ลำดับตอนที่ #22
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : บทที่ 10-2 คนขี้หวง
 |
|
กำปั้นหนาของเจคอบทุบลงบนพวงมาลัยรถเต็มแรง หลังจากที่เขาขับรถตามเธอออกมา จนกระทั่งเห็นรถของอีกฝ่ายเกิดอาการผิดปกติ แล้วจอดนิ่งอยู่ข้างทาง เขารอคอยอยู่พักใหญ่ว่าไม่นานเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของเขาต้องดังขึ้นอย่างแน่นอน บ่อยครั้งที่เจ้าของรถมินิสีฟ้าขาวอย่างอลิซเกิดปัญหาน้ำมันหมดก่อนจะถึงจุดหมายปลายทาง และทุกครั้งต้องเป็นเขาที่เป็นธุระจัดการแก้ปัญหานี้ให้เธอ แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป
เขาเกรงว่าที่เธอไม่ยอมโทร.มานั่นก็เป็นเพราะว่าแบตเตอร์รี่โทรศัพท์ของเจ้าตัวอาจจะหมด เขากำลังจะตัดสินใจลงจากรถเพื่อไปดูว่าเป็นอย่างที่เขาคาดเอาไว้หรือไม่ แต่กลายเป็นว่าจู่ๆ ก็มีรถยนต์คันหนึ่งขับผ่านมาและจอดด้านหน้ารถของอลิซ ก่อนร่างสูงที่เขารู้จักดีและเป็นคนๆ เดียวกับที่อยู่ในคลิปที่มีผู้หวังดีแต่ไม่ประสงค์จะแสดงตัวส่งมาให้เขาจะลงมาจากรถคันนั้นแล้วเดินมาหาอลิซที่นั่งอยู่ในรถ
ธีโอ กิบส์ นักกราฟฟิกประจำนิตยสารเออาร์ สปอร์ต แมกกาซีน
และผู้ชายด้วยกันก็รู้ดีว่าธีโอหลงรักคู่หมั้นของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย
“บ้าเอ๊ย!”
เจคอบสบถอย่างหัวเสียอีกครั้ง เมื่อเห็นร่างเล็กของเธอก้าวลงมาจากรถแล้วเดินตามธีโอไป สักพักเขาก็เห็นรถของธีโอขับออกไปพร้อมคู่หมั้นของตัวเอง
เขาเดาว่าอลิซคงไม่ยอมทิ้งรถคู่ใจที่เจ้าตัวหวงนักหวงหนาไว้แบบนั้นแน่ เจคอบจึงตัดสินใจรออยู่ที่เดิม และก็เป็นอย่างที่เขาคาดเดาเอาไว้ รออยู่พักใหญ่รถของธีโอก็กลับมาจอดที่เดิม ก่อนร่างเล็กจะก้าวลงมาจากรถ แล้วธีโอก็ก้าวตามลงมาพร้อมถังแกลลอนน้ำมันขนาดสิบลิตร
เจคอบจ้องไปที่ทั้งคู่ตาเขม็ง สักพักจึงเห็นธีโอจัดการเติมน้ำมันรถให้อลิซอย่างเสร็จสรรพแล้วเจ้าตัวจึงได้ขับรถออกไป จากนั้นรถมินิสีฟ้าขาวของอลิซจึงเคลื่อนตัวตามออกไปในภายหลัง
กรามแกร่งบดเข้าหากันจนเป็นสันนูน ก่อนจะสตาร์ทรถแล้วเคลื่อนตามรถของอลิซไป
ถึงแม้จะเป็นแค่คู่หมั้นที่เขาไม่เต็มใจจะมี แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์ทำตัวเหลวไหลแบบนั้น
คนที่เธอจะต้องคิดถึงเป็นคนแรก คนที่เธอต้องขอความช่วยเหลือเป็นคนแรกคือเขา ไม่ใช่ให้คนอื่นมาช่วยเหลือแบบนั้น
เรื่องนี้เธอกับเขาต้องได้เคลียร์กันแน่
เจคอบขับรถตามมาห่างๆ จนอลิซเลี้ยวรถเข้าไปในคฤหาสน์เรมี่ เจคอบจึงเลี้ยวรถกลับมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์มอร์แกนพลางคิดในใจ
‘พรุ่งนี้เราได้เคลียร์กันยาวแน่อลิซ’
จริงอยู่ที่ว่าพรุ่งนี้เป็นวันเดตของเขากับเธอ และเจ้าตัวก็บอกว่าติดธุระให้ยกเลิกไปก่อน แต่เขาจะไม่ทำแบบนั้นในเมื่อตกลงกันเอาไว้แล้ว จะไม่มีทางยกเลิกเป็นอันขาดถ้าเขาไม่อนุญาต
หลังจากที่อาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อย คนตัวเล็กก็ปีนขึ้นเตียง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบสมาร์ทโฟนที่วางอยู่บนโต๊ะเล็กข้างหัวเตียง บนหน้าจอบอกเวลาสามทุ่มกว่า และมันก็เกินเวลาที่เธอต้องส่งข้อความหาพี่เจค อลิซชั่งใจอยู่พักใหญ่ว่าเธอควรจะส่งข้อความหาเขาดีหรือไม่ ความน้อยใจจากคำพูดที่ออกมาจากริมฝีปากหยักได้รูปก่อนหน้านี้ทำให้อลิซตัดใจวางมือโทรศัพท์เคลื่อนที่ลง ก่อนจะเอนตัวลงนอนพร้อมดึงผ้าห่มคลุมร่างเล็กของตนเอาไว้
ตาคู่สวยกลอกไปมาก่อนจะพ่นลมหายใจแรงๆ ใจจริงพรุ่งนี้เธออยากจะไปเดตกับเขาอย่างที่ตกลงกันเอาไว้ แต่ตอนนี้หัวใจของเธออ่อนแอจนเกินไป เธอจึงบอกปัดโดยการบอกว่าเธอติดธุระ ทั้งที่ความจริงแล้วเธอไม่ได้มีธุระอย่างที่บอกเขาเอาไว้
“เอ่อ...แล้วที่พี่เจคจะไปเป็นเพราะ…เพราะอลิซหรือเปล่าคะ”
“ถ้าพี่บอกว่าใช่...”
คำตอบของเขายังดังก้องอยู่ในหัวของเธอ ราวกับว่าเขาบอกมันซ้ำๆ ย้ำๆ อยู่อย่างนั้น และเธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าที่เขาจะย้ายไปสเปนนั้นก็เป็นเพราะเธอ
เพราะเขารำคาญเธอ
เปลือกตาคู่สวยค่อยๆ ปิดลงพร้อมกับความรู้สึกรวดร้าวที่อัดแน่นอยู่ในอก แวบหนึ่งที่เธอคิดว่าควรจะถอยออกมาน่าจะดีกว่า แต่ทว่าอีกใจหนึ่งก็บอกว่าเธอควรสู้ สู้จนถึงที่สุด
และเธอก็เลือกที่จะทำอย่างหลัง แต่ตอนนี้เธอแค่ขอเวลาทำใจ
แสงแดดยามเช้าที่ส่องผ่านม่านหน้าต่างเข้ามาภายในห้องทำให้ร่างเล็กของอลิซบิดตัวเล็กน้อยอย่างรำคาญ หญิงสาวดึงผ้าห่มคลุมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเพื่อจัดการกับสิ่งรบกวนจากนั้นก็เข้าสู่ห้วงนิทราดังเดิม
ที่นอนนุ่มยวบลงทำให้อลิซสะดุ้งตัวน้อยๆ อย่างตกใจ ก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นแล้วกะพริบตาถี่ๆ ภาพเลือนรางที่เห็นตรงหน้าทำให้เธอต้องกะพริบตาถี่ๆ อีกครั้งเพื่อปรับการมองให้ชัดเจนขึ้น
“พี่เจค มะ...มาได้ไงคะ”
อลิซร้องถามเสียงสั่นพร้อมๆ กับที่ผุดตัวลุกนั่งแล้วขยับถอยห่างจากร่างสูงที่ถือวิสาสะนั่งห้อยขาอยู่บนเตียงนอนของเธอ
“อาบน้ำแต่งตัวซะ”
“จะไปไหนคะ”
“ไปเดต”
“ไปไม่ได้ค่ะ อลิซ อลิซมีงานด่วน” ท้ายประโยคเสียงเบาลงเมื่อสายตาคมดุจ้องมองมาอย่างรู้ทัน อลิซทำเพียงก้มหน้าก้มตาเลี่ยงการประสานสายตาเพราะเกรงว่าจะถูกจับได้
“อลิซบอกพี่ว่ามีธุระแต่นี่..” ใบหน้าหล่อเหลาเหลือบมองนาฬิกาสุดหรูบนข้อมือตนเองเพื่อหาข้อมูลสนับสนุนที่ทำให้อลิซดิ้นไม่หลุด “เก้าโมงกว่าแล้ว ถ้ามีงานด่วนจริงอลิซคงไม่นอนหลับให้พี่มาปลุกแบบนี้ เพราะฉะนั้นรีบอาบน้ำแต่งตัวซะ”
“แต่ว่าอลิซมีงานด่วนจริงๆ นะคะ”
อลิซค้านหัวชนฝา ตาคู่สวยแสร้งจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาคู่คมเพื่อยืนยันว่าที่เธอพูดมาเป็นเรื่องจริง
ทั้งๆ ที่ไม่ใช่เรื่องจริงเลยสักนิด
เจคอบทำหน้าเมื่อย ก่อนจะยิ้มเย็นจนอลิซเริ่มรู้สึกหวาดระแวง
“แน่ใจนะที่พูดว่าคือเรื่องจริง”
“นะ...แน่ใจค่ะ”
ตอบไปอย่างนั้น ทั้งที่ในใจไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยสักนิด รอยยิ้มที่ทำราวกับว่ารู้ทันเธอไปเสียทุกอย่าง ทำให้อลิซเริ่มใจคอไม่ค่อยสู้ดีนัก
“ถ้าอย่างนั้นก็อาบน้ำแต่งตัวซะ พี่จะไปกับอลิซด้วย เสร็จงานแล้วเราค่อยไปเดตกัน”
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ริมฝีปากเล็กเผยอออกจากกัน กว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ร่างสูงก็ขยับมาประชิดตัวเธอ ก่อนจะยื่นใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารดใบหน้าเนียนใสจนแทบไหม้
อลิซผงะไปด้านหลังเพราะคนตัวโตจงใจยื่นใบหน้าหล่อเหลาเข้าหาเธออีกนิด และก็แน่นอนว่าถ้าไม่ขยับหนีต้องมีส่วนใดส่วนหนึ่งบนใบหน้าของเธอและพี่เจคได้สัมผัสกันอย่างแน่นอน
ไม่ปลายจมูกก็ต้องเป็นหน้าผาก หรือบางทีอาจจะเป็นริมฝีปากที่แตะกันก็ได้
“ไปอาบน้ำซะ พี่รู้ว่าอลิซไม่ได้ติดงานที่ไหน อย่าทำตัวเป็นเด็กเลี้ยงแกะ ในเมื่ออลิซเป็นคนร้องขอเรื่องเดตของเราเพราะฉะนั้นกรุณารับผิดชอบคำพูดของตัวเองด้วย”
ใบหน้าคมคายกระตุกยิ้มมุมปาก จากนั้นจึงยอมเคลื่อนตัวออกห่างจากเธอ อลิซกลับมาหายใจหายคอสะดวกอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยปากให้เขาออกไปรอด้านนอก
และแน่นอนว่าถ้าเขาออกไปเธอจะกดล็อกประตูและไม่ยอมไปเดตกับเขาอย่างไม่ต้องสงสัย
“พี่เจคออกไปรอข้างนอกก่อนสิคะ”
“มุขตื้นๆ แบบนั้นใช้กับพี่ไม่ได้หรอกอลิซ ถ้าพี่ออกไปอลิซก็จะกดล็อกประตู เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กจนโตทำไมพี่จะไม่รู้”
ว่าจบร่างสูงก็ทอดตัวลงนอนบนที่นอนหนานุ่มของเธอในท่านอนหงาย ซ้ำยังแกล้งหลับตาพริ้มราวกับว่ากำลังสบายอกสบายใจเสียเต็มประดา ริมฝีปากอิ่มเม้มเหยียดจนเป็นเส้นตรง มือเล็กกำเข้าหากันแน่น ก่อนจะตวัดสายตามองเขาอย่างขุ่นเคือง
‘พี่เจคบ้า!’
อลิซจำต้องหอบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำด้วยอย่างช่วยไม่ได้ จะให้มาแต่งตัวโดยที่มีคนตัวโตนอนแผ่หราบนเตียงของเธอมันก็กระไรอยู่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น