กลอนมงคลสอนใจ / คำคม

ลำดับตอนที่ #9 : พุทธทาสภิกขุ ๓

           

อันความอยากจะระงับดับลงได้                      นั้นมิใช่เพราะเราตามสนอง

สิ่งที่อยากให้ทันดั่งมันปอง                             แต่เพราะต้องฆ่ามันให้บรรลัย

ให้ปัญญาบงการแทนร่านอยาก                       ความร้อนไม่มีมากอย่าสงสัย

ทั้งอาจผลิตกิจการงานใดใด                            ให้ล่วงไปด้วยดีมีสุขเย็น

จาก ความอยาก

            จงรู้จักตัวเอง คำนี้หมาย                      ว่าค้นพบแก้วได้ในตัวท่าน

หานอกตัวทำไมให้ป่วยการ                             ดอกบัวบานอยู่ในเราอย่าเขลาไป

ในดอกบัวมีมณีที่เอกอุตม์                               เพื่อมนุษย์ค้นหามาให้ได้

“การตรัสรู้” หรือรู้สิ่งใดใด                              ล้วนมาจากความรู้ตัวสูเอง

จาก จงรู้จักตัวเอง

เรียนศาสนานั้นต้องมีที่ตาหูฯ              เมื่อให้เกิดทุกข์อยู่ทุกสถาน

เรียนให้รู้ตรงที่จะชักสะพาน                           อย่าให้เกิดอาการมารบกวน

เรียนตรงตรงลงไปที่ตัวทุกข์                           ดูให้ถูกกรรมวิธีที่กระสวน

สกัดกั้นการปรุงแต่งแห่งกระบวน                              จิตปั่นป่วนสงบได้ทุกข์หายไป

จาก เรียนศาสนาที่ตาหู

            รักสงบจงลืมซึ่ง “ตัวกู”                      และลืมทั้งตัวสูอย่างเต็มที่

มีสติ ปัญญา และปราณี                                   หน้าที่ใครทำให้ดีเท่านี้เอย

จาก รักสงบ

จงทำงานทุกชนิดด้วยจิตว่าง                          ยกผลงานให้ความว่างทุกอย่างสิ้น

กินอาหารของความว่างอย่างพระกิน              ตายเสร็จสิ้นแล้วในตัวแต่หัวที

ท่านผู้ใดว่างได้ดั่งว่ามา                                   ไม่มีท่าทุกข์ทนหม่นหมองศรี

ศิลปะในชีวิตชนิดนี้                                        เป็นเคล็ดที่ใครคิดได้สบายเอย

จาก เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง

      ความแก่หง่อมย่อมทุลักทุเลมาก               ดั่งคนบอดข้ามฟากฝั่งคลอง,หา

วิธีไต่ไผ่ลำคลานคลำมา                                  กิริยาแสนทุลักทุเลแล

ถ้าไม่อยากให้ทุลักทุเลมาก                              ต้องข้ามฟากให้พ้นก่อนตนแก่

ก่อนตามืดหูหนวกสะดวกแท้                          ตรองให้แน่แต่เนิ่นเนิ่นรีบเดินเอย

จาก ความแก่

                    เราดี ดีกว่าดวงดี                          เพราะดีนั้นมี

            ที่เราดีกว่าที่ดวง

                        ทำดีนั่นหละเราหน่วง              เอาดีทั้งปวง

            มาทำให้ดวงมันดี

                        ดวงชั่วไม่ได้เลยนี่                               ถ้าเราขยันมี

            ความดีทำไว้เป็นคุณ

                        อยู่ดี ตายดี เพราะบุญ               ทำไว้เจือจุน

            ตลอดชีวิตติดมา         

                        ดวงดีมีอยู่อัตรา                        ก็เพราะเหตุว่า

            เราทำดีเป็นเห็นมั้ย?

                        เหตุนั้นเราท่านใดใคร              ทำดีเสมอไป

            ดวงดีจักมีสมบูรณ์

จาก   เราสร้างดวง อย่าให้ดวงสร้างเรา

            มีปากอย่างใจอย่างหนทางสุข             ไม่เกิดทุกข์เพราะยึดมั่นฉันแถลง

ว่าคำพระพุทธองค์ทรงแสดง                         อย่าระแวงว่าฉันหลอกยอกย้อนเลย

อย่ายึดมั่นสิ่งใดใดด้วยใจตู                              ว่าตัวกูของกูอยู่เฉยเฉย

ปากพูดว่าตัวกูอยู่ตามเคย                                ใจอย่าเป็นเช่นปากเอ่ยเหวยพวกเรา

จาก ปากอย่างใจอย่าง

ฉันมีปัญญาล้นจนหัวโต                      พวกแกโง่ดูหมิ่นฉันกันจนได้

ฉันอยากฆ่าตัวตายให้ใครใคร                          ได้เข้าใจว่าใครโง่โขกว่ากัน

ฉันมีดีอะไรๆไม่แกล้งว่า                                 ฉันเก่งกว่าคนตั้งแสนเป็นแม่นมั่น

หัวฉันโตกว่าหัวช้างไม้แกะกัน                                   ทำไมแกไม่กลัวฉันน่าขันเอย

จาก เมื่อกูเก่ง

            อยู่พร้อมหน้ายืนยันสันติภาพ               สร้างอาวุธไว้ปราบกันลับหลัง

ปากถือศีลมือถือสากมีฉากบัง                         ต้องวุ่นวายตึงตังทั้งตาปี

จาก สันติภาพของคนสมัยนี้