การกลับมา ของความทรงจำ

บทนำ

“จะจบแล้วนะเว้ย…ไม่คิดจะบอกพี่เขาจริง ๆ เหรอ อาจจะ ไม่ได้เจอกันแล้วนะ” นี่คือสิ่งที่เพื่อนของผมพูดในตอนนั้น ขณะที่ผมอยู่มอสี่ ผมเพิ่งเรียนรู้ว่าการชอบใครสักคนมาก ๆ มันเป็นยังไง แต่แล้ว แค่ไม่กี่เดือนความสัมพันธ์แบบรุ่นน้องมอสี่แอบชอบรุ่นพี่มอหกก็ต้องจบลง เพราะ…พี่เขากำลังจะเรียนจบแล้ว แล้วเรื่องสารภาพรักน่ะเหรอ... เอาจริง ๆ ก็คือ เคยคิดไว้เหมือนกันว่าถ้าลองบอกพี่เขาไปมันจะเป็นยังไง จะบอกยังไงดีว่าผมชอบเขา... ชอบมาก ๆ แล้วพี่เขาล่ะจะทำหน้ายังไง ถ้ามีคนที่เขาไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ มาบอกว่าชอบพี่เขา แล้วก็เพราะแบบนี้แหละ ในเมื่อเริ่มต้นด้วยการแอบชอบ.... ก็ให้ผมได้แอบชอบเขาต่อไปแบบนี้ มันคงจะดีกว่า…

“ไม่ดีกว่า กูว่า…เป็นแบบนี้มันก็ดีแล้วแหละ”

แล้วหลังจากนั้น…ผมก็ไม่เคยได้เจอพี่เขาอีกเลย ผู้ชายที่หล่อ นิสัยดี อบอุ่นมาก ๆ คนนั้น อ่า…อยากจะเจอพี่เขาอีกสักครั้งจัง…ในหัวผมคิดแบบนี้อยู่หลายครั้ง ตอนนี้พี่เขาจะเป็นยังไงบ้างนะ พี่เขาเรียนที่ไหน…รู้งี้ ผมน่าจะหาช่องทางติดต่อพี่เขาไว้หน่อยก็ดี เป็นปีที่ผมคิดว่า ถ้าไม่ได้เจอก็คงจะตัดใจได้ แต่นั่นกลับไม่ใช่ความคิดที่ถูกต้องเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะแม้จะผ่านไปเป็นปี จนผมเรียนจบช่วงมัธยมปลาย ผมก็ไม่เคยลืมใบหน้าของเขาคนนั้นเลย…

และก็ไม่เคยคาดคิดด้วยว่า…วันนี้ผมจะได้กลับมาเจอกับเขาอีกครั้ง…เป็นเรื่องที่เกินความคาดหมายของผมมาก ๆ แต่พี่เขาก็คงจะจำไม่ได้แม้แต่หน้าผมนั่นแหละนะ…ฟ้าช่างเล่นตลกกับผมจริง ๆ 

“เดี๋ยวนะ”

“ครับ?”

“พี่ว่าพี่คุ้น ๆ หน้า ชื่อเต็มเนี่ย…ชื่อปีโป้ ใช่ไหมครับ?”

“จะ จำผมได้ด้วยเหรอครับ!”

ผมว่าแล้วไง ว่าฟ้าชอบเล่นตลกกับผม แต่ทำไมต้องเรื่องนี้ด้วย!