คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 มือปลาหมึก
หลัาส่มัมมาริสาับเออเนสึ้นไปห้อพัเรียบร้อยแล้ว นาปทุมมาศับน้อา็ลมาที่รัวเพื่อเรียมอาหาร แ่เนื่อาไม่ไ้อยู่บ้านเสียหลายวันึไม่มีอสเหลือิบ้านเลย น้อาึอาสาับรถมอเอร์ไ์ออไปื้ออในลาสที่เยไปอยู่ประำ เพราะลาอยู่ไม่ห่าาบ้านมานั ะนั้นเออเนสับมัมมาริสา็เินมายัรัวพอี เธอเินรมายัเ็สาวพร้อมับเอามือลูบหัวทุยเบาๆ อย่าเอ็นู
“ไหน .. วันนี้น้อาะทำอะไรให้มัมิน๊ะ” มัมมาริสาเอ่ยถามเ็สาว พลาอเอวอนั้นไว้หลวม ๆ
“วันนี้หนูะทำแเียวหวานปลาราย ทานับนมีน ปลาทับทิมทอสามรส หอยลายผั่า แส้มะอมุ้ แล้ว็ุ้ทอระเทียม่ะ” น้อาเอ่ยเมนูให้มัมมาริสาฟั นาถึับาโ
“โอ้โห.. เมนูน่าทานทั้นั้นเลย แุ่้ทอระเทียมนี่ทำให้ใรแถวนี้เป็นพิเศษหรือเปล่าน๊า” มัมมาริสาเอ่ยแว น้อายิ้มหวานนาหยี
“พอีมีแ่อาหารรสั่ะ แม่ลัวพี่เออเนสะทานไม่่อยไ้ เลยให้ทำเมนูที่ไม่เผ็ให้้วย หนูเลยะทำุ้ทอระเทียม่ะ” น้อาอบ มัมมาริสายิ้ม นาเมนูที่ะทำให้ยัเลือเป็นุ้ที่ลูายนเล็เธออบเสีย้วย แสออให้เห็นถึวามใส่ใอเ็สาวที่มี่อเออเนสอย่าเห็นไ้ั น้อาหยิบเสื้อแนยาวและหมวแ๊ปมาสวมเพื่อเรียมัวออาบ้านไปลา มัมมาริสาเห็นันั้นึเอ่ยถาม้วยวามสสัย
“อ้าว..แล้วนั่นหนูะไปไหนล่ะลู แ่ัวทะมัทะแมเียว” มัมมาริสาถามพลาเินมา่วยน้อาเ็บผมเ้าไปยัหมวแ๊ปให้เรียบร้อย
“ะออไปลาสแถวนี้แหละ่ะ พอีไม่ไ้อยู่หลายวันอสเลยไม่มี่ะมัม หนูี่มอเอร์ไ์ไปแป๊บเียว็ถึแล้ว่ะ” น้อาอบพลาล่าวอบุที่มัมมาริสา่วยเ็บผมใส่หมวให้
“ั้นันอไป้วย ไปนั่รถเล่น” เออเนสเอ่ยึ้นพร้อมับเินามนัวเล็ที่เินน้ำหน้าไปแล้ว
“น้อาว่าอย่าีว่า่ะพี่เออเนส ือแที่นี่มันร้อนมา เี๋ยวะไม่สบายเอานะะ” น้อาเอ่ย้วยวามเป็นห่ว
“ไม่เป็นไรหรอ นี่เพิ่ะเ้าโมว่า ๆ เอ แไม่ไ้ร้อนมาสัหน่อย” เออเนสล่าวอบ พร้อมับึ้นไปนั่้อนท้ายน้อาทันที นัวเล็เลยปล่อยเลยามเลย และับรถออาบ้านไป ทิ้ให้มัมมาริสายืนยิ้มไม่หุบ
“แหม..ยิ้มไม่หุบเลยนะรับมัม อย่าบอนะว่ามีแผนอะไรอี ถึไ้ยิ้มแบบนี้” เริเอ่ยแวมัม หลัาที่เาออมายืนูทั้สามนุยันอยู่ไ้พัให่
“็ไม่มีอะไร น้อาเาน่ารัี” นาอบเลี่ย ๆ แ่เหมือนเริะรู้ทันไปะหม
“น้อาน่ะน่ารัรับ แ่ไอ้น้อายผมนี่สิมันน่าลัวนะมัม มันเ้าู้เียบะาย” เริเอ่ยเือนมัม นาเอ็ลืมิถึ้อนี้ไปเหมือนัน
หลัาับรถออมาาบ้านแล้ว น้อา็เลือที่ะับ้า ๆ เพราะวันนี้แไม่ร้อนริ ๆ อาาศีมา ูรึ้ม ๆ เหมือนฝนะเธอเลยถือโอาสี่รถินลมไป้วยเลย เออเนสยับเ้ามาิน้อา นอแร่อเาิับแผ่นหลัอเธอ ลำแนแ็แรอเาอนัวเล็และเอาาอัวเอวาไว้บนหัวไหล่มนอเธอ
“อุ๊ย !! พี่เออเนส” เธอร้อ้วยวามใับารระทำอายหนุ่ม
“ยับออไปหน่อย็ไ้่ะ ทำไม้อินานี้้วยะ อะเน่นเลย น้อาอึอั่ะ” เธอบอายหนุ่มแ่เาทำเหมือนไม่สนใ แถมยัเอามูโ่ลอเลียสูลิ่นหอมที่อออนัวเล็อี่าหา ทำเอาหัวใอเธอเ้นแรแทบะทะลุออมานออ
“หอมั” เออเนสเอ่ยเบา ๆ พลาูบที่ท้ายทอยอเ็สาว นเธอ้อหอหนี ว่าะี่รถถึลา เธอ็โนเาอและูบโน่นุ๊บนี่ไปลอทา เธอห้ามอย่าไรเา็ไม่ยอมฟั
หลัาที่ไ้อรบามที่้อารแล้ว สอหนุ่มสาว็พาันหิ้วอพะรุพะรัมาใส่ะร้าให่ที่หน้ารถนเ็ม
“าลับพี่เออเนสี่ไหมะ น้อาะไ้้อนบ้า” เธอบอนัวโให้ี่รถแทนเธอ เพราะไม่อยาถูเาอูบไปลอทา แ่เาเหมือนะรู้ทัน
“ไม่ล่ะ ันไม่ถนัี่มอเอร์ไ์ อ้อนีว่า สบายี”เาเอ่ยยิ้ม ๆ น้อาึำ้อเป็นฝ่ายี่รถลับามเิม ึ่็เหมือนเิม ระหว่าทานัวโ็อเธอแน่น ลอเลียออาวไม่หยุ แถมรอบนี้เอี้ยวัวมาหอมแ้มนุ่มอเธออี่าหา เป็นเพราะถนนสายนี้เป็นถนนสายใน ึ่ไม่ใ่ทาหลั ึไม่มีนพลุพล่าน นานๆ ะมีรถผ่านสััน แ่็ไม่ไ้เปลี่ยวอะไร
“โอ๊ย!!! พี่เออเนส นั่ี ๆ เป็นไหมะ ยุๆยิๆ อยู่นั่นแหละ ะอะูบไปถึไหนันเนี่ย มือไม้ยััะปลาหมึเลย” น้อาเอ่ยอย่าเหนื่อยใ แ่อีฝ่าย็ใ้ลู้าน ือหน้า้านอย่าเียว พูอะไร็ไม่ฟัเอาแ่ทำหน้ามึน ว่าะลับมาถึบ้านไ้ น้อา็แทบ้ำไปหม
เมื่อถึบ้านสอหนุ่มสาว็ถืออพะรุพะรัเ้ามาในรัว โยมีมัมมาริสาและนาปทุมมาศ่วยันทำอาหารมื้อนี้้วย เมื่อทำอาหารเสร็็เือบเที่ยพอี ทุนพร้อมันที่โ๊ะอาหารและรับประทานันอย่าเอร็อร่อย
“น้อาทำับ้าวเ่มาเลยนะเนี่ย เ็สาว ๆ สมัยนี้ทำอาหารันไม่่อยะเป็นแล้วนะะน้อมาศ” มัมมาริสาเอ่ยมน้อา
“เรามีันแ่สอนแม่ลู่ะพี่สา ั้แ่พ่ออน้อาเสียเรา็้อสู้ันมาทุอย่า น้อาเลยไม่ไ้ไปเที่ยวเล่นเหมือนับเ็อื่น ๆ ในรุ่นเียวัน เพราะ้อ่วยแม่ทำานทุอย่า แล้ว็้อทำนมส่าย้วย” นาปทุมมาศเอ่ยถึบุรสาว มัมมาริสาพยัหน้ารับรู้ ยิ่รู้สึเอ็นูเ็สาวมาึ้นไปอี
“ว๊า!!. ุ้ทอระเทียมหมะแล้ว เออเนสเหมาหมเลย อร่อยมาล่ะสิท่า” เริเอ่ยแว เมื่อเห็นน้อายเริอาหารเป็นพิเศษ นโนแวไ้แ่ยิ้มให้พี่าย แ่ไม่พูอะไร ยั้มหน้า้มาทานอาหาร่อไป
“เี๋ยวพรุ่นี้มาศับน้อาะทำนมไทยให้พี่สาทานนะะ มาศำไ้ว่าพี่สาอบนมไทยมา เมื่ออนเปิโรแรม JC มาศับน้อาเป็นนไปทำนมให้อนเปิาน ไม่รู้ว่าพี่สาะำไ้ไหม” นาปทุมมาศเอ่ยับมัมมาริสา เธอทำท่านึอยู่สัพั็พยัหน้าหึๆ
“อ้อ... ำไ้่ะ ำไ้แล้ว น้อมาศทำนมไ้สวยและอร่อยมาริ ๆ พี่อบทานเม็นุนับฝอยทอรอบมา ๆ เลย่ะ ำไ้ว่าหลัาปิานไปแล้วยัให้นที่โรแรมมาสั่ทำอีั้หลายรั้ พูแล้ว็อยาทานเลย่ะ” มัมมาริสาล่าว
“ผมอบทานนมอะไร็ไม่รู้รับ มันเป็น้อนเล็ๆ มีหลายๆ สี ้านอรอบ ้าในนิ่มและหอม้วยรับ” เออเนสบอับนาปทุมมาศ
“อ้อ.. เาเรียนมอาลัว่ะ อันนั้นฝีมือน้อาเาประิประอยทำ บีบเป็น้อนเล็ ๆ ใ้เวลาทำนานเลยนะะ ว่าะไ้ทานเือบสอวันเลยนะ” นาปทุมมาศบอับทุน
“แล้วแบบนี้ผมะไ้ทานไหมรับเนี่ย ไม่รู้ว่านทำเาะทำให้ผมทานไหมหนอ” เออเนสล่าวพลามอไปยัน้อาที่นั่ทาน้าวอยู่ฝั่ร้าม
“ถ้าอยาทานเี๋ยวน้อาทำให้ทานไ้่ะ” เธออบ ายหนุ่มยิ้มอย่าพอใ
Write Talk: แหม่ๆๆ ใรหมั่นไส้อีพี่เออเนสเหมือนไรท์บ้าะ ทั้หน้า้าน ทั้แอบอ้อนแอบหยอ ทำเหมือนไม่มีอะไร แ่ในใมัน้อมีอะไรแน่ๆ เลย แบบนี้ใ่ไหมที่เาเรียเ้าู้เียบ
ความคิดเห็น