ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 4-2 เดตแรกของสองเรา
 |
|
จัดโปรลดราคาจาก 279 บาท เหลือ 159 บาทค่ะ โปรถึง 20 ก.ค.63
“หายไปไหนนะ”
อลิซบ่นพึมพำหลังจากเดินรอบบ้านเป็นหนที่สองแล้วไม่พบแม้แต่เงาของเจคอบ เธอคาดว่าระหว่างที่เธอเดินหาเขารอบๆ ตัวบ้าน พี่เจคอาจจะกลับเข้าไปข้างใน หญิงสาวจึงตัดสินใจเข้าไปตามหาเขาในตัวบ้าน แต่ด้วยความเร่งรีบทำให้เท้าเล็กข้างหนึ่งกระแทกก้อนหินเข้าอย่างจัง
“โอ๊ย!”
เสียงเล็กร้องอย่างเจ็บปวด ก่อนจะรีบก้มลงดูที่เท้าของตัวเอง ใบหน้าเนียนซีดเผือดก่อนจะค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งที่พื้น
เลือดสีแดงสดค่อยๆ ไหลออกมาจากบริเวณปลายนิ้วหัวแม่เท้า มือเล็กค่อยๆ ประคองเท้าของตัวเองอย่างเบามือเพื่อจะหาตำแหน่งของบาดแผล เล็บของเธอไม่ช้ำ แต่ทว่าเนื้อด้านข้างมีรอยฉีกขาดเป็นทางยาวเกือบสองเซนติเมตร และเลือดก็ยังคงไหลออกมาตลอดเวลา
อลิซรู้สึกใจหวิวคล้ายกับตัวเองจะเป็นลม จริงอยู่ที่เธอไม่ได้เสียเลือดมากจนถึงขนาดทำให้เป็นลมหมดสติได้ แต่ความจริงก็คือเธอกลัวเลือดต่างหาก ความกลัวคือสาเหตุทำให้เธอจวนจะเป็นลมอยู่รอมร่อ
“พี่เจค ช่วยอลิซด้วย!”
หญิงสาวตะโกนจนสุดเสียง แต่เธอก็ไม่เห็นเขาในระยะสายตา แม้แต่เสียงที่จะขานรับกลับมาก็ไม่มี
“พี่เจค ช่วยอลิซด้วยค่ะ”
หญิงสาวตะโกนร้องเรียกเขาอีกครั้ง แต่ผลที่ได้รับกลับมาก็ยังคงเหมือนเดิม ความน้อยใจวิ่งกระแทกเข้าหาเธอไม่หยุดหย่อน เธอร้องขอความช่วยเหลือ แต่เขากลับไม่ยอมมาดูดำดูดี คิดว่าเธอกำลังเรียกร้องความสนใจหรืออย่างไรกัน
อลิซพยายามพยุงตัวเองให้หยัดยืนโดยเลี่ยงการมองที่บาดแผล ร่างเล็กค่อยๆ เดินกระย่องกระแย่งไปตามทาง เหลืออีกเพียงห้าสิบเมตรก็จะถึงตัวบ้าน แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างต้องการจะซ้ำเติมเธอ เพราะจู่ๆ สายฝนก็กระหน่ำเทลงมาจากฟากฟ้า และแน่นอนว่าเธอหลบสายฝนไม่ทัน
อลิซจำต้องปล่อยให้ตัวเองเปียกมะล่อกมะแล่กอย่างไม่มีทางเลือก กว่าจะมาถึงหน้าประตูบ้านได้ ร่างบางก็เปียกโชก เจ็บแผลที่เท้าก็เจ็บ ความน้อยใจก็เกาะกุมหัวใจ ไหนจะเปียกไปทั้งตัวอีก มีอะไรจะแย่ไปกว่านี้อีกไหม
มือบางกำลังจะเอื้อมไปเปิดประตู แต่คนด้านในเปิดประตูสวนออกมาก่อน สายตาที่มองมาอย่างตำหนิ ทำให้ อลิซต้องเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น
“นึกยังไงไปเดินตากฝนให้ตัวเองเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำแบบนี้”
เจคอบต่อว่าโดยไม่ถามสาเหตุที่ทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้เลยด้วยซ้ำ อลิซมองเขาอย่างตัดพ้อ ก่อนจะตอบออกไปด้วยความน้อยใจ
“อลิซขอโทษค่ะ อลิซไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ รบกวนขออาบน้ำที่ห้องรับรองแขกหน่อยนะคะ”
หญิงสาวบอกแค่นั้น ก่อนจะแทรกตัวเข้าไปด้านใน เจคอบปล่อยให้เธอเข้าไปด้านในโดยไม่รั้งเธอเอาไว้อีก ตั้งใจว่าจะคุยหลังจากเธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
เสียงปิดประตูห้องที่ดังมาจากชั้นสองทำให้เจคอบต้องหมุนตัวกลับไปมอง แต่พอเห็นรอยเลือดที่พื้นตั้งแต่จุดที่เขายืนอยู่ยาวไปถึงบันได กล้ามเนื้อในอกข้างซ้ายถึงกับกระตุกวูบ ก่อนจะรีบสาวเท้าขึ้นไปด้านบน
“อลิซ เปิดประตู”
เจคอบร้องเรียก เมื่อเขาไม่สามารถพาตัวเองเข้าไปด้านในได้ เพราะเธอคงกดล็อกประตูเอาไว้
“พี่เจคมีอะไรคะ อลิซกำลังจะอาบน้ำค่ะ”
อลิซพยายามข่มเสียงไม่ให้สั่นอย่างสุดกำลัง ตาคู่สวยมองไปที่บานประตูอย่างตัดพ้อ ก่อนจะรีบสาวเท้าเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่สนใจเสียงทุบประตูรัวๆ จนมันแทบจะพัง และเสียงตะโกนเรียกจากคนด้านนอก
เจคอบขบกรามแน่น เมื่อแน่ใจว่าคนข้างในคงไม่ยอมเปิดประตูให้เขาแน่ ร่างสูงจึงลงมาชั้นล่าง หยิบกุญแจห้องที่อยู่ในตู้ล็อกเกอร์ติดผนังในห้องครัว แล้วรีบสาวเท้าขึ้นมาด้านบน
ไขประตูได้เจคอบรีบพาร่างสูงของตนเองเข้าไปด้านในทันที ตาคู่คมกวาดสายตามองหาร่างเล็กเป็นอันดับแรก แต่สิ่งที่พบมีเพียงรอยหยดเลือดและหยดน้ำที่เป็นทางยาวลาดไปจนถึงหน้าประตูห้องน้ำ
“อลิซ เปิดประตูให้พี่เดี๋ยวนี้”
มือหนารัวทุบประตูห้องน้ำ อลิซได้ยินมันอย่างชัดเจน หญิงสาวชะงักชั่วครู่ ตวัดสายตาขุ่นมองประตูก่อนจะเบนสายตากลับมาทางเดิม จัดการอาบน้ำชำระร่างกายต่อ ไม่สนใจเสียงทุบประตูรัวๆ ที่ดังจนแก้วหูแทบแตก
“อลิซพี่บอกให้เปิดประตูไม่ได้ยินหรือไง”
ใบหน้าคมคายบูดบึ้ง อารมณ์กรุ่นแล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ มือหนายังคงทุบไปที่บานประตูอย่างต่อเนื่อง โดยไม่สนใจว่าประตูจะบุบสลายหรือไม่
เมื่อคนด้านในไม่ตอบรับ มีเพียงเสียงน้ำที่ตกกระทบพื้นเพียงเท่านั้น เจคอบอารมณ์เดือดดาล กรามแกร่งบดเข้าหากันจนเป็นสันนูน
“อลิซ!”
เมื่อเจ้าตัวยังคงนิ่งเฉย เจคอบจึงใช้ไหล่กว้างกระแทกที่ประตูแรงๆ สองสามครั้ง สุดท้ายประตูก็เปิดกว้างเผยให้เห็นร่างงามระหงที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่พันรอบกายไว้ เจคอบลมหายใจสะดุด ความร้อนเริ่มแล่นไปตามกระแสเลือดในร่างกาย ความปรารถนาบางอย่างวิ่งเข้าใส่อย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้
ตากลมโตเบิกกว้าง อลิซอ้าปากข้างเป็นรูปตัวโอ หัวใจดวงน้อยเต้นกระหน่ำรัว ไม่คาดคิดว่าพี่เจคของเธอจะใจกล้าบ้าบิ่นพังประตูเข้ามาแบบนี้ ดีนะที่เธออาบน้ำเสร็จพอดี ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า และเข้าใจว่าเขาไม่เคยปรารถนาในตัวเธอ แต่การถูกเขามองด้วยสายตาแบบนั้นทำให้เธอรู้สึกกระดากอายอยู่ไม่น้อย ความตกตะลึงทำให้เธอปล่อยให้สายตาคู่คมแทะโลมเรือนร่างของเธออยู่พักใหญ่ พอรู้ตัวจึงรีบกระชับผ้าที่พันรอบกายเอาไว้อย่างเหนียวแน่น
“พะ…พี่เจคเข้ามาทำไมคะ”
เสียงเล็กที่เรียกชื่อของเขาทำให้เจคอบกลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง ตาคู่คมกวาดสายตามองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของอีกฝ่ายเพื่อหาบาดแผลและพยายามไม่โฟกัสตรงตำแหน่งที่ชวนมองและทำให้สายตาของเขาไขว้เขวอยู่บ่อยครั้ง สุดท้ายเขาก็พบตำแหน่งของบาดแผล เลือดสีแดงสดกำลังไหลซึมออกมาจากหัวแม่เท้าซ้ายของเธอ
“เท้าไปโดนอะไรมา”
“หินบาดค่ะ”
“ให้พี่ดูแผลหน่อย”
เจคอบบอกเสียงอาทร ก่อนจะสาวเท้ามาหยุดตรงหน้าเธอ ลดกายลงนั่งบนส้นเท้า มือหนาข้างหนึ่งเอื้อมไปข้างหน้าหมายจะจับเท้าของเธอขึ้นมาดูบาดแผล แต่ด้วยความน้อยใจ อลิซไม่ยอมให้เขาทำแบบนั้น หญิงสาวขยับเท้าหนีไปด้านหลัง
ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมองหน้าเธอ นัยน์ตาสีเทาอมฟ้าตวัดสายตามองอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเอ่ยเสียงหนัก
“พี่จะดูแผล”
“ไม่จำเป็นค่ะ อลิซจัดการเองได้”
“อย่าดื้อได้ไหม”
“อลิซไม่ได้ดื้อค่ะ แค่ไม่ต้องการรบกวนพี่เจค แผลนี้เกิดขึ้นเพราะอลิซซุ่มซ่ามเอง ฉะนั้นอลิซก็ต้องจัดการด้วยตัวเองก็ถูกต้องแล้วนี่คะ”
คำพูดที่ไม่ค่อยรื่นหู ทำให้เจคอบลุกขึ้นเต็มความสูง ทั้งคู่ประสานสายตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ความน้อยใจทำให้อลิซหลงลืมไปว่าสภาพของเธอในตอนนี้ไม่เหมาะสมกับการต่อกรกับคนตรงหน้าเป็นอย่างยิ่ง
“เอาแต่ใจตัวเอง ดื้ออย่างกับเด็กเล็ก แบบนี้ใครจะไปรักลง”
ร่างบางชาดิก ความรวดร้าววิ่งเข้าใส่หัวใจดวงน้อยจนปวดหนึบ ทราบว่าเขาไม่รักแต่ทำไมต้องตอกย้ำกันขนาดนี้ด้วย พี่เจคไม่รู้เลยหรือไรว่าที่เธองอแง เอาแต่ใจ ก็เพราะต้องการออดอ้อนเขา อยากให้เขาหันมาสนใจเธอบ้าง แต่เขากลับพูดจาทำร้ายจิตใจเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ตาคู่สวยมองเขาอย่างตัดพ้อ ก้อนสะอื้นตีตื้นมาจุกที่ลำคอ หญิงสาวหาเสียงตัวเองไม่เจอ ก่อนที่น้ำใสๆ จะไหลออกมาประจานความอ่อนแอ อลิซคว้าชุดคลุมอาบน้ำสีขาวที่แขวนบนราวติดผนังขึ้นมาสวม ก่อนจะพาร่างที่บอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจของตนเองออกมาจากห้องน้ำ ซึ่งเจคอบก็ยอมหลีกทางให้เธอแต่โดยดี
แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ออกไปนอกห้อง เสียงทุ้มที่ดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทำให้อลิซต้องชะงักเท้าอยู่กับที่
“จะไปไหน”
อลิซพยายามกลืนก้อนสะอื้นลงคอก่อนจะตอบเขาออกไป
“อลิซจะลงไปข้างล่างค่ะ จะโทร.หาโคบี้ ให้โคบี้มารับกลับบ้านค่ะ”
“เดี๋ยวค่อยลงไป ให้พี่ทำแผลก่อน”
คนบ้า! นี่เธอกำลังประชดอยู่นะ จะง้อเธอหน่อยไม่ได้หรือไร อลิซบ่นกระปอดกระแปดในใจ ก่อนจะขยับเท้าไปข้างหน้า ไม่สนใจในสิ่งที่อีกฝ่ายออกปากสั่ง
“ว้ายยย!”
อลิซหวีดร้อง เมื่อจู่ๆ ร่างเล็กของเธอก็ถูกเขารวบไว้ในอ้อมแขน แล้วพาร่างของเธอไปวางลงบนเตียงกว้างอย่างเบามือ
“นั่งเฉยๆ พี่จะทำแผลให้ อยากจะโทร.หาใครก็รอให้ทำแผลเสร็จก่อนแล้วกัน”
ร่างสูงบอกเพียงเท่านั้นแล้วก็ออกไปด้านนอก อลิซเข้าใจว่าเขาคงลงไปหยิบยาและอุปกรณ์ทำแผล หญิงสาวไม่อยากดื้อรั้นอีก เพราะเลือดที่เท้ายังคงไหลซึมอยู่ เอาไว้ทำแผลเสร็จค่อยว่ากันอีกทีก็แล้วกัน
เพียงไม่นานพี่เจคของเธอก็กลับมาพร้อมกล่องยาและอุปกรณ์ทำแผล ชายหนุ่มลดตัวลงนั่งบนส้นเท้าใกล้กับร่างเล็ก มือหนาหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมา จากนั้นจึงค่อยๆ ประคองเท้าเล็กวางลงบนหน้าขาของตนเอง
อลิซพยายามจะชักเท้าหนี ไม่ควรเลยที่เธอจะวางเท้าบนหน้าขาของพี่เจคแบบนั้นเขาเป็นผู้ใหญ่กว่าเธอ อย่างไรก็ไม่เหมาะด้วยประการทั้งปวง แต่เจคอบไม่ยอมให้เธอได้ทำแบบนั้น เขากระชับเท้าของเธอเอาไว้แน่น
“นั่งนิ่งๆ”
“แต่ว่า…”
“พี่บอกให้นั่งนิ่งๆ”
เจคอบเอ่ยเสียงหนักพร้อมมองเธอด้วยสายตาคมดุ อลิซจำต้องนั่งนิ่งอย่างไม่มีทางเลือก ปล่อยให้เขาจัดการบาดแผลของเธอจนแล้วเสร็จ
“ขอบคุณค่ะ”
อลิซเอ่ยขอบคุณเขาตามมารยาท ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะแง่งอนเขา เพียงแค่เขามอบความอ่อนโยนเล็กๆ น้อยๆ ให้ เธอก็ใจอ่อนยวบ อาการแง่งอนก่อนหน้านี้หายเป็นปลิดทิ้ง
เธอขอคิดเข้าข้างตัวเองหน่อยก็แล้วกัน ว่าที่เขาอ่อนโยนแบบนั้นก็เพราะต้องการจะงอนง้อเธอ ทั้งที่จริงแล้วเขาไม่เคยงอนง้อเธอสักครั้งเลยก็ตาม
“ถ้าอย่างนั้นอลิซลงไปข้างล่างนะคะ จะไปโทร.หาโคบี้ ให้โคบี้มารับกลับบ้านค่ะ” อลิซแสร้งลองใจ เผื่อเขาจะยอมงอนง้อเธอบ้าง
“อลิซมากับพี่ก็ต้องกลับกับพี่ ทำไมต้องรบกวนคนอื่นด้วย”
นั่นปะไร พี่เจคกำลังง้อเธออยู่ใช่หรือเปล่า อลิซอมยิ้มน้อยๆ ซึ่งกิริยาท่าทางของเธอก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาคู่คมนั้นไปได้ เจคอบส่ายศีรษะเบาๆ คงคิดว่าเขากำลังงอนง้อเธออยู่ล่ะสินะ เอาเถอะ เจ้าตัวจะคิดอย่างไรก็ช่าง ตอนนี้ฝนตกหนักไม่เหมาะแก่การเดินทางด้วยประการทั้งปวง ไว้ฝนหยุดเมื่อไรเขาจะพาเธอไปส่งเองก็แล้วกัน
เจคอบลุกขึ้นเต็มความสูง แล้วหย่อนสะโพกสอบลงนั่งที่ปลายเตียงข้างเธอ
“เจ็บแผลหรือเปล่า”
“นิดหน่อยค่ะ”
“กินยาแก้ปวดหน่อยไหม”
“ไม่เอาค่ะ”
อลิซส่ายหน้าดิก นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่เธอไม่ชอบใจเอาเสียเลย ยาแต่ละเม็ดขมจะตาย ใครจะไปอยากกิน ถ้าอาการไม่ร้ายแรง จริงๆ บอกเลยว่ายาเหล่านั้นไม่มีทางได้สัมผัสกระเพาะอาหารของเธออย่างแน่นอน
“ถ้าไม่กินก็นอนพักผ่อนก่อนก็แล้วกัน ฝนหยุดตกเมื่อไรเราค่อยกลับ เดี๋ยวพี่จะไปหาเสื้อมาให้เปลี่ยน”
อลิซยังไม่ทันได้ตอบรับหรือปฏิเสธ ร่างสูงก็ลุกจากเตียงสาวเท้าออกไปด้านนอก เธอเดาว่าเขาคงไปหาเสื้อผ้ามาให้เธอ
เจคอบหายไปชั่วครู่ กลับมาอีกครั้งพร้อมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีน้ำเงินเข้ม เขาทราบดีว่าภายใต้ชุดคลุมอาบน้ำสีขาวก็มีเพียงผ้าเช็ดตัวที่เธอใช้พันรอบกายเอาไว้เท่านั้น เสื้อผ้าสีเข้มคงจะช่วยพรางเรือนร่างของเธอเอาไว้ได้บ้าง
“ใส่เสื้อพี่ไปก่อนแล้วกัน”
ร่างสูงยื่นเสื้อให้เธอ หญิงสาวรับเอาไว้อย่างไม่แง่งอน ก่อนจะรีบสาวเท้าเข้าไปเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำ
เจคอบคิดผิดถนัดที่เขายังนั่งรอเธออยู่ในนี้ เมื่อร่างเล็กที่สวมเสื้อเชิ้ตก้าวออกมาจากห้องน้ำ ภาพที่เห็นทำให้ลมหายใจของเขาสะดุดอีกครั้ง สาวน้อยที่ดูน่ารักน่ามองกลายเป็นสาวเซ็กซี่ขึ้นมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ
สายตาที่ทอดมองมาทำให้เธอประหม่า อลิซชะงักไปนิด ก่อนจะฉีกยิ้มหวานแล้วทำใจกล้าเดินมานั่งข้างๆ เขาโอกาสที่เธอจะได้ใกล้ชิดเขาเพิ่มขึ้นอีกนิดมาถึงแล้ว
“เอ่อ…พี่เจคคะ”
เสียงเรียกของอลิซ ทำให้สติของเจคอบกลับคืนมาอีกครั้ง หลังจากที่ปลิวหายไปกับภาพเย้ายวนตาตรงหน้า เขากระแอมในลำคอนิดๆ ก่อนจะตีหน้าขรึมทำเสียงแข็ง
“มีอะไร”
“ในวันที่เราออกเดตกัน อลิซขอจูบพี่เจคหน่อยได้ไหมคะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น