「 Detective Conan || APTX-4869：OC x Shinichi 」

ณ กรุงราตรีคลุมเครือปกคลุมทั่วเมือง คุโด้ ชินอิจิ นักสืบหนุ่มผู้ชาญฉลาด ยืนอยู่คนเดียวในตรอกแคบๆ ที่เงียบสงัด แม้ว่าแสงไฟจากถนนใหญ่จะส่องมาแต่ก็ไม่อาจทำให้ความหนาวเย็นในใจของเขาลดลงได้

เขากำลังตามสืบเรื่ององค์กรชุดดำ กลุ่มอาชญากรรมที่ลึกลับและอันตรายที่สุดที่เขาเคยเผชิญ แต่คืนนี้มีบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าที่นุ่มนวลดังขึ้นเบาๆ ในตรอก ชินอิจิหันไปมองทันที

“คืนนี้อากาศหนาวน่าดูเลยนะ ชินอิจิคุง” เสียงนุ่มๆ แต่เจือด้วยความขี้เล่นดังขึ้น

คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือชายหนุ่มในชุดดำทั้งหมด ใบหน้าของเขาอาบด้วยรอยยิ้มที่ดูไร้พิษภัย แต่ชินอิจิรู้ดีว่ามันเป็นเพียงหน้ากากที่ถูกสร้างขึ้นมา "ลิลเลต์" โค้ดเนมของเขาในองค์กรชุดดำ

“นายต้องการอะไร?” ชินอิจิถาม น้ำเสียงแข็งกร้าว แต่ใจกลับรู้สึกถึงความอึดอัดอย่างประหลาด

“แค่อยากมาคุยด้วยเท่านั้นเอง ไม่ต้องทำหน้าเครียดขนาดนั้นหรอก” ลิลเลต์ตอบด้วยเสียงขี้เล่น ก่อนจะยกมือขึ้นเสยผมสีดำของตัวเอง "เราสองคนเจอกันบ่อยๆ แบบนี้ คงจะสนิทกันได้แล้วล่ะมั้ง"

ชินอิจิขมวดคิ้ว แม้ว่า ลิลเลต์จะทำตัวเหมือนคนเข้าถึงง่าย แต่เขารู้ดีว่าคนคนนี้อันตรายเพียงใด ลิลเลต์เป็นคนที่ตั้งกำแพงสูง แม้ว่าเขาจะยิ้มอย่างเป็นมิตร แต่นั่นก็เป็นเพียงเปลือกนอกที่ไม่อาจทะลุทะลวงได้

“ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับนาย” ชินอิจิตอบพร้อมกับหันหลังเตรียมจะเดินจากไป

“แต่ฉันมีบางอย่างที่อาจจะช่วยนายได้” ลิลเลต์กล่าวพร้อมกับทำท่าเชิญชวนให้นักสืบหนุ่มหยุดฟัง "ข้อมูลเกี่ยวกับองค์กรของเรา...บางทีอาจจะช่วยให้นายก้าวไปอีกขั้นในการสืบสวนของนายก็ได้นะ"

ชินอิจิหยุดเดิน หันกลับมามอง ลิลเลต์ด้วยความลังเล “นายคิดจะทำอะไร?”

ลิลเลต์หัวเราะเบาๆ “ฉันแค่อยากรู้จักนายให้มากขึ้นเท่านั้น” เขาก้าวเข้ามาใกล้ชินอิจิอีกนิด จนแทบจะได้ยินเสียงหายใจของกันและกัน "และบางที...นายก็อยากรู้จักฉันให้มากขึ้นเหมือนกัน ใช่มั้ย?"

ความเงียบเข้าครอบงำทั้งสองคน ชินอิจิรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงขึ้น แต่ก็พยายามทำใจให้สงบ “ฉันไม่รู้ว่านายต้องการอะไร แต่ถ้านายคิดจะล่อให้ฉันติดกับดัก...”

“ฉันไม่ได้จะทำอย่างนั้นหรอก” ลิลเลต์พูดแทรกขึ้น “นายจะได้ข้อมูล แล้วฉันจะได้รู้จักนายมากขึ้น เราต่างก็ได้สิ่งที่เราต้องการ”

ชินอิจิไม่แน่ใจว่านี่คือกับดักหรือไม่ แต่มีบางอย่างในสายตาของ ลิลเลต์ที่ทำให้เขารู้สึกว่าครั้งนี้ต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา

"ตกลง" ชินอิจิพยักหน้า แม้ว่าความสงสัยยังคงอยู่ในใจ แต่เขาก็รู้ว่าการที่เขาเลือกที่จะเชื่อใจ ลิลเลต์ในคืนนี้ อาจจะเป็นทางเดียวที่จะทำให้เขาเข้าใกล้ความจริงที่ตามหามาโดยตลอด

เมื่อชินอิจิตอบตกลง รอยยิ้มของ ลิลเลต์ยิ่งขยายกว้างขึ้น แต่ในสายตานั้นกลับแฝงความลึกลับที่ยากจะคาดเดา “ดีเลย งั้นตามฉันมา” ลิลเลต์กล่าวเบาๆ ก่อนจะหันหลังเดินนำทางไป

ชินอิจิก้าวตามไปด้วยความระมัดระวัง แม้ว่าเขาจะเลือกเชื่อใจในครั้งนี้ แต่สมองของเขายังทำงานอย่างไม่หยุดหย่อน วางแผนทุกย่างก้าว จนกระทั่งทั้งสองคนเดินเข้าไปในอาคารร้างแห่งหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะเป็นที่ซ่อนขององค์กรชุดดำ

“ทำไมพามาที่นี่?” ชินอิจิถามด้วยความสงสัย

“เพราะที่นี่เป็นที่ที่ไม่มีใครตามหานายเจอไงล่ะ” ลิลเลต์หันกลับมายิ้มให้ ก่อนจะผลักประตูเข้าไปในห้องเล็กๆ ห้องหนึ่ง ภายในมีแค่โต๊ะและเก้าอี้สองตัว ไฟสลัวทำให้บรรยากาศดูเย็นยะเยือก

ชินอิจิเดินเข้ามาในห้องด้วยความระมัดระวังมากยิ่งขึ้น ลิลเลต์ปิดประตูตามหลังและเดินไปนั่งบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง พร้อมกับเชิญชวนให้นักสืบหนุ่มนั่งลงตรงข้ามเขา

“เอาล่ะ” ลิลเลต์เริ่มพูดขึ้น “ฉันรู้ว่านายไม่ไว้ใจฉันหรอก แต่ฉันมีข้อมูลที่นายต้องการจริงๆ และข้อมูลนั้นอาจเปลี่ยนแปลงทุกอย่างที่นายคิดว่าเข้าใจเกี่ยวกับองค์กรของเรา”

ชินอิจิขมวดคิ้ว ฟังด้วยความระแวดระวัง “ข้อมูลอะไร?”

“ข้อมูลเกี่ยวกับโครงการลับขององค์กร” ลิลเลต์กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังเป็นครั้งแรก สายตาของเขาจับจ้องไปที่ชินอิจิ “นายคงเคยได้ยินชื่อโครงการนี้มาแล้ว… APTX-4869”

ชินอิจิรู้สึกถึงความตื่นตัวในทันที ชื่อนั้นคือชื่อของยาที่ทำให้เขากลายเป็นเด็ก และการที่ ลิลเลต์พูดถึงมันหมายความว่าเขาอาจจะรู้มากกว่าที่ชินอิจิคิดไว้

“นายรู้เรื่องของยานั่นได้ยังไง?” ชินอิจิถามอย่างร้อนรน

“ฉันไม่ได้แค่รู้... ฉันมีข้อมูลที่จะบอกว่านายอาจจะหาทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้” ลิลเลต์ตอบพร้อมกับยื่นแฟ้มเอกสารสีดำให้ชินอิจิ

ชินอิจิรับแฟ้มมาอย่างรวดเร็ว เปิดดูข้างในแล้วพบว่ามีรายละเอียดเกี่ยวกับการพัฒนายา และบางอย่างที่ดูเหมือนจะเป็นข้อมูลเกี่ยวกับสารเคมีที่ใช้ในยานั้น

“นี่มัน…” ชินอิจิตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น

“ใช่ นี่เป็นข้อมูลที่อาจช่วยให้นายหาทางย้อนผลกระทบของยาได้” ลิลเลต์พูดพลางมองหน้าชินอิจิ “แต่ในโลกนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ นายก็รู้ใช่มั้ย?”

ชินอิจิยกสายตาขึ้นมองอีกฝ่าย “นายต้องการอะไร?”

ลิลเลต์ยิ้มบางๆ ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ “ฉันต้องการนาย...ที่จะมาอยู่ข้างฉัน”

คำพูดของ ลิลเลต์ทำให้ชินอิจิหัวใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว “นายหมายความว่ายังไง?”

“ฉันหมายถึง ฉันต้องการพันธมิตรที่ฉลาดและเก่งกาจอย่างนาย เราสองคนสามารถทำอะไรได้มากกว่านี้ถ้าทำงานด้วยกัน” ลิลเลต์ตอบด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและนุ่มนวลไปพร้อมกัน

ชินอิจิลังเล นี่อาจจะเป็นโอกาสที่เขารอคอยที่จะได้ข้อมูลเกี่ยวกับองค์กรชุดดำอย่างลึกซึ้งมากขึ้น แต่ก็ไม่สามารถละเลยความเสี่ยงที่มาพร้อมกันได้

“ฉันให้เวลานายคิด” ลิลเลต์พูดพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้ “แต่นายต้องตัดสินใจให้ดี เพราะหลังจากนี้ อาจไม่มีโอกาสครั้งที่สอง”

ลิลเลต์เดินออกจากห้องไป ทิ้งชินอิจิให้อยู่กับแฟ้มเอกสารในมือและความคิดที่วิ่งวนในหัว ใจของเขารู้ดีว่าการตัดสินใจครั้งนี้อาจเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง แต่เขาจะต้องเลือกเส้นทางที่ถูกต้องเพื่อไม่ให้ตัวเองหลงเข้าไปในเส้นทางที่ไม่มีวันหวนกลับมา

—

ลิลเลต์ เหล้าสุดหรูจากฝรั่งเศสที่มีชื่อเสียงในเรื่องความประณีตและรสชาติที่ซับซ้อน 

ในบางบริบทถูกยกย่องเป็น 

ราชาแห่งไวน์

เป็นสัญลักษณ์ของความเฉียบแหลมและการดึงดูดที่ไม่อาจต้านทาน พร้อมกลิ่นอายของความอันตรายที่ทำให้ทุกคนต้องระวังตัว

เช่นเดียวกันกับตัวตนของเขา

เป็นราชาในเงามืด ผู้กำหนดชะตาของเป้าหมายแต่ละรายด้วยความเย็นชาและไร้ปรานี โดยยังคงความสง่างามไว้อย่างสมบูรณ์แบบ

—

ลิลเลต์ คือตัวตนที่เป็นปริศนา 

เพียงได้ยินชื่อก็ขลาดกลัวกันไปหมด

มีข่าวลือที่ปรุงแต่งกันขึ้นมาเองหนาหูมากมาย

หากแต่ไม่มีใครเลยที่ทราบความจริง

ใครบ้างเล่าจะรู้ ว่าความจริงนั้น 

เขาเป็นเพียงคนขี้เบื่อคนหนึ่ง

ลิลเลต์ พบเจอกับ เด็กหนุ่ม คนหนึ่งที่อวดอ้างว่าตัวเองเป็นนักสืบ

ความเบื่อหน่ายในจิตใจค่อย ๆ ถูกชะล้าง

เขาจะทำให้เด็กคนนี้ 

มาอยู่ข้างเขา โดยสมบูรณ์

—

"หวังว่าจะไม่มีอะไรน่าเบื่อไปกว่านี้แล้วนะ"

"ชินอิจิคุง...คิดถึงจัง"

"ฉันต้องการนาย"

"ถอยออกไป"

"เบลม็อทจัง...อย่ายุ่งกับเขา"

"สีดำคือสีที่ฉันโปรดปราน"

♣︎

♣︎

♣︎

"ของฉัน" - ลิลเลต์