Fic FMA Last Love Ed x Al

พี่ฮะ อย่างร้องไหสิฮะ..............................

(พี่ยังเสียใจกับคุณไฮเดสินะ..........................ทำไมนะทำไมต้องเป็นเขาละฮะ)

ได้โปรดกินอาหารสักนิดเถอะ................ฮะ..................

(ความรักนี้เป็นผมไม่ได้หรือ.....................ทั้งที่เมื่อก่อนพี่เคยบอกรักแต่ผม................)

พี่ไม่ได้รับอาหารมา1อาทิตย์แล้วนะฮะ.......................

ไม่ต้องหรอกอัล..............พี่ไม่หิว................นายกินไปเถอะ.................

ฉันขอตัวออกไปข้างนอกก่อนนะ......................

เดี่ยวสิฮะพี่ ผมไม่ด้วยนะฮะ ข้างนอกอากาศหนาวตะตายไป

...................ไม่ต้องหรอก.........ขอบใจนะที่อุส่าเป็นห่วง...........เอ็ดพูดพลางยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอามือลูบหัวอัล เบาๆ

แต่..............................

ยังไม่ทันได้ออกห้ามพี่ พี่ก็วิ่งออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่ได้หันมามองผมเลย...............................

จนกระทั่งเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว.................ตอนเย็นผมคิดว่าพี่จะกลับมาบ้านแล้ว แต่ไม่ว่าจะรอแค่ไหน........................พี่ก็ไม่กลับมาสักที
ทั้งที่ผมทำของโปรดของพี่หลายอย่าง..........พี่ฮะกลับมาเร็วๆสิฮะ.................ไม่ว่าอากาศจะหนาวขนาดไหน............ผ มก็จะรอพี่ฮะ..........
ร่างกายของผมเริ่มสั่นเทา ผมพลางกระชับเสื้อโค้ด มือของผมค่อยๆเป็นน้ำแข็งทีละนิด จนแทบจะขยับไม่ได้.......................ดวงตาสีน้ำทองก็
จ้องมองข้างหน้า...........แต่ทำไมผมรู้สึกง่วงนอนยังไงก็ไม่รู้....................ตาเริ่มจะปิด............จนกระทั่งผมท นกับความหนาวไม่ไหวแล้ว ผมล้มลงหมดสติไปที่สุด.......................

"อัล!! อัล!! ............................."

เสียงนี้ใครกันที่เรียกผม..........................................

ทำไมรู้สึกอบอุ่นจังเลย.................................

"คุณเอลริคครับ...............ขอโทษนะครับที่ผมช่วยไม่ได้.........................."

"ผมรู้............ผมไม่โทษคุณหรอก.............."

ทำไมพี่ต้องร้องไหด้วยละ..................หรือ.........ว่าผมกำลังจะตายสินะ...................

".................อืม...................."ผมลืมตาขึ้นมาอย่างงงงวย ก่อนจะให้ผมได้ตั้งตัว ร่างหนึ่งก็เข้ามากอดทันที

"ขอโทษนะอัล เพราะฉันแท้ๆ ทำให้นายต้องเป็นแบบนี้................"

ความอบอุ่นนี้...................ผมจะไม่ลืมเด็ดขาด..................

"พี่ฮะ.................พี่ช่วยบอกผมหน่อย พี่ไปไหนมาทำไมไม่กลับบ้านละฮะ..................."

พี่เงียบไปสักพักหนึ่ง ก่อนจะตอบผม

"พี่..................ไปชื้อแหวนมานะ............"ไม่พูดเปล่า.........เอ็ดก็หยิบกล่องจากข้างในกระเป๋าเสื้อโค้ด กล่องกำมะหยีสีแดงสดข้างในมีแหวนเล็กๆ
วงหนึ่ง ผมยิ้มเล็กน้อยอย่างดีใจ พี่ยังไม่ลืมรักผมสินะ.....แต่มันสายไปเสียแล้ว..................ผมไม่อยากตาย............ไม่อยากจากพี่ไป................
น้ำตาของผมไหลรินออกมาอย่าเงียบๆ ก่อนจะปิดตาด้วยคำพูดสุดท้ายว่า

ผมรักพี่นะ..............................

ขอบคุณที่พี่ยังไม่ลืมรักผม........................

ขอบคุณที่พี่ให้ของขวัญเล็กนี้.................

ขอบคุณมากนะฮะ ผมรักพี่ที่สุด อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วย ...........................

ผมไม่อาจจะดูแลพี่ได้อีกแล้ว.........................

FIN~~~~