[GTae] กลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ

Hi!!!!

อันยองฮาเซโย

   นี่ไม่ใช่เรื่องแรกของไรท์หรอกค่ะ แต่เป็นเรื่องที่ไรท์อยากแต่ง 555+ ขอบคุณรีดที่เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ของไรท์ผู้น่าสงสารนะคะ เคร!!

              งั้นตามนี้จ้า

         คำเตือน!!

1.นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องมาจากจินตนาการของไรท์ล้วนๆไม่มีความจริงใดเกี่ยวข้องเลย จากสมองที่แสนฉลาดของไรท์เท่านั้นนะจ้ะ

2.ห้ามเม้นอะไรที่ทำร้ายจิตใจไรท์เด็ดขาด ไม่งั้นไรท์จะหยุกแต่งทันที!

3.เม้นได้ แสดงความเห็นต่างๆได้ 

*แต่อย่าด่าไรท์นร้า

4.เม้นเยอะก็ต่อเร็วนะจ้ะ

             ++ขอบคุณค่ะ++

          เรื่องมันมีอยู่ว่า? 

"ฮือ.....จียง ทำใมนายทำกับฉันแบบนี้อ่า ฉันรักนายอ่า และนายก็เคยบอกว่ารักฉันใง แ้ลวทำใมพอคราวนี้นายมาบอกฉันว่า ตอนนั้นนายยังไม่รู้หัวใจตัวเองอ่ะ"ฉันนอนร้องไห้และดิ้นเป็นเด็กเอาแต่ใจอยู่บนเตียงสีชมพูแสนน่ารักของฉันที่อยู่ในห้องส่วนตัว

"แทยอน..แทยอนลูก" ดูเหมือนว่าเแม่จะมายืนอยู่หน้าห้องฉันนะ ฉันรีบเช็ดน้ำตาและเปิดประตูทันที

"คะแม่ มีไรหรอคะ"ฉันถามแม่พร้อมเสียงสะอื้นนิดๆ

"ยังทำใจไม่ได้อีกหรอลูก"แม่ถามฉันพร้อมลูบที่ผม

"ก็นิดหน่อยค่ะ แม่แล้วเรื่องที่แม่จะให้หนูไปเรียนต่างประเทศหล่ะถึงไหนแล้ว"ฉันเปลี่ยนเรื่องถามแม่ทันทีเพื่อไม่ให้ถามไปมากกว่านี้

"ก็นี่แหละจ่ะ แม่จะมาบอก แต่ได้ยินเสียงลูกพึมพำร้องไห้อยู่พอดี"แม่จ๋า...ยังจะกลับมาเรื่องนี้อีกนะ อุตส่าห์เปลี่ยนเรื่องล้ะนะ

"ค่ะ ไหนคะว่าใงหรอเรื่องเรียนต่อต่าวประเทศอ่ะค่ะ"เฮ้อ แม่รีบๆบอกมาเถอะนะ อยากรู้จะแย่ล้ะ อยากไปจากที่นี่ อยากปจากคนที่ชื่อจียง

"แม่ให้ลูกไปพรุ่งนี้เลยจ่ะ  เพราะคิดว่าลูกน่าจะอยากไปเร็ว ลูกจัดกระเป๋าให้เรียบร้อยนะลูก ที่หอนั่นมีให้หมดทุกอย่างแล้ว แถมลูกจะเจอเพื่อนใหม่คนนึงเป็นรูมเมทลูกด้วยเห็นว่าเป็นคนเกาหลีด้วยนะ"

อืมโอเค แค่รู้ว่าได้ไปก็พอ เร่องอะไรแล้วแต่ช่างแม่งเถอะไม่สน อยู่ได้ก็พอ...

"อ่อค่ะแม่ ขอบคุณนะคะแม่ที่ช่วยหนูให้ไปจากที่นี่ที่มีจียง"ฉันพูดกับแม่และยิ้มให้ท่านอ่อนๆ

"ลืมทุกอย่างไป แล้วเริ่มใหม่ซ่ะดีกว่า 

คิดซ่ะว่าเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน"

"ก็ตอนนั้นไม่รู้ใจตัวเองอ่ะ ให้ทำใงว่ะ 

งั้นขอโทษแล้วกันมันจะได้ จบๆ"

     ยังใงไรท์ก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะ