สิทธิ์รักเทพบุตรร้าย (อีบุ๊ก)

ลำดับตอนที่ #23 : บทที่ 10-3 คนขี้หวง

หลังจากที่ร่างเล็กหายเข้าไปในห้องน้ำ คนที่แกล้งหลับก็ลืมตาโพลง ก่อนจะผินหน้าไปทางที่คนตัวเล็กหายไป ใบหน้าหล่อเหลาระบายยิ้มมุมปาก แทนที่เขาจะหงุดหงิดที่เจ้าตัวก่อเรื่องไม่หยุดหย่อน เรื่องเมื่อวานก็ยังไม่ได้จัดการ ซ้ำยังอ้างว่าติดธุระเพราะไม่อยากออกเดตกับเขาทั้งที่เจ้าตัวเป็นคนขอร้องอ้อนวอนเองแท้ๆ แต่ก็เอาเถอะ กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ลอยออกมาจากตัวเธอทำให้เขารู้สึกสดชื่นอยู่ไม่น้อย แล้วตอนนี้เขาก็อารมณ์ดีขึ้นมาอีกนิด แต่ถึงอย่างไรเรื่องที่เจ้าตัวก่อเอาไว้เมื่อวานก็ต้องได้รับการจัดการขั้นเด็ดขาด

อลิซก้าวออกมาจากห้องน้ำในชุดพร้อมออกเดตอย่างไม่เต็มใจนัก ตาคู่สวยจ้องมองไปที่เตียงของตนเองที่ถูกคนเผด็จการยึดครองไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“เรียบร้อยแล้วค่ะ”

อลิซร้องบอกลอยๆ อย่างไม่เฉพาะเจาะจง และเธอก็รู้แน่ว่าคนตัวโตต้องได้ยินที่เธอบอก แต่ทว่าคนบนเตียงกลับหลับตาพริ้มเช่นเดิมเสียอย่างนั้น จนอลิซต้องเพิ่มระดับเสียงขึ้นมาอีกนิด

“เรียบร้อยแล้วค่ะ”

ร่างสูงบนเตียงกว้างยังคงไม่ยอมไหวติง จนอลิซต้องขยับไปยืนข้างเตียง

“พี่เจคคะ อลิซพร้อมแล้วค่ะ”

ผลที่ได้รับก็ยังคงเป็นเช่นเดิม ร่างสูงยังคงนอนนิ่งอยู่อย่างนั้น จนอลิซต้องขยับตัวขึ้นบนเตียง

‘หรือว่าพี่เจคจะหลับไปแล้วจริงๆ’

“พี่เจคคะ พี่เจค”

เจ้าของชื่อก็ยังคงไม่ไหวติงดังเดิมจนคนเรียกเริ่มอารมณ์ขุ่นมัวขึ้นมาบ้าง

“ถ้าไม่ตื่นอลิซจะไปข้างนอกแล้วนะคะ” พูดขนาดนั้นแต่ร่างสูงกลับไม่ยอมขยับตัว “พี่เจคบ้า” อลิซขมุบขมิบปากต่อว่าก่อนจะขยับตัวลงจากเตียง แต่เท้าเล็กไม่ทันได้แตะพื้นเลยด้วยซ้ำมือหนาของคนที่เธอคิดว่าหลับก็คว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็กของเธอแล้วรั้งให้นอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียงกว้างอย่างไม่เป็นท่า จากนั้นร่างสูงก็พลิกตัวขึ้นคร่อมร่างของเธอเอาไว้ แล้วกดข้อมือเล็กทั้งสองกับที่นอนนุ่ม

“จะทำอะไรคะ”

อลิซร้องถามเสียงหลง เมื่อใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะลดใบหน้าลงมาใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารดใบหน้าเนียนใสจนแทบไหม้

“แล้วอลิซคิดว่าพี่จะทำอะไรล่ะ”

เจคอบถามกลับอย่างน่าหมั่นไส้ อลิซทำได้เพียงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ในเมื่อร่างของเธอถูกพันธนาการเอาไว้อย่างแน่นหนา เธอจะไปต่อกรกับเขาได้อย่างไร

“ไม่รู้ค่ะ แล้วอลิซก็ไม่ใช่พี่เจคนี่คะ จะรู้ได้อย่างไรว่าพี่เจคจะทำอะไร”

“พี่ก็แค่จะทำในสิ่งที่อลิซร้องขอว่าอยากทำทุกๆ ครั้งที่เราเดตกันไงล่ะ”

อลิซใจเต้นโครมครามอย่างไม่เป็นจังหวะ เลือดในกายสูบฉีดขึ้นมาทันทีอย่างช่วยไม่ได้ และชัดเจนที่สุดก็คือใบหน้าเนียนใสที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจางและดูทีท่าว่าจะเข้มขึ้น

“เวลาที่เราเดตกัน อลิซขอจูบพี่เจคได้ไหมคะ”

“คือว่า...”

นัยน์ตากลมโตมองเขาอย่างอ้อนวอน เธอเคยบอกแบบนั้นก็จริง แต่ไม่ใช่จูบกันในท่าทางล่อแหลมแบบนี้ ความร้อนแล่นไปตามกระแสเลือดขึ้นมาทันทีอย่างช่วยไม่ได้ แค่หวนคิดไปถึงครั้งก่อนที่เขากับเธอจูบกัน

และพี่เจคก็เกือบจะทำเลยเถิดเกินกว่าจูบเสียด้วย

เธอเข้าใจดีว่านั่นเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบของเขาเท่านั้น เพราะพี่เจคไม่ได้รักใคร่ไยดีในตัวเธอ

ก็แค่อารมณ์ปรารถนาตามประสาผู้ชายเท่านั้น

และเธอก็ไม่ต้องการแบบนั้น

“ไม่เอาแล้วค่ะ อลิซ อลิซขอยกเลิกเรื่องที่เคยขอพี่เจคไว้ค่ะ”

ใบหน้าคมคายกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนริมฝีปากหยักได้รูปจะขยับบอกอย่างเนิบนาบ

“อย่าทำตัวเป็นคนโลเลแบบนั้นเลยอลิซ คนเราพูดแล้วก็ต้องรักษาคำพูด และพี่ก็จะทำอย่างที่อลิซร้องขอเอาไว้”

ใบหน้าคมคายโน้มลงต่ำอีกนิด อลิซหลับตาแน่นก่อนจะเบี่ยงหน้าหนี ปลายจมูกคมสันจึงสัมผัสแก้มเนียนใสข้างหนึ่งเข้าอย่างจัง และคนตัวโตก็จงใจกดจมูกลงบนแก้มของเธอสูดความหอมกรุ่นเข้าปอดเสียฟอดใหญ่ ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าหล่อเหลาออกมา

“ยะ…อย่าเล่นแบบนี้นะคะ”

อลิซเบนหน้ากลับมามองคนเหนือร่าง ร้องปรามเสียงสั่น แต่คนตัวโตหาได้ใส่ใจกลับกระตุกยิ้มอย่างกวนอารมณ์จนอลิซต้องเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเพราะเกรงว่าอาจจะเผลอพล่ามอะไรออกไปอีกจนคนตัวโตอาจจะกระทำการปิดปากของเธอด้วยปากของเขา ก็ดูสิ ริมฝีปากของเขาและเธออยู่ห่างกันไม่ถึงคืบเลยด้วยซ้ำ

“พี่ไม่ได้เล่น แต่พี่จะทำจริงๆ”

ทีท่าที่ดูอย่างไรก็ไม่มีแววล้อเล่นทำให้เปลือกตาบางต้องปิดลง ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นมากยิ่งขึ้น ลมหายใจร้อนผ่าวที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทำให้หัวใจดวงน้อยถึงกับเต้นคร่อมจังหวะ แต่ก่อนที่ริมฝีปากหยักของเจคอบจะแนบลงบนกลีบปากนุ่มของอลิซ

“เจคอบ อลิซ ลงไปกินข้าวได้แล้วลูก”

เสียงเคาะประตูห้องพร้อมเสียงเรียกของปรียาภัทรมารดาของอลิซทำให้เจคอบยอมเคลื่อนใบหน้าหล่อเหลาออกห่าง ก่อนจะชันตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมๆ กับรั้งร่างเล็กให้ลุกขึ้นตามมาด้วย

“ลงไปกินข้าวก่อน เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน”

ร่างสูงบอกเท่านั้นแล้วสาวเท้าออกจากห้องไป ปล่อยให้อลิซมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยความงงงวย มีเรื่องอะไรต้องเคลียร์กันอีกอย่างนั้นหรือ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด

น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ