ฮูหยินหยวนป่วนจวนท่านผู้ตรวจการ (อ่านฟรีจนจบ) - นิยาย ฮูหยินหยวนป่วนจวนท่านผู้ตรวจการ (อ่านฟรีจนจบ) : Dek-D.com - Writer
×

    ฮูหยินหยวนป่วนจวนท่านผู้ตรวจการ (อ่านฟรีจนจบ)

    ในใต้หล้านี้ตำแหน่งฮูหยินหยวนต้องเป็นของนางเท่านั้น นี่คือหน้าที่ของหลานจางลี่... แต่สำหรับหยวนฟางหลง ภรรยาพระราชทานก็ไม่ต่างจากของรางวัลใดๆ ที่เขาไม่อยากได้แต่ก็ปฏิเสธรางวัลนี้ไม่ได้

    ผู้เข้าชมรวม

    18,527

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6,525

    ผู้เข้าชมรวม


    18.52K

    ความคิดเห็น


    141

    คนติดตาม


    833
    จำนวนตอน :  74 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  21 พ.ย. 67 / 19:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

    ในใต้หล้านี้ตำแหน่งฮูหยินหยวนต้องเป็นของนางเท่านั้น

    นี่คือหน้าที่ของหลานจางลี่...

    แต่สำหรับหยวนฟางหลง ภรรยาพระราชทานก็ไม่ต่างจากของรางวัลใดๆ

    ที่เขาไม่อยากได้ แต่ก็ปฏิเสธรางวัลนี้ไม่ได้

    ---------------------

    เรื่องราวป่วนๆ ของ

    หลานจางลี่... คุณหนูสามแห่งจวนตงหนานอ๋อง

    หญิงสาวบ้านนอกที่มีเป้าหมายที่ตำแหน่งฮูหยินหยวน 

    กับ

    หยวนฟางหลง... ท่านโหวแห่งจวนผู้ตรวจการหยวน

    ผู้ตรวจการระดับสามที่ไม่อยากได้ภรรยาพระราชทานแต่อย่างใด

    -------------------------- 

    ***** คำเตือน *****

    นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักจีนโบราณ โรแมนติค คอมมาดี้ Feel-Good สืบสวน บู๊แอ็คชั่น

    นิยายที่เน้นเนื้อเรื่องความรักเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้อ่านทุกวัย

    เรื่องราวเกิดจากการจินตนาการของผู้เขียน

    โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม

    *** คำเตือน ***

    ------------------------------------

    แต่เมื่อชายชุดดำที่เป็นหัวหน้าวิ่งตรงดิ่งหมายจะเข้ามาปะทะต่อสู้กับหลานจางลี่ด้วยการพุ่งปลายกระบี่เข้าที่หญิงสาว ก็มีร่างของชายหนุ่มลอยร่อนลงมาจากเบื้องบนรับแรงกระบี่ของไอ้โม่งชุดดำด้วยกระบี่ในมือของเขาอย่างรวดเร็ว

    "ฆ่าคนกลางวันแสกๆ ไม่กลัวกฎหมายบ้านเมืองอย่างนั้นเลยใช่ไหม" เสียงกร้าวเอ่ยถามชายชุดดำกังวานก้อง ทำให้หลานจางลี่ที่มองแผ่นหลังกว้างของชายผู้นั้น ก่อนที่จะขยับถอยหลังไปรวมกลุ่มกับซูเซียง ที่เข้ามารวบแขนของเจ้านายสาวไปกอดด้วยความกลัวเป็นอย่างยิ่ง

    "เจ้าไม่ต้องกลัวนะซูเซียง คนของพี่ใหญ่มาช่วยแล้ว" หลานจางลี่เอ่ยเมื่อมองเห็นชายอีกผู้หนึ่งร่อนลงจากอากาศเข้ามายืนอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มที่ยืนปกป้องนางไว้ก่อนหน้านี้

    "ท่านเป็นใครกันอย่าได้มาแส่เรื่องของพวกเราดีกว่า"

    "ฆ่าคนมีความผิดแล้วยังมาทำปากดี ข้าจะจับตัวเจ้านำไปรับความผิดที่ศาลต้าหลี่ซื่อ" เสียงทุ้มกร้าวนั้นเอ่ยราวกับคุ้นชินกับการออกคำสั่ง แต่คนชุดดำทั้งหมดก็หาได้เกรงกลัวและก็ยังไม่ยอมล่าถอยไป กลับวิ่งตรงเข้าใส่สองชายหนุ่มที่ลงมือต่อสู้กับพวกนั้นโต้ตอบกลับไปได้ในทันที

    เสียงต่อสู้ดังต่อไปได้สักระยะกลุ่มคนชายชุดดำตายบ้างบาดเจ็บบ้างจนเหลือแค่คนที่เป็นหัวหน้า ที่รู้แล้วว่าในตอนนี้ฝ่ายตัวเองเสียเปรียบเป็นอย่างยิ่ง จึงทำได้เพียงใช้วิชาตัวเบากระโดดขึ้นหลังคาแล้ววิ่งหายไปพร้อมกับพรรคพวกที่บาดเจ็บ

    "ทำไมพวกเจ้ามาช้ากันอย่างนี้เล่า ถ้าเกิดว่าข้าเป็นอะไรไปพี่ใหญ่ไม่ไว้ชีวิตพวกเจ้าแน่" เสียงตัดพ้อของหญิงสาวทางด้านหลังทำให้ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ หันหลังไปมองร่างบางที่เดินเข้ามาใกล้เขาในยามที่เหตุการณ์การต่อสู้สงบลงแล้ว

    "อ๊าย..."

    เสียงร้องของหลานจางลี่ดังขึ้น เมื่อเท้าเปล่าที่วิ่งไล่ตามเจ้าหัวขโมยนั้นเกิดบาดแผลเต็มไปหมด ที่นางเพิ่งจะมารู้สึกตัวเอาในเวลานี้เมื่อความเจ็บปวดเริ่มตีรั้งขึ้นมาเป็นระยะๆ และซ้ำร้ายไปมากกว่านั้นนางดันพลาดเหยียบก้อนหินใหญ่ไปอีก ทำให้หลานจางลี่ถลาหน้าคว่ำทำท่าจะล้มลงบนพื้น แต่ความไวของชายตรงหน้าคว้าเอวบางของแม่นางแปลกหน้าเอาไว้ได้ แล้วจึงรวบร่างบางเข้าไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงของเขาทันที

    หลานจางลี่ตกตะลึงเมื่อรู้ตัวว่าตกอยู่ในอ้อมแขนของชายแปลกหน้า เมื่อดวงตาสวยเบิกกว้างกวาดตามองใบทั่วใบหน้าได้รูปของชายที่โอบกอดนางไว้ก็ทำให้หัวใจของหลานจางลี่เต้นตึกตักอย่างไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย

    ใครกันช่างรูปงามถึงเพียงนี้...

    "ท่านเป็นใครกัน" เป็นครั้งแรกที่หลานจางลี่ได้พบกับชายรูปงามจนนางตกอยู่ในภวังค์แบบนี้ นางรู้สึกเหมือนร่างกายลอยละล่องไปในอากาศ และไม่รู้ตัวว่าคำถามนั้นได้ลอยออกมาจากริมฝีปากนั้นเบาหวิวราวกับลมหายใจของตนเอง

    "พี่ฟางหลง" เสียงของนิ่งม่านเจียงดังขึ้นมาในสมองดึงสติของหลานจางลี่กลับมาสู่ตน ทำให้หลานจางลี่ถึงกับกะพริบตาถี่ๆ แล้วโดยที่ไม่ทันคิดสิ่งใด...

    "โอ๊ย... เจ้าเอานิ้วมาจิ้มตาข้าทำไม"

    ชายหนุ่มที่อยู่ๆ แม่นางในอ้อมกอดก็เอาสองนิ้วจิ้มเข้าดวงตาทั้งสองข้างของเขาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยเสียอย่างนั้น ก็ร้องลั่นพร้อมกับหลับตาปี๋และดันร่างของตนเองออกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับปล่อยร่างบางออกจากอ้อมแขนจนหลานจางลี่ร่วงหล่นลงพื้นไปในทันที

    "ยะ.. ยะ... อย่าบอกว่า ทะ... ทะ... ท่านคือผู้ตรวจการหยวน หยวนฟางหลง"

    หลานจางลี่รีบดีดตัวลุกขึ้นและปัดกระโปรงตัวเองไปมา ลืมความเจ็บปวดของก้นที่กระแทกพื้นเมื่อครู่ไปเป็นปลิดทิ้ง นางเอ่ยร้องทักชายหนุ่มแปลกหน้าที่เอามือปิดตาทั้งสองข้างพยายามสลัดความเจ็บปวดที่ถูกจิ้มตาให้หายไป

    "เจ้าเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้มาจิ้มตาพี่ฟางหลงแบบนี้" นิ่งม่านเจียงสะบัดเสียงใส่หลานจางลี่ก่อนที่จะก้าวยาวๆ ไปหาหยวนฟางหลงเพื่อดูให้แน่ใจว่าดวงตาของชายคนรักนั้นไม่เป็นอะไรมาก

    "พี่ฟางหลงให้ข้าดูหน่อยว่าดวงตาของท่านเป็นอย่างไร"

    "พี่ไม่เป็นอะไรหรอก"

    หยวนฟางหลงตอบพร้อมกับกะพริบตาถี่ๆ มองผ่านสายตาพร่ามัวที่เริ่มมองชัดขึ้นเรื่อยๆ ไปทางหญิงสาวตัวแสบที่เล่นพิเรนทร์จิ้มลูกตาของเขา แต่ก่อนที่เขาจะได้มองใบหน้าของหญิงสาวผู้นั้นได้ถนัดอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันหลานจางลี่ก็วิ่งเข้ามาใช้มือปิดหน้าปิดตาของเขาไว้เสียแน่นไปก่อน คราวนี้จึงทำให้เกิดการชุลมุนวุ่นวายไปทั่วตรอกเล็กๆ นั้นในทันที

    ---------------------------- 

    แนะนำตัวละคร

    หยวนฟางหลง / ผู้ตรวจการหยวน / ท่านโหว

    sds

    หลานจางลี่ / ฮูหยินหยวน / คุณหนูสาม

    sds

    กู้จงฉือ /องครักษ์ท่านโหว

    sds

    นิ่งม่านเจียง / คุณหนูตระกูลนิ่ง

    sds

    หลานจางชิง / ท่านแม่ทัพเมืองตงหนาน

    sds

    ต้วนหนิงเทียน / บุตรสาวหัวหน้าพรรคเก้าสมุทร

    sds

    หยุนเปียว / รองแม่ทัพเมืองตงหนาน

    sds

    หลานจางลี่ / คุณหนูรองของตงหนานอ๋อง

    sds

    โม่ซือฉี / หัวหน้าหน่วยลับเมืองตงหนาน

    sds

    ซูเซียง

    sds

    -----------------------------------

    ***** คำเตือน *****

    นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักเรื่องสั้น โรแมนติค คอมมาดี้ Feel-Good สืบสวน บู๊แอ็คชั่น

    นิยายที่เน้นเนื้อเรื่องความรักเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้อ่านทุกวัย

    เรื่องราวเกิดจากการจินตนาการของผู้เขียน

    โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม

    *** คำเตือน ***

    -------------------------------------

    ไม่อนุญาตให้ลอกเลียน ตัดตอน หรือนำเนื้อหา ใดๆ ในนิยายเรื่องนี้

    นำไปปรับปรุง เปลี่ยนแปลง ทำซ้ำ ทำซ้อน

    และเผยแพร่ไม่ว่าช่องทางใดๆ ในโลกนี้นะคะ

    เพราะกว่าจะเขียนออกมาได้ก็เหนื่อยยาก ลำบากนะคะ

    ถ้ารู้ว่าใครไม่น่ารัก และไม่มีมารยาท ไรต์ก็จะไม่จำเป็นต้องน่ารักด้วยนะคะ

    งานนี้ไม่รับคำขอโทษนะคะ ขอเป็นเงินอย่างเดียว

    ถ้าเตือนแล้วไม่ฟัง ก็เตรียมมีบ้านขายบ้าน มีรถขายรถรอได้เลยค่ะ

    heart

    ----------------------------------

    Every roads that you roam, that's where I want to be.

    ทุกเส้นทางที่มีคุณ ที่นั่นคือที่ที่ฉันอยากไป

    แม่นางหยางหรง

    -----------------------------

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น