สิทธิ์รักเทพบุตรร้าย (อีบุ๊ก)

ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 9-1 ข่าวร้าย

สิทธิ์รักเทพบุตรร้าย วรินทร์นารี www.mebmarket.com เจคอบ มอร์แกน นักฟุตบอลหนุ่มรูปหล่อตำแหน่งกองกลางของสโมสรยักษ์ใหญ่แห่งกรุงลอนดอนต้องหัวเสีย เมื่อถูกมารดาบังเกิดเกล้าบีบบังคับให้แต่งงานกับคู่หมั้นที่... Get it now

บทที่ 9 ข่าวร้าย

“นี่เธอ เมื่อเช้านี้ฉันแอบเข้าไปอ่านข่าวเดอะมิเรอร์มา เขาลงข่าวเรื่องเจคอบ มอร์แกนจะย้ายไปเล่นในลาลีกาสเปน ถ้าฉันจำไม่ผิดน่าจะเป็นทีมยักษ์ใหญ่อย่างบาเซโลนาซะด้วย แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ เขาดูไปได้สวยกับทีมเรดลอนดอน แถมฤดูกาลนี้เขาก็ยังฟอร์มดีมากๆ หรือว่าจะเป็นเรื่องค่าเหนื่อยที่อาจจะได้สูงขึ้น แต่ฉันว่าไม่น่าจะใช่ก็ในเมื่อเขาน่ะรวยล้นฟ้าจะตาย ทายาทคนเดียวของโรงแรมมอร์แกนพาราไดซ์เชียวนะ แถมโรงแรมนี้ก็ยังมีกว่ายี่สิบสาขาทั่วโลก เอาเป็นว่าต่อให้เขาไม่ต้องเป็นนักฟุตบอล แค่นอนอยู่บ้านเฉยๆ ก็ยังมีเงินเหลือกินเหลือใช้ไปอีกสิบชาติเลยล่ะ”

อลิซที่นั่งอยู่โต๊ะประจำในออฟฟิศ ได้ยินที่สองสาวพนักงานในออฟฟิศคุยกันเข้าอย่างพอดิบพอดี ใบหน้าเรียวสวยยู่จนยับย่น คิ้วได้รูปขมวดเข้าหากันจนเป็นปมพร้อมความรู้สึกหน่วงในอกอย่างบอกไม่ถูก

พี่เจคจะย้ายทีมไปเล่นในสเปนอย่างนั้นหรือ เธอไม่เคยทราบเรื่องนี้มาก่อนเลยจริงๆ

อลิซหลุดออกจากความคิดของตัวเอง เมื่อหนึ่งในสองสาวพูดเรื่องข่าวขึ้นมาอีกครั้ง

“แต่ฉันได้ข่าวมาว่าที่เจ้าตัวจะย้ายน่ะก็เพราะถูกครอบครัวบังคับให้แต่งงาน แต่ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าคู่หมั้นของเขาเป็นใคร แต่เท่าที่รู้ก็คือว่าหมั้นกันมาเกือบปีลือกันว่าเป็นคู่หมั้นที่เขาไม่เคยเต็มใจจะมี และที่สำคัญข่าวยังบอกอีกว่าเจคอบยังรักแฟนเก่าของเขาอยู่”

“แฟนเก่าของเจคอบ ใครกันฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย”

“ก็นางแบบลูกครึ่งอังกฤษ-อเมริกัน โรซี่ พินเดอร์ไง ทั้งคู่คบกันเกือบๆ สองปี ช่วงที่เรียนมหา’ลัย แต่จู่ๆ ก็เกิดเลิกกันเสียอย่างนั้น”

“แล้วทำไมทั้งคู่ถึงเลิกกัน”

“ไม่มีใครรู้ รู้แต่ว่าทั้งคู่ยังคงมีเยื่อใยต่อกัน และเมื่อวานก่อนเดอะมิเรอร์ก็ลงข่าวว่าทั้งคู่ควงกันไปดินเนอร์หวานฉ่ำที่ห้างแฮร์รอดส์ด้วยแหละ”

“ถ้าอย่างนั้น อาจจะมีรักรีเทิร์นก็ได้เนอะๆ ผู้ชายก็หล่อ ผู้หญิงก็สวย แถมโปรไฟล์ก็ดูเหมาะสม อย่างนี้ฉันว่าถ่านไฟเก่าคุกรุ่นล้านเปอร์เซ็นต์”

สองสาวหัวเราะคิกคักก่อนจะหันไปสนใจหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่อยู่ตรงหน้า ปล่อยให้สาวน้อยอย่างอลิซที่ไม่ได้ตั้งใจจะฟังในสิ่งที่ทั้งสองคุยกันเลยสักนิด แต่ข้อมูลดันวิ่งเข้ามากระแทกโสตประสาทของเธอเอง และมันก็ส่งผลกระทบต่อจิตใจดวงน้อยๆ ของเธออย่างรุนแรง

สีหน้าที่มักจะสดใสอยู่เป็นประจำดูหม่นลง มือเล็กกำเมาส์คอมพิวเตอร์แบบไร้สายเอาไว้แน่นอย่างไม่รู้ตัว ตาคู่สวยจ้องมองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตาเขม็ง แต่สิ่งที่อยู่บนหน้าจอไม่เข้าโสตประสาทการรับรู้ของเธอเลยแม้แต่นิด และสุดท้ายการที่เธอเผลอกำเมาส์เอาไว้แน่นจนเกินควรทำให้เผลอกดลบภาพบนหน้าจอไปเสียหลายภาพ

“อลิซลบภาพออกทำไมน่ะ”

โคบี้ที่เดินไปจิบกาแฟกลับมาที่โต๊ะแต่เหลือบสายตาไปเห็นอลิซที่นั่งนิ่งราวรูปปั้นจึงอดเข้าไปถามไม่ได้เมื่อเจ้าตัวกดลบรูปภาพที่ต้องใช้ในงานเสียถี่ยิบจนแทบจะเกลี้ยงโฟลเดอร์

“ตายแล้ว!”

อลิซที่ดูเหมือนเพิ่งจะรู้ตัว ละมือจากเมาส์ไร้สายราวกับกำลังจับของร้อน ก่อนตาคู่สวยจะเบิกกว้าง ริมฝีปากบางเผยอออกจากกัน ก่อนจะส่งเสียครวญครางจนโคบี้ต้องส่ายหน้าอย่างเอ็นดู

“ฮือ…แย่แล้ว ภาพที่ต้องใช้ทำนิตยสารประจำเดือนนี้ซะด้วย”

“ฉันว่าคุณธีโอน่าจะช่วยได้นะ”โคบี้ออกความเห็น และคนที่เธอเอ่ยถึงก็คือธีโอ กิบส์หนุ่มอังกฤษวัยสามสิบปีซึ่งเป็นนักกราฟฟิกประจำนิตยสารเออาร์ สปอร์ต แมกกาซีน

“ใช่แล้วล่ะ อลิซต้องรีบไปหาพี่ธีโอ”

ว่าจบอลิซก็ลุกพรวดพราดออกไป โคบี้จึงไม่ทันได้ถามว่าเกิดอะไรขึ้นเจ้าตัวถึงได้เหม่อลอยจนเผลอกดลบรูปภาพไปเสียมากมายแบบนั้น โคบี้ส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะหย่อนสะโพกลงนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

“พี่ธีโอ”

อลิซร้องเรียกชื่อมาแต่ไกล ตั้งแต่มาถึงหน้าแผนกและตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้าเจ้าของชื่อเลยด้วยซ้ำ เจ้าของชื่อที่มีใบหน้าคมคายและเส้นผมสีบลอนด์ทองยาวระต้นคอปกคลุม ผงกศีรษะขึ้นแล้วเบนหน้ามาทางเสียงเรียก

“ว่าไงจ๊ะ อลิซ”

ธีโอเอ่ยทักอย่างคุ้นเคยทั้งคู่ค่อนข้างสนิทกันในระดับหนึ่ง และที่สำคัญที่เขาตัดสินใจทำงานที่นี่ก็เพราะเจ้าของเสียงหวานๆ ใบหน้าเล็กที่ระบายยิ้มกว้างอยู่แทบจะตลอดเวลา

อลิซ เรมี่ ลูกสาวเจ้าของบริษัทที่เขาทำงานให้

แต่ธีโอแสดงออกโดยการทำตัวเป็นพี่ที่ดี เป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีเท่านั้น เพราะในใจนั้นรู้ดีว่าอลิซมีคนที่หมายปองอยู่แล้ว ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ผู้ชายคนนั้นก็คือเจคอบ มอร์แกน นักฟุตบอลชื่อดังจากทีมยักษ์ใหญ่อย่างเรดลอนดอนฟุตบอลคลับ และเขาก็พอใจที่จะเก็บความรู้สึกนี้ไว้กับตัวเอง พอใจในสถานะที่เป็นอยู่และที่สำคัญเขาก็ทราบว่าทั้งคู่เป็นคู่หมั้นกันเพราะแหวนที่เธอสวมใส่เอาไว้ และจากการที่เขาบังเอิญได้ยินอลิซกับโคบี้คุยถึงเจคอบอยู่บ่อยๆ

“เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ”

ธีโอยกยิ้มมุมปาก เป็นเหมือนเดิมทุกทีละสิน่า ถ้าให้เขาเดาเจ้าตัวคงเผลอกดลบรูปหรือไม่ก็ไฟล์งานหรือไฟล์เอกสารอะไรบ้างอย่างทิ้งโดยไม่ตั้งใจอย่างแน่นอน

“รูปภาพของอลิซค่ะ หายเกือบหมดโฟลเดอร์เลย”

“ไปทำอีท่าไหนเข้าล่ะ” ธีโอระบายยิ้มถามอย่างเอ็นดู

“ก็ทำท่าลบน่ะสิคะ ถึงได้หายไปแบบนั้น”

อลิซแสร้งตอบยียวนอย่างที่เธอชอบทำเป็นประจำเพราะรู้ดีว่าธีโอไม่ได้ถือสา และมันก็เป็นจริงอย่างนั้นเพราะธีโอออกจะเอ็นดูกับการถูกป่วนประสาทเสียด้วยซ้ำ

“โอเค เดี๋ยวพี่จัดการให้ แลกกับมื้อค่ำสักมื้อ ถือว่าเป็นค่าเหนื่อยของพี่ก็แล้วกัน”

“ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา”

ธีโอจัดการกู้ข้อมูลไฟล์ภาพของอลิซกลับมาได้ครบทุกภาพ อลิซขอบคุณอีกฝ่ายเสียยกใหญ่ จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำงาน จนเวลาเลิกงานธีโอกับอลิซจึงได้ไปกินมื้อค่ำตามที่ตกลงกันไว้ โดยทั้งคู่ได้ชวนโคบี้ไปร่วมวงด้วย แต่เจ้าตัวปฏิเสธเห็นบอกว่าต้องการพักผ่อน และสีหน้าก็ดูเครียดๆ หลังจากที่เจ้าตัวได้รับอีเมลจากใครบางคน แต่นั่นก็เป็นเรื่องส่วนตัว อลิซก็ไม่กล้าละลาบละล้วง เพียงแต่อดจะกังวลไม่ได้กับสีหน้าเคร่งเครียดของเพื่อนแต่ก็เอาเถอะ ถ้ามีอะไรให้ช่วย โคบี้คงจะบอกเธอเองนั่นละ