สิทธิ์รักเทพบุตรร้าย (อีบุ๊ก)

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 3-1 ภารกิจพิชิตใจ

สิทธิ์รักเทพบุตรร้าย วรินทร์นารี www.mebmarket.com เจคอบ มอร์แกน นักฟุตบอลหนุ่มรูปหล่อตำแหน่งกองกลางของสโมสรยักษ์ใหญ่แห่งกรุงลอนดอนต้องหัวเสีย เมื่อถูกมารดาบังเกิดเกล้าบีบบังคับให้แต่งงานกับคู่หมั้นที่... Get it now

จัดโปรลดราคา 10 วันค่ะ จาก 279 บาท เหลือ 159 บาทค่ะ

หลังจากนั้นสิบนาที ร่างสูงที่แสร้งหลับตาผงกศีรษะขึ้นมองร่างเล็กที่นอนหลับสนิทอยู่ที่พื้นห้อง ใบหน้าหล่อเหลาระบายยิ้มนิดๆ โดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นสภาพของเธอ

‘อย่างกับหนอนดักแด้’

เจคอบลองเรียกเธอเพื่อทดสอบว่าหญิงสาวแกล้งหลับหรือหลับไปแล้วจริงๆ กันแน่

“อลิซ อลิซ”

เมื่อไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ตอบรับกลับมา เจคอบจึงลุกจากเตียง คลายผ้าห่มที่ห่อตัวเธอเอาไว้ราวกับหนอนดักแด้ออก โอบอุ้มร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนแล้ววางลงบนเตียงกว้างอย่างเบามือ

ขี้เซาเหมือนลูกแมวไม่มีผิด ตอนเด็กเป็นอย่างไร โตมาก็เป็นอย่างนั้น

เจคอบอมยิ้มน้อยๆ ยามที่ลอบมองใบหน้าเนียนใสที่กำลังอยู่ในห้วงนิทราอย่างมีความสุข นึกย้อนไปถึงวัยเด็กระหว่างเขากับยายเด็กแสบ อลิซติดเขาแจ เกาะเขาหนึบราวกับเป็นลูกลิงติดแม่ อลิซในวัยเด็กตามเขาต้อยๆ ไม่ว่าเขาจะไปไหน เขาจะทำอะไร เธอก็จะตามติดเขาตลอดเวลา และเธอก็มักจะประกาศปาวๆ ว่ารักเขาและจะแต่งงานกับเขาให้ได้ เขาก็คิดว่าเป็นแค่ความคิดของเด็ก โตขึ้นมาความคิดความรู้สึกก็จะเปลี่ยนไป แต่ก็เปล่าเลย นับวันอลิซก็ยิ่งแสดงออกอย่างชัดเจนว่าต้องการแต่งงานกับเขา จนกระทั่งเมื่อเก้าเดือนก่อนครอบครัวของเขาและเธอนัดกินมื้อค่ำกันและมีความเห็นตรงกันว่าอยากให้เขาและเธอหมั้นหมายกันเอาไว้ก่อน ด้วยอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่เขาก็มิอาจปฏิเสธได้

เจคอบหลุดออกจากความคิดก็ตอนที่ร่างเล็กที่นอนหลับสนิทเริ่มขยับตัว แล้วนอนเหยียดแข้งเหยียดขาอย่างเต็มที่ ร่างสูงมองภาพที่เห็นตรงหน้าอย่างระอาใจ

ตอนเด็กๆ นอนดิ้นอย่างไร ตอนนี้แม่เจ้าประคุณก็เป็นอย่างนั้น นอนกางแข้งกางขาหมดสภาพสาวสวยแบบนั้น ผู้ชายที่ไหนเห็นเข้า คงไม่มีใครอยากเอาไปเป็นแม่ของลูกหรอก

นัยน์ตาสีเทาอมฟ้าทอดสายตามองร่างเล็กอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ เอนตัวลงนอนข้างๆ เธอ รวบเอาร่างเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ที่เขากล้าทำแบบนั้นนั่นก็เพราะรู้ดีว่าอลิซขี้เซามาก และเจ้าตัวก็ไม่มีทางรู้หรอกว่าถูกเขาโอบกอดเอาไว้เพราะพรุ่งนี้เขาจะกลับบ้านแต่เช้าตรู่

เปลือกตาบางค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างเกียจคร้าน แขนเรียวทั้งสองข้างเหยียดขึ้นเหนือศีรษะ ก่อนที่มือเล็กจะประสานเข้าหากันแล้วบิดไปมาเพื่อขับไล่ความง่วงงุน อลิซตื่นเต็มตาเมื่อพบว่าตนเองไม่ได้นอนที่พื้น แต่กำลังนอนบนฟูกนุ่ม ตากลมโตราวลูกกวางรีบกวาดสายตามองหาพี่เจคของเธอเป็นอันดับแรก แต่สิ่งที่พบมีเพียงความว่างเปล่า

“พี่เจคบ้า คงจะหนีกลับบ้านแต่เช้าล่ะสินะ รู้อย่างนี้เมื่อคืนจับปล้ำเสียให้เข็ด”

อลิซบ่นกระปอดกระแปด แต่จะให้ทำจริงๆ น่ะเหรอ ใครจะไปกล้า เธอกล้าพูดแค่ตอนที่เขาไม่อยู่ด้วยนั่นละ ใบหน้าเล็กยู่เข้าหากันอย่างขัดใจ ก่อนจะสาวเท้าลงจากเตียงกลับไปที่ห้องของตัวเอง

“สวัสดีจ้ะโคบี้”

อลิซวางกระเป๋าสะพายพร้อมกล้องDSLRคู่ใจลงบนโต๊ะไม้มะฮอกกานีซึ่งเป็นโต๊ะทำงานประจำของเธอ ถึงแม้ว่าจะเป็นถึงลูกของเจ้าของบริษัท แต่อลิซก็ไม่ได้ใช้อภิสิทธิ์เหนือคนอื่นๆ หญิงสาวสามารถเข้ากับเพื่อนร่วมงานได้เป็นอย่างดี และมีเพื่อนสนิทสาวชาวอเมริกันอย่างโคบี้ เดมป์ซีย์ ซึ่งทำงานเป็นคอลัมนิสต์ประจำนิตยสารเออาร์ สปอร์ต แมกกาซีน

“สวัสดีจ้ะอลิซ มาแต่เช้าเชียวนะ”

โคบี้ทักทายกลับด้วยรอยยิ้ม สาวผมบลอนด์เทาที่ปล่อยยาวจนถึงบั้นเอวเอียงคอมองหน้าเพื่อนอย่างน่ารัก ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเคาะแป้นพิมพ์ที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง

“มาเช้า แต่ก็ไม่เช้าเท่าใครบางคนหรอกจริงไหม”

อลิซเย้ากลับ ก่อนจะได้รับรางวัลเป็นค้อนวงใหญ่ที่ส่งมาให้อย่างไม่จริงจัง อลิซแสร้งทำท่าไหวไหล่เบาๆ ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ประจำ มือบางกดเปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ รอสักครู่จนเมื่อคอมพิวเตอร์พร้อมใช้ จึงแกะเมมโมรี่การ์ดจากกล้องเสียบเข้าช่องUSBเพื่อเชื่อมต่อข้อมูลเข้าเครื่องคอมพิวเตอร์ เธอต้องการเก็บภาพที่ได้มาเอาไว้ในเครื่องก่อนเพื่อเป็นการเพิ่มพื้นที่ว่างในเมมโมรี่การ์ด

“เออนี่โคบี้ บ่ายสามโมงวันนี้เรามีนัดกันนะจ๊ะ”

“มีนัดอะไร”

โคบี้ยอมละสายตาจากงานตรงหน้า แล้วหันมาทางอลิซ เธอนึกไม่ออกจริงๆ ว่าไปนัดกับอีกฝ่ายเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไร

“ก็เราต้องไปทำสกู๊ปข่าวกีฬาฟุตบอล วันนี้มีเตะตั้งหลายคู่ และนัดที่จะพลาดไม่ได้เลยก็คือนัดที่ว่าที่สามีของ อลิซลงเตะไงจ๊ะ”

อลิซบอกเสียงระรื่น โคบี้ยิ้มเอ็นดูแล้วส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะหันไปจดจ่อกับการเคาะแป้นพิมพ์ดังเดิม

“โคบี้ดูโน่นสิ พี่เจคของอลิซลงสนามแล้ว”

อลิซตีมือรัวๆ อย่างดีอกดีใจ ตอนนี้สองสาวกำลังนั่งอยู่บนอัฒจันทร์ในสนามฟุตบอลเรดลอนดอนซึ่งเป็นทีมต้นสังกัดของเจคอบ ร่างสูงดูโดดเด่นยามอยู่ในสนามแข่งแบบนี้ ใบหน้าหล่อเหลาระบายยิ้มนิดๆ ให้เพื่อนร่วมทีมและเพื่อนสนิทอย่างมิเกล นั่นยิ่งทำให้ชายหนุ่มดูดีเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว และอลิซก็ไม่พลาดที่จะกดชัตเตอร์รัวๆ เพื่อเก็บทุกอิริยาบถของพี่เจคของเธอ

“นี่อลิซ อย่าลืมนะว่าเรามาทำข่าวฟุตบอลโดยภาพรวม ไม่ใช่ทำข่าวพี่เจคของเธอคนเดียว อย่าลืมสิ”

โคบี้อดจะเย้าเพื่อนไม่ได้ ก็เจ้าตัวทำท่าจะเก็บภาพของเจคอบคนเดียวเพียงเท่านั้น

“นิดๆ หน่อยๆ น่าโคบี้ เก็บภาพพี่เจคก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน”

“จ้า อลิซคนสวย” โคบี้อมยิ้มแล้วส่ายหน้าเบาๆ อย่างเอ็นดู

เกมการแข่งขันจบลง ทีมเจ้าบ้านและทีมเยือนแบ่งกันไปคนละแต้ม โคบี้กลับไปแล้ว ส่วนอลิซยังไม่กลับนั่นก็เพราะหญิงสาวต้องการมาดักรอพี่เจคของเธอ

“พี่เจค”

อลิซส่งยิ้มหวานหยดให้นักฟุตบอลหนุ่มรูปหล่อที่ชอบทำหน้าบูดบึ้งยามเจอหน้าเธอ ทำหน้าบึ้งเข้าไปเถอะ สักวันเธอจะทำให้เขายิ้มไม่หุบเวลาเห็นหน้าสวยๆ ของเธอให้ได้เลยคอยดู

ก่อนที่จะเอ่ยทักทายคนที่มาดักรอตนเอง ตาคู่คมกวาดสายตามองไปรอบๆ เพื่อมองหารถมินิสีฟ้าขาวซึ่งเป็น   ของอลิซ แต่เมื่อหาไม่พบ ร่างสูงจึงพ่นหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะเบนสายตากลับมาที่เธอ

“รถไปไหน แล้วมายังไง”

“รถอยู่บ้านค่ะ อลิซมารถเมล์ ว่าจะขอติดรถกลับบ้านด้วย หวังว่าพี่เจคคงไม่ใจร้ายหรอกนะคะ

อลิซบอกดักทางเอาไว้ก่อน  เจคอบยังไม่ทันได้ตอบรับหรือปฏิเสธ ซึ่งก็แน่นอนว่าเขาคงปฏิเสธไม่ได้ เสียงของมิเกลก็ดังแทรกขึ้นมา

“ถ้าเจคไม่สะดวก ไปกับพี่ก็ได้นะจ๊ะน้องอลิซ รถของพี่ว่างสำหรับอลิซเสมอ”

“เก็บรถของนายเอาไว้ให้สาวๆ ของนายนั่งเถอะ”

เจคอบบอกเสียงกระด้าง ก่อนจะเบนหน้ามาทางอลิซที่ยืนฉีกยิ้มกว้างให้มิเกล

‘นี่ก็อีกคน จะแจกยิ้มเรี่ยราดอะไรนักหนา’

“ขึ้นรถ”

เจคอบว่าเสียงห้วนจัด อลิซโบกมือลามิเกลก่อนจะรีบพาตัวเองเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับก่อนที่คนอารมณ์บูดจะกระชากรถออกไปเสียก่อน

มิเกลมองตามรถยนต์ของทั้งคู่ไปจนลับสายตา หวงขนาดนี้แล้วยังมีหน้ามาปฏิเสธว่าไม่อยากจะแต่งงานอีก สงสัยเขาคงต้องเริ่มปฏิบัติการกามเทพจัดรัก ฉบับฮาร์ดคอร์ได้แล้วละ