คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1-3
งานฉลองมงคลสมรสของสเตฟานผ่านไปอย่างราบรื่นและสิ้นสุดลงเกือบๆ เที่ยงคืนชีคฟารีสทำท่าจะออกจากงานตั้งแต่ช่วงสามทุ่มเศษ แต่แน่นอนว่าเจ้าบ่าวอย่างสเตฟานไม่ยอมให้ชีคหนุ่มได้ทำแบบนั้น ชีคฟารีสจึงจำต้องอดทนอยู่ร่วมปาร์ตี้หลังงานแต่งงานจนงานสิ้นสุดลง แต่ระหว่างนั้นก็มองเจ้าบ่าวอย่างสเตฟานอย่างคาดโทษ ส่วนคนที่ถูกคาดโทษก็ทำเพียงยักคิ้วไหวไหล่ใส่ชีคหนุ่มอย่างกวนอารมณ์ ก่อนที่ชีคฟารีสจะก้าวออกจากงานสเตฟานกับซิดนีย์ก็เดินมาส่งถึงหน้าลิฟต์
“ขอบพระทัยที่ทรงอยู่ร่วมงานของกระหม่อม กระหม่อมซาบซึ้งใจมาก”
ชีคฟารีสยังคงแสดงออกด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทว่าคนที่สนิทสนมมานานอย่างสเตฟานทราบดีว่าภายในอกของบุรุษสูงศักดิ์ไม่ได้เรียบเฉยเหมือนสีหน้าที่แสดงออกมา
“ก็ดี เก็บความซาบซึ้งใจของนายเอาไว้ให้ดีล่ะ”
“...”
“เพราะถ้ามีโอกาสฉันเอาคืนแน่”
กล่าวจบร่างสูงสง่าก็ก้าวเข้าไปในลิฟต์ นีน่าก็รีบสาวเท้าตามเข้าไปเพราะตั้งใจจะขึ้นไปส่งชีคฟารีสที่ห้องพักซึ่งถูกจองเอาไว้ยกชั้น ส่วนฮาบิบก้าวตามเข้ามาเป็นคนสุดท้าย องครักษ์หนุ่มเอื้อมมือไปกดปุ่มหมายเลยชั้น แต่ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดลง สเตฟานก็ตะโกนเข้ามา
“บรรทมหลับฝันดีนะพ่ะย่ะค่ะ”
ภายใต้สีหน้าเรียบเฉยเย็นชาทว่านัยน์ตาสีน้ำตาลทองวาววับยามที่ทอดสายตามองสเตฟานที่ยิ้มกว้างส่งมาให้ก่อนที่ประตูลิฟต์จะค่อยๆ ปิดลงแล้วเคลื่อนสู่ชั้นสูงสุดของโรงแรมคาสซาโน่แกรนด์
สเตฟานพาซิดนีย์เข้ามาที่ห้องพักในโรงแรมคาสซาโน่แกรนด์ซึ่งเตรียมไว้เป็นห้องหอสำหรับคืนนี้ ทันทีที่ประตูปิดลง ซิดนีย์ก็ยู่หน้าใส่สามี
“ทำไมไปแกล้งชีคฟารีสแบบนั้นกันล่ะคะ”
สเตฟานรั้งเอาร่างของภรรยามาแนบอก พลางอธิบายด้วยน้ำเสียงที่เจือด้วยความขบขัน
“ที่รัก คุณไม่รู้อะไร นี่เป็นโอกาสทองเลยนะที่ผมจะแกล้งท่านชีคได้ เชื่อเถอะ ท่านชีคก็แค่หงุดหงิดแต่ไม่ได้โกรธผมจริงจังนักหรอก ผมรู้จักท่านชีคดี”
“แต่ว่า…” ซิดนีย์กำลังจะแย้งเพราะความกังวลทว่าสเตฟานปรามเอาไว้
“ไม่มีแต่แล้วที่รัก ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่คุณต้องสนใจชีคฟารีสหรอกนะ คนที่คุณต้องสนใจในตอนนี้คือสามีของคุณต่างหาก”
พอสเตฟานพูดออกมาแบบนั้น พวงแก้มของซิดนีย์ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงจัด เรียวปากของหญิงสาวเม้มเข้าหากันแน่นก่อนจะค่อยๆ คลายออก ยกแขนขึ้นคล้องคอสเตฟานอย่างใจกล้า ทอดสายตามองสามีอย่างยั่วยวน
“ถ้าฉันสนใจคุณ แล้วฉันจะได้อะไรเป็นการตอบแทนคะ”
“ก็แบบนี้ไง”
ว่าจบสเตฟานก็รวบเอาภรรยาขึ้นสู่อ้อมแขน พลางสาวเท้าฉับๆ ตรงเข้าไปในห้องนอนที่เปิดประตูเอาไว้รออยู่ก่อนแล้ว ส่วนซิดนีย์เองก็แนบใบหน้ากับแผ่นอกของคนเป็นสามีพลางหัวเราะคิกคัก ก่อนที่ประตูห้องนอนจะถูกปิดลงด้วยฝีมือของสเตฟาน
“ฉันขออนุญาตส่งตรงนี้นะคะ”
นีน่าเดินตามชีคฟารีสมาจนถึงหน้าประตูห้องพัก ชั้นนี้ทั้งชั้นถูกเหมาเอาไว้เพื่อความเป็นส่วนตัว หน้าห้องของชีคหนุ่มมีทหารอารักขาในสูทสีดำสนิทยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง และนีน่าเองก็ไม่ค่อยคุ้นชินต่อสถานการณ์ตรงหน้านัก แต่เธอก็ต้องการทำหน้าที่ของตัวเองให้ครบถ้วนตามคำสั่งของบิดา ชีคฟารีสบตากับหญิงสาว ก่อนจะโบกมือไล่ให้ทหารองครักษ์ถอยออกไปก่อน รวมทั้งองครักษ์คู่ใจอย่างฮาบิบ
“พวกเจ้าถอยออกไปก่อน เจ้าด้วยฮาบิบ”
น้ำเสียงเฉียบขาดทำให้ทหารองครักษ์ต่างพากันถอยออกไปรวมถึงฮาบิบด้วย ตอนนี้จึงเหลือเพียงชีคฟารีสกับนีน่าที่ยืนเผชิญหน้ากัน
“พรุ่งนี้ผมต้องการมื้อเช้าตอนเจ็ดโมง คุณจะจัดการให้ผมได้ไหม”
“ได้ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณฟารีสต้องการรับมื้อเช้าที่ไหนดีค่ะ ห้องอาหารหรือว่า…”
“ห้องของผม”
ชีคฟารีสตอบกลับก่อนที่นีน่าจะทันได้ถามจนจบประโยค หญิงสาวรีบพยักหน้ารับอย่างกระตือรือร้น
“ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจัดการให้นะคะ”
“ผมอยากให้คุณเป็นคนเอามื้อเช้าขึ้นมาให้ผมด้วยตัวคุณเองได้หรือเปล่า”
คำถามแสนธรรมดาทว่ากลับทำให้นีน่ารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง จู่ๆ ลำคอหญิงสาวก็แห้งผากตอนที่สบเข้ากับนัยน์ตาสีน้ำตาลทองล้ำลึกคู่นั้น นานหลายนาทีกว่าที่นีน่าจะหาเสียงของตัวเองเจอ
“คือฉัน…”
“คุณติดขัดอะไรอย่างนั้นหรือ”
เสียงทุ้มต่ำอย่างคนที่มีอำนาจเหนือกว่าทำให้กล้ามเนื้อในอกข้างซ้ายของนีน่าเต้นถี่ขึ้น ทว่าพยายามข่มอาการตื่นตระหนกเอาไว้ได้อย่างแนบเนียน หญิงสาวกลั้นหายใจไปพักหนึ่งก่อนที่เรียวปากอวบอิ่มจะให้คำตอบเขา
“ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจัดการให้ ฉันจะนำมื้อเช้ามาให้คุณตอนเจ็ดโมงเช้านะคะ”
“อืม”
เมื่อได้รับคำตอบที่พึงพอใจ เจ้าชายหนุ่มก็ครางรับในลำคอ นีน่าสบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลทองอีกครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าชีคฟารีสไม่ต้องการสิ่งใดเพิ่มเติมนีน่าจึงบอกลา
“ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวเลยนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”
“ราตรีสวัสดิ์”
หญิงสาวค่อยๆ ขยับเท้าออกมา ชีคฟารีสไม่ได้ก้าวเข้าไปในทันที ชีคหนุ่มพยักหน้าเรียกให้ฮาบิบเข้ามาใกล้ ซึ่งองครักษ์หนุ่มก็รีบสาวเท้ามาหยุดตรงหน้า
“ไปส่งนีน่าด้วย”
“...”
“ส่งให้ถึงห้อง”
“พ่ะย่ะค่ะ”
ฮาบิบรับคำแล้วรีบเร่งฝีเท้าไปทันที องครักษ์หนุ่มเอื้อมมือไปกดปุ่มหมายเลขชั้นตรงหน้าลิฟต์ก่อนที่นีน่าจะทันได้กดด้วยซ้ำ
“คุณฮาบิบ” หญิงสาวเรียกองครักษ์หนุ่มแล้วมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าติดจะงุนงง
“ผมขออนุญาตไปส่งนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไปเองได้” นีน่าปฏิเสธความมีน้ำใจของอีกฝ่าย
“อย่าปฏิเสธเลยนะครับ เป็นคำสั่งของท่านชีค”
พอฮาบิบบอกแบบนั้น นีน่าจึงหันไปมองชีคฟารีส ร่างสูงสง่ายังคงยืนอยู่ที่หน้าประตู นัยน์ตาสีน้ำตาลทองล้ำลึกทอดมองมาที่เธอ แม้ใบหน้าคมคายจะไร้รอยยิ้ม ทว่าสายตาของชีคหนุ่มที่มองมาทำให้นีน่าหายใจไม่ทั่วท้อง หญิงสาวค่อยๆ ดึงสายตากลับมาที่ฮาบิบ
“ขัดไม่ได้ใช่ไหมคะ”
“ครับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะค่ะ”
นีน่าก้าวเข้าไปในลิฟต์ก่อน จากนั้นฮาบิบจึงก้าวตามเข้าไป ระหว่างที่ประตูลิฟต์ค่อยๆ เคลื่อนเข้าหากัน นีน่าก็ได้สบสายตากับชีคฟารีสที่ยังมองมาอีกครั้ง จนกระทั่งประตูลิฟต์ค่อยๆ ปิดลง พร้อมๆ กับที่หัวใจดวงน้อยเต้นรัวแรงอย่างไม่ทราบสาเหตุ จนหญิงสาวต้องยกมือข้างขวาขึ้นมากุมหัวใจของตัวเองเอาไว้ และอาการเหล่านั้นก็ไม่พ้นสายตาองครักษ์อย่างฮาบิบ
ไม่เคยมีสตรีคนใดต้านทานนัยน์ตาสีน้ำตาลทองที่ดูล้ำลึกและน่าค้นหาของชีคฟารีสได้ เพียงแค่ถูกมองสตรีหลายต่อหลายคนก็ยอมสยบแทบเท้าของชีคหนุ่มรูปงามและเต็มไปด้วยความเพียบพร้อมอย่างชีคฟารีส
และสตรีที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาก็คงไม่ต่างจากสตรีคนอื่นๆ
ฮาบิบคิดแบบนั้น ก่อนจะเหลือบสายตามองนีน่าที่ยังคงยกมือขวากอบกุมหน้าอกตรงตำแหน่งหัวใจของตัวเองเอาไว้ ราวกับต้องการให้มันเต้นด้วยจังหวะปกติเสียที
ซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ไม่ง่ายเลยสักนิด
ความคิดเห็น