คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอที่ 1 ผู้มาเยือน
หมู่บ้านโโนฮะาุเระ
วันทร์ลอยเ่นส่าบนท้อฟ้า ผู้นในหมู่บ้านเินวัไว่ไปมาบนท้อถนน ท่ามลาวามสบสุไร้ึ่สราม บรรยาาศอบอวลไป้วยวามึรื้น ร้าน้ามามายมีแส สี เสีย ประับประาแ่หน้าร้าน เพื่อึูวามสนใอลู้า
"หน้าารับ ใบละ 100 เรียว~" ายวัยลานยืนะโนเรียหาลู้าที่เินผ่านไปผ่านมาหน้าร้าน
"สนใไปเที่ยวับพวเราไหมะ~" ลุ่มหิสาว ร่าายผอมเพรียว สวมเสื้อผ้าวิบวับ ยืนหว่านเสน่ห์หลอล่อายหนุ่มให้เ้ามานั่ื่มเหล้าภายในร้าน
บนท้อฟ้า ู่ๆ ็มีแสสีาวพุ่ลมาอย่ารวเร็วราวับาว
ูมมมมมมมม....!!!
อุาบาลมาาท้อฟ้า เสียัสนั่นหวั่นไหว ผู้นพาันแื่น เิเป็นหลุมนาให่บริเวลาป่า ห่าาหมู่บ้านไม่มา
"เสียอะไรน่ะ" าวบ้านพาันหันหน้าไปมอทิศทาที่มีวัถุประหลาลมา
"ะรู้หรอ"
"เิอะไรึ้นอี สรามอีแล้วหรอ"
"สรามเวลานี้เนี่ยนะ!"
"ปาเสียริๆ เลยน่ะแ"
"เมี่อี้นี้ นายเห็นเหมือนันไหม" ายหนุ่มสวมเสื้อยือยาว มีสัาลัษ์รูปพัปัอยู่ลาเสื้อ หันหน้าไปมอทา้นเสีย
"ใ่! เิอะไรึ้น" อีฝ่าย้อมอไปยัทิศทาที่เิเสียระเบิ้วยวามแปลใ
"เหมือนะมีอะไรพุ่ลมาาท้อฟ้าน่ะ"
วี๊... วี๊... วี๊...
เยี่ยวบินวนไปวนมาบนท้อฟ้า ส่เสียร้อออมาอย่า่อเนื่อ เหล่าโนินพาันเยหน้าึ้นไปมอ
"ไปันถอะ ูเหมือนะมีเหุุเินนะ"
"อืม" อีฝ่ายพยัหน้าอบรับ
********************
สำนัานโฮาเะ
ภายในห้อมีนินาแุ่เรื่อแบบโนินยืนเรียันเป็นแถว รอฟัำสั่าายราสวมเสื้อลุมสีาวำลันั่อยู่หน้าห้อ
"มาันรบแล้วเหรอะ" เสียอายราทีู่น่าเรามัึ้นท่ามลาวามเียบัน
"เิอะไรึ้นหรอรับ" หนึ่ในโนินถาม้วยวามสสัยใร่รู้
"ศัรูหรอะ"
"ันเอ็ไม่รู้เหมือนัน หน่วยเฝ้าระวัมารายานว่ามีอุาบาพุ่ลมาาท้อฟ้า ระยะห่าาหมู่บ้าน 20 ิโลเมร พวนายไปรวสอบเรื่อนี้ะ"
"รับ/่ะ"
********************
ภายใ้เามือหมู่บ้านโโนฮะาุเระ อ์รที่เปรียบเสมือนับราอหมู่บ้าน ายวัยลานสวมุิโมโนสีำัาว พันผ้าพันแผลปิา้าวาเอาไว้ ยืนหันหลัให้ับนินาที่แุ่เรื่อแบบอหน่วยลับ ทัู้่ำลันัุ่เ่าให้ับอีฝ่าย
"พวนายสอนเห็นเหุาร์นั่นแล้วใ่ไหม" ายร่าำยำเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียน่าเราม
"รับ" ทั้สอ้มหน้าอบรับ
"ไปรวสอบเรื่อนี้ะ"
"..." สิ้นเสียอายวัยลาน พวเา็ลุึ้นเินออไปทำภาริทันที
********************
ป่าแห่หนึ่
ภายในหลุมนาให่ ปราให้เห็นร่าอหิสาว ำลัยืนเหม่อลอย เยหน้าึ้นไปมอวันทร์ สถานที่ที่เธอามา ทันในั้นเอ็มีบุลแปลหน้าระโออมาาป่า ยืนล้อมรอบัวเธอไว้
"เธอเป็นใร" หนึ่ในนินา้อมออีฝ่าย้วยวามหวาระแว
"อะไรันะ มาอนรับถึที่เลยเหรอ" เธอมอไปรอบๆ มุมปาระุยิ้มออมา
"ันถามว่าเธอเป็นใร หูหนวหรือไ" ายหนุ่มเริ่มไม่พอใับท่าทาออีฝ่าย
"ันไม่ไ้มีหน้าที่ที่้ออบำถามอพวุนะะ"
"เอาไีรับ" สมาิในทีมเอ่ยถามบุลที่ทำัวราวับหัวหน้าอหน่วย
"เธอทำัวน่าสสัย ับเธอไปสอบสวน" สิ้นเสียอหัวหน้า นินารอบๆ ็พุ่เ้าโมีอีฝ่ายทันที
"ฮิๆๆๆ รนหาที่ายัเลยนะะ" เธอแสยะยิ้มออมาอย่าน่าลัว ระโหลบารโมีออีฝ่ายที่ใ้ทั้วิา าถามามาย โ่นล้มศัรูเพียนเียว
ฟิ้ววว~ ปึ ปึ ปึ
ุไนถูว้าออมาอย่า่อเนื่อ มีทั้ิยันระเบิ และแบบธรรมา
"ระเบิ"
บึ้มมม...!!!
"ิว่าอแ่นี้ะทำอะไรันไ้เหรอ" เธอระโถอยไป้านหลั
"าถาิน ลื่นพสุธา!" เิารเลื่อนัวอพื้นินเป็นวว้า อีฝ่ายระโึ้นไป้านบน เบี่ยัวหลบารโมีทุรูปแบบอย่า่ายาย
"นี่มันอะไรัน มอารโมีทะลุปรุโปร่ไ้นานี้เียวหรอ" สีหน้าอทุนเปลี่ยนไป ้อมออีฝ่าย้วยวามประหลาใ
"เป็นอะไรไปเหรอะ" เธอหายัวไปโผล่อยู่้าหลัออีฝ่าย ยเท้าึ้นถีบอย่าแร
ผลัวะ..!
"ไโะ!" เพื่อนร่วมทีมะโนออมา้วยวามเป็นห่ว
"ฮิๆๆๆๆ ่วยทำให้สนุหน่อยสิะ" เธอหัวเราะิั้วยวามอบใ ้อมอ้วยแววาแฝรอยยิ้ม รอบายแผ่รัสีอำมหิุามออมา
"อะไรัน...ิสัหารนี่" อีฝ่ายพาันรู้สึเสียวสันหลัึ้นมาอย่าบอไม่ถู
"หมแล้วเหรอะ วามสามารถนั่นน่ะ ถ้าหมแล้วล่ะ็...ถึราวอิันบ้าแล้วล่ะ่ะ" เธอเหยียยิ้มออมา
"เสร็ันล่ะ" ู่ๆ ็มีนินาปราัว้าหลัเธอ ใ้าบแททะลุหัวใออีฝ่าย วาอเธอเบิว้า เลือไหลทะลัออมาำนวนมา ร่าายทรุัวลไปนอนับพื้น
"เหอะ ็ไม่เท่าไหร่นิ" อีฝ่ายระาาบออมาอย่าเลือเย็น เลือระเ็นเปรอะเปื้อนามร่าาย นอื่นๆ พาันเินเ้ามาูสภาพศพ
"เอาัวลับไปให้หน่วยสืบสวน้อมูล"
"เ้าใแล้วรับ" อีฝ่าย้มลไปว้าัวเธอึ้นมาแบ หันหลัเรียมัวที่ะลับหมู่บ้าน ู่ๆ ็มีเสียหัวเราะัึ้น
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ" เธอหัวเราะออมาอย่าบ้าลั่
"สะ..เสียอะไรน่ะรับ" อีฝ่ายพูะุะั หันหลัลับไปู ็พบับหิสาวผมำ วาสีแา สัลัษ์รูปาว 6 แ มีพระันทร์รึ่เสี้ยวอยู่รลา สวมุสีแัำ ำลั้อมอพวเา้วยใบหน้าียิ้มว้า วามหวาลัวถาโถมเ้ามาับพลัน
"มะ...หมายวามว่ายัไ วาแบบนั้น นในระูลอุิวะหรอหรอ" ร่าายออีฝ่ายสั่นเทาไป้วยวามลัว
"สุยอไปเลยล่ะ่ะ ล้ามานะะที่มาทำร้ายร่าายอัน" รอบายอเธอ ่อยๆ ปราผลึสีแัำออมาำนวนมา
"แย่แล้ว หนีเร็ว!" เสียร้อเือนัึ้น
"ไม่ทันแล้วล่ะ่ะ เามระ!" สิ้นเสียอเธอ บริเวรอบๆ พื้นินปลุมไป้วยสีำ มีมือปริศนาโผล่ึ้นมาับาอศัรูเอาไว้แน่น เธอวัมือทีเียว ผลึพุ่เ้าโมีอีฝ่ายรวเร็ว
"อ๊า!" เสียร้อโหยหวนัึ้อไปทั่วป่า เลือไหลนอเ็มพื้นิน
"ฮ่าๆๆๆ รู้สึถึพลัที่เพิ่มึ้นเลยล่ะ่ะ" เธอหัวเราะ้วยวามเบิบานใ ยืนมอร่าไร้วิา้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
ฟิ้ววว~
เสียารเลื่อนไหวอใรบานำลัมุ่หน้ามายัุที่เธอยืนอยู่
"เหหหห มีศัรูมาให้่าอีแล้วเหรอะ" เธอียิ้มว้า หันหน้าไปมอทา้นเสีย
"เอ๊ะ?...วามรู้สึนี้มัน" สีหน้าอเธอเปลี่ยนไป เมื่อรับรู้ไ้ถึพลัทีุ่้นเยออีฝ่าย เหมือนับสายเลือในระูล
"ระูลโอึึิเหรอ" อาาศเิารวบแน่น ลายเป็นระสีเหลี่ยมนาให่ เธอ้าวาเ้าไปในระ
เพล้...!!
ระและิ้นส่วนผลึรอบๆ และเอียลายเป็นฝุ่นละออ พร้อมับร่าอเธอที่หายไปอย่าไร้ร่อรอย
ึ! ึ!
สอนที่มาใหม่ระโลบนพื้น พาันทำสีหน้าะลึ เมื่อเห็นภาพารายอเหล่านินา่าหมู่บ้าน พื้นินถูย้อมไป้วยสีแ ลิ่นเหม็นาวฟุ้ระายไปทั่วบริเว
"นะ...นี่มันอะไรัน" ายสวมหน้าา้อมอภาพรหน้าอย่าน่าสยสยอ
"ศัรูล่ะ" ายผมยาวหัน้ายหันวา มอหาบุล้อสสัย
"ูเหมือนว่า...ะหนีไปแล้วนะ"
"หนีหรอ ะามไปไหม น่าะยัหนีไปไ้ไม่ไล"
"ไม่ ศัรู้อแ็แร่มาแน่ๆ ถึไ้สามารถัารับเหล่าโนินไ้ถึนานี้"
"เราลับไปรายานท่านโฮาเะัน่อน็แล้วัน"
"อืม"
ทัู้่เินรวสอบสภาพารายอแ่ละน พบว่าทุนล้วนโนอมีมแททะลุร่าายนเป็นรู พรุน ไม่รู้ว่าอาวุธที่ใ้แทืออะไร หรือเป็นวิา าถาอะไร ไม่มีหลัานอะไรี้ัวไปถึนร้ายที่สัหารหมู่ไ้โหเหี้ยมถึเพียนี้ ใ้เวลาไม่นานในารรวสอบ พวเา็หันหลัพาันเินาไป โยที่ไม่รู้ว่าำลัมีบุลลึลับเฝ้ามอพวเาอยู่ในเามื
"พวุเป็นใรันะ"
ความคิดเห็น