คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สุนทรภู่ ๑
สุนทรภู่
อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดหิน
ถึงองค์พระปฏิมายังราคิน คนเดินดินหรือจะสิ้นคนนินทา
เป็นมนุษย์สุดดีก็ที่ลิ้น ดีกว่าสินทรัพย์ใดอันไพศาล
ทรัพย์มีสิ้นลิ้นมิสูญสมบูรณ์กาล คนชำนาญใช้ลิ้นหากินเป็น
งานกับเงินเดินคู่รู้กันแซ่ ถ้าหากแม้เงินด้านงานก็ด้อย
คุณประโยชน์เพราะงานดีย่อมมีน้อย โทษจะพลอยเพราะดำเนินตามเงินเอย
กระแสชลชวนเชี่ยวเรือเลี้ยวลด ดูค้อมคดขอบคุ้งคงคาไหล
แต่สายชลเจียวยังวนเป็นวงไป นี่หรือใจที่จะตรงอย่าสงกา
ทรัพย์ของผู้มั่งมีตระหนี่เหนียว ดังน้ำเชี่ยวในสมุทรสุดขัดสน
ไม่เป็นที่พึ่งพาประชาชน ถึงมากล้นก็มากเปล่าไม่เข้าการ
อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย
จับให้มั่นคั้นหมายให้วายวอด ช่วยให้รอดรักให้ชิดพิสมัย
ตัดให้ขาดปรารถนาหาสิ่งใด เพียรจนได้ดังประสงค์ที่ตรงดี
จาก เพลงยาวถวายโอวาท
อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย
แม้นเจ็บอื่นหมื่นแสนจะแคลนคลาย เจ็บจนตายนั้นเพราะเหน็บให้เจ็บใจ
จะรักชังทั้งสิ้นเพราะลิ้นพลอด เป็นอย่างยอดแล้วพระองค์อย่าสงสัย
อันช่างปากยากที่จะมีใคร เขาชอบใช้ช่างมือออกอื้ออึง
จาก เพลงยาวถวายโอวาท
...ปรารถนาสารพัดในปฐพี เอาไมตรีแลกได้ดังใจจง
คำบุราณท่านว่าเหล็กแข็งกระด้าง เอาเงินง้างอ่อนตามความประสงค์...
จาก เพลงยาวถวายโอวาท
ดูน้ำวิ่งกลิ้งเชี่ยวเป็นเกลียวกรอก กลับกระฉอกฉาดฉัดฉวัดเฉวียน
บ้างพลุ่งพลุ่งวุ้งวงเหมือนกงเกวียน ดูเปลี่ยนเปลี่ยนคว้างคว้างเป็นหว่างวน
ทั้งหัวท้ายกรายแจวกระชากจ้วง ครรไลล่วงเลยทางมากลางหน
โอ้เรือพ้นวนมาในสาชล ใจยังวนหวังสวาทไม่คลาดคลา
จาก นิราศภูเขาทอง
ถึงบางเดื่อโอ้มะเดื่อเหลือประหลาด บังเกิดชาติแมลงหวี่มีในไส้
เหมือนคนพาลหวานนอกย่อมขมใน อุปไมยเหมือนมะเดื่อเหลือระอา
จาก นิราศภูเขาทอง
ความคิดเห็น