คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ดาวมหาลัย
“รินทร์ รินทร์ ทานี้...” เสียสใสอสาวสวยในาม นามว่าสายป่าน ร้อะโนพร้อมับโบไม้โบมือให้ับมาลารินทร์ หรือรินทร์ เพื่อนรัสาวสวย ผู้ไ้รับำแหน่าวมหาลัย หรือที่เพื่อน ๆในมหาลัยให้ายาเธอว่า นสวยฟ้าประทาน
“รอนานมามั้ยป่าน อโทษทีที่มา้านะ วันนี้แม่ันไม่สบายน่ะ”
“ป้าวิเป็นอะไรเหรอรินทร์ ”สายป่านถามออไป้วยวามเป็นห่วเพื่อนอเธอ รินทร์เป็นสาวสวย ที่เรียว่าสวยฟ้าประธานริ ๆ นั่นแหละ ้วยรูปร่าเพรียวระห ับส่วนสู 165 ม. อ เอว สะโพ ลมลึสมส่วนลัวอย่าับนาฬิาทราย็ไม่ปาน ผิวาวเนียนละเอีย ิ้วโ่ไ้รูปสวย วาลมโำลับเป็นประาย มูโ่เล็ รับับปาระับสีมพูอ่อนน่ามอ ลุ่มผมำสลวยหยัศเป็นลอนให่ธรรมาิ ถูมัไว้้วยโบผ้าสีาวแบบหลวม ๆ ทิ้ายระย้าลมาให้ปลิวไสวไปามสายลมที่พัพลิ้ว ูรวม ๆ แล้วรินทร์เหมือนุ๊ามาว่าะเป็นมนุษย์เสียอี .
“เมื่อวานแม่บ่นว่ารู้สึหายใไม่ล่อ ทำอะไรนิหน่อย็เหนื่อย แถมวันนี้ มีอาารลื่นไส้อี พ่อ็เลยลาาน พาแม่ไปโรพยาบาล”
สายป่านพยัหน้ารับรู้ แล้วรีบวนเพื่อนสาวเ้าห้อเรียน เพราะเรว่าะสายมาไปว่านี้ ใรินัวเล็เป็นห่วอาารป่วยอแม่มา อยาะไปโรพยาบาล้วย แ่อนนี้ใล้ะสอบแล้ว เธอึ้อามส่านที่้าอยู่ และิวหนัสือันหนั สายป่านูมือมาลารินทร์ึ่เินึ่วิ่ไปที่ึะบริหารธุริ โยไม่ไ้สนใสายาบรราหนุ่ม ๆ ทั้ในะและ่าะที่่าน่ามอามสอสาวันาละห้อย
14.30 น.
“เฮ้ออออ... หมาบเรียนสุท้ายสัที ...เหนื่อยเป็นบ้าเลยอ่ะ” มาลารินทร์ถอนหายใยาว ทำหน้ายู่ พ่นลมออาปาหลัาที่รำพึรำพันออมา ร่าบานั่พิพนัเ้าอี้ ยืาเหยียยาวอย่าเหนื่อยล้า หมสภาพนสวยฟ้าประทานไปโยปริยาย
“ป่าน วันนี้แะแวะไปิน้าวที่บ้าน้วยันไหม ” นัวเล็เอ่ยถามเพื่อนสาวในะที่ มือเรียวสาละวนอยู่ับารเ็บเรื่อเียนบนโ๊ะลระเป๋า
“ไม่อ่ะแ เี๋ยวัน้อรีบลับหอ เมื่อี้พี่ปุ๊ี้ไลน์มาบอว่าเย็นนี้รับานไว้ให้ นาบอแล้วบออีว่าอย่ารับานะทันหัน นี่ถ้าไม่เห็นว่าลู้ารีเวสมา และะ่ายให้สอเท่า ันไม่รับหรอ อยาิวหนัสือมาว่า ” สายป่านอบพร้อมับเ็บ้าวอลระเป๋าอย่าเร่รีบพลาบ่นระปอระแป
“อืม....่วนี้ใล้สอบแล้ว ันว่า รับานไปบ้าีไหมอ่ะ แะไ้มีเวลาพับ้า ะไปถึไหนอยู่ัวนเียว ภาระอะไร็ไม่มี เี๋ยวเิน็ไ้ทับายหรอ” นัวเล็เอ่ยหยอเย้าเพื่อนสาวาม
ในสายาอมาลารินทร์ สายป่านเพื่อนสาวอเธอ เป็นผู้หิแร่และเ่มาๆ นหนึ่เลยทีเียว ั้แ่แม่อเธอเสีย พ่อ็พาเมียใหม่เ้าบ้าน เธอับเมียใหม่อพ่อไม่่อยะลรอยัน มัมีเรื่อทะเลาะเบาะแว้ันเสมอ รั้สุท้ายมีเรื่อถึนาลไม้ลมือัน พ่อบหน้าเธอแล้วไล่เธอออาบ้าน เธอึออาบ้านมาโยมีเินเ็บ้อนหนึ่ที่แม่ฝาไว้ให้ิัวมา้วย
เธอเ่าหอพัราาประหยัอยู่นเียว หาานทำและส่ัวเอเรียนไป้วย ้วยวามที่สายป่านเป็นนสวย ผิวาว รูปร่าี ยิ้มสวยและพูเ่ เธอึไ้รับารัวนาพี่ปุ๊ี้สาวสอแสนสวย ให้มาทำานพริี้ านนี้ทำให้เธอมีรายไ้มาึ้น นเริ่มั้ัวไ้ ่วหลัมานี่ลู้าประเภท VIP และVVIP ่าิเธอใในวามน่ารัอเธอ พี่ปุ๊ี้ึเสนอให้เธอรับานเอนเอร์เทน ึ่มีรายไ้มาว่า แถมไ้ทิปีเป็นอบเป็นำ พอมีเินเหลือเ็บ ใ้ีวิอยู่ไ้แบบไม่ลำบา
“ลับมาแล้วหรือลู”นาวิมาลาเอ่ยทัลูสาวอนพลายิ้มละไมให้ับร่าบานั้น สีหน้าท่าทาอนาีึ้นว่าเมื่อเ้ามา
“แม่เป็นยััยบ้าะ ุหมอว่ายััยบ้า ” นาวิมาลาลูบศีรษะร่าบาอย่าทะนุถนอมพลาเอ่ยอบบุรสาว
“แม่ไม่ไ้เป็นอะไรมาหรอลู โรนแ่นั่นแหละ เรี่ยวแรถถอย พัผ่อนน้อย็เลยทำให้อ่อนเพลีย”
ร่าบาพยัหน้าอบรับ เรียวปาระับสีมพูอ่อนลี่ยิ้มอย่ามีวามสุ ที่เห็นสีหน้าท่าทาอมาราีึ้นมาริ ๆ
“แล้วุพ่อล่ะะ รินทร์ยัไม่เห็นเลย” ร่าบาถามหาผู้เป็นบิา
“แม่หาหมอเสร็ ลับมาบ้านแล้วไม่เป็นอะไรมา เลยให้พ่อลาานแ่รึ่วันน่ะลู เรใรูำรที่้อมาสอนแทนพ่อทั้วัน” นาวิมาลาอบลับบุรสาว ร่าสวยพยัหน้ารับรู้ ุบุรินทร์บิาอเธอรับราารรู อยู่ที่รร.มัธยมที่มีื่อเสียแห่หนึ่ในทม.
“ถ้าอย่านั้นวันนี้แม่พัผ่อนนะะ เี๋ยวรินทร์ะเ้ารัวแสฝีมือทำอาหารเย็นเอ่ะ แล้วนี่ปริลับมาาโรเรียนหรือยัะแม่” วาลมำลับู่สวยสอส่ายสายามอหาน้อาย
“ลับมาแล้วร้าบบบบบบ ุเพ่!!!” เสียปริร้อบอพี่สาว้วยสีหน้าท่าทายียวนวนประสาท หยอเย้าพี่สาวนสวยอน ร่าบายิ้มนาหยี นึำับท่าทาวน ๆ อน้อาย ปริป็นหนุ่มน้อยหน้าาี อายุ 18 ปี เรียนอยู่ั้นม.6 ปีหน้า็ะเ้ามหาลัยแล้ว
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป๊!! แล้วเี๋ยวเราไปุปเปอร์ัน ไปหาื้ออสมาทำอาหารเย็น เย็นนี้พี่ะแสฝีมือเอ ไวๆ ล่ะ เี๋ยวะทำอาหารเสร็ไม่ทันุพ่อลับาทำาน” เธอรีบรุนหลัปริให้เ้าบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าโย่วน
ความคิดเห็น