="ผมได้แต่ยืนอ้าปากพะงาบๆอย่างเถียงไม่ออก
�
"ช่างฉันเถอะน่า-3-!!"ผมจู๋ปากแล้วแกล้งงอนหลบตาดูจุนไปทางหน้าต่าง
"ฮะๆ โยซอบนี่..น่ารักขึ้นทุกวันเลยนะครับ^^ ขอกอดหน่อยมา"ดูจุนลูบหัวและตั้งท่าจะดึงผมเข้าไปกอดแต่ผมกันไว้ได้ก่อนแล้วกระโดดหลบออกมาระยะสามเมตรพร้อมตั้งการ์ดทันที
"หยุดเลยนะๆ ฉันทำนายเจ็บตัวขึ้นมาแล้วจะหาว่าฉันไม่เตือนไม่ได้นะ"
"ผมยอมให้โยซอบทำร้ายร่างกาย..ดีกว่าเจ็บใจที่ไม่ได้กอดโยซอบนะครับ"
"แว้กกกกกกก!!"ผมแหกปากให้ไอ้หล่อตัวสูงทิ้งท้ายก่อนจะวิ่งหนีเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
"อยู่ในนั้นนานๆ ผมคิดว่าเชื้อเชิญไม่รู้นะคร้าบบบ"มีเสียงตะโกนตามหลังมาเล็กน้อย ทำเอาผมสะดุดแทบหน้าคว่ำแต่เพื่อไม่ให้เสียฟอร์ม ผมเลยเข้าห้องน้ำมาในที่สุด
"เฮ้อ~ นายไปท้าเขาอย่างงั้นทำไมยังโยซอบ"ผมมองหน้าที่ทั้งแดงทั้งร้อนของตัวเองในกระจกแล้วถามตัวเองเบาๆก่อนจะกุมอกข้างซ้ายที่เต้นแรงจากหลายสาเหตุอย่างไม่เข้าใจ
ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันวันแรกทำไมถึงทำให้ใจเต้นได้ขนาดนี้นะ..?
เอาเข้าจริง...ฉันอาจจะแพ้ตั้งแต่เพิ่งเริ่มด้วยซ้ำ
ดีจ้าาาา ไรเตอร์อิสแบ็ค
ขอโทษนะคะมาช้า จริงๆแต่งเสร็จนานแล้วแต่พอเมื่อวานจะมาลงไรเตอร์ดันเผลอไปกดลบ เลยต้องมานั่งแต่งใหม่ㅠ ㅠ มันเป็นเพราะความเอ๋อของเราเอง แง๊~
อ่านจบแล้วรู้สึกกับดูซอบเวอร์ชั่นสวีทแบบนี้มั่งเอ่ย เม้นกันไว้บ้างน้า เท่าที่ผ่านเม้นน้อยมากๆเริ่มหมดกำลังใจแล้ว...
ไรเตอร์ก็อยากรู้ว่ารีดเดอร์รู้สึกยังไงบ้าง คิดยังไงบ้าง เพราะฉะนั้นขอร้องนะคะ
อย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงากันเลยนะ:)
ปล.ยังไงก็รักรีดเดอร์ทุกคนเหมือนเดิม ส่วนอีแอลตอนต่อใหม่ใกล้เสร็จแล้วล่ะค่ะ และคงมาลงอีกยม่นาน แต่ยังตันๆอยู่เลยอาจจะซัก4-5วันนะคะ จนกว่าจะถึงวันนั้น
บ๊าย บาย จ้าาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น