คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : [OS Project] Midnight Sun - It's not me
กลับมาแล้ววววว
คราวนี้ไรเตอร์หายไปนาน พอดีใกล้สอบ
สอบหลังชาวบ้านเค้าเกือบเดือน 5555
ไปอ่านกันเลยเน่ออออ
จิ้มฟังเพลง~
"ย่าห์ ยุนดูจุน!!!!!!"
"จ๋าที่รัก^^?"
"ไม่ต้องมาที่รักเลย!!"
"อ้าว ถ้าไม่ให้เรียกภรรยาว่าที่รัก แล้วจะให้ไปเรียกใครล่ะครับ หืม?"
ร่างสูงลุกขึ้นนั่งบนเตียงและยิ้มหวานก่อนจะอ้าแขนให้คนรักตัวเล็กที่ยืนกอดอกหน้ามุ่ยอยู่หน้าประตูห้องนอน
"นี่!! อย่ามาล้อเล่นนะ ยอมรับมาดีๆเลย ว่าแอบไปทำอะไรมา"
"ท..ทำอะไรครับโยซอบ ผมไม่ได้ไปทำอะไรมาเลยนะ วันนี้ก็ทำงานทั้งวันนะ"
"โกหก!!"
"แล้วผมไปทำอะไรให้ที่รักไม่พอใจมาล่ะครับฮึ?"
ถามเสียงหวานก่อนจะยันตัวขึ้นยืนและเดินเข้าไปกอดคนตัวเล็กพลางมองอีกหน้าอีกคนตาหวาน
ร่างบางเบะปาก ก่อนจะสะบัดอ้อมกอดออกแล้วเดินไปนั่งกอดอกกับเตียงอย่างไม่พอใจนัก
"ก็ดูจุนนาอ่ะ ไปเที่ยวกลางคืนมาใช่มั้ยล่ะ?!?"
"หื๊มมมมมมม?"
"โยซอบอา ไปเอามาจากไหนครับเนี่ย?"
"ไม่ต้องเถียงเลย! วันนี้ใส่เสื้อสีอะไร"
"ข..ข..ขาว"
"สูทล่ะ?"
"น้ำเงินจ่ะ"
"ตัวไหน?"
"ตัวที่ที่รักซื้อให้วันครบรอบปีที่แล้วไง"
"กางเกง?"
"สีเดียวกับสูท.."
"หึ... นั่นไง ว่าแล้วไม่ผิด..."
"ว่าแล้วอะไรหรอ? บอกที่รักได้มั้ยเอ่ย?"
"เงียบไปถ้าไม่อยากโดนตบ!!"
"อ่ะ...ครับ"
ร่างสูงพยักหน้าหน้าหงอย ก่อนจะก้มหน้าฟังศรีภรรยา(?)อย่างเชื่อฟัง
"วันนึงเมื่อสองเดือนที่แล้วโยไปปาร์ตี้วันเกิดกับเพื่อนที่ผับABมา แล้วรู้มั้ยว่าโยเจอใคร?"
"อ..เอ่อ ดาราชื่อนิชคุณที่โยชอบหรอครับ^^?"
"ดูจุนนั่นแหละ!!! ไปเที่ยวผับกันโจ้งๆเลยนะ นี่ถ้าโยไม่ไปเจอเองก็คงไม่รู้หรอก"
"แหมโยครับ คนนั้นอาจจะแค่หน้ากับส่วนสูงคล้ายๆกันก็ได้นี่นา แถมในผับมันก็มืดๆ จะจำคนผิดกันก็คงไม่แปลก"
ดูจุนยกมือลูบต้นขานิ่มของโยซอบภายใต้กางเกงนอนตัวบางไปมา พลางมองตาปริบๆให้โยซอบเชื่อใจในตัวเขาได้
"อย่าเนียนเลยดูจุนนา!! โยกำลังจริงจังนะ"
คนตัวเล็กค้อนหน้ามองร่างสูงอย่างน่ารัก ก่อนจะเด้งตัวกับเตียงครั้งหนึ่งอย่างไม่พอใจ
"ผมก็จริงจังเหมือนโยซอบแหละครับ~ ผมรักโยคนเดียวน้า ออกจากบ้านไปทำงานตอนเช้าทำงานแล้วก็กลับมาหาที่รักอย่างนี้ทุกวัน ไม่มีเวลาไปไหนหรอกครับ^^"
"แต่ก็นั่นแหละ ตอนโยหลับดูจุนก็ออกไปข้างนอกได้ไม่ใช่รึไง"
"แหม... คืนๆนึงผมได้นอนซะที่ไหน โยซอบก็อยู่กับผมจนหมดแรง เอ้ย จนดึกทุกครั้งไม่ใช่หรือไง หืม?"
ดูจุนยิ้มเจ้าเล่ห์และดึงโยซอบเข้ามาหอมแก้มเบาๆ
"บ...บ้าหรอ? พูดอะไรน่าเกลียด อ..อีกอย่าง โยก็มีหลักฐานด้วยว่าดูจุนไปข้างนอกทุกวันศุกร์"
"อ่า.. แล้วหลักฐานมันคืออะไรกันเอ่ย^^?"
"ก...ก็ หลังจากโยเจอดูจุนวันนั้น โยก็แอบไปสืบที่ผับ แล้วก็ถามจากคนที่ผับมา ผลออกมาเป็นเหมือนกันหมด ว่าทุกคนรู้จักดูจุนนา"
"อา.. เพราะผมจัดงานเลี้ยงลูกค้าที่นั่นบ่อยรึเปล่า?"
"ใช่!! และเพราะข้อนั้นโยก็เลยถามมาอีกแล้วทีนี้โยได้อะไรมารู้มั้ย?"
"อ..อะไรครับที่รัก^ ^""
ดูจุนยิ้มเจื่อน แต่ก็ถามออกไปเสียงหวาน แน่ล่ะ...ยุนดูจุนน่ะ ไหลตัวพ่อเชียวนะ~
"ดูจุนนาไม่ได้แค่ไปที่นั่น แต่เป็นลูกค้าประจำเลยน่ะสิ! โยนี่โง่จริงๆเลยที่เชื่อใจดูจุนนา!!!"
โยซอบปัดมือหนาออก ก่อนจะลุกขึ้นตะโกนลั่นห้อง
"โยครับ... เค้าอาจจะเข้าใจผิดก็ได้นะ ผมไม่ใช่คนแบบที่ชอบเที่ยวกลางคืนนะ เชื่อใจผมนะที่รัก นะๆๆ"
ร่างสูงดึงมือเล็กเล็กน้อยให้อีกคนเข้ามายืนตรงขอบเตียง และยกมือขึ้นปาดน้ำตาของภรรยาตัวน้อยออกเบาๆ
"ฮึก... แล้วโยจะเชื่อดูจุนนาได้ยังไง?"
"อ...เออ เรื่องนั้น"
'ครืดดดดดด ครืดดดดดด'
เสียงโทรศัพท์จากโต๊ะหัวเตียงดังขึ้นขัดบทสนทนาของสองสามีภรรยา
'D.O. (AB PUB)'
มุมปากหยักยกยิ้มเมื่อเห็นคนที่โทรเข้า ใช่...เขาคิดแผนที่จะแถแบบสีข้างปลอดภัยดีได้แล้ว:)
"โมชิ โมชิ"
ดูจุนกรอกเสียงภาษาที่สามลงในมือถือ ก่อนปลายสายจะถามมางงๆ
(อะไรกันครับคุณดูจุน นี่ผมดีโอนะครับ)
“เอาน่า คุณภรรยาจับได้ว่าไปเที่ยว เนียนๆพูดภาษาญี่ปุ่นกับฉันหน่อย”
ดูจุนกรอกเสียงภาษาญี่ปุ่นลงไป ก่อนจะยิ้มให้โยซอบและชี้โทรศัพท์ว่าเป็นสายจากลูกค้า คนตัวเล็กจึงได้แต่พยักหน้าแล้วทิ้งตัวลงนั่นข้างๆดูจุนเท่านั้น ร่างสูงดึงหัวคนตัวเล็กมาหนุนที่ตักก่อนจะลูบหัวกลมช้าๆและพูดกับลูกค้า(?)ต่อไป
ก็นะ... โยซอบรู้ภาษาญี่ปุ่นซะที่ไหน^___^
*จากตรงนี้ก็จินตนาการเป็นภาษาญี่ปุ่นกันไป*
(อ้าว แล้วจะเคลียร์กันยังไงล่ะครับเนี่ย?)
“ก็เดี๋ยวนายช่วยโทรมาหาโยซอบทีนะ แล้วก็พูดประมาณว่าเข้าใจผิดไป ไม่ก็ข้อมูลไม่ใช่ของจริงไรงี้”
(ครับๆ... เอ... แต่จริงๆก็ควรปล่อยให้คุณดูจุนโดนลงโทษซักครั้งนะครับ แอบหนีเมียมาเที่ยวได้ทุกอาทิตย์)
“เฮ่ยๆๆ ถึงฉันจะเที่ยวกลางคืน แต่ฉันก็รักภรรยาฉันคนเดียวว่อย ไม่เคยแบกใครกลับบ้าน แถมยังไม่เคยทำอะไรเกินเลยกับสาวที่ไหน อย่างมากก็แค่เลี้ยงเหล้า ไม่ก็เต้นป่าววะเหอะ”
เถียงขำๆ ก่อนจะก้มลงมองหน้าคนตัวเล็กที่นอนหลับตาพริ้มอย่างเพลียๆ
“มองอะไรดูจุนนา? คุยงานไปเลยไป แล้วค่อยมาเคลียร์กัน”
โยซอบลืมตาขึ้นมองตอบก่อนจะพองแก้มงอนๆและสะบัดมือให้ร่างสูงกลับไปคุยงานต่อให้จบๆ
“ลูกค้าเค้าแค่ชมว่าภรรยาผมในรูปที่ห้องทำงานอ่ะ... น่ารักเป็นบ้าเลยน่ะสิ ผมเลยต้องพิสูจน์”
“อยู่กินกันมาเป็นปี ยังหาความน่ารักในตัวโยไม่เจออีกรึไง ชิ!!”
“เปล่าๆ ผมแค่รู้สึกว่าโยซอบชักจะน่ารักขึ้นทุกทีแล้วต่างหากล่ะเดี๋ยวนี้ สงสัยสามีเลี้ยงดูดี”
“ย...อ...ฮึ่ย .///////.”
โยซอบอ้าปากพะงาบๆอย่างเถียงไม่ออก ก่อนจะหมุนตัวนอนตะแคงซ่อนใบหน้าแดงระเรื่อของตัวเองจากอีกคน
(เอ่อ.... ลืมไปรึเปล่าว่าผมยังฟังอยู่ เชื่อละครับว่ารักกันปานจะกลืนกิน)
“ฮะๆๆๆ โทษทีๆ นั่นแหละ ก็อย่างที่บอก เดี๋ยวโทรมาหาโยด้วย”
(ครับๆ)
“เออ ส่วนเรื่องเที่ยว... ฉันว่าคงไม่ได้ไปอีกนานเลยว่ะ... เผลอๆอาจต้องเลิกT^T”
(ฮ่าๆๆ เลิกๆไปผมก็ไม่ว่าหรอกครับ มีภรรยาแล้วนี่นะ)
“นั่นสิ งั้นนายวางไปก่อนเลยนะ”
(ครับ สวัสดีครับ)
ปลายสายตอบมาขำๆก่อนจะวางสายไป
ดูจุนก้มลงมองหน้าคนน่ารักบนตักอีกครั้ง
คราวนี้อีกคนผล็อยหลับไปซะแล้ว
‘หลับง่ายแบบนี้ ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าจะมีแรงโต้รุ่งกับเราทั้งคืนได้ขนาดนั้น...=w=’
“นี่ถ้าปล่อยให้โยไปอยู่คนอื่น ไม่โดนเค้าฉุดเอาเหรอ ยิ่งน่ารักๆอยู่ด้วย”
ร่างสุงพูดขำๆพลางลูบใบหน้าเนียนใสของภรรยาอย่างเอ็นดู
“ยังไงผมก็รักโยซอบคนเดียวจริงๆแหละนะ”
พูดยิ้มๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มใกล้ๆมาห่มให้คนตัวเล็ก
คงมียังโยซอบคนนี้คนเดียวนั่นแหละ ที่ปราบคาสโนว่าตัวพ่ออย่างยุนดูจุนได้อยู่หมัดราบคาบแบบนี้^^
‘ตู๊ดู~’
เสียงริงโทนของคนตัวเล็กปลุกเจ้าของให้ตื่นขึ้นมาขยี้ตาอย่างงัวเงีย
ก่อนดูจุนจะล้วงกระเป๋ากางเกงของโยซอบเพื่อหยิบโทรศัพท์ออกมาให้
“ฮัลโหล”
(สวัสดีครับคุณโยซอบ ผมดีโอจากผับABนะครับ)
“อ่า...ครับ มีอะไรจะรายงานเรื่องสามีผมเพิ่มอีกหรอครับ”
โยซอบถามเสียงประชดประชันพลางมองสามีสุดที่รักที่นั่งกอดเอวตัวเองอยู่ตาขวาง
(ผมก็โทรมาเรื่องคุณดูจุนนั่นแหละครับ แต่ไม่ได้จะรายงานอะไร)
“แล้วมีอะไรหรอครับ?”
(พอดีว่าจากที่ผมไปเช็คมาอีกที... ดูเหมือนเราจะให้ข้อมูลคุณผิดไปน่ะครับ)
“อ้าว.... ยังไงหรอครับ?”
(พอดีคนที่เราไปเปิดเช็คประวัติมาเนี่ย ชื่อดูจุนก็จริงครับ
แต่เราดูผิดนามสกุล ไปเปิดดูของลูกค้าที่ชื่อ อี ดูจุนแทนน่ะครับ)
“อ้าว...หรอครับ”
(ครับ ส่วนของคุณยุนดูจุนสามีของคุณ เท่าที่ดูนอกจากวันที่มาฉลองกับลูกค้าแล้วก็บริษัท...
ก็ไม่มีประวัติวันอื่นแล้วนะครับ)
“หรอครับ.... แต่คนที่ผมเห็นเค้าเหมือนดูจุนนามากเลยนะ...”
(อ๋อ คนนั้นเป็นลูกค้าประจำขอเราน่ะครับ ไม่แปลกหรอกครับถ้าคุณโยซอบจะจำเค้าผิด
เพราะผมเจอเค้าครั้งแรกยังทักเค้าผิดเลย)
“อ่า...งั้นหรอครับ งั้นก็...ขอบคุณมากนะครับ ขอโทษที่รบกวนครับคุณดีโอ”
(ฮ่ะๆๆ ไม่เป็นไรครับคุณโซอบ งั้นผมวางนะครับ สวัสดีครับ)
“ใครโทรมาหรอครับที่รัก หื๊ม?”
ดุจุนเกยคางลงบนไหล่เล็กและยิ้มบางๆ
“คุณดีโอจากผับน่ะ”
“แล้วเค้าโทรมาเรื่องอะไรเอ่ย?”
“เค้าบอกว่า... ให้ประวัติผิดคน( . . )”
“แล้ว...?”
“แล้วคนที่โยคิดว่าเป็นดูจุนนา...ก็แค่หน้าคล้ายเฉยๆ”
โยซอบพูดเสียงแผ่วและก้มลงเล่นนิ้วมืออย่างอายๆ
ก็ว่าคนตัวสูงไปซะยกใหญ่เลยนี่นา...
“เอ... แล้วใครนะมั่นใจนักหนาว่าผมหนีเที่ยวน่ะหืม?”
“โย...ย...โยขอโทษ โยไม่ได้ไม่เชื่อใจดูจุนนานะค...แค่ โยไม่อยากให้ดูจุนนาไปยุ่งกับคนอื่นที่ไม่ใช่โย”
คนตัวเล็กตอบเสียงเบาๆ ก่อนจะมีเสียงสะอื้นออกมาเบาๆ
คงจะคิดว่าดูจุนโกรธเลยรู้สึกผิดล่ะมั้ง
‘โอยยยยย ภรรยาใครน่ารักเป็นบ้า><’
“แล้ว...โยจะทำยังไงเป็นการไถ่โทษที่เข้าใจผมผิดดีล่ะครับ? ผมโกรธนะเนี่ย”
แกล้งหยอกร่างบางในอ้อมกอดเล็กน้อย ก่อนจะพูดเสียงงอนๆให้อีกคนรู้สึกผิดเล่น
“โย..ย..โยขอโทษนะ โยไม่ได้ตั้งใจ ดูจุนนาอย่าโกรธโยนะ...ฮืออออ”
โยซอบหมุนตัวหันกลับมามองหน้าคนรักตาแป๋ว ก่อนจะร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กๆ
“อา... ผมพูดเล่นน่า ใครจะไปโกรธที่รักลงล่ะหื๊ม? มาๆๆ”
ดูจุนยิ้มหวานให้โยซอบ ก่อนจะดึงคนตัวเล็กมากอดหลวมๆ
“ว่าแต่... ตอนที่ไปสืบเรื่องผมนี่ โยไปผับมาทุกอาทิตย์เลยใช่ป่ะ”
“อ...อืม( . . )”
คนตัวเล็กก้มลงมองตักตัวเองงุด ดูจุนยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะพลิกตัว
จับคนตัวเล็กลงนอนบนเตียงและยกตัวขึ้นคร่อมอีกคนไว้
“อย่างนี้ต้องลงโทษคนหนีเที่ยวหนักๆซักหน่อยแล้วเนอะ...ให้สลบกันไปข้างเลยดีมั้ย^^”
วันนี้ยุนดูจุนช่างลัคกี้ ไม่โดนจับได้ แถมยังได้แอ้มภรรยาที่น่ารัก~
ส่วนเรื่องเที่ยว... คงต้องลาขาดกันไปซักพักเลยล่ะนะครับ^ ^”
แต่ยังไงผมก็รักยังโยซอบคนเดียวจริงนะ!!!!!
THE END
จบละ ป่วงเนอะ...
ฮ่าๆๆๆๆ เป็นฟิคที่หาเนื้อไม่ได้ม้วววกกกก(วิบัติเพื่อเสียง)
แต่แต่งเพื่อความสะใจ
หมั่นไส้ดูจุนงิ=w= 55555
ก่อนกดออกจากหน้าต่างก็เม้นกันนิดนึงนะครัฟ^^
เม้นดีเป็นศรีแก่ไรเตอร์ฮะ
ความคิดเห็น