Beatrice Oxide [จบแล้ว/อ่านฟรี]

ตำนานบทนี้มิได้อารัมภบทด้วยกับจุดเริ่มต้น หากแต่เป็นจุดจบของหญิงสาวที่ใกล้จะมรณะ

อุตส่าห์ชนะได้แล้วแท้ๆ... แต่กำลังจะตายอีกรอบเนี่ยนะ...?

ประกายแสงแห่งวิทยาศาสตร์ของพวกเราถูกจุดขึ้นมาอีกครั้งตามคำมั่นสัญญาแล้วนะ เรวี่

ทหารของศัตรูมีมากกว่าอัศวินของพวกเราหลายเท่าตัว... แต่หนูจะใช้ภูมิปัญญาแห่งนักปราชญ์ที่มนุษยชาตินับล้านคนสืบทอดต่อกันมา! อันมีชื่อเรียกว่าวิทยาศาสตร์ เพื่อทดแทนความห่างชั้นนั้นให้ดู!

เสียงที่ฟังไม่ได้ศัพท์เหล่านั้น ส่งความรู้สึกมากมายเข้ามาในหัว คล้ายกำลังอยู่ท่ามกลางสมรภูมิรบ ทั้งที่ขณะนี้ร่างกายกำลังนอนแน่นิ่งคว่ำไปกับพื้นใต้สายฝนโปรยปราย และบริเวณหลังที่แม้จะถูกชะโลมด้วยน้ำฝนจนเปียกชุ่ม ทว่าก็ยังรู้สึกร้อนผ่าวเกินจะทนไหว อันมีสาเหตุมาจากบาดแผลที่กลางหลัง

จะผลีผลามมิได้เด็ดขาด เพราะอีกฝ่ายยังหมอบไพ่ตายซ่อนไว้อยู่ ดังนั้นช่วยรอจนกว่าหนูจะเดินหมากเพื่อกดดันให้อีกฝ่ายเผยมันออกมาก่อนนะคะ

เหล่าอัศวินทุกนาย! วิ่งประจันหน้าเข้าไปหาพลธนูของอีกฝ่ายเลยค่ะ โดยไม่ต้องถือโล่ไปด้วย และห้ามโจมตี ขอย้ำ! ห้ามโจมตีเด็ดขาด!

พลังแห่งวิทยาศาสตร์นี้มิอาจเกิดขึ้นได้ด้วยความรู้ของเราเพียงเท่านั้น หากแต่เป็นการร่วมแรงร่วมใจของชาวบ้านทุกคน ที่ช่วยกันสร้างพลังของมันให้ประจักษ์ขึ้นมาได้!

ของบาดแผลที่กลางหลังนั้นเกิดขึ้นเพราะโดนลูกหลงจากกระสุนปืน เนื่องจากบังเอิญไปยืนอยู่หน้าร้านสาขาแห่งหนึ่งของแบรนด์ที่กำลังมีข้อพิพาทกับกลุ่มอันธพาลในช่วงนี้ และทำให้หญิงสาวผู้อ่อนแอที่มีนามว่า 'เบียทริซ' รู้สึกขำขันด้วยความเวทนาให้กับสาเหตุการตายที่สุดแสนจะโง่เง่านั่น เพราะตนได้ใช้ชีวิตอย่างชาญฉลาดในฐานะผู้มีปัญญามาโดยตลอด ทว่าท้ายที่สุดแล้ว ความภาคภูมิใจนั้นก็ถูกปิดม่านลงด้วยกับเหตุผลอันโง่เขลาของผู้อื่น

นี่อาจเป็นการเล่นสนุกครั้งสุดท้ายของชีวิต... ภายในห้องวิศวกรรมเคมี เพราะหากไปยืนอยู่ในสงครามแล้ว ก็ไม่มีสิ่งใดการันตีว่าจะรอดชีวิตกลับมาได้อีก...

สูญเสียภูมิปัญญาแห่งวิทยาศาสตร์ไปอย่างกะทันหันแบบนี้... ก็ไม่เหลือหนทางชนะอีกแล้ว ฉะนั้นขอร้องล่ะ ได้โปรดกลับมาเถอะ... เบียทริซ!

การตัดสินใจที่ผิดพลาดของเราเคยกลายเป็นการคร่าชีวิตของคนที่เรารักด้วยน้ำมือตัวเอง... และมันก็กำลังจะเป็นแบบนั้นอีกครา... ถ้าหากเราเลือกเรียนสายวิทย์มาล่ะก็ น่าจะอ่านสมการเคมีนั่นออกแล้วแท้ๆ!

แต่แล้วสติปัญญานั่นก็นึกย้อนไปถึงช่วงเวลาก่อนหน้านี้เพียงไม่นาน ในระหว่างที่กำลังเดินถือร่มพลางเล่นโทรศัพท์ไปด้วย ก็เห็นข่าวในนั้นที่บอกเล่าเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุของเครื่องเร่งอนุภาคเพื่อการวิจัยโลกคู่ขนานพอดี หรือว่าเสียงนี่จะเป็นการซ้อนทับความทรงจำระหว่างมัลติเวิร์สกันนะ แต่มันจะไปมีประโยชน์อะไรในตอนที่กำลังจะตายกันล่ะ ไหนจะฟังไม่ออกด้วย...

แม้จะไร้นามและถูกรังเกียจเพราะไปข้องเกี่ยวกับลูกแก้วธาตุ แต่หนูชื่นชมเขาค่ะ เพราะภูมิปัญญาของนักปราชญ์เกิดขึ้นมาด้วยการทดลองที่ผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่าของคนเหล่านั้น ดั่งแสงเทียนดวงเล็กๆ ที่รวมกันในเงามืดแห่งความไม่รู้ จนเกิดเป็นแสงสว่างที่ช่วยนำทางให้มนุษยชาติก้าวต่อไปได้

หวังว่ายาเคมีที่หนูปรุงขึ้นมานี้ จะช่วยรักษาเหล่าอัศวินที่บาดเจ็บ และทดแทนปริมาณสมุนไพรที่ขาดแคลนได้นะคะ

เข้าใจแล้ว... ฉันจะแบกรับภาระที่หนักอึ้งขนาดนั้นไว้เอง! แม้ว่าจะเป็นเพียงเด็กหญิงตัวเล็กๆ เช่นนี้ก็ตาม

แม้จะหลีกเลี่ยงความล้มเหลวตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมา แต่ทำไมกันนะ... ตอนที่กำลังจะตายถึงได้รู้สึกว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นความล้มเหลวของจริง ทั้งไม่ได้นำความรู้ที่สั่งสมมาไปช่วยเหลือใครเลย ทั้งละทิ้งความฝันโดยที่ยังไม่ได้ลองทำ ทั้งปกป้องเพื่อนที่รักเพียงคนเดียวไว้ไม่ได้...

หากมีความเป็นไปได้แม้หนึ่งในหมื่นล้าน...

ก็อยากได้รับโอกาสแก้ไข...

ลมหายใจเงียบกริบ หัวใจนิ่งสนิท หญิงสาวได้สิ้นชีวาแล้ว ณ บัดนี้