Chemistry Love คุณหมอคนนี้ของฉัน

ใครไม่เคยกลัวหมอกลัวโรงพยาบาลคงไม่เข้าใจความเจ็บปวดของทอฝ้ายที่โดนลากไปหาหมอตาเพราะอาการเคืองตาตาแห้งจนตาแดงเป็นแล้วหายติดกันบ่อยครั้งทำให้เธอต้องมาหาหมอ แถมยังเป็นหมอที่เธอพยายามหลีกเลี่ยงที่จะเจอหน้ามากที่สุด 

หมอพฤกษ์หมอที่น่าจะเป็นคนเดียวที่รู้ทันคนไข้ที่ชื่อทอฝ้ายที่เอาแต่หนีหมอราวกับปลาไหล จากเพื่อนร่วมห้องในช่วงมัธยมปลายสู่เพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยและปัจจุบันเธอและเขามีความสัมพันธ์ในฐานะคนไข้กับหมอเจ้าของไข้ 

แค่สบสายตาดุของเขาเธอก็แย่แล้ว ยังหนีเขาไม่พ้นอีกเพราะรู้จักบ้านกันและกัน ย้ายบ้านหนีเขามันจะดูเกินกว่าเหตุไหม 

"เธอหลบหน้าฉัน" 

"เปล๊า..." เธอปฏิเสธเสียงสูง 

หมอพฤกษ์ถอนหายใจมองคนปฏิเสธเสียงแข็ง มือเขากระตุกเก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่ให้เลื่อนเข้ามาหาตัวเขา ใช้สองแขนวางลงบนที่วางแขนกันไม่ให้เธอได้มีโอกาสได้หลบ 

"ถ้าไม่ได้หลบหน้าก็มองตาฉันซะ หรือถ้าเธอไม่อายพยาบาลก็ได้นะฉันมีวิธี" 

น้ำเสียงเย็นบอกให้รู้ว่าเขาไม่ได้ขู่เธอ ถ้าเกิดเขาเอาจริงยังไงคนที่เสียเปรียบก็ย่อมเป็นเธอแน่นอน ทอฝ้ายค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนเป็นหมอ และเธอก็ต้องเข่นเขี้ยวเพราะรอยยิ้มมุมปากที่บอกว่าชัยชนะในครั้งนี้เป็นของเขา